5
POLITECHNIKA ŚLĄSKA
WYDZIAŁ MECHANICZNY TECHNOLOGICZNY
MECHANIKA I BUDOWA MASZYN
GRUPA 6 – SEKCJA 6
TEMAT : MASZYNY TECHNOLOGICZNE
STEROWANE NUMERYCZNIE
Sterowanie programowe – nazywa się takie sterowanie, przy którym potrzebną kolejność, zakres i prędkość przesuwów mechanizmów roboczych obrabiarki ustala się z góry, wg programu opracowanego zgodnie z kształtem i wymiarami obrabianego przedmiotu. Rozwiązania sterowania programowego różnią się od siebie sposobem podawania programu, rodzajem napędu zespołów roboczych obrabiarki i metodą kontroli wykonania programu.
Sterowanie programowe można podzielić na dwa rodzaje: sekwencyjne i liczbowe ( numeryczne ).
§ Sterowanie sekwencyjne – charakteryzuje się tym, że włącznie poszczególnych zabiegów dokonywane jest w określonym porządku za pomocą wyłączników drogowych naciskanych przez nastawialne zderzaki, przy czym sygnał podawany jest do centralnego zespołu sterującego, tzw. sektora, który dopiero wysyła odpowiednie „ komendy” do zespołów wykonawczych. Komendy te wynikają z informacji podanych uprzednio od sektora w postaci odpowiedniego układu wtyczek, klawiszy, kart lub taśm dziurkowanych. W ten sposób długość odpowiednich odcinków drogi narzędzia, a więc wszystkie wymiary obrabianego przedmiotu, zależą od położenia zderzaków. Natomiast szybkości skrawania, posuwy, kierunki ruchu i wszelkie czynności pomocnicze, jak np. włączanie chłodziwa są sterowane dla każdego układu najczęściej elektrycznie.
Na rys. 1 – podano schemat sekwencyjnego sterowania tokarki.
Sygnał przejścia do następnego zabiegu podawane są przez wyłącznik 1 ( na rys. dla uproszczenia pokazano tylko jeden wyłącznik ) naciskane zderzakami – do sektora 4, który przez zespół przekaźników 2
I styczników 3 przekazuje odpowiednie komendy do wykonawczych zespołów obrabiarek.
Bardzo wygodne jest sterowanie sterowania sekwencyjnego w połączeniu z kopiałami. Wstępne przejścia są wtedy sterowane zderzakami, ostateczna próbka dokonywana jest wg wzorników. Do wyłączenia posuwu suportu kopiowego przy wstępnych przejściach wykorzystuje się zetknięcie odpowiednio izolowanego czujnika ( palca wodzonego po kopiale ), co zamyka obwód elektryczny. Schemat takiego rozwiązania podano na rysunku nr 2.
Przy sterowaniu liczbowym – wszystkie dane dotyczące czynności obrabiarki, łącznie z danymi dotyczącymi drogi narzędzia, są podawane w postaci znaków odpowiedniego szyfru ( kodu ) do sterującego układu obrabiarki, który przetwarza je na odpowiednie sygnały.
Przy sterowaniu programowym – odpada potrzeba stosowania wzorników. Zamiast są stosowane specjalne karty lub taśmy z otworkami rys. 3a. na taśmie istnieje kilka szeregów otworków, każdy z nich przeznaczony jest do wykonania określonego zakresu pracy na obrabiarce. Np. pierwsze trzy szeregi 1 przeznaczone są do sterowania ruchami stołu i wrzeciennika frezarki pionowej, szereg 2 do przemieszczania taśmy, cztery końcowe szeregi 3 do kontroli prawidłowości pracy obrabiarki. Oprócz grupowego wykorzystania szeregów otworków, każdy szereg oddzielnie może służyć do wykonywania dodatkowych czynności. Np. szereg 4 ma zastosowanie do sterowania kierunkami ruchu stołu i wrzeciennika obrabiarki ( w przód i w tył ). Do wykonania otworków służą specjalne maszyny. Odległość otworków od siebie ustala się za pomocą obliczeń, w określonej podziałce, uwzględniając prędkości przesuwania się taśmy i czas potrzebny na przekształcenie sygnałów elektrycznych w ruchy robocze.
Podczas pracy obrabiarki taśma przechodzi przez specjalne urządzenie „czytające”. Urządzenie to powoduje, stosownie do rozmieszczenia otworków w szeregach, zamykanie i otwieranie styków. Powstające impulsy elektryczne są wzmacniane i przekazywane na urządzenia robocze.
Urządzenia do sterowania programowego mają następujące zalety:
- możliwość zastosowania tych urządzeń do obrabiarek ogólnego przeznaczenia,
- łatwość przedstawienia obrabiarki na obróbkę innego przedmiotu,
- duża dokładność obróbki,
- możliwość obsługi kilku obrabiarek,
- oszczędność czasu,
Do zapisu każdej oddzielnej liczby musi być przeznaczony pewien odcinek taśmy, nazywany kadrem. Jeżeli zapis ten przy systemie dwójkowym dokonany jest wzdłuż taśmy, to przewidziany kadr musi być odpowiednio długi, natomiast przy zapisie w kierunku poprzecznym musi być zastosowana bardzo szeroka taśma.
Program zapisany na taśmie zawiera również informacje dotyczące wielu różnych czynności pomocniczych, jak np. włącznie podawanie cieczy chłodząco-smarującej, wycofania narzędzia, zmiany narzędzia itp.
Tomplus