04 - wegetatywny.pdf

(199 KB) Pobierz
16697144 UNPDF
2008 by nixon.SUM@gmail.com
OBWODOWY UKŁAD NERWOWY
Synapsy – synteza, magazynowanie i uwalnianie Ach
Ach jest syntetyzowana w zakończeniu presyaptycznym z choliny i acetylo-CoA w obecności
acetylotransferazy cholinowej ChAT a następnie magazynowana w pęcherzykach synaptycznych (jeden
pęcherzyk zawiera ok 5000-10 000 cząsteczek Ach). Ach jest wydzielana samorzutnie w procesie
egzocytozy w wyniku połączenia się pęcherzyka z punktem uchwytu w strefie czynnej. Uwolnienie
neuroprzekaźnika jest wywołane depolaryzacją zakończenia presynaptycznego powstającego w wyniku
dotarcia do niego potencjału czynnościowego.
1) dochodzi do otwarcia kanałów Ca2+
2) wzrost wewnątrzkom. Stęrzenia jonów wapnia umożliwia przyłączenie się pęcherzyków
synaptycznych do miejsca ich wiązania w błonie presynaptycznej. W fuzji pęcherzyka z błoną biorą
udział trzy białka w skrócie określanie jako SNARE (synaptobrewina, synaptotaksyna, kompleks
działający jak ATPaza). Aktywacja tego kompleksu umożliwia uformowanie z synaptobrewiny i
synaptotaksyny kanału przez który neuroprzekaźnik dyfunduje do przestrzeni zewnątrzkomórkowej.
3) Toksyna jadu kiełbasianego hydrolizuje białka SNARE (blok uwalniania Ach)
U podłoża pobudzającego wpływu Ach leży kilka mechanizmów:
1) połączenia Ach z receptorem może prowadzić do depolaryzacji błony (podobny mechanizm jak w
przypadku płytki motorycznej)
2) połączenie Ach z receptorem może prowadzić do wzrostu przewodności błony dla jonów Ca (ważne
dla skurczu mięśnia gładkiego)
3) połączenie Ach z receptorem może prowadzić do uczynnienia związanego z błoną komórkową
białka G, co indukuje powstawanie GTP (z GDP, który jest sprzężony z podjednostką alfa białka G).
Podjednostka alfa połączona z GTP pobudza drugi układ przekaźników:
1. pobudza fosfolipazę C, która hydrolizuje PIP 2 (difosforan fasfatydyloinozytolu) do DAG
(diacyloglicerol) oraz IP 3 .
IP3 pobudzaj uwalnianie jonów Ca ze zbiorników wewnątrzkomórkowych,
co z kolei prowadzi do skurczu mięśni gładkich.
DAG związany z błoną pobudza cytozolową kinazę C, która fosforyluje
inne białka
All in all powstaje nam EPSP (postsynaptyczny potencjał pobudzający) lub IPSP (postsynaptyczny potencjał
hamujący) i możemy mieć tu do czynienia z sumowaniem tychże potencjałów. Konieczność sumowania
powoduje fakt, że zakończenie presynatpyczne ma średnicę nie większą niż kilka mikrometrów i może
uwalniać każdorazowo tylko kilka pęcherzeyków. Sumowanie zachodzi dzięki temu, że czas trwania zjawisk
postsynaptycznych jest względnie długi i dodatkowe ilości neuroprzekaźnika mogą być uwolnione z
zakończenia presynaptycznego zanim zaniknie działanie postsynaptyczne poprzedniego pobudzenia.
Zsumowane potencjały będące wynikiem pobudzenia i hamowania danego neuronu postsynaptycznego
rozprzestrzeniają się biernie w błonie komórkowej i po dotarciu do wzgórka aksnou wyzwalają potencjał
czynnościowy.
16697144.005.png
2008 by nixon.SUM@gmail.com
EPSP – mały bodziec
duży bodziec
-50
-50
-70
-70
IPSP – mały
duży
-70
-70
-74
-74
SUMA – dwa bodźce podprogowe mogą dać progowy
EPSP
suma
IPSP
Kolejne zjawiska o których warto pamiętać to:
rekrutacja – pula pobudzonych neuronów postsynaptycznych jest duża
konwergencja – zbieżność wielu włókien do jednego neuronu postsynaptycznego (np. w siatkówce)
Z JEDNEGO ŹRÓDŁA
Z WIELU ŹRÓDEŁ
16697144.006.png 16697144.007.png 16697144.008.png
2008 by nixon.SUM@gmail.com
dywergencja – rozdział (np. Twój siatkowaty, dzięki któremu drogi dochodzą do innych jąder)
JEDNEJ DROGI
WIELU DRÓG
Hamowanie presynaptyczne
Jest to zredukowanie ilości neuroprzekaźnika przez jakiś czynnik, np. GABA, który jest wydzielany z
zakończenia neuronu mającego mającego połączenie synaptyczne z danym zakończeniem presynaptycznym.
Synapsa pomiędzy neuronem zawierającym GABA a innym zakończeniem nosi nazwę synapsy aksono-
aksonalnej.
GABA zmniejsza ilość neuroprzekaźnika uwalnianego z zakończenia nerwowego przez zmniejszenie ilości
jonów Ca2+ wchodzących do zakończenia presynaptycznego podczas jego pobudzenia.
1. połączenia GABA z receptorem GABA A prowadzi do otwarcia kanałów dla Cl
1) ujemnie naładowany Cl wpływa do komórki
2) Amplituda potencjału czynnościowego docierającego do zakończenia presynaptycznego
zmniejsza się
3) zmniejszenie amplitudy powoduje napływ mniejszej liczby jonów Ca do zakończenia i w
konsekwencji uwolnienie mniejszej ilości neuroprzekaźnika
2. połączenie GABA z receptorem GABA B prowadzi do pobudzenia białka G w wyniku czego
dochodzi do otwarcia kanałów dla jonów K (i znowu mamy zmniejszenie Amplitudy) albo
brzpośrednio blokuje napływ jonów Ca
Hamowanie presynaptyczne nie obniża pobudliwości komórki natomiast IPSP utrudnia jej pobudzenie
ponieważ prowadzi do hiperpolaryzacji.
WEGETATYWNY UKŁAD NERWOWY
Układ wegetatywny razem z dokrewnym mają za zadanie kontrolować homeostazę. Autonomiczny
układ nerwowy (chodź to błędna nazwa – powinniśmy używać wegetatywny ) dzieli się na trzy
części: Współczulną ( fight or flight ), Przywspółczulną ( rest and digest ) oraz trzewną, która
odpowiada za regulację funkcji narządów wewnętrznych.
Część współczulna:
swoje ośrodki posiada w rdzeniu kręgowym, w rogach bocznych od C8 do L3, oraz charakteryzuje
się występowaniem zwojów autonomicznych, w których dochodzi do przełączenia włókien
przedzwojowych (krótkich) na zazwojowe (długie)
ACh N 2
noradrenalina
r eceptory
adrenergiczne α lub β
16697144.001.png 16697144.002.png
2008 by nixon.SUM@gmail.com
Neurony przedzwojowe (zaznaczone na niebiesko) – ciało komórki znajduje się w OUN, do nich dochodzą
włókna zstępujące. Neurony te są pobudzane przez całą grupę mediatorów (glutaminian, glicyna, substancja
P, serotonina, noradrenalina, TRH, enkefaliny, neuropeptydy, neyrotensyny, neurofizyna II, oksytocyna,
somatostatyna). Głównym madiatorem pobudzającym w OUN jest glutaminian, który działa na receptory
jonotropowe i metabotropowe.
część przywspółczulna
1) ośrodek szyjny – jądra nerwów NCIII, VII, IX, X
2) ośrodek krzyżowy – S2-S4 – rogi boczne rdzenia kręgowego.
ACh N 2
Muskarynowe
Receptory:
Muskarynowy
Każdy receptor muskarynowy zbudowany jest z pojedynczego hydrofobowych białek, które
posiadają 7 odcinków śródbłonowych o strukturze α-helisy. Acetylocholina przyłącza się do
zewnątrzkomórkowych części białka powodujac zmianę jego konformacji. Dzięki temu do drugiej i
trzeciej pętli wewnątrzkomórkowej może przyłączyć się białko G, które aktywując się w ten sposób
doprowadza do powstania z GDP GTP, które zwiazane z podjednostką α białka G tworzy aktywny
kompleks aktywujący przekaźniki drugiego rzędu.
Dotychczas zidentyfikowano pięć typów receptorów muskarynowych:
M1 - znajduje się głównie w komórkach ośrodkowego układu nerwowego a także neuronach
obwodowego układu nerwowego i komórkach okładzinowych żołądka
M2 - występuje w mięśniu sercowym a także w zakończeniach presynaptycznych układu
nerwowego obwodowego i ośrodkowego.
M3 - występują na komórkach gruczołowych oraz mięśniówce gładkiej narządów
wewnętrznych oraz naczyń krwionośnych
M4 - odpowiadają czynnościowo receptorom M2
M5 - odpowiadają czynnościowo receptorom M3
Ach r eceptory
16697144.003.png
2008 by nixon.SUM@gmail.com
Różnice w mechanizmach działania między typami receptorów
M1, M2 i M5 aktywują typ Gq białka G. Uwolnione w wyniku hydrolizy podjednostki βγ
białka G aktywuje fosfolipazę C, która rozkłada difosforan fosfatydyloinozytolu (PIP2) na
trifosforan inozytolu (IP3) i diacyloglicerol (DAG). IP3 uwalnia zarówno
wewnatrzkomórkowe zasoby wapnia jak i otwiera receptory wapniowe w błonie
komórkowej prowadząc do wzrostu stężenia Ca2+ w cytoplazmie. W komórkach
mięśniowych wywołuje to skurcz. Natomiast DAG aktywuję kinazę C wyzwalając kaskadę
aktywującą szereg białek.
M2 i M4 - aktywują one białka typu Gi, które hamują aktywność cyklazy adenylanowej.
Spadek cAMP powoduje zwiększenie przewodzenia przez kanały K+. Zwiększenie stężenia
potasu hamuje przewodnictwo przez kanały wapniowe zależne od potencjału. Pobudzenie
receptorów muskarynowych może również aktywować kaskadę przemian kwasu
arachidonowego oraz aktywować cyklazę guanylową.
Efekt działania
M1 - depolaryzacja w zwojach układu autonomicznego i pobudzenie ośrodkowego układu
nerwowego (przypuszczalny wpływ na procesy zapamiętywania), skurcz mięśni gładkich
przewodu pokarmowego oraz wzrost wydzielania soku żołądkowego
M2 - skrócenie trwania potencjału czynnościowego oraz ujemny efekt dromotropowy
(zwolnienie przewodzenia)
M3 - zwiększenie wydzielania gruczołów takich jak ślinianki gruczołów potowych czy
oskrzelowych, skurcz mięśni gładkich przy równoczesnym wzroscie wydzielania podtlenku
azotu, który w efekcie powoduje rozszerzenie naczyń.
Rola receptorów M4 i M5 jest niepewna.
Agoniści i antagoniści
Naturalnym agonistą wszystkich receptorów muskarynowych jest acetylocholina. Ponadto
stwierdzono, że pewne substancje egzogenne mogą działać zarówno jak agoniści jak i antagoniści
na poszczególne typy receptorów:
Typ Agonisci
Antagonisci
M1
oksotremoryna
cerwimelina
arekolina
atropina
pirenzepina
dicyklomina
M2 arekolina
atropina
gallamina
M3
arekolina
pilokarpina
atropina
tiotropium
16697144.004.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin