Kr 021 Biogeografia i dogmatyzm ideologiczny darwinizmu (2009).pdf

JQD@BINMHYL

(21)

LhdbyxrĀ`v O`idvrjh

Ahnfdnfq`eh` h cnfl`sxyl

hcdnknfhbymx c`qvhmhylt

Rbgdl`s qnytlnv`mh`

C`qvhm`

Darwin czēsto uıywaā argu-

mentu, ıe teoria stworzenia nie

wyjaĥnia jakiegoĥ faktu, a jego

teoria fakt ten wyjaĥnia, wiēc

jest lepsza. Zalety swojej teorii

przedstawiaā na tle wad teorii

stworzenia. Bardzo popularny

dawniej i dzisiaj argument na

rzecz darwinizmu z geograficz-

nego rozmieszczenia organi-

zmîw ıywych oparty jest wāa-

ĥnie na tym schemacie rozumo-

wania. Faktyczne rozmieszcze-

nie rozmaitych gatunkîw

uwaıaā Darwin jest niezgod-

ne z teoriĎ stworzenia. A ponie-

waı zgodne jest z jego teoriĎ,

to doktryna stworzenia jest faā-

szywa, a prawdziwa jest teoria

ewolucji.

Bîg na tych wyspach miaāby

stworzyą spoĥrîd ssakîw tylko

nietoperze. Dlaczego tylko nie-

toperze, a nie inne ssaki? Jego

wāasna teoria mîwiā jest lep-

sza: ssaki powstaāy ewolucyjnie

gdzie indziej, ale tylko nietope-

rze spoĥrîd nich byāy w stanie

pokonaą oceaniczne odlegāoĥci

i dostaą siē na wspomniane

wyspy. Inne ssaki takich moıli-

woĥci lokomocyjnych nie mia-

āy i dlatego ich na tych wyspach

nie znajdujemy. 2

Pozostaje zagadkĎ Darwina

i powtarzajĎcych do dzisiaj ten

argument ewolucjonistîw, dla-

czego tego samego mechanizmu

nie mogāyby uıyą stworzone

przez Boga nietoperze? Dlacze-

go nie mogāo byą tak, ıe spo-

ĥrîd stworzonych gdzie indziej

ssakîw tylko nietoperze byāy

w stanie przedostaą siē na od-

legāe wyspy oceaniczne? WyglĎ-

da na to, ıe zdaniem Darwina

tylko wyewoluowane nietope-

rze mogāy siē przemieszczaą na

duıe odlegāoĥci. Stworzone nie-

toperze z jakichĥ nieznanych

powodîw musiaāy byą pozba-

wione tej moıliwoĥci i musiaāy

byą stwarzane na miejscu.

To, ıe Darwin rozumiaā teo-

riē stworzenia jako poglĎd, iı

stworzenie musiaāo siē dokonaą

wszēdzie na caāej Ziemi, a nie

w jednym miejscu, widaą choą-

by z takich wypowiedzi:

Kto zatem przyjmuje poglĎd

o odrēbnym stworzeniu kaıde-

go gatunku, ten musi przyznaą,

ıe na wyspach oceanicznych

nie zostaāa stworzona dostatecz-

na iloĥą najlepiej przystosowa-

nych roĥlin i zwierzĎt, czāowiek

bowiem nieĥwiadomie zapeāniā

te wyspy ıywymi organizmami

o wiele lepiej i doskonalej niı

natura. 3

Moına by spytaą, dlaczego

siāa twîrcza wydaāa na tych

odlegāych wyspach jedynie tyl-

ko nietoperze, a nie stworzyāa

innych zwierzĎt ssĎcych? 4

Nie wiemy, czy Bîg stwarzaā

od razu roĥliny i zwierzēta na

caāej Ziemi, czy raczej w jednym

miejscu, skĎd przedostawaāy siē

one na pozostaāe lĎdy i wody.

Ale nawet gdyby Bîg stworzyā

ıycie od razu na caāej planecie,

to i tak argument Darwina byā

chybiony od samego poczĎtku.

Pierwotne bowiem rozmiesz-

czenie stworzonego ıycia ulegāo

zniszczeniu w trakcie potopu

i olbrzymia wiēkszoĥą zwierzĎt

Lhfq`bi`

Na przykāad Darwin uwaıaā,

ıe wystēpowanie pewnych ga-

tunkîw nietoperzy na odle-

gāych wyspach oceanicznych

oraz nieobecnoĥą na tych wy-

spach wszystkich innych ssa-

kîw nie daje siē wyjaĥnią na

gruncie teorii stworzenia. 1 Dar-

win uwaıaā za absurdalne, ıe

mq 3-4/2009 Ctbg By`rív

Ctbg By`rív

JQD@BINMHYL

lĎdowych, w tym nietoperze, po

potopie musiaāa rozprzestrze-

niaą siē wāaĥnie z jednego miej-

sca z miejsca lĎdowania arki

Noego.

lodowej, co jest znakomitĎ

okazjĎ, by ujawniāa siē wika-

riancja.

badaā je wāoski biolog, Giusep-

pe Colosi. 8 Zwierzēta te nie sĎ

zdolne przetrwaą dāuıszego

przebywania w sāonej wodzie.

Dzisiaj bardzo do siebie podob-

ne gatunki znajdujĎ siē w odle-

gāych jeziorach i rzekach Cen-

tralnej i Poāudniowej Ameryki,

Afryki, Madagaskaru, poāudnio-

wej Europy, Indii, Azji i Austra-

lii. Odpada wiēc hipoteza mi-

gracji, gdyı musiaāaby ona siē

odbywaą w sāonym ĥrodowi-

sku. Dane kopalne i molekular-

ne wskazujĎ, ıe zwierzēta te

powstaāy dawno po oddziele-

niu siē kontynentîw, co z kolei

zaprzecza hipotezie wikarian-

cji. 9

Mhd`cdjv`smnĤĄ

dvnktbximxbg ldbg`mhylív

qnylhdrybydmh`

fdnfq`ehbymdfn

Jak widzieliĥmy, Darwin

bāēdnie sĎdziā, ıe teoria stwo-

rzenia wyklucza przyjmowane

przezeě mechanizmy wēdrîw-

ki i wikariancji. Jednoczeĥnie

uwaıaā, ıe wszystkie przypad-

ki geograficznego rozmieszcze-

nia gatunkîw roĥlin i zwierzĎt

moına wyjaĥnią tymi dwoma

mechanizmami. Ale uczeni

znajĎ takie przypadki, dla ktî-

rych zawodzi zarîwno wyja-

ĥnienie migracyjne, jak i wyja-

ĥnienie, odwoāujĎce siē do

rozczāonkowania populacji

przez klimatyczne i geologicz-

ne bariery.

Przykāadem takim jest roz-

mieszczenie bezgrzebienio-

wych nielotîw, do ktîrych

naleıĎ strusie w Afryce, nandu

w Ameryce Poāudniowej, stru-

sie emu w Australii oraz kiwi

na Nowej Zelandii. Poniewaı

ptaki te sĎ nielotami, odpada

wyjaĥnienie migracji przez ol-

brzymie odlegāoĥci oceaniczne.

Gdy na poczĎtku XX wieku Al-

fred Wegener zaproponowaā

dryf kier kontynentalnych, sĎ-

dzono, ıe rîıne populacje mo-

gāy siē oddzielią razem z masa-

mi lĎdîw, na ktîrych ıyāy. Ale

strusie i kiwi powstawaāy, gdy

(wg ewolucjonistîw) kontynen-

ty juı dryfowaāy z dala od sie-

bie, gatunki te sĎ po prostu zbyt

māode, by w ten sposîb tāuma-

czyą ich rozmieszczenie. 7

Innym przykāadem nieade-

kwatnoĥci darwinowskich me-

chanizmîw rozmieszczenia geo-

graficznego sĎ kraby sāodko-

wodne. W latach 1920-tych

Vhj`qh`mbi`

Darwin wiedziaā, ıe geogra-

ficznego rozmieszczenia organi-

zmîw ıywych nie wyjaĥni tyl-

ko mechanizmem migracji. Wie-

dziaā, ıe na gîrskich szczytach,

oddzielonych setkami kilome-

trîw nizin, ıyjĎ identyczne ro-

ĥliny i zwierzēta, ktîre nie mo-

gāy migrowaą z jednej gîry na

drugĎ, gdyı nie byāy w stanie

przeıyą na oddzielajĎcych je ni-

zinach. 5 Te przypadki Darwin

wyjaĥniaā w inny sposîb od-

woāujĎc siē do niedawnej epo-

ki lodowej. Roĥliny i zwierzēta

arktyczne mogāy funkcjonowaą

wszēdzie w Europie i Ameryce

Pîānocnej, ktîre pokrywaā lo-

dowiec, ale gdy zaczĎā on ustē-

powaą, mogāy przetrwaą tylko

na izolowanych szczytach gîr-

skich, czēsto znacznie od siebie

oddalonych. 6 Rozpad poprzed-

nio wielkiej populacji na mniej-

sze, izolowane, wskutek zmian

klimatu lub zmian geologicz-

nych dzisiejsi biologowie nazy-

wajĎ wikariancjĎ.

Tu rîwnieı pozostaje za-

gadkĎ Darwina i jego nastēp-

cîw, dlaczego mechanizm wika-

riancji nie moıe funkcjonowaą

w stworzonym przez Boga ĥwie-

cie. Nie ma w tym mechanizmie

niczego, co nakazywaāoby przy-

pisywanie go tylko do modelu

ewolucyjnego. Wiēcej, w mode-

lu kreacjonistycznym kilka ty-

siēcy lat temu miaāa miejsce

wielka wodna katastrofa, tzw.

potop Noego, ktîra musiaāa

wywoāaą olbrzymie zmiany na

powierzchni Ziemi. Kreacjoniĥci

w tym kontekĥcie mîwiĎ o ru-

chu kontynentîw oraz o epoce

Ewolucjonistyczne, ale nie

darwinowskie, wyjaĥnienie za-

proponowaā w poāowie XX wie-

ku Läon Croizat, francusko-

wāoski biolog. Jego zdaniem

rozpowszechnione pierwotnie

gatunki rozdzielaāy siē na czē-

ĥci, jak w hipotezie wikarian-

cji, i czēĥci te ewoluowaāy nie-

zaleınie od siebie, ale niemal

identycznie, dajĎc w rezultacie

uderzajĎco podobne nowe ga-

tunki. Croizat wierzyā w ortoge-

nezē czyli w to, ıe procesy ewo-

lucyjne zmierzajĎ w pewnych

tylko kierunkach. 10 Ale dla

wiēkszoĥci ewolucjonistîw, dla

neodarwinistîw, ortogeneza

jest nie do przyjēcia, gdyı koja-

rzy im siē z teleologiĎ, ktîrĎ

odrzucaā juı Darwin. 11

Cnfl`sxyl c`qvhmhylt

Jeĥli jednak odrzucimy ewo-

lucjē ortogenetycznĎ, to pozo-

staje tylko stworzenie wspoma-

gane przez naturalne mechani-

zmy wēdrîwki i wikariancji

albo wyāĎcznie mechanizmy

migracji i wikariancji, do ktî-

rych odwoāywaā siē Darwin.

Skoro te ostatnie nie wyjaĥniajĎ

wszystkich znanych faktîw,

Ctbg By`rív mq 3-4/2009

JQD@BINMHYL

Ctbg By`rív

24 Ctbg By`rív

JQD@BINMHYL

naleıy uznaą wyıszoĥą hipote-

zy stworzenia. Fakty sĎ bardziej

zgodne z hipotezĎ stworzenia

niı z hipotezĎ ewolucji. Jednak

sam Darwin, jak i jego pîįniej-

si nastēpcy natychmiast odrzu-

cali i odrzucajĎ hipotezē stwo-

rzenia na tej podstawie, ıe nie

jest to [...] wyjaĥnienie nauko-

we. 12 Co jest i co nie jest wy-

jaĥnieniem naukowym, zaleıy

od wczeĥniejszej definicji na-

ukowoĥci. Do zasāug Darwi-

na naleıy to, ıe naukowoĥą ĥci-

ĥle zwiĎzaā z wyjaĥnianiem przy

pomocy przyczyn naturalnych,

przyrodniczych, materialnych.

Przed Darwinem uczeni niektî-

re zjawiska wyjaĥniali naturali-

stycznie, a inne przypisywali

aktywnoĥci Stwîrcy. Darwin po

raz pierwszy w historii nauki ry-

gorystycznie ograniczyā badania

naukowe do wyjaĥnieě materia-

listycznych, wykluczajĎc jakie-

kolwiek odwoāywanie siē do

czynnikîw nadprzyrodzonych. 13

To dlatego wāaĥnie darwiniĥci

spoĥrîd wszystkich uczonych sĎ

dzisiaj najwiēkszymi wrogami

religii i kreacjonizmu.

Ale definicja naukowoĥci to

nie sprawa faktîw empirycz-

nych, to sprawa decyzji uczo-

nych. Nie fakty wiēc decydujĎ

ostatecznie o tym, ze odrzuca siē

kreacjonizm i przyjmuje darwi-

nowski ewolucjonizm. Fakty,

jak w przypadku danych z bio-

geografii, mogĎ lepiej odpowia-

daą doktrynie stworzenia. Ale

przy naturalistycznie zdefinio-

wanej nauce ewolucjonizm

musi zwyciēıyą niezaleınie od

posiadanych faktîw. Z empi-

rycznym duchem nauki i poszu-

kiwaniem prawdy ma to niewie-

le wspîlnego. Ale bardzo wie-

le z ideologicznym dogmaty-

zmem.

Mieczysāaw Pajewski

miepaj@wp.pl

1. Por. Karol Darwin, O powsta-

waniu gatunkîw drogĎ doboru

naturalnego czyli o utrzymaniu

siē doskonalszych ras w walce

o byt, De Agostini, Altaya, War-

szawa 2001, s. 547.

2. Por. tamıe, s. 462.

3. Tamıe, s. 457.

4. Tamıe, s. 462.

5. Por. tamıe, s. 434-435.

6. Por. tamıe, s. 435-440.

7. Por. Alan Cooper, Cäcile Mo-

urer-Chauvirä, Geoffrey K.

Chambers, Arndt von Haeseler,

Allan C. Wilson, and Svante

Pßßbo,Independent origins of

New Zealand moas and kiwis,

Proceedings of the National

Academy of Sciences USA Sep-

tember 1992, vol. 89, s. 8741-

8744; Oliver Haddrath and Al-

lan J. Baker,Complete mito-

chondrial DNA genome sequ-

ences of extinct birds: ratite

phylogenetics and the vicarian-

ce biogeography hypothesis,

Proceedings of the Royal Socie-

ty of London B 2001, vol. 268,

s. 939-945; John Harshman,

Edward L. Braun, Michael J.

Braun, Christopher J. Huddle-

ston, Rauri C. K. Bowie, Jena L.

Chojnowski, Shannon J. Hac-

kett, Kin-Lan Han, Rebecca T.

Kimball, Ben D. Marks, Kathle-

en J. Miglia, William S. Moore,

Sushma Reddy, Frederick H.

Sheldon, David W. Steadman,

Scott J. Steppan, Christopher C.

Witt, and Tamaki Yuri,Phylo-

genomic evidence for multiple

losses of flight in ratite birds,

Proceedings of the National

Academy of Sciences USA

2008, vol. 105, s. 13462-

13467.

8. Giuseppe Colosi,La distribu-

zione geografica dei Potamoni-

dae, Rivista di Biologia 1921,

vol. 3, s. 294-301.

9. R. Von Sternberg, N. Cumber-

lidge, and G. Rodriguez,On the

marine sister groups of the fre-

shwater crabs (Crustacea: De-

capoda: Brachyura), Journal of

Zoological Systematics and

Evolutionary Research 1999,

vol. 37, s. 19-38; Savel R. Da-

niels, Neil Cumberlidge, Marcos

Pärez-Losada, Saskia A.E. Marij-

nissen, Keith A. Crandall,Evo-

lution of Afrotropical freshwa-

ter crab lineages obscured by

morphological convergence,

Molecular Phylogenetics and

Evolution 2006, vol. 40, s. 227-

235; Darren C. J. Yeo, Peter K.L.

Ng, Neil Cumberlidge, Cälio

Magalh?es, Savel R. Daniels and

Martha R. Campos,Global di-

versity of crabs (Crustacea: De-

capoda: Brachyura) in freshwa-

ter, Hydrobiologia 2008, vol.

595, s. 275-286.

10. Por. Läon Croizat, Space, Time,

Form: The Biological Synthesis,

Published by the author. De-

venter, Netherlands: N. V. Druk-

kerij Salland, 1962, p. iii; Robin

C. Craw,Leon Croizat's Bioge-

ographic Work: A Personal Ap-

preciation, Tuatara August

1984, vol. 27, no. 1, s. 8-13;

John R. Grehan,Evolution By

Law: Croizat's 'Orthogeny' and

Darwin's 'Laws of Growth',

Tuatara August 1984, vol. 27,

no. 1, s. 14-19; Carmen Colaci-

no,Läon Croizat's Biogeogra-

phy and Macroevolution, or

'Out of Nothing, Nothing Co-

mes', The Philippine Scientist

1997, vol. 34, s. 73-88.

11. Por. Ernst Mayr, The Growth of

Biological Thought, Harvard

University Press, Cambridge,

MA 1982, s. 529-530.

12. Darwin, O powstawaniu..., s.

502.

13. Por. Kazimierz Jodkowski,Dla-

czego kreacjonizm jest pseudo-

naukĎ?, w: Jîzef Zon (red.),

Pogranicza nauki. Protonauka

paranauka pseudonauka, Wy-

dawnictwo KUL, Lublin 2009,

s. 322-323 [317-323], http://ti-

ny.pl/zsl7.

mq 3-4/2009 Ctbg By`rív

Ctbg By`rív

JQD@BINMHYL

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: