Phillips Susan Elizabeth - Nie będę damą.pdf - Phillips Susan Elizabeth - glinka7-1987

Rozdział pierwszy

Kenn y Traveler był leniwy. To doskonale tłumaczyło, dlaczego zapadł w drzemkę,

czekając na samolot British Airways numer 2193. Złożyły się na to wrodzone lenistwo, jak

również fakt, że nie miał najmniejszej ochoty na spotkanie z pasażerką tego lotu.

Niestety, drzemkę zakłóciło mu dwóch gadatliwych biznesmenów. Przeciągnął się

powoli, ziewnął szeroko. Ładna kobieta w szarym kostiumie uśmiechnęła się do niego, więc

odpowiedział tym samym. Zerknął na zegarek: okazało się, że jest spóźniony o pół godziny.

Przeciągnął się i ziewnął jeszcze raz.

- Przepraszam pana - odezwała się kobieta. - Przepraszam, że panu przeszkadzam, ale...

chyba skądś pana znam. Czy nie jest pan przypadkiem...

- Owszem, szanowna pani, to ja. - Uchylił ronda kowbojskiego kapelusza i uśmiechnął

się olśniewająco, choć w kącikach ust nadal czaiła się senność. - Pochlebia mi, że rozpoznała

mnie pani poza areną rodeo. Większość ludzi mnie nie pamięta.

Wyglądała na zmieszaną.

-Rodeo? Ojej, przepraszam. Myślałam, że pan to... Jest pan uderzająco podobny do

Kenny'ego Travelera, zawodowego golfisty.

-Golfisty? Ja? O nie, szanowna pani. Jestem za młody, żeby się zabawiać taką grą dla

emerytów jak golf. Lubię prawdziwy sport.

-Ale...

- Rodeo. To jest dopiero sport. Futbol amerykański też ujdzie, i jeszcze

koszykówka. - Powoli dźwignął ciało długie na metr osiemdziesiąt pięć z nie

wygodnego krzesła. - Ale już przy tenisie ziemnym sprawy się komplikują.

A golf to nie jest gra godna prawdziwego mężczyzny.

„Szary kostium" nie urodził się wczoraj. Uśmiechnęła się krzywo.

- Mimo wszystko pamiętam, że pana widziałam w telewizji, w zimie, podczas

zawodów. Daję słowo, myślałam, że Tiger się rozpłacze podczas ostatniej rundy w Torrey

Pines. - Spoważniała gwałtownie. - Nadal nie mogę zrozumieć, dlaczego Beau...

- Szanowna pani, byłbym niezmiernie zobowiązany, gdyby nie wymieniała pani

imienia Antychrysta w mojej obecności.

- Przepraszam. Jak długo, pana zdaniem, będzie pan zawieszony?

Kenny rzucił okiem na złotego rolexa.

- To chyba zależy, jak bardzo spóźnię się na przylot samolotu British Airways.

- Słucham?

- Bardzo miło się z panią rozmawiało, szanowna pani. - Dotknął ronda kapelusza i

oddalił się powoli.

Jedna z jego porzuconych eks-narzeczonych zauważyła kiedyś, że w jego wypadku

„oddalił się" to najbliższy synonim słowa „odbiegł". Kenny jednak zdawał się wychodzić z

założenia, że jedynym miejscem, na którym warto marnować energię, jest pole golfowe. Lubił

powolny, ospały tryb życia, chociaż ostatnio nic nie układało się po jego myśli.

Niespiesznie minął kiosk z gazetami; nie chciał patrzeć na szmatławce, opisujące z

detalami, że niedawno zawiesił go przewodniczący związku golfistów, Dallas Fremont

Beaudine. Zawiesił w samym środku sezonu, a zarazem wykluczył z udziału w mistrzostwach,

które odbędą się za dwa tygodnie.

- Hej, Kenny.

Skinął głową biznesmenowi, na którego twarzy malował się ten charakterystyczny

wyraz zachwytu, jaki często widzi się u ludzi, którzy niespodziewanie dostrzegli kogoś

sławnego. Domyślił się, że nieznajomy jest z Północy, bo wypowiedział jego imię„Kenny", a

nie „Kinny", jak Pan Bóg przykazał mówić tu, na Południu.

Wyprostował się lekko, na wszelki wypadek, gdyby biznesmen pamiętał jego tryumf w

Bay Hill zaledwie miesiąc temu. Kobieta w obcisłych dżinsach, z bujną czupryną obejrzała się za

nim dwukrotnie, ale uznał, że nie wygląda na miłośniczkę golfa, więc najwyraźniej jej uwagę

zwróciła jego uroda.

Jedna z byłych narzeczonych powiedziała kiedyś, że gdyby w Hollywood chcieli

sfilmować życie Kenny'ego, jedynym aktorem dość ładnym, by go zagrać, byłby Pierce

Brosnan. Kenny dostał ataku szału. Nie dlatego, iż określiła go mianem ładnego, co był w stanie

zrozumieć; z równowagi wyprowadził go jej wybór. Nie omieszkał poinformować jej, że

pozwoliłby Pierce'owi zagrać siebie tylko pod warunkiem, że najpierw pozbyłby się tego

frajerskiego obcego akcentu, zarobił parę blizn i zjadł tyle kurczaków i steków, aż wyglądałby

jak prawdziwy mężczyzna, a nie chuchro, które porwie pierwsza lepsza wichura w Zachodnim

Teksasie. Przede wszystkim zaś musieliby wyjaśnić Pierce'owi, po co Pan Bóg dał ludziom

kije golfowe.

Bardzo się zmęczył tym spacerem.

Odpoczywał przy wózku, z którego sprzedawano słodycze. Kupił torebkę

cukierków owocowych i tak długo flirtował z ładniutką meksykańską sprzedawczynią,

aż zgodziła się wybrać z jego torebki wszystkie bananowe. Lubił erki w różnych

smakach, ale nie znosił bananowych, ponieważ jednak wyjmowanie ich własnoręcznie wymagało

zbyt wiele wysiłku, starał się kogoś ubłagał

by zrobił to za niego. Jeśli to nie skutkowało, zjadał wszystkie jak leci. Bramka, przez

którą wychodzili pasażerowie British Airways, ziała pustką więc oparł się o kolumnę, jadł

cukierki, czekał i rozmyślał. Rozmyślanie ograniczało się praktycznie do rozważania, jak

bardzo pragnie ukręcić karku

pewnej damie nazwiskiem Francesca Serritella Day Beaudine, powszechnie

znanej żonie Antychrysta, czyli przewodniczącego związku golfistów, kobiecie, którą

do niedawna uważał za przyjaciółkę.

- To tylko mała przysługa, Kenny - prosiła. - Obiecuję, że jeśli zajmiesz się Emmą przez

najbliższe dwa tygodnie, postaram się przekonać Dalliego, żeby skrócił ci karę. I tak nie

zdążysz na mistrzostwa, ale...

- Jakim cudem chcesz tego dokonać? - zainteresował się.

- Nie pytaj, jakim sposobem załatwiam różne sprawy z moim mężem.

Więc nie pytał. To tajemnica poliszynela, że wystarczy, by Francesca spojrzała

na męża, a jadł jej z ręki, choć byli małżeństwem od dwunastu lat.

Piskliwy szczebiot dzieciaka i radosny kobiecy głos z brytyjskim akcentem wyrwały go

z zadumy.

- Reggie, nie ciągnij siostry za włosy, bardzo proszę, bo się na ciebie

Phillips Susan Elizabeth - Nie będę damą.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: