5a,5b,6a,7a,7b,7c,7d 1. Interferencja przy modelu falowym. FF funkcja falowa Fala rozchodzi się i ma amplitudę. FF = A sin(?t + kx) Interferencja to specyficzny sposób nakładania się fal (fale się sumujš) Prosty przykład: FF1 = A sin(?t + kx1) FF2 = A sin(?t + kx2) Te funkcje majš takie same amplitudy A, i teraz rozwišzaniem jest: (Aw)^2 = A1^2 + A2^2 + 2 x A1 x A2 x cos? gdzie cos? = (x1 + x2) Wynik zależy od cos? które przujmuje wartoci <-1;1> i może wynosić od 0 do 2A;) 2. Compton. Ogólnie co zrobił: Pucił wišzkę promieni X Rtg -------> Lambda na blok granitowy Po zderzeniu wyszły z tego dwie fale jedna bez żadnej zmiany tzn. taka sama jak padajšca, a druga odchyliła się (nastšpiło rozproszenie) o kšt a (dokładny rysunek jest na slajdach). Przy czym jej Lambda > Lambda hV=hc/Lambda Skoro tak się stało to wysunšł on wniosek, że fala się z czym zderzyła z elektronem nastšpiło jego wybicie więc falę trzeba traktować (konkretnie wiatło!) jako czšstki majšce pęd! (co prawda dziwne czšstki bo nie majšce masy) hV = h(krelone)* ? = h(krelone)*k 3. Kwantowe opisanie stanów wodoru oraz różnice od modelu Bohra Stan w mech. kwant. opisujemy trzema liczbami kwantowymi: n, l, m (należało dodać ich definicje) Można było nadmienić, że L = sqrt(l*(l+1))*h(krelone) Od modelu Bohra który jest dynamiczny i półklasyczny różni się tym, że: - elekt. w atomie H kršży wokół tego atomu po orbitach które wyznacza orbitalny moment pędu sformułowany przez Bohra jako mvr = nh(krelone) można dodać, że występuje tam siły np. Coulomba itp. a w ujęciu kwantowym liczba l dla stanów s (1s, 2s itd.) przyjmuje wartoć 0! (ze wzoru l = n-1) Co oznacza, że elektron po prostu jest na danej orbicie! (na pewno nie kršży jak u Bohra). Nic nie robi tylko tam jest. - u Bohra tylko energia jest kwantowana tzn. zależy od liczby kwantowej n (E = nhV) natomiast w mech. kwant. stan opisujemy trzema liczbami kwantowymi! - dodać można, że kołowa orbita Bohra odpowiada w mech. kwant. maksimum gęstoci prawdopodobieństwa znalezienia elektronu. Przypominam, że kolejne poprawki będš w tej samej sali co dzisiaj (chyba w 204 A1 czyli w tej co wykład). 1. Polaryzacja wiatła. -wiatło to fala poprzeczna -wektory E i B wzajemnie prostopadłe -rysunek poprzeczny rozchodzenia się fali: ^ E | | |-------------------------> x -rysunek przekrojowy - pokazać różne kierunki ustawienia wektora E. W polaryzacji wybieramy jeden z nich. - można dodatkowo było podać przykład, że polaryzacja występuje w polaryzatorze (Eureka!), albo przy jednokrotnym odbiciu wiatła. 2. Model Bohra - zady, walety: -założenia modelu - pokrótce omówić -stwierdzenie, że to autorski poglšd Bohra na temat atomu - jšdro w rodku, elektrony na kołowych orbitach stacjonarnych. -trafna uwaga: jest to model: -półklasyczny-dopiero w 3. założeniu jest mowa o kwantach wiatła. -dynamiczny - żeby atom istniał, elektron musi się kręcić (równoważenie siły Coulomba i odrodkowej) Zalety: + obliczenie poziomu energetycznego (13,6 eV) + policzenie promienia pierwszego "orbitala" + wiadomo, skšd bierze się wiatło - widmo promieniowania H + zwrócenie uwagi na różnicę pomiędzy intuicyjnym opisem (rysunek - elektrony zapinkalajš wokół jšdra) a abstrakcyjnym - wykres - "drabinka" poziomów energetycznych. Wady: -Tylko dla H - nie uwzględnia subtelnej struktury widma - błędne rozumowanie o dynamice - złe założenie z kwantowaniem momentu pędu. 3. Przejcie przez barierę potencjału w pozycji klasycznej i "na kwant". W sumie nic nowego prof. nie powiedział - wszystko było w slajdach. do tego 4ego pytania to wydaje mi sie ze trzeba opisac slownie te 3 liczby n, l i m - i dodac komentarz co one okreslaja n (glowna liczba kwantowa) - opisuje energie stanu (wartosci 1, 2, 3, ... ) l (orbitalna liczba kwantowa) - miara wielkosci momentu pedu zwiazanego ze stanem kwantowym (0, 1, 2, ... n-1) m (magnetyczna liczba kwantowa) - zwiazana z przestrzenna orientacja wektora orbitalnego momentu pedu ( -l ... +l )
magdag77