2010_2_w.pdf

Psalm Marceliny Fojucik

Jestem jak ma³a owieczka zapl¹tana pomiêdzy zaroœla.

Lecz Pan mnie z nich wybawia i szczêœliwie idê za Nim.

Przez ca³e ¿ycie Jezus mnie prowadzi i oczyszcza z grzechów

I wszystkich moich win.

Mo¿e wczoraj, mo¿e nie…

Za miasteczkiem, któ¿ wie gdzie…

Prosto z domku tu¿ przy lesie

Wiatr historiê tak¹ niesie.

Konkurs

a k

- Pobudka! – Wyrwa³o mnie ze snu to okrutne s³owo, a potem powtórzy³o

siê jeszcze ze dwa razy zanim z trudem rozklei³am powieki. Zobaczy³am

niewyraŸnie ró¿ow¹ plamê i z wolna mrugnê³am. Plama dosta³a uszu.

Próbowa³am zrozumieæ, zamruga³am jeszcze raz i plama spojrza³a na

mnie b³yszcz¹cymi oczkami. Zniecierpliwi³am siê i przetar³am oczy,

ziewaj¹c przy tym.

- Aaa… - Zrozumia³am, gdy plama okaza³a siê ró¿owym, pluszowym

misiem Zosi, opartym o œcianê i siedz¹cym na mojej poduszce.

Po¿yczy³am go wczoraj, bo taki milutki.

- Wstawaæ moje gwiazdeczki! – Ciocia energicznym ruchem

przetrzepywa³a poduszkê. – Wiem, ¿e to katorga tak siê zrywaæ o 7:45,

ale na kolonii szkoda czasu na spanie.

- Ja wiem…? – Mruknê³am pod nosem, przyklepuj¹c czuprynê, która jak

zwykle rano wygl¹da³a jak ptasie gniazdo po uderzeniu pioruna. Zosia z

³ó¿ka naprzeciwko uœmiechnê³a siê do mnie, wygl¹da³a podobnie.

Rozejrza³yœmy siê leniwie woko³o i spojrza³yœmy na siebie skrzywione,

nie by³o dobrze. Wczoraj wieczorem zamiast iœæ spaæ zachcia³o nam siê

wszystkim chrupek i… co tu ukrywaæ… w œwietle ksi¹¿yca nie by³o widaæ

co siê z tych chrupek porobi³o na dywanie.

- Tak, jest co sprz¹taæ, – ciocia jakby odczyta³a nasze myœli, - ktoœ tu sobie

podjada³ w nocy, widzê. – Ale jakoœ nikt nie spieszy³ siê ze wstawaniem.

Na pocz¹tku kolonii to by³yœmy jak ranne ptaszki, a gdy kolonia dobiega

koñca, to chyba œniête ptaszki… W tej chwili zaspana Marysia, nie

wstaj¹c z ³ó¿ka, dla przyzwoitoœci zebra³a z dywanu kilka chrupek, które

mia³a w zasiêgu rêki, od³o¿y³a je na stó³ i nakry³a siê ko³dr¹.

- Ciociu, bo jak tak biegamy ca³y dzieñ na œwie¿ym powietrzu to siê wiêcej

mêczymy. – Pisn¹³ jakiœ g³osik z górnego ³ó¿ka.

- No, a zaraz po myciu wieczorem to siê spaæ nie chce. Teraz to siê

dopiero chce! – Zgodzi³am siê z g³osikiem. W tej chwili do pokoju

wparowa³a Esterka, ju¿ umyta i ubrana.

- O nie. – Zosia schowa³a siê pod ko³dr¹.

- No wstawajcie! – Huknê³a nasza kole¿anka. – Musimy mieæ pokój na

pi¹tkê! By³am przy tablicy wyników konkursu czystoœci i wiecie co?

- I nie wygrywamy? – Zaniepokoi³a siê Marysia spod swojej ko³dry.

- Pokój nr 6 znów dosta³ pi¹tkê, jak my wczoraj, a przecie¿ to my musimy

wygraæ ten konkurs.

- Pospa³abym jeszcze… - Piskliwy g³osik z góry nale¿a³ do Kasi,

najm³odszej dziewczynki w naszej grupie.

- Nie ma mowy, ty chyba dziœ wynosisz œmieci? – Esterka nie dawa³a za

wygran¹, a ciocia uœmiechnê³a siê.

- Esterka jest naszym porannym budzikiem, – powiedzia³a – ma racjê co

do wstawania, chocia¿ jeœli chodzi o konkurs, to pamiêtajcie, ¿e

najwa¿niejsze jest aby nam by³o mi³o w czystym pokoju. Do koñca

kolonii zosta³y tylko dwa dni i by³oby fajnie gdyby oba wasze pokoje

zajê³y pierwsze miejsca.

Esterka pokrêci³a nosem, chyba nie do koñca zgadza³a siê z cioci¹. Mi w

sumie a¿ tak nie zale¿a³o… pewnie, konkurs to fajna zabawa, ale czemu

Esterce nie podoba siê, ¿ebyœmy wygra³y razem z dziewczynkami z

Szóstki? Przecie¿ ca³kiem fajna z niej kole¿anka, wszystko po¿ycza i

zna œwietne zabawy, ale z tym konkursem to ma pypcia i ju¿.

Ciê¿ko nam by³o, ale jakoœ zebra³yœmy siê do ubierania, mycia i

sprz¹tania. Potem prawie wszystkie w kolejce do cioci na czesanie – a¿

piêæ dziewczynek ma d³ugie w³osy, ale ciocia tak ³adnie czesze i wcale

nie ci¹gnie w³osów. Zd¹¿y³yœmy na œniadanie w sam raz. Po drodze

zerknê³am na tablicê wyników, wisz¹c¹ obok pokoju nr 6.

- I co czyœciochy, znów macie maksa? – To by³ mój brat, Tomek.

- Tak, a wy? O, trója… czemu?

- A bo zapomnieliœmy o œmieciach, no i w ogóle te ³ó¿ka siê tak ciê¿ko

œciel¹… - Machn¹³ rêk¹

Tomek. – Ale wiesz, my

mamy taki mêski pokój.

- Akurat. – Pow¹tpiewa³am.

– Ch³opcy z Dwójki maj¹

taki porz¹dek, ¿e trac¹ do

nas tylko jeden punkt!

Hehe, opowiem w domu

mamie i tacie, mo¿e

bêdziesz w domu sprz¹ta³

za mnie pokój w ramach

nauki na przysz³y rok.

- Ju¿, od razu. – Tomek siê rozeœmia³. –

ChodŸmy lepiej na œniadanie, bo jestem

strasznie g³odny. Zjad³bym bu³ki z

czekolad¹ i kakao, mmm. – Rozmarzy³ siê.

Po porannej spo³ecznoœci czeka³a

nas niespodzianka… Choæ nie wiem czy

niespodzianka, bo one s¹ mi³e, a tu…

- Kochani koloniœci, w ramach konkursu

czystoœci zosta³y sprawdzone wasze szafki

na buty. – Oznajmi³a jedna ciocia, a druga

wnios³a spory worek wy³adowany po brzegi. - Sporo butów l e ¿ a ³ o

porozrzucanych woko³o, wiêc pozbiera³yœmy je i bêdziemy musia³y odj¹æ

za nie punkty.

Szmer strachu i jêk niepewnoœci przelecia³ po rzêdach dzieci. M³odsi

ch³opcy wstawali w ³awkach, próbuj¹c zajrzeæ do worka, a dziewczynki

próbowa³y przypomnieæ sobie w jakim stanie zostawi³y wczoraj buciki.

Esterka z surow¹ min¹ wpatrywa³a siê w worek, oj mia³am nadziejê, ¿e

moich bucików tam nie bêdzie.

Oczywiœcie najwiêcej by³o ch³opiêcych butów, ale zdarzy³o siê kilka

dziewczêcych par.

- Zielone sanda³ki. – Ciocia wyci¹gnê³a kolejn¹ parê. Odetchnê³am z

ulg¹, a ca³a Szóstka zawy³a. Spojrza³am

na Esterkê, uœmiecha³a siê pod nosem

gdy Beatka, w³aœcicielka sanda³ków

odbiera³a buciki bliska p³aczu. Oj, to chyba

nie³adnie, przecie¿ one siê te¿ staraj¹.

Nadesz³a kolej na ostatni¹ parê. UPS!....

- A kto nosi takie œliczne ró¿owe tenisówki?

– Zapyta³a ciocia. Obla³ mnie pot. W

pierwszej chwili pomyœla³am, ¿e siê nie przyznam, trudno, poœwiêcê

tenisówki i skuli³am siê tylko, ale zdradzi³ mnie wœciek³y g³os Estery.

- Ola!! Co ty narobi³aœ!? – By³a bardzo z³a, a ja czu³am siê jak Beatka od

zielonych sanda³ków.

- Mo¿ecie ju¿ wracaæ, - zakoñczy³ wujek kierownik, - a czystoœæ w

waszych pokojach bêdzie sprawdzana dziœ jeszcze raz, wiêc zanim

pójdziecie na popo³udniow¹ spo³ecznoœæ, przypilnujcie porz¹dku.

Ledwo wesz³yœmy do pokoju, rozpêta³a siê k³ótnia, albo raczej wyrzuty.

- No jak mog³aœ tak nie uwa¿aæ!? Ju¿ mia³yœmy przewagê!

- Daj spokój, przecie¿ dalej jest remis, nic siê nie sta³o. – Broni³a mnie

Zosia.

- Przepraszam, naprawdê nie wiem jak to siê sta³o… - By³o mi g³upio,

zawali³am, fakt.

Ale nikt prócz Estery nie by³ na mnie z³y.

- ChodŸcie na dwór, pobawimy siê. – Zaproponowa³a Kasia, ale Esterka

odmówi³a i naburmuszona zosta³a w pokoju.

- Nie martw siê, – powiedzia³a Zosia gdy wychodzi³yœmy, - przejdzie jej.

Ona siê za bardzo przejmuje, ale na pewno siê „odobrazi”, nie gniewaj

siê na ni¹.

- Wiesz, przykro mi, ¿e tak na mnie nakrzycza³a.

- Co tam siostra? £adnie siê dziœ wykaza³aœ z tymi butami. – Podszed³

uœmiechniêty Tomek, akurat mia³ przerwê w meczu pi³ki no¿nej.

Po¿ali³am mu siê na Esterkê i jej reakcjê. Zamiast wspó³czucia, mój

okrutny brat prychn¹³ tylko.

- Daj spokój, prze¿ywasz jak dziewczyna.

- A niby jak mam prze¿ywaæ! – Zdenerwowa³am siê. – Jak ch³opak?

- Ola, rodzice tyle nam mówi¹ o wybaczaniu.

- N… no w³aœnie. Powinna mi wybaczyæ. – Przytaknê³am.

- Myœla³em raczej o tobie. – Wskaza³ na mnie palcem. Przest¹pi³am

niepewnie z nogi na nogê, a on mówi³ dalej. – No przestañ siê u¿alaæ

nad sob¹, odpuœæ. Przecie¿ siê lubicie tak w ogóle. – I pobieg³ dalej graæ

w pi³kê.

Przedpo³udnie minê³o nam doœæ

szybko na ró¿nych zabawach i k¹pieli w

kolonijnym basenie. Nawet nie wiem kiedy

nadesz³a pora obiadu. Esterka siedzia³a

nad swoim talerzem bez s³owa i nie

patrzy³a na mnie wcale. By³o mi przykro,

ale Zosia zaczê³a opowiadaæ œmieszn¹

historiê o swoim psie i od razu wci¹gnê³a

mnie w rozmowê. Ja o naszym Gryzoniu te¿ mia³am co

opowiadaæ.

Pokój posprz¹ta³yœmy wyj¹tkowo starannie, ¿eby

absolutnie nie by³o siê do czego przyczepiæ, a na

stoliczku postawi³yœmy dzbanek z polnymi

kwiatuszkami. Gdy zesz³yœmy na spo³ecznoœæ,

brakowa³o Estery. Dziewczynki zaczê³y siê niepewnie

wierciæ na ³awce i spogl¹daæ w kierunku drzwi, bo za

spóŸnienia te¿ mo¿na by³o straciæ punkty w konkursie.

- Co ona siê a¿ tak obrazi³a? – Szepnê³a Kasia.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: