Herbaciany Cykl Yerba Mate.pdf

Artykuł pobrano ze strony eioba.pl

Herbaciany cykl - Yerba Mate

Na pierwszy plan wysuwa się cierpki smak, któremu zaraz potem towarzyszy niezwykłe

orzeźwienie. Już kilka dni jej "smakowania" poprawi nasze samopoczucie. Ta herbata kryje

jednak w sobie coś więcej - zbliża ludzi.

Na pierwszy plan wysuwa się cierpki smak, któremu zaraz potem towarzyszy niezwykłe

orzeźwienie. Już kilka dni jej "smakowania" poprawi nasze samopoczucie. Ta herbata kryje

jednak w sobie coś więcej - zbliża ludzi.

Ciekawostki

Yerba mate to odpowiednik czarnej herbaty w krajach Ameryki Południowej przyrządzany z

wysuszonych i zmielonych (także świeżych) liści ostrokrzewu paragwajskiego.

Nazwa yerba mate została prawdopodobnie nadana przez jezuitów, którzy w XVI wieku

przybyli na misje do Ameryki Południowej i poznali popularny wśród Indian napój. Yerba to

zniekształcony wyraz herba - zioło, a mati to w języku Indian Keczua tykwa, w której

parzono zioło. Jezuici założyli pierwsze plantacje ostrokrzewu paragwajskiego.

Początkowo picie indiańskiego napoju było zakazane, jednak po przybyciu na te tereny

Jezuitów, stopniowo zaczęła się rehabilitacja paragwajskiej herbaty. Księża promowali jej

picie, chcąc zmniejszyć spożycie alkoholu.

W jej skład wchodzą 24 witaminy i mikroelementy oraz 15 aminokwasów. Łącznie ma 196

aktywnych komponentów (dla porównania, zielona herbata ma ich 144). Dzięki tym

odżywczym właściwościom, Indianie mogli wytrzymać bez jedzenia wiele dni.

Początkowo pito herbatę cedząc jej liście przez zęby, jednak drobne listki często

przedostawały się do ust. Zaczęto pić ją przez słomkę, a następnie przez zamkniętego z

jednej strony podziurawionego bambusa. Tak powstała Bombilla, jeden z najważniejszych

dzisiaj akcesoriów. Gdy zaczęto produkować metalowe Bombille, stały się one symbolem

zamożności, choć do dziś stosuje się tradycyjne bambusowe słomki.

Yerba mate jest znana także pod nazwami: erva mate, herba mate, herbata jezuicka,

herbata misyjna, herbata Świętego Bartłomieja, paraguay Cayi, herbata paragwajska,

South American Holly, chimarrao lub cimarron. Nazwa łacińska to Illex paraguariensis.

Gorzkim posmakiem przypomina zieloną herbatę połączoną z nutką nikotyny.

Istnieje ponad 180 gatunków yerby.

Korzyści z picia paragwajskiej herbaty

Dzięki zawartości mateiny (tylko ostrokrzew paragwajski zawiera tę substancję -

przypomina kofeinę i teinę), działa pobudzająco i stymulująco na układ nerwowy oraz

poprawia koncentrację. Mateina, mimo podobnego działania do kofeiny, jest znacznie mniej

uzależniająca i bezpieczniejsza dla układu pokarmowego.

Polecana jest podczas kuracji odchudzających ze względu na zmniejszanie odczuwanego

głodu. Reguluje także pracę układu pokarmowego poprawiając perystaltykę jelit oraz proces

trawienia.

Działa relaksująco i rozluźniająco na mięśnie.

Ma działanie oczyszczające i pomaga usuwać toksyny z organizmu.

Obniża poziom złego cholesterolu.

Ze względu na zawartość wielu witamin (A, B1, B2, C, E) wzmacnia odporność, przyspiesza

rekonwalescencję oraz zapewnia prawidłowe funkcjonowanie całego organizmu.

Ma właściwości antyreumatyczne.

Wspomaga odbudowywanie tkanki narządów wewnętrznych.

Ma działanie antyoksydacyjne, dzięki czemu usuwa z organizmu wolne rodniki.

Jest pomocna w leczeniu alergii.

Zawiera istotne dla naszego organizmu minerały, m.in. żelazo, sód, potas (100,6mg/100g),

wapno, magnez (58,6mg/100g), krzem oraz fosfor.

Pita według tradycyjnego rytuału, integruje grupę i zacieśnia relacje.

Rytualne akcesoria

Przede wszystkim urok i magia paragwajskiej herbaty opiera się na

sposobie jej przyrządzania i smakowania. Aby móc cieszyć się jej

tradycyjnym czarem, warto zaopatrzyć się w kilka nieodłącznych

akcesoriów:

Mate - naczynko, w którym przyrządza się herbatę.

Wykonywane z odmiany dyni tykwy są używane m.in. w

Argentynie. Do produkcji mate używa się także drewna, a

naczynie wykonane z rogu wołu nazywane jest guampą.

Bombilla to rurka, przez którą pije się napar. Tradycyjnie

wykonywana była z bambusu, później pojawiły się metalowe

rurki z sitkiem, które rzadziej się zatykają i są łatwiejsze w

czyszczeniu.

Rytuał przyrządzania i picia:

Wypełniamy mate liśćmi do połowy.

Zatykamy otwór i odwracamy mate do góry dnem lekko potrząsając. Dzięki temu większe

liście pozostaną na wierzchu.

Odwracamy z powrotem mate i delikatnie przechylamy, aby utworzyć z boku szczelinę na

wsunięcie bombilli.

Zalewamy liście wodą o temperaturze ok. 80°C. Zbyt gorąca woda może "poparzyć roślinę"

i zlikwidować jej właściwości (Indianie wierzyli, że yerba mate zalana wrzątkiem "obraża

się").

Pierwsze zalanie wypija według legendy święty Tomasz (suche liście wchłaniają wodę).

Dzięki temu, nawet będąc samemu, nie łamiemy tradycji, która nakazuje pić yerbę w

towarzystwie.

Kolejne zalania należy pić przez bambillę niewielkimi łykami. Drugi napar tradycyjnie

wypijany był przez gospodarza (między innymi ze względu na gorszy smak). Gdy pijemy

yerbę w grupie, jedna osoba zajmuje się podawaniem mate kolejnym osobom oraz

dosypywaniem liści, gdy siła naparu słabła. Rytuał tradycyjnie kończył się, gdy ostatnia

osoba podziękowała.

Liście ostrokrzewu paragwajskiego można zalewać nawet kilkanaście razy.

Tradycja indiańska nakazywała wylanie liści z ostatnim naparem na ziemię, tak by oddać ją

Matce Ziemi, która ofiarowuje nam yerba matę.

Alternatywne sposoby przyrządzania herbaty paragwajskiej

Terere to herbata na zimno. Liście ostrokrzewu reagują tylko na bardzo zimną lub bardzo

ciepłą (ale nie wrzącą) wodę wydzielając napar yerba mate.

Mate Russo to napar uzupełniony dużą ilością soku, np. pomarańczowego. Indianie często

uzupełniają liście ostrokrzewu różnymi ziołami i przyprawami.

Magdalena Prus, Sebastian Karwala

ciekawnik.pl - warto wiedzieć!

[ciekawnik.pl to platforma, której celem jest budowanie natchnionego i bardziej świadomego

społeczeństwa wiedzy]

Autor: Magdalena Prus, Sebastian Karwala

Artykuł pobrano ze strony eioba.pl

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: