1.ZADANIE PIELEGNIARKI WOBEC CHOREGO Z CHOROBĄ NIEDOKRWIENNĄ SERCA:
Choroba niedokrwienna serca jest to stan upośledzenia czynności serca wywołane zachowaniem równowagi pomiędzy wielkością przepływu wieńcowego a zapotrzebowaniem mięśnia serca na tlen. Najczęstszą przyczyną choroby niedokrwiennej serca jest miażdżyca tętnic wieńcowych.
Czynniki ryzyka miażdżycy:- hipelipidemia, - nadciśnienie tętnicze, - palenie papierosów,
- wiek i płeć, - cukrzyca, - otyłość, - mała aktywność fizyczna, - typ osobowości, - obciążający wywiad rodzinny,
ZADANIE PIELEGNIARKI:
- wyeliminowanie czynników ryzyka miażdżycy, *wyeliminowanie używek (bezwzględny zakaz palenie papierosów, picia alkoholu, picia mocnej kawy i herbaty), *leczenie dusznicy bolesnej: (zapobiega to powstawaniu zakrzepów naczyń wieńcowych) *leczenie cukrzycy i nadciśnienia tętniczego, *normalizacja masy ciała, ćwiczenia sportowe (najlepiej w ramach grup chorych), *obrona przed negatywnym stresem, *dieta ubogo tłuszczowa (tłuszcze należy pokrywać olejami roślinnymi, bogatymi w nienasycone kwasy tłuszczowe, które maja wpływ przeciw miażdżycowy ) i ubogocholesterolowa, (zalecane są owoce, warzywa, oleje roślinne), zapotrzebowanie na węglowodany należy pokrywać wielo cukrami (mąka, kasza, ziemniaki), a ograniczyć cukry proste, *kwas foliowy i Wit B6 mogą normalizować podwyższone stężenie homocysteiny,
- ryzyko rozwoju choroby wiecowej zmniejsza się dzięki: *spożywaniu umiarkowanej ilości alkoholu (szczególnie czerwonego wina) *spożywanie witaminy E, - kontrola parametrów życiowych (codziennie) - zalecenie pacjentowi o ruchliwego i aktywnego życia zarówno pod względem fizycznym i psychicznym, - przypominanie pacjentowi o regularnym zażywaniu leków, oraz wizytach kontrolnych u kardiologa (wykonywanie przez pacjenta zleconych badań przez specjalistę).
2.ZADANIA PIELĘGNIARKI WOBECCHOREGO Z NADCISNIENIEM TĘTNICZYM:
Nadciśnieniem tętniczym nazywamy stan, który wartości ciśnienia skurczowego lub rozkurczowego przekraczają granicę normy:
Granice normy:
- optymalne: skurczowe < 120mmHg, rozkurczowe < 80mmHg- prawidłowe: skurczowe < 130mmHg Rozkurczowe < 85mmHg - wysokie prawidłowe: skurczowe 130-139mmH rozkurczowe 85-89mmHg - nadciśnienie: *okres I skurczowe 140-159mmHg rozkurczowe 90 - 99mmHg *okres II skurczowe 160-179mmHg rozkurczowe 100-109mmHg *okres III skurczowe ≥ 180-mmHg rozkurczowe ≥ 110mmHg
Rozróżniamy ciśnienie pierwotne czyli samoistne, i wtórne czyli objawowe. Nigdy się nie należy opierać na jednym pomiarze ciśnienia.
Nadciśnienie samoistne- jest następstwem zaburzeń regulacji nadciśnienia tętniczego jest u 60 % chorych uwarunkowane genetycznie. Rozwojowi choroby sprzyja budowa ciała sposób odżywiania stres i zaburzenia hormonalne.
Nadciśnienie wtórne- < 10% stanowi wszystkich przypadków nadciśnienia. Objawami tego nadciśnienia są bóle i zawroty głowy, szum w uszach, uczucie podenerwowania, bóle za mostkiem, kołatanie serca, chwiejność wazomotoryczna, krwawienia z nosa, duszność wysiłkowa.
ZADANIA PIELĘGNIARKI WOBEC CHOREGO:
- w wywiadzie należy zwrócić uwagę na : *czas trwanie choroby i maksymalne wartości ciśnienia, *jakie występują dolegliwości (bóle głowy, zaburzenia widzenia, nudności, dyzunia, bóle w okolicy lędźwiowej, osłabienie niewydolności krążenia, i inne.), *palenie tytoniu, picie alkoholu, kawy, zażywanie narkotyków,(wyeliminowanie wszystkich używek), *choroby przebyte, choroby nerek, *wywiad rodzinny,(nadciśnienie, przebyte zawały, udary mózgu, choroby nerek), - należy przypominać pacjentowi aby w domu kontrolował sobie RR,(jeśli nie umie to przyuczenie rodziny i pacjenta przez pielęgniarkę) - udostępnienie ulotek na temat tego schorzenia,- regularne zażywanie leków, oraz wizyty kontrolne u kardiologa,
- wykonanie zleconych badań przez lekarza, - unikanie stresu, - codzienne spacery na świeżym powietrzu oraz uprawianie ćwiczeń fizycznych i treningu antystresowego, - ograniczanie spożycia soli, cukrów prostych i tłuszczów zwierzęcych (spożywanie dużej ilości owoców i warzyw), - walka z nadwagą, - poinformowanie pacjenta o niekorzystnych następstwach nadciśnienia oraz uszkodzenia narządów, - leczenie innych chorób, które mają związek z nadciśnieniem tętniczym (cukrzyca).
3. ZADANIA PIELĘGNIARKI WOBEC CHOREGO ZAPALENIEM MIĘŚNIA SERCOWEGO
Zapalenie mięśnia sercowego może mieć etiologie reumatyczna bakteryjną, wirusową i toksyczną.
OBRAZ KLINICZNY;
Zapalenie mięśnia sercowego kształtuje się podobnie beż względów na rodzaj czynnika etiologicznego.
Głównymi objawami ostrego zapalenia mięśnia sercowego jest:
- przyspieszenie czynności serca, - chory skarży się na łatwe męczenie się,
- duszność, - kołatanie serca,- niekiedy bóle w okolicy serca, - podwyższa się temp. ciała,
- skóra staje się blado szara czasem wilgotna, - siła mięśnia sercowego słabnie zmniejsza się rzut skurczowy, w konsekwencji obniża się ciśnienie tętnicze krwi, - mogą pojawić się szmery, przyzwanie skurczowe, które zanikają w okresie zdrowienia, - mogą wystąpić zaburzenia rytmu serca, - częstym następstwem rozlanego zapalenia mięśnia sercowego jest ostra lub przewlekła niewydolność krążenia,
ZADANIA PIELĘGNIARKI:
- leżenie w łóżku,(pozycja półwysoka) - zapewnienie spokoju psychicznego i fizycznego,
- pomiary RR i temperatury ciała, - zniwelowanie bólu, - przywrócenie prawidłowej funkcji serca,
- zbicie temperatury, - dbanie o higienę osobistą i pościelową, - rozmowa z pacjentem,
- umożliwienie rozmowy z lekarzem, - umożliwienie kontaktu z rodziną, (duchownym, psychologiem), - zastosowanie diety łatwo strawnej bogatej w Wit. C,K, ograniczyć w diecie soli,
- poinformowanie pacjenta o czynnikach ryzyka nasilających objawy choroby: (tj. zaprzestanie palenia tytoniu (jeżeli pali papierosy) wyeliminowanie używek: alkoholu, narkotyków, mocnej herbaty i kawy, - dostarczenie pacjentowi ulotek dotyczących chorób układu krążenia, - rozmowa z pacjentem na temat choroby, - wyjaśnienie istoty choroby, - określenie zagrożeń związanych z chorobą, - poinformowanie pacjenta o wykonywanych badaniach i ich celu, - wietrzenie sali (świeżego powietrza), - obserwacja pacjenta, - kontrola gospodarki wodno- elektrolitowej, - dbanie o regularne wypróżnianie się pacjenta (potrzeby fizjologiczne),- unikanie stresu i radzenie sobie z nim, - podawanie leków na zlecenie lekarza,
4.ZADANIA PIELĘGNIARKI WOBEC CHOREGO Z WADA SERCA I NIEWYDOLNOŚCIĄ KRĄŻENIA:
Wady serca dzielimy na nabyte i wrodzone:
Wady nabyte:
- zwężenie lewego ujścia żylnego, - niedomykalność zastawki dwudzielnej, - zwężenie ujścia aorty, - niedomykalność zastawki aorty,
Wady wrodzone:
- wady serca bezsinicze,- wady serca z okresowa sinicą, - wady serca ze stałą sinicą,
Niewydolność krążenia dzielimy na ostrą niewydolność lewokomorową , przewlekła niewydolność lewokomorową, ostrą niewydolność prawokomorową i przewlekłą niewydolność prawokomorową.
Leczenie wad serca, zadanie pielęgniarki:
Zazwyczaj operacyjne leczenie. Pielęgniarka powinna opiekować się pacjentem po operacji
(kontrola ciśnienia, tętna, temperatury, zapewnienia ciszy i spokoju, umożliwienie kontaktu z rodziną, zapewnienie higieny osobistej i pościelowej, zniwelowanie bólu, dbanie o mikroklimat na sali chorych, dbanie o regularne opróżnianie, (podawanie basenu, kaczki, toaleta w łóżku).
Pielęgniarka powinna poinformować pacjenta aby:
- uregulował swój tryb życia, pracy i wypoczynku,
- zalecić odpowiednią dietę, ubogo kaloryczną z ograniczeniem tłuszczów i cukrów prostych, - bezwzględny zakaz używania używek (palenia papierosów, picia mocnej kawy i herbaty, alkoholu i zażywania narkotyków), - wskazany ruch i niewielki wysiłek fizyczny, - regularne zażywanie leków i kontrole i specjalisty,
Zadania pielęgniarki wobec niewydolności krążenia:
- odciążenie fizyczne i psychiczne, - normalizacja masy ciała, - dieta lekko strawna, małe posiłki, unikanie dużych posiłków wieczorem, dieta bogato potasowa i ubogo solna, - kontrola i w razie potrzeby uzupełnianie elektrolitów, - informowanie pacjenta o regularnym wypróżnianiu,
- profilaktyka przeciw zakrzepowa, - w razie potrzeby podanie tlenu, - regularne pomiary RR i tętna, - ułożenie chorego w pozycji wysokiej ze spuszczonymi nogami, - podawanie leków,
- w razie potrzeby zakładanie opaski uciskowej na udo, - ułożenie pacjenta koło otwartego okna,
- ułatwianie pacjentowi odksztuszania wydzieliny,(ostrej niewydolności lewokomorowej ze względu na występujący obrzęk płuc), - ograniczenie wysiłku, -uregulowanie trybu życia,
- stosowanie diety bogato białkowej w przewlekłej niewydolności prawokomorowej.
5.Diagnoza pielęgniarska i udział pielęgniarki w badaniach diagnostycznych w chorobach układu krążenia:
Angiokardiografia
CEL BADANIA
Angiokardiografia jest badaniem inwazyjnym. Pozwala na ocenę budowy jam serca i naczyń oraz na potwierdzenie istnienia zmian patologicznych. Umożliwia także rozpoznanie choroby i postawienie odpowiedniej diagnozy. Dzięki badaniu można ustalić stopień i miejsce zwężeń w obrębie naczyń wieńcowych oraz zaawansowanie choroby niedokrwiennej serca. Angiokardiografia często jest pierwszym etapem zabiegu przezskórnej plastyki tętnicy wieńcowej (PTCA), podczas którego dokonuje się poszerzenia zwężonej tętnicy wieńcowej za pomocą cienkiego cewnika zakończonego balonem. Badanie wykonuje się też w celu zwiększenia dopływu krwi do mięśnia sercowego.
WSKAZANIA DO WYKONANIA BADANIA
- diagnozowanie chorób serca w celu ustalenia dalszego leczenia: inwazyjnego kardiologicznego, kardiochirurgicznego lub zachowawczego
- ocena przebiegu rehabilitacji np. po wykonanym zabiegu plastyki tętnicy wieńcowej (PTCA) lub wszczepieniu by-passu
- wyjaśnienie przyczyny bólów w klatce piersiowej
Badanie przeprowadza się w szpitalu, na zlecenie lekarza.
CZAS TRWANIA BADANIA
Badanie trwa około kilkudziesięciu minut.
O CZYM NALEŻY POINFORMOWAĆ BADAJĄCEGO
Przed badaniem:
- uczulenie na środki kontrastowe - przyjmowane leki, przede wszystkim obniżające krzepliwość krwi – ciąża - przewlekłe choroby, np. cukrzyca - skłonność do krwawień
W czasie badania:
- Należy zgłaszać wszystkie niepokojące dolegliwości, takie jak uderzenia gorąca, duszność, ból w klatce piersiowej.
ZALECENIA PO BADANIU
Po zakończeniu badania chory pozostaje w szpitalu. Przez kilkanaście godzin powinien leżeć i unikać gwałtownych ruchów. W tym czasie podaje się mu jedynie płyny. Po zakończeniu badania w miejscu wprowadzenia cewnika może pojawić się krwiak. Czasami występują też alergie na środek cieniujący w postaci nudności i wymiotów, bólu głowy, dreszczy i spadku ciśnienia bądź wysypek. Wszystkie te dolegliwości ustępują po kilku dniach.
Cewnikowanie serca
Cewnikowanie serca polega na przeprowadzeniu bezpośredniego pomiaru ciśnienia oraz dotlenienia krwi w jamach serca i wychodzących z serca dużych naczyniach (aorta, żyły główne, tętnica i żyły płucne). Badanie pomaga także w diagnozowaniu wad serca. Coraz częściej jest jednak zastępowane przez nieinwazyjne badanie echokardiograficzne.
- diagnozowanie wrodzonych wad serca - ocena stopnia zaawansowania wady serca
- Badanie wstępne przed przystąpieniem do inwazyjnego zabiegu kardiologicznego lub operacji kardiochirurgicznej.
Badanie jest wykonywane w szpitalu, na zlecenie lekarza.
JAK PRZYGOTOWAĆ SIĘ DO BADANIA
Przed wykonaniem cewnikowania serca należy przeprowadzić badania wstępne, takie jak EKG, RTG klatki piersiowej i echokardiografię. Zalecany jest także przegląd uzębienia.
Przed przystąpieniem do zabiegu chory musi zapoznać się z trybem badania i możliwymi powikłaniami. Zabieg przeprowadza się po wyrażeniu pisemnej zgody przez badanego.
W dniu badania nie powinno się spożywać żadnych posiłków. Należy też wygolić obie pachwiny. Nie trzeba rezygnować z zażywanych dotychczas leków.
Po zakończeniu badania pacjent pozostaje w szpitalu. Przez kilkanaście godzin powinien leżeć i unikać gwałtownych ruchów. W tym czasie podaje się mu jedynie płyny.
Po zakończeniu badania, w miejscu wprowadzenia cewnika, może pojawić się krwiak. Zdarzają się też alergie na środek cieniujący w postaci nudności i wymiotów, bólu głowy, dreszczy, spadku ciśnienia oraz wysypek. Wszystkie te dolegliwości ustępują po kilku dniach.
Echokardiografia serca
Echokardiografia serca pozwala w sposób nieinwazyjny ocenić wygląd serca. Umożliwia też analizę ruchu mięśnia sercowego i zastawek wewnątrzsercowych. Dzięki badaniu można obserwować przepływ krwi w sercu, dużych naczyniach krwionośnych (aorta, żyły główne, tętnica i żyły płucne) oraz naczyniach wieńcowych.
W zależności od celu badania, stosuje się różne systemy echokardiograficzne: echokardiografię jednowymiarową, dwuwymiarową lub dopplerowską.
- choroba niedokrwienna serca, zawał mięśnia sercowego, choroba wieńcowa - choroby mięśnia sercowego (kardiomiopatie) - zapalenie mięśnia sercowego - bakteryjne zapalenie wsierdzia
- wrodzone i nabyte wady serca - choroba zakrzepowo-zatorowa
- nadciśnienie tętnicze - zaburzenia rytmu serca
- choroby osierdzia (np. płyn w jamie osierdzia, tamponada serca) - choroby naczyń (np. tętniak aorty) - choroby sercowo-płucne (nadciśnienie płucne, zatorowość płucna) - echokardiografia płodowa - inne, np. nowotwory lub urazy serca
Badanie jest wykonywane na zlecenie lekarza.
Przed przystąpieniem do badania pacjent powinien przedstawić lekarzowi wykonującemu echokardiografię wyniki: EKG i RTG klatki piersiowej.
Zaleca się, aby badany był na czczo, ponieważ może zaistnieć konieczność wykonania badania przezprzełykowego (decyzję tę podejmuje lekarz w trakcie badania).
Badanie trwa zwykle od kilkunastu do kilkudziesięciu minut.
CZYM NALEŻY POINFORMOWAĆ BADAJĄCEGO
- aktualnie przyjmowane leki - choroby przełyku
- wszystkie pojawiające się nagle dolegliwości, takie jak ból czy duszność
W przypadku badania przezprzełykowego istnieje minimalne ryzyko uszkodzenia przełyku.
Badanie przezprzełykowe
Badanie przezprzełykowe jest wykorzystywane przy określaniu nieprawidłowości pracy serca. Ułatwia ono także zdiagnozowanie niektórych zaburzeń rytmu i przewodnictwa elektrycznego serca oraz nieprawidłowości w ukrwieniu mięśnia sercowego.
- diagnostyka nadkomorowych zaburzeń rytmu - zaburzenia w przewodzeniu bodźców elektrycznych
Badanie jest wykonywane na zlecenie lekarza
Przed badaniem należy wykonać spoczynkowy zapis EKG
Badanie trwa kilkanaście minut.
- Wszystkie nagle pojawiające się dolegliwości, np. ból, pieczenie
Po zakończeniu badania może pojawić się odruch wymiotny. Przez następną godzinę nie powinno się spożywać napojów i posiłków
EKG
EKG jest podstawową metodą, która pomaga w nieinwazyjnym diagnozowaniu chorób układu sercowo- naczyniowego. Badanie ma na celu rejestrację czynności elektrycznej serca, zapis rytmu i przewodnictwa, ocenę pracy rozrusznika serca oraz wskazanie zaburzeń w ukrwieniu mięśnia sercowego. EKG wykonuje się także po to, aby ocenić, jakie zmiany zaszły w sercu na skutek innych chorób.
- analiza zaburzeń przewodnictwa elektrycznego w sercu - ocena zaburzeń rytmu
- ocena zaburzeń czynności elektrycznej serca przy różnych chorobach - podejrzenie niedokrwienia mięśnia sercowego - ocena skuteczności pracy rozrusznika serca
Do badania EKG nie trzeba się specjalnie przygotowywać ani być na czczo. U dzieci EKG robi się za pomocą takich samych elektrokardiografów, jak u dorosłych, jednak elektrody używane do badania muszą być mniejsze.
Badanie trwa kilka minut.
- aktualnie przyjmowane leki
W czasie badania:- Należy zgłaszać wszystkie niepokojące dolegliwości, takie jak uderzenia gorąca, duszność, ból w klatce piersiowej.
Nie ma specjalnych zaleceń
HOLTER:
Badanie przeprowadza się w celu oceny czynności elektrycznej serca. Badanie holterowskie pozwala na rejestrację zaburzeń rytmu i przewodnictwa serca oraz na analizę pracy rozrusznika serca. Wykazuje też nieprawidłowości w ukrwieniu mięśnia sercowego.
- analiza zaburzeń przewodnictwa elektrycznego w sercu - ocena zaburzeń rytmu serca
- ocena skuteczności leczenia arytmii - podejrzenie niedokrwienia mięśnia sercowego - ocena skuteczności pracy rozrusznika serca
Przed przystąpieniem do badania należy wykonać EKG spoczynkowe.
Badanie trwa od 24 do 48 godzin.
W czasie badania:- wszystkie problemy techniczne związane z noszeniem założonego aparatu (np. odklejanie się elektrod)
- odczuwane w czasie badania dolegliwości z zaznaczeniem, czy były one sygnalizowane poprzez włączenie odpowiedniego przycisku
Po zakończeniu badania należy zgłosić się do lekarza prowadzącego.
POMIAR CIŚNIENIA TĘTNICZEGO KRWII:
Badanie umożliwia zdiagnozowanie nadciśnienia tętniczego krwi oraz rozpoczęcie jego leczenia. Pomaga także w rozpoznaniu innych chorób, które powstają w wyniku wahania ciśnienia tętniczego krwi.
Pojedyncze badanie nie może być podstawą do postawienia diagnozy, ponieważ na wynik wpływa wiele czynników, np. emocje czy spożyte wcześniej posiłki.Osoby, u których podejrzewa się nadciśnienie tętnicze, mogą być poproszone o samodzielne prowadzenie badań w domu lub pod opieką lekarza rodzinnego.
- diagnostyka nadciśnienia lub niedociśnienia tętniczego krwi - sprawdzanie skuteczności leczenia nadciśnienia tętniczego - okresowe badania profilaktyczne
Nie ma konieczności przeprowadzenia wcześniejszych badań. Zwykle zalecane jest mierzenie ciśnienia o stałej porze, w tych samych warunkach. Przed przystąpieniem do badania, przez co najmniej 30 minut nie powinno się pić kawy, mocnej herbaty oraz palić papierosów, a przez ostatnie 5 minut należy przebywać w spoczynku.
- wyniki wcześniejszych pomiarów ciśnienia tętniczego
- odczuwane dolegliwości
- przyjmowane leki.
W czasie badania:- ból w miejscu założenia mankietu do pomiaru ciśnienia
Wyniki poszczególnych pomiarów należy zapisywać w specjalnym notesie.
W przypadku całodobowego badania ciśnienia tętniczego krwi, po jego zakończeniu należy zgłosić się do lekarza prowadzącego, który odczyta albo zinterpretuje wyniki.
PRÓBA WYSIŁKOWA:
Badanie przeprowadza się w celu określenia wydolności fizycznej organizmu. Badanie polega na zmuszeniu organizmu do zwiększonej pracy. Jednocześnie dokonuje się zapisu EKG oraz kontroli ciśnienia tętniczego krwi, co pozwala ocenić wydajność układu krążenia.
Badanie stosuje się przy diagnozowaniu i ocenie skuteczności leczenia choroby wieńcowej oraz podczas rehabilitacji osoby chorej.
- określenie przyczyn bólów w klatce piersiowej - ocena zaawansowania choroby niedokrwiennej serca- diagnostyka zaburzeń rytmu serca - badanie wstępne poprzedzające badania inwazyjne, np. angiokardiografię - diagnostyka zmian w elektrokardiogramie - badanie wstępne przed rozpoczęciem rehabilitacji bądź ocena jej wyników - ocena skuteczności leczenia chorób serca - ocena wydolności układu krążenia
Przed przystąpieniem do badania lekarz przeprowadzający próbę wysiłkową powinien wykonać wstępną ocenę kardiologiczną. Przed próbą wysiłkową należy wykonać badanie EKG.
Przez około 30 minut przed rozp...
anzbi2005