Trillium Series 2-Złote Trillium.pdf

Andre Norton

Złote Trillium

Tytuł oryginału Golden Trillium

Przełożyła Ewa Witecka

Dla Ingrid i Marka

za nieustające poparcie.

I dla Betsy Mitchell

z dozgonną wdzięcznością

za usługi

daleko wykraczające poza obowiązki służbowe.

Prolog

Były trzy córy Czarnego Trillium, wszystkie w rozkwicie kobiecości: Czarodziejka

Haramis, Kadiya Wojowniczka i Królowa Anigel. Na świat przyszły kiedyś jednocześnie

(co samo w sobie było dziwnym i niezwykłym wydarzeniem) i w chwili ich narodzin

Arcymagini Binah, która jak mówiono pełniła funkcję Strażniczki całej krainy, powitała je

i nadała im imiona.

Przepowiedziała wówczas, że staną się nadzieją i wybawieniem dla swojego ludu.

Obdarowała je bursztynowymi amuletami z miniaturowym kwiatuszkiem, wizerunkiem

legendarnego Czarnego Trillium, które było herbem ich królewskiego klanu i całego kraju.

Ich kraj, Ruwenda, choć ludzie zamieszkiwali go już od wielu pokoleń, nadal krył

wiele tajemnic. Dużą jego część zajmowały bagna, z których wynurzały się wyspy

twardego gruntu. Na wielu z nich znajdowały się ruiny, niektóre tak wielkie, iż mogły być

cmentarzami całych miast. Król mieszkał w Cytadeli, jeszcze jednej pozostałości dawnych

czasów, która jednak pozostała nienaruszona.

Na wschodzie ludzie osuszyli moczary; powstały tam poldery, gdzie ziemia była

żyzna, a na bujnych łąkach pasły się stada bydła i owiec. Ruwenda pośredniczyła w handlu

drewnem z Południa, tak bardzo potrzebnym jej północnym sąsiadom z Labornoku. Inne

towary przywożono z samych bagien: zioła, korzenie, łuskowate muszle wodnych

stworzeń - jedne błyszczące jak klejnoty, inne zaś tak twarde, że wyrabiano z nich

wodoszczelne zbroje. Największą rzadkością były jednak przedmioty znajdowane w

ruinach na wyspach - niektóre tak dziwne, że nikt nie umiał ich nazwać ani określić.

Zbieraczy tych osobliwości nazywano Odmieńcami. Byli to mieszkańcy bagien,

których Ruwendianie zastali w swej nowej ojczyźnie i z którymi się nie waśnili. Terytoria

jednych nie były bowiem obiektem pożądania drugich. Odmieńcy dzielili się na dwie rasy -

bardziej przedsiębiorczych Nyssomu (niektórzy z nich służyli nawet w królewskiej

Cytadeli) oraz Uisgu, nieśmiałych, żyjących pod gołym niebem (ich tereny leżały dalej na

zachodzie, wśród niezbadanych moczarów). Uisgu przynosili Nyssomu na sprzedaż swoje

towary, ci zaś oferowali je koncesjonowanym ruwendiańskim kupcom. Zazwyczaj

wszyscy gromadzili się w wielkim zrujnowanym mieście, znanym ludziom pod nazwą

Trevista, do którego cudzoziemcy mogli z łatwością dotrzeć rzeką.

Na błotach żyła też trzecia rasa, zamieszkująca wysunięte jeszcze dalej na zachód

północne ziemie. Nikt z własnej, nieprzymuszonej woli nie zadawał się z jej

przedstawicielami. Odmieńcy nazywali ich Topielcami, a uczeni mężowie Skritekami. Byli

to oprawcy, zabójcy i siewcy zła. Od czasu do czasu napadali na zamieszkane przez ludzi

poldery albo szukali łupów u Odmieńców. Nikt zatem nie mógłby powiedzieć nic dobrego

o tych jaszczuroludach. Przez całe dzieciństwo trzech księżniczek w Ruwendzie panował

pokój - przerywany tylko napadami Skriteków-Topielców. Ludzie nie mieli pojęcia, że na

północy zanosi się na burzę.

Król Labornoku był tak stary, że większość jego poddanych nie pamiętała jego

poprzednika na tronie. Następca, książę Voltrik, zgorzkniał w oczekiwaniu na swoją kolej.

Spędził wiele lat w zamorskich krajach, gdzie poznał odmienne obyczaje i znalazł

sprzymierzeńców, a wśród nich wielkiego czarownika Orogastusa. Kiedy książę powrócił

do ojczyzny, władca magii znajdował się w gronie jego bliskich towarzyszy. A gdy Voltrik

wreszcie włożył na głowę koronę, Orogastus został jego pierwszym doradcą.

Voltrik pragnął zdobyć Ruwendę - bynajmniej nie dla jej moczarów, ale dlatego, że

kontrolowała handel drzewny, no i dla skarbów, które, jak głosiła wieść, można było

znaleźć wśród ruin na wyspach. Kiedy tylko poczuł się pewnie na tronie, zaatakował

południowego sąsiada.

Górskie forty, strzegące jedynej przełęczy, całkowicie unicestwiły błyskawice

ściągnięte na ziemię za pomocą czarów Orogastusa. Później zaś, prowadzeni przez

pewnego kupca-zdrajcę, Labornokowie gwałtownym szturmem zdobyli samą Cytadelę.

Władca Ruwendy i ci z jego wielmożów, którzy przeżyli, ponieśli straszną śmierć

na rozkaz Voltrika. Małżonka króla zginęła pod mieczami tych, którym rozkazano zabić

wszystkie niewiasty, w których żyłach płynęła królewska krew. Przepowiednia głosiła

bowiem, że tylko dzięki nim najeźdźcy zostaną pokonani. Trzy księżniczki zdołały uciec, a

pomogły im w tym talizmany otrzymane przy narodzinach.

Haramis została przeniesiona za pomocą czarów Binah (starej już i słabej, gdyż

inaczej żaden Labornok nie zdołałby wtargnąć do Ruwendy) na grzbiet wielkiego orłosępa

lecącego na północ. Kadiya razem z pewnym Odmieńcem, myśliwym, który od dawna

uczył ją, jak przeżyć na bagnach, uciekła na moczary starożytnym podziemnym

przejściem. Anigel zaś, ze swoją uisgijską nauczycielką, starą zielarką Immu, ukryła się na

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: