23. Przyczynowosc nalozona na strukture czasoprzestrzeni (2009).pdf

PRZEGLĄD PRASY KREACJONISTYCZNEJ

PRZYCZYNOWOŚĆ NAŁOśONA

NA STRUKTURĘ CZASOPRZESTRZENI

przestrzeni. W przestrzeni moŜemy

się zatrzymać i wrócić do miejsca

zajmowanego wcześniej. Czas jednak upar

cie zmierza naprzód. To, co się zdarzyło

"przedtem", wpływa na to, co się wydarza

"potem". Nigdy odwrotnie. Tę własność

Wszechświata, przyczynowość, Biblia tak

właśnie od czasów staroŜytnych opisuje, w

przeciwieństwie do wówczas, w staroŜytno

ści, dominujących na Bliskim Wschodzie

sposobów myślenia o czasie. [1] Biblijny

pogląd, Ŝe przyczynowość pochodzi od Stwór

cy, został wsparty przez niedawne osiągnięcia

uczonych, którzy poszukiwali odpowiedzi na

pytanie, jak wygląda związek czasu i prze

strzeni.

Biblia wyraźnie stwierdza, Ŝe Wszechświat,

a w szczególności czas, miał początek. Trzy

wielkie osiągnięcia nauki dwudziestego wieku

potwierdzają to ujęcie: Einsteinowska ogólna

teoria względności, odkrycie przez Hubble'a

ekspansji Wszechświata oraz twierdzenia

Hawkinga i Penrose'a na temat czasoprze

strzeni. Ale pomimo tych osiągnięć pozostała pew

na irytująca zagadka.

W teorii względności grawitacja jest ściśle

związana ze strukturą (geometrią) czasoprzestrze

ni. Ruchy grawitacyjne są wywołane nie, jak myślał

Newton, siłami grawitacyjnymi, ale odchyleniem

geometrii od euklidesowości (zakrzywieniem cza

soprzestrzeni). Teoria względności dotyczy wielko

skalowej struktury czasoprzestrzeni, nie dotyczy

zachowania się cząstek subatomowych. To ostat

nie wymaga teorii kwantowej. Mechanika kwanto

wa przedstawia prawa fizyki w skali mikro w skali

atomowej i cząstek elementarnych, ale pomija

całkowicie efekty grawitacyjne. Uczeni zaczęli więc

poszukiwać kwantowej teorii grawitacji, której zada

niem byłoby zbadanie obszarów między cząstkami

elementarnymi, odnalezienie podstawowych skład

ników czasoprzestrzeni i opisanie ich przy pomocy

praw kwantowych.

Najgłośniejszą próbą dostarczenia kwanto

wej teorii grawitacji jest tzw. teoria strun. Według

tej teorii istnieje mnogość konfiguracji czasoprze

strzennych o rozmaitych liczbach wymiarów i od

miennych prawach fizyki. Są to tzw. wszechświaty

równoległe. Jednak teoretycy strun nie potrafią

wskazać sposobu empirycznego stestowania swo

ich koncepcji. Jest to wyraźne odejście od dotych

czasowego rozumienia naukowości, zaproponowa

nego przez Karla Poppera. Naukowe, wg tego

filozofa nauki, są te teorie, które zakazują zajścia

pewnych zdarzeń, a więc takie teorie, które jeśli

te zdarzenia nastąpią zostaną obalone. Niektórzy

filozofowie nauki wyraŜają opinię, Ŝe Ŝyjemy w

okresie, gdy zmienia się rozumienie naukowości na

takie, w którym empiryczna testowalność nie od

grywa juŜ takiej roli, jak dawniej. Wypiera ją moŜli

wość modelowania matematycznego, symulacji

komputerowych itp. Opinię tę zaczyna podzielać

coraz więcej osób.

Niedawno podjęto próbę ujawnienia własno

ści czasoprzestrzeni inną metodą symulacji kompu

terowych, niŜ robią to teoretycy strun. [2] Zamiast

budowania nadrzędnej teorii, obejmującej zarówno

grawitację, jak i mechanikę kwantową, to alterna

tywne podejście stara się, uŜywając podstawowych

zasad mechaniki kwantowej, zbudować taką cza

soprzestrzeń (dokładniej: zmodelować ją kompute

rowo), która przypomina nasz Wszechświat. W

procesie tym gwarantuje się jedynie to, by powstała

czasoprzestrzeń była zgodna z mechaniką kwanto

wą, ale nie ustala się z góry ani liczby, ani kształtu

jej wymiarów. Te własności same ujawniają się w

trakcie modelowania.

Autorzy tego podejścia, wśród których jest

polski fizyk Jerzy Jurkiewicz, wychodzą od niezwy

kle drobnych elementów czasoprzestrzeni

(czterowymiarowych uogólnień trójkątów, tzw.

czterosympleksów), jakby jej cegiełek, i stosują do

nich znane prawa z teorii grawitacji i mechaniki

objętość, odległość między dwoma dowolnymi jej

punktami nie moŜe być duŜa. W innych badanych

przypadkach przestrzeń staje się bardzo cienka i

rozciągnięta jak polimer z wieloma odgałęzieniami.

C h o c i a Ŝ w y j ś c i o w e c e g i e ł k i

(czterosympleksy) miały cztery wymiary, ułoŜona z

nich przestrzeń, w której dopuści się silne kwanto

we fluktuacje, degeneruje się albo do takiej, która

posiada nieskończenie wiele wymiaró w

(wszechświat zgnieciony), albo do takiej, która

posiada tylko dwa wymiary (wszechświat polimero

wy). Degeneruje się, gdyŜ w najmniejszym stopniu

nie przypomina wszechświata, w którym Ŝyjemy

duŜego, gładkiego i czterowymiarowego.

Najwyraźniej czegoś brakowało w wyjścio

wych danych. Tylko czego? Teoria kwantowej

grawitacji, którą rozwijał Jurkiewicz ze współpra

cownikami, miała charakter euklidesowy. Znaczy

to, Ŝe wszystkie wymiary są traktowane na rów

nych prawach. Budowane przez uczonych wszech

światy posiadały cztery wymiary przestrzenne,

zamiast jak jest w naszym wszechświecie trzech

wymiarów przestrzennych i jednego czasowego.

Nie pozwala to na porządkowanie zdarzeń według

relacji "wcześniej później", co z kolei jest niezbęd

ne dla związków przyczynowych, w których przy

czyna jest wcześniejsza od skutku. W teorii

względności (szczególnej i ogólnej) zasada przy

czynowości obowiązuje, ale w euklidesowej kwan

towej teorii grawitacji juŜ nie.

Wcześniejsi badacze euklidesowej kwanto

wej teorii grawitacji, jak Hawking, zakładali, Ŝe czas

jest urojony i Ŝe przyczynowość w jakiś sposób

sama pojawi się z kwantowych fluktuacji i ujawni w

duŜej skali. Najwyraźniej jednak mylili się. śeby

modelowana czasoprzestrzeń przypominała realny

Wszechświat, naleŜy do podstawowych cegiełek

czasoprzestrzeni dołączyć jeszcze przyczynowość.

Jurkiewicz ze współpracownikami przypisali kaŜde

mu sympleksowi tzw. strzałkę czasu, wskazującą

kierunek od przeszłości do przyszłości, oraz tak

sklejali sympleksy, by w sąsiadujących strzałki były

tak samo skierowane. Dzięki temu zabiegowi cała

czasoprzestrzeń zachowywała wspólne przemija

nie czasu, czas płynął w wybranym kierunku, nie

zatrzymując się ani nie zawracając.

Pierwsze uproszczone modele takiego

budowania czasoprzestrzeni miały miejsce w 1998

roku. Bardziej złoŜone w 2004 roku. Okazało się,

Ŝe w tym ostatnim przypadku otrzymany numerycz

ny model czasoprzestrzeni dokładnie odpowiada

temu, co obserwujemy w realnym świecie cztero

wymiarowy wszechświat. Jeśli czas stale płynął w

tym samym kierunku, to kwantowe fluktuacje krzy

wizny przestrzeni znosiły się w duŜej skali, tworząc

normalnie wyglądający wszechświat.

Wyniki tych badań mają dalekosięŜne impli

kacje. Okazuje się bowiem, Ŝe strzałka czasu,

która pozwala odróŜniać przeszłość od przyszłości,

pochodzi od czegoś spoza czasu i przestrzeni.

Innymi słowy, coś spoza Wszechświata zakodowa

ło związek przyczynowoskutkowy w samej struktu

rze czasoprzestrzeni.

Pojęcia przeszłości i przyszłości wydają się

kaŜdemu oczywiste, ale nie są takie w perspekty

Albert Einstein

kwantowej. W rezultacie cegiełki te same układają

się w harmonijną strukturę, podobnie jak robią to

cząsteczki w procesie samoorganizowania się

kryształu.

Obiekty w bardzo małej skali zachowują się

inaczej niŜ przedmioty, jakie widzimy wokół nas. Te

ostatnie nazywa się obiektami klasycznymi, gdyŜ

są opisywane w klasyczny sposób, przy pomocy

dobrze określonego zbioru liczb. Inaczej jest z

obiektami kwantowymi. Znajdują się one jednocze

śnie w róŜnych miejscach i poruszają z róŜnymi

prędkościami. Stan układu kwantowego jest więc

bogatszy niŜ stan układu klasycznego jest sumą

(fizycy mówią dokładniej: superpozycją) wszystkich

moŜliwych układów klasycznych.

Jurkiewicz i jego współpracownicy badali,

jakie są skutki superpozycji czasoprzestrzeni silnie

zakrzywionych w bardzo małej skali. Okazało się,

Ŝe takie wszechświaty są niestabilne. Fluktuacje

kwantowe, czyli odstępstwa od klasycznego zacho

wania się, w przypadku omawianych czasoprze

strzeni nie znoszą się, lecz przeciwnie najczęściej

wzmacniają, co prowadzi do zgniecenia całej prze

strzeni w małą kulę o nieskończonej liczbie wymia

rów. Nawet gdyby taka przestrzeń miała olbrzymią

POD PR ĄD” nr 10/63/ 2009

C zasu doświadczamy inaczej niŜ

„ „„ „ i d ź POD PR ĄD”

POD PR ĄD”

wie naturalistycznej. Podstawowe prawa fizyki

funkcjonują tak samo niezaleŜnie od kierunku

czasu. Prawa te pozwalają przewidzieć stan układu

w kaŜdym dowolnie wybranym momencie czasu

(przeszłym, obecnym czy przyszłym). Astronomo

wie na przykład mogą przewidywać zaćmienia

Słońca, jakie dopiero zajdą, ale i te, które miały

miejsce juŜ dawno temu. Dla większości praw fizyki

(poza termodynamiką) kierunek upływu czasu nie

ma znaczenia. Ale ludzie znają przeszłość, Ŝeby

zaś znać przyszłość, muszą na nią poczekać.

Przy obecnych prawach fizyki Ŝycie wymaga

wszechświata o trzech duŜych wymiarach prze

strzennych i jednym wymiarze czasu. Wszechświat

z mniejszą ilością wymiarów przestrzennych unie

moŜliwiłby przestrzenną złoŜoność organizmów

Ŝywych. Ale z drugiej strony we wszechświecie z

większą ilością wymiarów przestrzennych atomy

oraz orbity planetarne stają się niestabilne a

jedne i drugie są istotne dla Ŝycia. Sytuacja, w

której istnieje więcej niŜ jeden wymiar czasu, powo

duje, Ŝe przyszłe i przeszłe stany układu nie wiąŜą

się z teraźniejszością. Innymi słowy, hipotetyczny

Ŝywy organizm w takim wszechświecie nie znalazł

by poŜywienia ani nie uniknąłby niebezpieczeń

stwa, poniewaŜ przeszłość byłaby niepoznawalna,

a przyszłość nieprzewidywalna. NałoŜenie przy

czynowości na strukturę czasoprzestrzeni powodu

je powstanie wszechświata z trzema duŜymi wy

miarami przestrzennymi i jednym wymiarem czasu.

Przyczynowość umoŜliwia Ŝycie we Wszechświe

cie.

W XX wieku odkryto początek Wszechświata, co

wskazuje na pochodzącą spoza przyrody przyczy

nę jego zaistnienia. Istnienie we Wszechświecie

strzałki czasu równieŜ jest dowodem, Ŝe jakiś nad

naturalny czynnik wpłynął na strukturę czasoprze

strzeni, umoŜliwiając istnienie Ŝycia.

(Jeff Zweerink, Ph.D., "BuiltIn" Causality Allows Universe's

Habitability, "New Reasons to Believe" 2009, vol. 1, no. 2, s.

35)

Przypisy:

[1] R. Lair Harris, Gleason I. Archer, Jr., and Bruce K.

Waltke (eds.), Theological Wordbook of the Old

Testament, Moody Press, Chicago 1980, s.370371.

[2] Jej popularne przedstawienie oraz dalszą bibliografię

por. w: Jan Ambjorn, Jerzy Jurkiewicz i Renate Loll,

"Samoorganizujący się kwantowy Wszechświat", Świat

Nauki sierpień 2008, s. 2633.

CZY MY TEś GŁOSIMY CHWAŁĘ JEGO DZIEŁA?

CIEKAWE

Warto zastanowić się, dlaczego wrogom

chrześcijaństwa tak bardzo zaleŜy na „dorŜnięciu” i

tak juŜ nielicznej watahy nieznośnych kreacjoni

stów. Wytłumaczenie Dawkinsa, Ŝe rzekomo wy

wieramy „nacisk na naukowców i nauczycieli biolo

gii, którzy marnują czas na obronę teorii ewolucji

przed rodzicami lub dziećmi poddanymi praniu

mózgu” (j.w.), nie wydaje się być przekonujące.

By zyskać pełniejszy obraz sytuacji, sięgnij

my do Biblii i przynajmniej pobieŜnie zobaczmy,

jaka jest rola nauczania o stworzeniu na gruncie

„socjologicznym”.

Niebiosa opowiadają chwałę Boga, A firmament

głosi dzieło rąk jego.

Dzień dniowi przekazuje wieść, A noc nocy podaje

wiadomość.

Nie jest to mowa, nie są to słowa, Nie słychać

ich głosu...

A jednak po całej ziemi rozbrzmiewa ich dźwięk

I do krańców świata dochodzą ich słowa ...

Ps. 19:25

Albowiem gniew BoŜy z nieba objawia się przeciw

ko wszelkiej bezboŜności i nieprawości ludzi, którzy

przez nieprawość tłumią prawdę. PoniewaŜ to, co o

Bogu wiedzieć moŜna, jest dla nich jawne, gdyŜ

Bóg im to objawił. Bo niewidzialna jego istota, to

jest wiekuista jego moc i bóstwo, mogą być od

stworzenia świata oglądane w dziełach i pozna

ne umysłem , tak iŜ nic nie mają na swoją obronę,

dlatego Ŝe poznawszy Boga, nie uwielbili go jako

Boga i nie złoŜyli mu dziękczynienia, lecz znik

czemnieli w myślach swoich, a ich nierozumne

serce pogrąŜyło się w ciemności. Mienili się mądry

mi, a stali się głupi. I zamienili chwałę nieśmiertel

nego Boga na obrazy przedstawiające śmiertelne

go człowieka, a nawet ptaki, czworonoŜne zwierzę

ta i płazy; dlatego teŜ wydał ich Bóg na łup poŜądli

wości ich serc ku nieczystości, aby bezcześcili

ciała swoje między sobą, poniewaŜ zamienili Boga

prawdziwego na fałszywego i oddawali cześć, i

słuŜyli stworzeniu zamiast Stwórcy, który jest bło

gosławiony na wieki. Amen.

Dlatego wydał ich Bóg na łup sromotnych namięt

ności; kobiety ich bowiem zamieniły przyrodzone

obcowanie na obcowanie przeciwne naturze, po

dobnie teŜ męŜczyźni zaniechali przyrodzonego

obcowania z kobietą, zapałali jedni ku drugim Ŝą

dzą, męŜczyźni z męŜczyznami popełniając sromo

tę i ponosząc na sobie samych naleŜną za ich

zboczenie karę. Rzym. 1:1827

Zarówno Stary, jak i Nowy Testament przed

stawiają wspaniałość i ogrom stworzenia jako

najbardziej uniwersalną i „pozasłowną” infor

mację o Bogu , łatwo dostępną kaŜdemu człowie

kowi na ziemi. Wrogowie Boga nie od dziś próbują

zatuszować jej przekaz – apostoł Paweł nazywa

ten zabieg „ tłumieniem prawdy”. Jakie są skutki

udanej operacji „niekreacjonistycznego” prania

mózgu społeczeństwa?

– „Znikczemnieli w myślach swoich, a ich

nierozumne serce pogrąŜyło się w ciemności.

Mienili się mądrymi, a stali się głupi ” – moral

na i duchowa ślepota połączona z głupotą strojącą

się w piórka mądrości.

– „ Zamienili chwałę nieśmiertelnego Boga na

obrazy przedstawiające śmiertelnego człowieka, a

nawet ptaki, czworonoŜne zwierzęta i płazy” –

człowiek stworzony do czczenia Boga, odrzuciwszy

Go, musi coś/kogoś czcić. Kult wodza opisany w

Księdze Apokalipsy będzie miał (ma?) tu wspaniałą

poŜywkę i duchowe wytłumaczenie.

– „ Dlatego wydał ich Bóg na łup sromotnych

namiętności; kobiety ich bowiem zamieniły przyro

dzone obcowanie na obcowanie przeciwne natu

rze, podobnie teŜ męŜczyźni zaniechali przyrodzo

nego obcowania z kobietą, zapałali jedni ku drugim

Ŝądzą, męŜczyźni z męŜczyznami popełniając

sromotę” – jak słusznie dowodzi lobby sodomitów,

zboczeńców zawsze mieliśmy wśród nas. Potwier

dza to i Stary Testament, który opisuje taką przypa

dłość juŜ kilka tysięcy lat temu. Dotychczas był to

tylko margines. Od ok. czterdziestu lat obserwuje

my jednak triumfalny marsz tzw. „lobby homosek

sualnego” przez wszystkie aspekty publicznego

Ŝycia cywilizacji zbudowanej na gruncie chrześci

jańskim. Coś, co kiedyś funkcjonowało na obrzeŜu

cywilizacji jako wstydliwe zboczenie, zaczyna być

lansowane normalnym ludziom jako lepsza, nowo

cześniejsza forma miłości. Uderza przy tym zbieŜ

ność czasowa upowszechnienia wiary w ewolucję z

początkiem triumfu sodomii.

– „A poniewaŜ nie uwaŜali za wskazane

uznać Boga, przeto wydał ich Bóg na pastwę nie

cnych zmysłów, aby czynili to, co nie przystoi; są

oni pełni wszelkiej nieprawości, złości, chciwości,

nikczemności, pełni są równieŜ zazdrości, morder

stwa, zwady, podstępu, podłości; potwarcy,

oszczercy, nienawidzący Boga, zuchwali, pyszni,

chełpliwi, wynalazcy złego, rodzicom nieposłuszni;

nierozumni, niestali, bez serca, bez litości;” Rzym.

1:2831 – niewłaściwa rekcja na uniwersalne obja

wienie Boga w stworzeniu i zamiana Go na

„podróbki” powoduje powszechne zepsucie moral

ne społeczeństwa. Dokąd juŜ zaszliśmy w tym

procesie? Czy moŜliwy jest jeszcze znaczny

„postęp”?

Biblia w sposób sztywny wiąŜe przekona

nie o istnieniu Boga Stwórcy z kondycją

K oncepcje stworzenia świata moŜna

by ogólnie podzielić na trzy katego

rie:

stworzenie dokonane ręką Boga – On

osobiście zaprojektował i stworzył świat i

istoty Ŝyjące,

zaistnienie Ŝycia dzięki „ślepemu” przy

padkowi,

stworzenie Ŝycia, organizmów Ŝywych i

człowieka przez Boga, ale przy pomocy

ewolucji.

Pierwsza koncepcja to biblijny kreacjonizm,

druga ewolucjonizm, a trzecia to próba połącze

nia dwóch pierwszych – teistyczny ewolucjo

nizm. Koncepcją panującą w ostatnim półwie

czu jest oczywiście materialistyczny ewolucjo

nizm. Teistyczny ewolucjonizm lansuje głównie

kościół katolicki (a na polskim podwórku abp śyciń

ski) oraz ludzie wierzący, ale jednak niegotowi, by

zakwestionować główne tezy dzisiejszej biologii i

nauk pokrewnych.

Zwolennicy klasycznej koncepcji stworzenia

– kreacjoniści – naleŜą dziś do rzadkości i niszcze

ni są za pomocą środków masowego przekazu

oraz presji środowiskowej w kręgach naukowych.

Agresja wobec nas jest juŜ dziś tak duŜa, Ŝe nie

długo pojawią się powszechne nawoływania do

fizycznej eliminacji z debaty publicznej głosicieli

kreacjonizmu. Taki głos juŜ się pojawił – oto kre

owany na czołowego pogromcę chrześcijaństwa R.

Dawkins porównuje w swojej nowej ksiąŜce

„Największe show na ziemi” zwolenników kreacjo

nizmu do tzw. negacjonistów osób negujących

holokaust. Według niego jedni i drudzy negują

fakty. Negacjonistów zwalcza się dziś wszelkimi

moŜliwymi w demokracjach sposobami, z wsadza

niem do więzień włącznie. Dawkins apeluje do

„oświeconych biskupów i teologów”, aby bardziej

postarali się przy zwalczaniu „antynaukowego

absurdu”, jakim jest według niego kreacjonizm (na

podstawie Ekumenizm.pl ). Na razie nie precyzuje,

jak mają się „bardziej postarać”, ale dodatkowe

wytyczne – takŜe dla władzy świeckiej pojawią się

zapewne niebawem…

„ „„ „ i d ź POD PR ĄD”

POD PR ĄD” nr 10/63/ 2009

POD PR ĄD”

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: