Działania diagnostyczne obejmują prowadzenie obserwacji, zarówno stanu ogólnego poszkodowanego, jak i ukierunkowanego na zagrożone funkcje organizmu, wykonywanie zleconych lub zaplanowanych pomiarów oraz dokumentowanie ich w karcie obserwacji.
Przedmiotem obserwacji OUN będzie ocena kliniczna stanu świadomości i przytomności, stan źrenic (szerokość, równość, reakcja na światło), pobudzenie psychoruchowe, drgawki, drżenia, zaburzenia ruchu i czucia, niepokój.
Ze strony układu krążenia, obserwacji podlegać będzie tętno (częstość, rytm, napięcie), ciśnienie tętnicze krwi, monitorowanie czynności bioelektrycznej serca.
Ze strony układu oddechowego obserwować należy liczbę i głębokość oddechów, charakter oddechów, obecność patologicznych świstów, furczeń i rzężeń, wysycenie krwi włośniczkowej tlenem (pulsoksymetria), zabarwienie skóry i błon śluzowych.
Ponadto należy zwrócić uwagę na stan skóry pacjenta i możliwość wystąpienia odleżyn, temperaturę ciała oraz diurezę.
Do oceny stanu świadomości i głębokości śpiączki powszechnie używana jest skala Glasgow (GCS – Glasgow Coma Scale).
Skala Glasgow jest przydatna do ustalenia wstępnego stanu świadomości pacjenta oraz wychwycenia zmian w tym stanie, zachodzących w trakcie monitorowania stanu poszkodowanego.
Stan przytomności pacjenta można ocenić szybko także na podstawie skali AVPU :
· A (alert) = przytomny,
· V (voice) = reaguje na głos,
· P (pain) = reaguje na ból,
· U (unconscious) = nieprzytomny.
Do oceny pacjenta po urazie można użyć Skali Urazowej (TS – Trauma Score).
Suma uzyskanych punktów może wynosić od 1 do 16. Każdemu z punktów przypisany jest % przeżycia.
Inną skalą oceny pacjenta po urazie jest Revised Trauma Score. Przy sumie punktów < 11 pacjent powinien zostać skierowany do centrum leczenia urazów.
Do oceny ciężkości urazu u dzieci wykorzystuje się Pediatryczną Skalę Urazu (Pediatric Trauma Score). Maksymalnie uzyskać można 12 punktów, minimalnie 6 punktów. Dziecko, które uzyskało poniżej 8 punktów powinno trafić do centrum leczenia urazów.
Koval8