Rozdzial3_22007.pdf

Po przeczytaniu tego rozdziaþu czytelnik

powinien :

€ s

€ ss

€ s

€

€ s

utrzymania droŇnoĻci drg oddechowych. Nie wolno

zmuszaę dziecka do poþoŇenia siħ lub do przyjħcia

pozycji, ktra mu nie odpowiada, gdyŇ stres i niepokj

mogĢ nasilię pracħ oddechowĢ i tym samym zwiħkszyę

zuŇycie tlenu. Wszelkie ruchy powinny byę wykonywane

spokojnie, a rodzicw naleŇy zachħcaę do pozostania z

dzieckiem.

U nieprzytomnego dziecka oddychajĢcego

spontanicznie gþwnym problemem sĢ

niezabezpieczone drogi oddechowe, poniewaŇ istnieje

ryzyko, Ňe jħzyk zapadnie siħ i uniedroŇni drogi

oddechowe (Rycina 3.1).Dodatkowo dziecko nie bħdzie

w stanie usunĢę wydzielin, wymiocin i krwi z grnych

drg oddechowych. Prawidþowe natlenianie bħdzie

osiĢgalne tylko w przypadku zachowanej droŇnoĻci drg

oddechowych.

Manewry udraŇniajĢce drogi oddechowe (odgiħcie

gþowy i uniesienie brody lub wysuniħcie Ňuchwy)

powinno siħ wykonaę tak jak w przypadku

podstawowych zabiegw resuscytacyjnych (patrz

Rozdziaþ 2) (Rycina 3.2 i 3.3). NaleŇy uwaŇaę, aby

nadmiernie nie odgiĢę (Rycina 3.4) lub zbytnio nie

przygiĢę (Rycina 3.5) szyi oraz aby nie uciskaę na

tkanki miħkkie poniŇej Ňuchwy, poniewaŇ to moŇe

nasilię niedroŇnoĻę.

Umiejħtne postħpowanie z drogami oddechowymi i

wentylacja (oddychanie) jest najwyŇszym priorytetem w

kaŇdej resuscytacji bez wzglħdu na wiek pacjenta i

przyczynħ zatrzymania oddychania lub i oddychania i

krĢŇenia. To stwierdzenie jest szczeglnie prawdziwe u

dzieci, gdzie hipoksja i kwasica jako wtrne do

niewydolnoĻci oddechowej sĢ zazwyczaj prostĢ drogĢ

prowadzĢcĢ do zatrzymania oddychania i krĢŇenia.

Dlatego zasadnicze znaczenie ma wczesne

rozpoznanie i wþaĻciwe postħpowanie w przypadku

ewentualnej niewydolnoĻci oddechowej. W rozdziale

tym zostanĢ opisane sposoby postħpowania z

dzieckiem w stanie niewydolnoĻci oddechowej w

zaleŇnoĻci od jego stanu fizycznego.

JeĻli chore lub ranne dziecko oddycha spontanicznie i

wydolnie, naleŇy je pozostawię w wygodnej pozycji,

najlepiej, jeĻli to bħdzie pozycja, ktrĢ dziecko samo

wybierze, gdyŇ taka jest zazwyczaj najlepsza dla

Zaawansowane Metody UdraŇniania Drg Oddechowych I Wentylacji

umieszczonego z boku cewnika, ktry moŇna okresowo

zatykaę, pozwoli na kontrolowanie ciĻnienia ssania,

ktre u niemowlĢt nie powinno przekraczaę 80-120 cm

H 2 O. PrzenoĻne urzĢdzenia do ssania moŇna uŇywaę w

zestawach pozaszpitalnych i sĢ one zazwyczaj zasilane

bateriami lub za pomocĢ rħcznej lub noŇnej pompki.

MajĢ zastosowanie w uzyskaniu droŇnoĻci pomiħdzy

podstawĢ jħzyka a tylnĢ ĻcianĢ gardþa. Dostħpne sĢ w

kilku rozmiarach od 00 (dla wczeĻniakw) do 4-5

(dorosþy)(Rycina 3.6).

Prawidþowo dobrana rurka mierzona na twarzy dziecka

siħga od siekaczy (lub miejsca, gdzie one byę powinny)

do kĢta Ňuchwy (Rycina 3.7). JeĻli zastosuje siħ Ņle

dobranĢ rurkħ ustno-gardþowĢ, moŇe to spowodowaę

uraz, wywoþaę skurcz krtani lub nasilię niedroŇnoĻę. U

dzieci rurkħ naleŇy zakþadaę zgodnie z krzywiznĢ

uŇywajĢc szpatuþki lub þyŇki laryngoskopu, aby

przycisnĢę jħzyk do dna jamy ustnej. Ma to dodatkowĢ

zaletħ, gdyŇ pozwala na uwidocznienie czħĻci ustnej

gardþa i czħĻciowĢ kontrolħ przy wprowadzaniu rurki. U

starszych dzieci moŇna zastosowaę metodħ takĢ jak u

dorosþych ( wprowadzenie do momentu aŇ koniec rurki

dotknie podniebienia miħkkiego i obrcenie jej o 180»).

Gardþo jest czħsto zablokowane przez wydzielinħ,

wymiociny, krew lub czasami przez ciaþo obce (Patrz

Rozdziaþ 2). Standartowe urzĢdzenie do odsysania w

sali reanimacyjnej zawiera wejĻcie do prŇni

zainstalowane w Ļcianie zazwyczaj z moŇliwoĻciĢ

regulacji ujemnego ciĻnienia, rezerwuar, przewd do

ssania i odpowiedniĢ koıcwkħ. Cewniki z koıcwkĢ

sztywnĢ i o duŇej Ļrednicy takie jak cewnik Yankauer

dostħpne sĢ zarwno w rozmiarach pediatrycznych jak i

dla dorosþych i sĢ one przydatne w usuwaniu wymiocin i

għstej lub obfitej wydzieliny. Giħtkie cewniki do ssania

sĢ bardziej przeznaczone dla niemowlĢt i maþych dzieci,

poniewaŇ sĢ mniej traumatyczne, ale majĢ ograniczone

moŇliwoĻci. Zastosowanie trjnika Y lub otworu

Rurka ustno-gardþowa zapobiega zapadaniu siħ jħzyka i

miħkkich tkanek szyi i tym samym uniedroŇnieniu

grnych drg oddechowych. (Rycina 3.8).

Tlen naleŇy dostarczyę w najwyŇszym dostħpnym

stħŇeniu. Obawy zwiĢzane z toksycznoĻciĢ tlenu nigdy

nie powinny stanĢę na przeszkodzie stosowania

wysokich przepþyww tlenu w resuscytacji. Tlen naleŇy

dostarczyę z ujĻcia w Ļcianie, lub z przenoĻnego Ņrdþa,

przez przepþywomierz mogĢcy zapewnię przepþyw co

najmniej 15 l/min. Idealnie, jeĻli tlen byþby nawilŇony aby

zapobiec wysuszeniu Ļluzwki i ogrzany aby nie doszþo

do hipotermii i skurczu oskrzeli. W celu dostarczenia

tlenu moŇna zastosowaę kilka metod.

Rurki ustno-gardþowe moŇna stosowaę tylko u

pacjentw gþħboko nieprzytomnych. U przytomnych

dzieci mogĢ one czħsto sprowokowaę wymioty lub

wywoþaę skurcz krtani. ZaþoŇenie rurki ustno-gardþowej

nie likwiduje ryzyka aspiracji treĻciĢ pokarmowĢ z

ŇoþĢdka.

MoŇna zachħcię rodzicw, aby dmuchali tlenem z

cewnika nad nosem i ustami dziecka. Metoda ta nie

przestraszy dziecka, ale nie zapewni wysokiego

stħŇenia tlenu w powietrzu wdechowym, dlatego ma

zastosowanie tylko w þagodnej niewydolnoĻci

oddechowej.

Rurki te wyprodukowane sĢ z miħkkiej gumy lub silikonu

i po wprowadzeniu wytwarzajĢ poþĢczenie pomiħdzy

nozdrzem a nosowĢ czħĻciĢ gardþa (Rycina 3.9).

Najmniejsze rozmiary pediatryczne nie sĢ powszechnie

dostħpne, ale zamiennie moŇna uŇywaę skrconych

rurek intubacyjnych (agrafkħ naleŇy przeprowadzię w

poprzek zewnħtrznego koıca rurki, aby zapobiec

wpadniħciu jej do nozdrza). PrawidþowĢ dþugoĻę rurki

wyznacza odlegþoĻę od czubka nosa dziecka do

skrawka ucha i rurka powinna pasowaę do nozdrza nie

powodujĢc jego zbledniħcia. ĺrednicħ rurki moŇna

oszacowaę porwnujĢc ze ĻrednicĢ piĢtego palca rħki

dziecka.

sss

Drogi oddechowe muszĢ byę nawilŇone przed

wprowadzeniem rurki i przy wkþadaniu naleŇy jĢ

wprowadzaę delikatnym ruchem obrotowym w kierunku

podstawy nosa. Nie naleŇy kierowaę rurki ku grze,

gdyŇ moŇe to spowodowaę uraz lub krwawienie.

SĢ one dostħpne w rŇnych rozmiarach od

noworodkowego aŇ dla pacjenta dorosþego. IloĻę

dostarczanego tlenu zaleŇy gþwnie od przepþywu tlenu i

oporu w drogach nosowych. Przepþyw tlenu powyŇej 3

l/min dziaþa draŇniĢco i nie zwiħksza dalszego stħŇenia

dostarczanego tlenu. PrzewaŇnie nie jest moŇliwe, aby

osiĢgnĢę FiO 2 powyŇej 40-60%. WĢsy tlenowe sĢ

zazwyczaj najlepiej tolerowane przez dzieci

przedszkolne.

Rurki nosowo-gardþowe sĢ lepiej tolerowane przez

przytomne dzieci niŇ rurki ustno-gardþowe.

Rurki nosowo-gardþowe sĢ przeciwwskazane, jeŇeli

podejrzewane jest zþamanie podstawy czaszki.

ChociaŇ ta metoda moŇe byę uŇyteczna u maþych

niemowlĢt, gdyŇ pozwala na wiarygodny pomiar i

kontrolħ dostarczanego FiO 2 jego temperaturħ i stopieı

nawilŇenia, jednak ze wzglħdu na trudnoĻę w szybkim

dostaniu siħ do gþowy i drg oddechowych nie jest ona

wþaĻciwa jako metoda dostarczania tlenu w resuscytacji.

S S

Zaawansowane Metody UdraŇniania Drg Oddechowych I Wentylacji

Jego zastosowanie jest ograniczone, poniewaŇ

przeszkadza w dobrej obserwacji i dostħpie do dziecka.

StħŇenie tlenu jest niskie i spada za kaŇdym razem,

kiedy namiot jest otwierany w celu uzyskania dostħpu

do dziecka.

sss

Prosta maska tlenowa bez rezerwuaru jest w stanie

dostarczyę tlen o stħŇeniu nie wiħkszym niŇ 60%

(zaleŇy od przepþywu tlenu i objħtoĻci minutowej

dziecka), poniewaŇ powietrze atmosferyczne dostaje siħ

przez otwory wdechowe. Aby zapobiec oddechowi

zwrotnemu, przepþyw tlenu musi wynosię co najmniej 6

l/min.

Maski uŇywane sĢ jako þĢcznik pomiħdzy dzieckiem a

ratownikiem (wentylacja usta-maska) lub pomiħdzy

dzieckiem a zestawem do wentylacji ( worek

samorozprħŇalny- maska). Maski uŇywane do wentylacji

usta-maska majĢ zazwyczaj anatomiczny ksztaþt, i

wypeþniony powietrzem mankiet uszczelniajĢcy, czasem

wyposaŇone sĢ w dodatkowy port do podþĢczenia Ņrdþa

tlenu; dostħpne sĢ w jednym rozmiarze. Aby utrzymaę

dobrĢ szczelnoĻę i zapewnię prawidþowe wdmuchiwane

powietrza do pþuc podczas wentylacji usta-maska

niejednokrotnie trzeba maskħ trzymaę oburĢcz. Kiedy

obrci siħ jĢ odwrotnie moŇna jej uŇywaę do wentylacji

niemowlĢt.

Maski te, jeĻli wyposaŇone sĢ w zastawki

jednokierunkowe pomiħdzy rezerwuarem i maskĢ i w

zastawki zakrywajĢce otwory wdechowe, aby zapobiec

oddechowi zwrotnemu, mogĢ dostarczyę tlen o stħŇeniu

95% lub wyŇszym przy przepþywie tlenu 12-15

l/min(Rycina 3.11, 3.12 i 3.13). Zawsze naleŇy uŇywaę

duŇych przepþyww tlenu, aby zapobiec zapadaniu siħ

rezerwuaru.

sss

s inne metody opisane

powyŇej mogĢ byę stosowane, jeĻli nie sĢ wymagane

wysokie stħŇenia tlenu.

Maski twarzowe uŇywane wraz z workiem

samorozprħŇalnym majĢ zapewnię dobre przyleganie

wokþ ust i nosa, naleŇy przy tym uwaŇaę, aby nie

uciskaę gaþek ocznych (Rycina 3.14). Preferowane sĢ

maski z jak najmniejszĢ przestrzeniĢ martwĢ, powinny

one byę rwnieŇ przezroczyste, aby mc obserwowaę

kolor dziecka i ewentualne wymioty, jeĻli siħ pojawiĢ.

Istnieje wiele rozmiarw tych masek oraz dwa typy:

anatomiczna i okrĢgþa. Maski okrĢgþe wykonane sĢ z

miħkkiego plastiku z otoczkĢ uszczelniajĢcĢ lub bez niej

i zapewniajĢ dobrĢ szczelnoĻę przy wentylacji

niemowlĢt i maþych dzieci. Maski o ksztaþcie

anatomicznym powinny byę uŇywane dla starszych

dzieci i dorosþych.

Pierwszym krokiem w postħpowaniu z dzieckiem w

stanie zdekompensowanej niewydolnoĻci oddechowej

jest utrzymanie droŇnoĻci drg oddechowych. JeĻli

drogi oddechowe sĢ droŇne, ale oddech nadal jest

niewydolny, naleŇy rozpoczĢę wentylacjħ workiem

samorozprħŇalnym z maskĢ z 100% tlenem w

maksymalnym przepþywie.

Zasady obsþugi worka samorozprħŇalnego sĢ proste:

podczas Ļciskania worka rħkĢ ratownika powietrze

kierowane jest przez zastawkħ jednokierunkowĢ do

maski i stĢd do pþuc pacjenta (Rycina 3.19 i 3.20). JeĻli

ucisk zostaje zwolniony worek ze wzglħdu na swojĢ

plastycznoĻę automatycznie siħ napeþnia przez

dodatkowy otwr powietrzem z rezerwuaru. Podczas tej

fazy (wydechu) pierwsza zastawka automatycznie siħ

zamyka zapobiegajĢc wystĢpieniu oddechu zwrotnego.

Takie worki majĢ niezaleŇny wlot do tlenu i rezerwuar.

Bez rezerwuaru jest prawie niemoŇliwe dostarczenie

wiħkszych stħŇeı tlenu niŇ 50-60%, ale z wystarczajĢco

duŇym rezerwuarem moŇliwe jest osiĢgniħcie stħŇenia

tlenu nawet 85-98%.

Worki samorozprħŇalne wystħpujĢ w trzech rozmiarach:

250 ml, 450-500 ml (Rycina 3.15 i 3.16) i 1600-2000 ml

(Rycina 3.17 i 3.18). Najmniejszy jest zazwyczaj

nieefektywny dla celw resuscytacji nawet dla

noworodka po urodzeniu, poniewaŇ wtedy wymagana

jest przedþuŇona faza wdmuchiwania powietrza podczas

pierwszych wdechw. Dwa najmniejsze rozmiary sĢ

zazwyczaj wyposaŇone w zastawkħ bezpieczeıstwa

regulujĢcĢ ciĻnienie wdechowe ustawionĢ do wartoĻci

35-40 cm H 2 0. Ma to na celu zabezpieczenie pþuc przed

uszkodzeniem zbyt duŇymi ciĻnieniami (Rycina 3.15).

Podczas resuscytacji moŇe byę konieczne uŇycie

ciĻnieı wyŇszych niŇ zwykle, wtedy naleŇy zablokowaę

zastawkħ (naleŇy sprawdzię udroŇnienie drg

oddechowych przed zablokowaniem zastawki).

Dziaþania workw anestezjologicznych zaleŇy od

przepþywu gazw, ktre je napeþniajĢ. Otwarty koniec

ukþadu musi byę utrzymywany pomiħdzy dwoma

palcami, co umoŇliwia wdmuchiwanie lub ucieczkħ

gazw, podczas gdy pozostaþymi palcami wywiera siħ

nacisk na worek, co z kolei umoŇliwia wentylacjħ

pacjenta. Przez worek musi przepþywaę odpowiednio

duŇy strumieı gazw, aby zapobiec oddechowi

zwrotnemu (co najmniej trzykrotna objħtoĻę minutowa

pacjenta tzn. wiħcej niŇ 30 ml/kg x iloĻę oddechw).

W wiħkszoĻci workw samorozprħŇalnych (choę nie we

wszystkich) niemoŇliwe jest wspomaganie

spontanicznego oddechu, poniewaŇ tlen jest

dostarczany tylko jeĻli zastawka zabezpieczajĢca przed

oddechem zwrotnym jest otwarta (Rycina 3.19).

Otwarcie tej zastawki nastħpuje tylko podczas Ļciskania

worka. JeĻli worek nie jest ĻciĻniħty, dziecko nie moŇe

spontanicznie oddychaę i nie jest w stanie wygenerowaę

ciĻnienia wystarczajĢcego do otwarcia zastawki.

Worki anestezjologiczne dajĢ moŇliwoĻę wyczucia

podatnoĻci pþuc i pozwalajĢ na stosowanie dodatniego

ciĻnienia koıcowowydechowego. Ze wzglħdu na w/w

przyczyny i ograniczenia worki samorozprħŇalne sĢ

preferowane w trakcie resuscytacji, chyba Ňe ratownik

ma doĻwiadczenie w stosowaniu worka

anestezjologicznego.

ssss

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: