2006_4.pdf

Droga Prawda ¯ycie

(dwumiesiêcznik chrzeœcijañski)

· Rada redakcyjna:

Zbigniew L. Gadkowski (zlg@ol.onet.pl),

Andrzej Porêba (pandre@poczta.onet.pl)

Andrzej Nazimek (zimeryt@interia.pl)

· Redaguje: Zbigniew L. Gadkowski

· Wydawca:

Chrzeœcijañska Wspólnota

Zielonoœwi¹tkowa,

ul. Sudecka 3, 59–220 Legnica

· Adres redakcji:

ul. Czechowa 1, 41–807 Zabrze

· Redakcja techniczna: Joanna Kaniszczak

(asia_kaniszczak@Jezus.pl)

· Komputeropisanie: Miros³awa Porêba,

Aneta Zerbe, Ewelina Twardowska

· Korekta: Maria Olech (maria-zo-

fia@wp.pl), Andrzej Porêba, Jeremiasz

Zerbe (nimrod@epf.pl)

· Ok³adka: Robert £opatka (rl22@op.pl),

Jan Stypu³a (redaktor@lupa.chwz.pl)

Materia³ów nie zamówionych redakcja nie

zwraca. Zastrzegamy sobie prawo do skra-

cania i adiustacji tekstów, oraz do zmiany

tytu³ów. Kopiowanie i powielanie dozwolo-

ne pod warunkiem druku tekstu w ca³oœci

z podaniem tytu³u oraz numeru pisma.

· Cena prenumeraty: roczna wynosi

30 z³, cena jednego egzemplarza 5,00 z³.

· Poczta e–mail: dpz@chwz.pl

· Internetowe archiwum: http://dpz.chwz.pl

W numerze

4 Biblia atrakcyjna jak zawsze - Sergiusz Borecki

6 Czyja to ksiêga – dr Sergiusz Wolak

8 Biblia - jej istota i cel – Frank Stagg, t³. Tadeusz J. Zieliñski

13 Ka¿de ziarnko ci powie – W. Bryæko

13 Otwieraj swoj¹ Bibliê

14 Biblia i ja - Rudolf Cichy

15 Biblia a zmiany w moim ¿yciu - Mieczys³aw B³aszczyk

15 O biblijnym Koœciele - prof. Tadeusz Zieliñski

19 Rosz Haszana-Nowy Rok - dr Victor Buksbazen

21 T³o historyczne dzia³alnoœci proroków cz.2 - Andrzej Porêba

23 Cud nowego ¿ycia w Chrystusie - Henryk Turkanik

24 Wielki ucisk - Antoni Wo³k

25 Teoria, która przemienia siê w praktykê – dr Zygmunt Karel

26 Wycieczka do Izraela

27 Kim ty jesteœ - Wies³aw Janik

28 Samson i si³a pochodz¹ca od Boga - Daniel Gwertzman

29 Koœció³ - Jacek Duda

30 Wydarzenia z mego ¿ycia - Józef Grezel

31 Szanowni Czytelnicy!

31 Z ¿ycia naszej Wspólnoty

35 Wiedzieæ warto – Zbigniew L. Gadkowski

36 Historia Zboru w Œwiebodzinie

Nauka nasza oparta jest na wiernym

wyk³adzie Pisma Œwiêtego. Dla nas Pi-

smo Œwiête jest jedynym Ÿród³em i

norm¹ wiary chrzeœcijañskiej oraz

¿ycia chrzeœcijañskiego. Zgodnie z

nauk¹ Pisma Œwiêtego nie ma w nikim

innym zbawienia jak tylko w Jezusie

Chrystusie, jedynym Zbawicielu, Od-

kupicielu i Poœredniku, ukrzy¿owanym

i zmartwychwsta³ym Panu. Jego

œmieræ jest drog¹ do odkupienia i zba-

wienia. Wierz¹cy zostaje usprawiedli-

wiony jedynie z ³aski Bo¿ej. Zbawie-

nie nie mo¿na zyskaæ przez w³asne

zas³ugi, lecz jedynie przez zas³ugê Je-

zusa Chrystusa.

Wiara w Jezusa Chrystusa jest zu-

pe³nym zaufaniem Bogu, a dobre

uczynki wyp³ywaj¹ z tej ¿ywej wiary.

Cz³owiek czyni dobrze z wdziêczno-

œci za darowane mu zbawienie. Spo-

sób ¿ycia i uczynki nie s¹ wiêc czymœ

oderwanym od wiary, one nale¿¹ do

wiary i niej wyp³ywaj¹. Nie ma chrze-

œcijañskiej wiary bez chrzeœcijañskie-

go ¿ycia. Tam gdzie nie ma mi³oœci i

troski o drugiego cz³owieka, gdzie nie

s¹ przestrzegane przykazania Bo¿e,

tam nie ma wiary – prawdziwego

chrzeœcijañstwa.

¯ywe s³owo

W£ADYS£AW NENKO

Nie wiem, czym szatan oszuka³ ten œwiat,

Ale zaœlepienie trwa ju¿ bardzo d³ugo.

A biedny cz³owiek nawet nie wie,

Kiedy sta³ siê szatana s³ug¹.

Wci¹¿ nowe mody, horoskopy, wró¿bici…

Co ten zwodziciel jeszcze wymyœli?

Jakie s¹ plany tego z³ego wroga?

Czym jeszcze zagrodzi nam drogê do Boga?

I nagle olœnienie! Myœl wcale nie nowa:

Przecie¿ mamy Bibliê – œwiête, ¿ywe s³owa.

Bóg nam je zostawi³ przez Ducha Œwiêtego,

By ka¿dy korzysta³ ze Ÿród³a ¿ywego.

Wiêc codziennie czytaj Bo¿e S³owo,

Abyœ siê przez wiarê narodzi³ na nowo.

Otwórz swoje serce, Jezus ci¹gle puka,

Wtedy szatan ciebie nigdy nie oszuka.

Od klina do Internetu

dr ALFRED J. PALLA

„Biblia” to okreœlenie wielu zwojów

papirusowych, czyli „ksi¹g”. Wcze-

œniej teksty spisywano na tabliczkach

glinianych, a póŸniej na pergaminie,

który okaza³ siê trwalszy. Takie w³a-

œnie odpisy biblijne znaleziono w

Qumran.

ze sob¹ wiele kartek i tak powsta-

wa³y zwoje. By³a to nie lada sztuka,

skoro dziœ - mimo wspó³czesnej

technologii - nikt nie potrafi wypro-

dukowaæ papirusu tak bia³ego, g³ad-

kiego i delikatnego, jaki pozostawili

staro¿ytni.

Grecy sprowadzali papirus za po-

œrednictwem fenickiego portu By-

blos, dlatego zwój zwali „biblion”, a

w liczbie mnogiej - „biblia” (2 Tm

4,13). St¹d wywodzi siê druga nazwa

Pisma Œwiêtego: Biblia, poniewa¿

sk³ada siê z wielu ksi¹g.

Ksiêgi nowotestamentowe po-

wsta³y najprawdopodobniej na papi-

rusie, tote¿ ich orygina³y nie mog³y

dotrwaæ do naszych czasów - wy-

³¹cznie w Egipcie suchy klimat

oszczêdzi³ wiele papirusów, w tym

najwczeœniejsze fragmenty Nowego

zmusi³o Eumenesa do skorzystania

z innego materia³u…

Skóra oczywiœcie s³u¿y³a do pisa-

nia ju¿ wczeœniej, ale dopiero w Per-

gamonie zaczêto wyrabiaæ z niej

delikatnie wyprawiony materia³ zwa-

ny pergaminem, który jest tak g³ad-

ki, miêkki i mocny, ¿e - jak dot¹d -

lepszego materia³u do pisania nie

wynaleziono. Wygra³ z papirusem,

bo by³ nie tylko trwalszy, ale i bar-

dziej… ekonomiczny - pozwala³ za-

pisaæ obie strony, co obni¿y³o koszt

ksi¹¿ki. Nie by³ jednak tani. Jedna

ksi¹¿ka wymaga³a zabicia stada ja-

³ówek lub owiec. Na przyk³ad 30

Biblii wydanych przez Gutenberga na

pergaminie wymaga³o skóry z 10 ty-

siêcy ciel¹t.

Jakoœæ pergaminu by³a tym lepsza,

im m³odsze by³o jagniê czy cielê.

Skórê moczono,

czyszczono, gar-

bowano, ciêto i

posypywano

kred¹. Tak po-

wsta³e kartki po-

cz¹tkowo zszy-

wano w zwoje -

jak papirus. Wiêk-

szoœæ ksi¹g znale-

zionych w Qum-

ran spisano na ta-

kich pergamino-

wych zwojach.

PóŸniej kartki per-

gaminu zaczêto zginaæ wpó³ i zszy-

waæ w œrodku, co da³o pocz¹tek no-

wej formie ksi¹¿ki - tzw. kodekso-

wi. Dopiero w póŸnym œredniowie-

czu pergamin zosta³ wyparty przez

papier, który by³ wynalazkiem chiñ-

skim, a do Europy trafi³ za poœred-

nictwem kupców arabskich. Pierw-

sze fabryki papieru w Europie po-

wsta³y w XIV w. Papier by³ trwal-

szy ni¿ papirus, a tañszy ni¿ perga-

min. Posklejany papirus lub zszyte

kawa³ki pergaminu nawijano na ko-

³ek. Tak powstawa³ zwój, czyli vo-

W Mezopotamii, gdzie prawdopo-

dobnie wynaleziono pismo, do jego

zapisu u¿ywano najczêœciej tabliczek

z gliny, gdy¿ glina by³a tam dostêp-

na, a pisanie na niej ³atwe. Wyma-

ga³o to jednak prostych linii, ponie-

wa¿ glina jest za miêkka na rysowa-

nie kszta³tów okr¹g³ych. Wyciskane

rylcem znaki mia³y wiêc kszta³t kli-

nów, od których wziê³a siê nazwa

pisma klinowego.

Gliniane tabliczki by³y ciê¿kie i

nieporêczne - a¿ dziesiêæ du¿ych ta-

bliczek zajmowa³a treœæ zapisana na

papirusowym zwoju o d³ugoœci 10 m.

Musia³y zatem ust¹piæ papirusowi i

pergaminowi. Znaki ³atwo wyciska-

ne rylcem na wilgotnej glinie trudno

by³o odtworzyæ na papirusie czy per-

gaminie, dlatego tak szybko przyjê³o

siê pismo alfabetyczne, w którym

ka¿demu dŸwiêkowi odpowiada tyl-

ko jeden znak - dziêki temu aby

umieæ czytaæ i pisaæ, wystarczy³o

znaæ oko³o 30 liter, a nie setki pikto-

gramów.

Popularnym materia³em piœmien-

nym w staro¿ytnoœci by³ papirus wy-

rabiany z roœliny osi¹gaj¹cej 4-5 m

wysokoœci. Jej trójk¹tna ³odyga mia-

³a gruboœæ ludzkiego przedramienia,

a ciêto j¹ wzd³u¿ na paski o szeroko-

œci 1-3 cm i d³ugoœci oko³o 30 cm.

Paski uk³adano na przemian wzd³u¿

i wszerz, polewano wod¹ i lekko ubi-

jano, aby pojawi³ siê lepki sok papi-

rusowy, który je ³¹czy³. Po wyschniê-

ciu powierzchniê papirusu wyrówny-

wano pumeksem. Tak spreparowa-

ny materia³ Grecy zwali „charta” i

st¹d w³aœnie wziê³a siê nasza „kart-

ka”. Zwykle sklejano lub zszywano

Egzemplarz Biblii ³aciñskiej z 1407r. przepisywany rêcznie.

Testamentu pochodz¹ce z II wieku.

Jeœli wierzyæ Pliniuszowi Starsze-

mu, pergamin upowszechni³ siê jako

materia³ piœmienny w ciekawych oko-

licznoœciach. Otó¿ Eumenes II (179-

159 p.n.e.), król Pergamonu (dziœ

zachodnia Turcja), marzy³ o utworze-

niu podobnego ksiêgozbioru, z jakie-

go s³ynê³a Biblioteka Aleksandryj-

ska. Gdy o tym planie us³ysza³ fara-

on Ptolemeusz, (205-182 p.n.e.), któ-

ry obawia³ siê konkurencji dla zbio-

rów aleksandryjskich, zakaza³ eks-

portu papirusu z Egiptu, co z kolei

tego wydarzenie z jego dzieciñstwa.

Pewnego razu, kiedy bawi³ siê w pra-

cowni ojca wyciêtymi w drewnie li-

terkami swego imienia, literka „H”

wpad³a mu do ka³amarza. Ch³opiec

wyj¹³ j¹ i po³o¿y³ na papierze, aby

wysch³a. Literka zostawi³a taki od-

cisk, jaki pozostawia czcionka…

W 1450 roku Gutenberg wydruko-

wa³ pierwsz¹ ksiêgê. By³ ni¹ ³aciñ-

ski przek³ad Pisma Œwiêtego zwany

Wulgat¹. Gutenberg zaci¹gn¹³ jednak

u prawnika Johanna Fusta tak du¿y

d³ug na sprzêt drukarski, ¿e zanim

cokolwiek zarobi³, musia³ oddaæ

maszyny drukarskie wierzycielowi i

straci³ wszystko. W rezultacie ten,

który swym wynalazkiem po³o¿y³

kres œredniowiecznej ciemnocie,

umar³ w zapomnieniu i biedzie.

Biblia atrakcyjna – jak zawsze

SERGIUSZ BORECKI

drzewa), gdy¿ taki wygl¹d mia³y

zgiête i zszyte w œrodku kartki, chro-

nione z zewn¹trz dwiema deseczka-

mi (od których zreszt¹ wywodzi siê

okreœlenie „od deski do deski”).

Od IV wieku kodeksy pergamino-

we mog³y ju¿ pomieœciæ ca³y Stary i

Nowy Testament.

Jednym z najwa¿niejszych odkryæ

w dziejach naszej cywilizacji by³

wynalazek druku. Odt¹d ksi¹¿ki po-

wstawa³y szybciej, by³y tañsze i

wolne od b³êdów towarzysz¹cych

przepisywaniu rêcznemu. Zawdziê-

czamy to Janowi Gutenbergowi

(1398-1468). Jego ojciec by³ zapew-

ne skryb¹ i niewykluczone, ¿e to

¿mudna praca ojca zainspirowa³a

Johanna do wynalezienia prasy dru-

karskiej. Podobno przyczyni³o siê do

produktów, zwracam uwagê na

to jak s¹ one przedstawione. Atrak-

cyjne zaprezentowanie produktu

sprawia, ¿e przyci¹ga on mój wzrok

i wzbudza moje zainteresowanie.

Jeœli jest te¿ jakiœ krótki opis produk-

tu, a przy tym jest on dobrze i zachê-

caj¹co napisany, wzbudza to we

mnie swoiste po¿¹danie - pragnienie

posiadania opisywanej rzeczy. Po-

dobnie jest w sklepie. Dobrym przy-

k³adem jest tu hipermarket, w któ-

rym na pó³kach wy³o¿one jest kilka

tysiêcy artyku³ów mniej lub bardziej

cz³owiekowi potrzebnych. Aby coœ

w tym g¹szczu zosta³o dostrze¿one,

musi byæ odpowiednio zapakowane,

wyeksponowane, zareklamowane -

atrakcyjnie przedstawione.

Obecnie powszechn¹ uwagê ludzi

przyci¹gaj¹ np. kolorowe czasopi-

sma. Drukowane na œwietnym papie-

rze, maj¹ coraz czêœciej ponad 100

stron, do tego film, p³yta lub jakiœ

gad¿et w prezencie. Podobnie ksi¹¿-

ki - super ok³adka, dobry papier, re-

klama. Przechodz¹c miêdzy pó³ka-

mi supermarketu dostrzegam czeko-

ladki w piêknym, blaszanym pude³-

ku. Samo to pude³ko warto mieæ. W

dziale z sosami widzê s³oiczki i bu-

telki o wymyœlnych kszta³tach, a na

nich zachêcaj¹ce etykiety, które po-

woduj¹ wzmo¿on¹ pracê œlinianek od

samego ogl¹dania. Na pó³kach z ko-

smetykami widzê dezodorant, zapre-

zentowany tak, ¿ebym nie mia³ w¹t-

pliwoœci, który z nich najczêœciej

wybieraj¹ „prawdziwi mê¿czyŸni”.

Pró¿no jednak wœród powszechnie

rozumianej i lansowanej atrakcyjno-

œci szukaæ Biblii - choæby nawet jako

dzie³a wydawniczego. Jak przy tym

wszystkim, przy tym nawale bodŸ-

ców ma wygl¹daæ atrakcyjnie ta

zwyk³a, poczciwa Biblia? Zazwy-

czaj oprawiona w czarn¹, ciemno-

bordow¹ lub ciemnozielon¹ ok³adkê.

Ot, gruba ksiêga nie zwracaj¹ca ni-

czyjej uwagi. Owszem, s¹ i ³adne

wydania - nadaj¹ siê akurat do…

eksponowania na pó³ce. Raczej nie

do u¿ytku.

Ale czy w ogóle jest to jakiœ pro-

blem? Czy Biblia ma byæ - czy po-

winna byæ - atrakcyjnym towarem dla

wspó³czesnego cz³owieka? Towarem

chyba nie, bo jej prawdziw¹ warto-

œci¹ nie jest ok³adka, druk ani papier.

Ani te¿ dobra autorskie. Oczywiœcie

s¹ na œwiecie zbieracze, kolekcjone-

rzy wydañ Biblii - dla nich ka¿de

wydanie ma jak¹œ wartoœæ. Zdoby-

wanie przeró¿nych wydañ jest przy-

god¹, a ogl¹danie np. Biblii Guten-

berga niezwyk³ym doœwiadczeniem.

I znowu atrakcyjna jest tu zewnêtrz-

na forma wydania, szata graficzna,

seria, rodzaj papieru.

S¹ te¿ ludzie, dla których pasjo-

Fragment Ewangelii Jana

lumen (wolumin). Zwój - ze wzglê-

du na wygodê czytelnika - nie prze-

kracza³ 10 m.b., dlatego staro¿ytni

pisarze dzielili swe dzie³a na ksiêgi

odpowiedniej d³ugoœci. Zapewne dla-

tego zamiast jednej d³ugiej ksiêgi

£ukasza mamy dwie: Ewangeliê i

Dzieje Apostolskie, z których ka¿da

wype³nia³a zwój o d³ugoœci 10 m.

Zwoje by³y niewygodne w u¿yciu,

bo wymaga³y obu rak: jednej do roz-

wijania, a drugiej do zwijania. Od-

nalezienie w nim jakiegoœ wersetu

przysparza³o trudnoœci tak¿e tym

osobom, które dobrze zna³y treœæ

ksiêgi. Owe niedogodnoœci przyczy-

ni³y siê do tego, ¿e bardziej popular-

na sta³a siê nowa forma ksi¹¿kowa,

zwana kodeksem. Nazwa ta pocho-

dzi od ³aciñskiego s³owa caudex (pieñ

K iedy przegl¹dam jakiœ katalog

nuj¹cym zajêciem jest „grzebanie”

w Biblii. Ca³e swoje ¿ycie poœwiê-

caj¹ „uprawianiu biblistyki”, jak to

siê ³adnie nazywa, dos³ownie prze-

kopuj¹c tekst biblijny w jego orygi-

nalnych jêzykach. Doszukuj¹ siê w

ten sposób zawi³ych tez i teorii. Do-

konuj¹ „fascynuj¹cych odkryæ” w

dziedzinie kszta³towania siê tekstu

biblijnego pod wzglêdem redakcji itd.

Dla nich atrakcyjny jest staro¿ytny

tekst, który staje siê jakby tworzy-

wem dla artysty-biblisty, warszta-

tem, w którym mo¿na bez granic tre-

nowaæ swoj¹ wynalazczoœæ i od-

krywczoœæ w tej dziedzinie wiedzy.

Wœród tych ludzi znajduj¹ siê tak¿e

poszukiwacze tajemnic, którzy za

pomoc¹ odkrytych przez siebie

skomplikowanych kodów, chc¹ od-

krywaæ tajemne przepowiednie sta-

ro¿ytnoœci przed nie znaj¹cymi siê

na rzeczy laikami. Mia³em ostatnio

okazjê znaleŸæ siê w takim miejscu,

gdzie ponad setka uczonych, w bar-

dzo zaawansowany „technologicz-

nie” sposób, dyskutowa³a na temat

kilku wersetów z Biblii bez Biblii.

Bo atrakcyjne by³o to, co mo¿na z

tymi wersetami zrobiæ, lub co mo¿-

na z nich „wyprodukowaæ” - nie

sama Biblia, choæby w ma³ym swo-

im fragmencie. Mo¿na równie¿ w

interesuj¹cy, wrêcz atrakcyjny spo-

sób studiowaæ Bibliê. Przygotowano

i wydano ca³e serie bardzo atrakcyj-

nych kursów biblijnych. Ale jeœli nie

spe³ni¹ one swojego celu, jakim jest

ponadnaturalne dzia³anie S³owa Bo-

¿ego w cz³owieku, pozostan¹ jedy-

nie atrakcyjnymi kursami Biblii. Ni-

czym wiêcej. I chyba tu jest sedno

sprawy. Biblia mo¿e byæ atrakcyjna

- Biblia jako egzemplarz drukarski,

kolekcjonerskie wydanie, okoliczno-

œciowe wydanie jubileuszowe. Mo¿e

byæ interesuj¹ca jako przek³ad i mieæ

ciekawe dodatki. To stanowi o war-

toœci i atrakcyjnoœci wydania. Wie-

lu, niezale¿nie od swojej wiary siê-

gnie po takie wydanie. Wielu te¿ bê-

dzie z po¿ytkiem go u¿ywaæ. Biblia

mo¿e byæ atrakcyjna jako materia³

do pracy naukowej. Pracuj¹c nad tek-

stem mo¿na siê dorobiæ tytu³ów na-

ukowych. Sam uwa¿am, ¿e jest to

wdziêczny materia³ do badañ szcze-

gólnie ze wzglêdu na ostatnie odkry-

cia archeologiczne. Ale czy to sta-

nowi o jej prawdziwej wartoœci? Czy

to stanowi o atrakcyjnoœci Biblii na-

prawdê?

Mi³o jest mieæ œwiadomoœæ, ¿e w

rêku trzyma siê tekst, którego naj-

wczeœniejsze potwierdzone naukowo

spisane fragmenty datowane s¹ na

VII wiek przed Chrystusem. Trzy-

mam w rêku pisma, których Ÿród³a

pisane siêgaj¹ co najmniej 3 tysiêcy

lat wstecz. To kopalnia staro¿ytnej

wiedzy i historii. Ka¿de inne odkry-

te pisma z tego okresu przechowuje

siê w muzealnych skarbcach. A tu

proszê kopia takiego staro¿ytnego

pisma w moich rêkach. Ale powtó-

rzê jeszcze raz: Czy to stanowi na-

prawdê o atrakcyjnoœci Biblii? Czy

jej staro¿ytnoœæ stanowi o jej warto-

œci?

Mo¿e problem jest w tym, ¿e u¿y-

wam nieodpowiedniego s³owa atrak-

cyjnoœæ? Nie wiem. Zdaje mi siê jed-

nak, ¿e jak w dziedzinie cia³a i inte-

lektu coœ mo¿e byæ atrakcyjne tak i

w dziedzinie duchowej coœ mo¿e byæ

atrakcyjne, choæ inny jest tego ciê-

¿ar gatunkowy. No bo czy¿ obecnoœæ

Bo¿ego S³owa w moim domu nie jest

atrakcyjna dla mojego ducha o¿ywio-

nego Duchem Bo¿ym? Atrakcyjne to

takie, które pobudza mnie, porusza,

zachêca, wzbudza pragnienie posia-

dania. I takie jest dla mnie S³owo

Bo¿e. Tak S³owo Boga oddzia³uje na

mojego ducha i na mnie ca³ego.

To w³aœnie treœæ Biblii, rozumia-

na jako S³owo Bo¿e, jest jej warto-

œci¹. I jako taka jest atrakcyjna dla

tych, którzy s¹ ludŸmi duchowymi (l

Kor 2,12-16) dla tych, którzy szukaj¹

duchowych skarbów i duchowych

tajemnic. Jeœli ktoœ jest kolekcjone-

rem pere³ i w pewnym momencie

znajdzie per³ê naprawdê wyj¹tkowej

wartoœci, to nie zadowoli siê posia-

daniem per³y gorszej ale za to opra-

wionej w srebrne okucia. Te okucia

s¹ tylko ozdob¹ per³y. O wartoœci

ca³oœci decyduje zaœ j¹dro - per³a (Mt

13,45-46). Jeœli dla czytelnika Biblii

jej wartoœci¹ nie jest S³owo ¿ywego

Boga, które przemawia z kart Pisma,

to wartoœci¹ bêdzie rodzaj wydania

oraz metody studiowania i komenta-

rze. W ten sposób mo¿na odkryæ

•wiele interesuj¹cych i piêknych rze-

Nowy Testament wg przek³adu Króla

Jakuba z 1611r. Stronica Listu do Rzymian.

czy, i bêdzie to atrakcyjne, ale rów-

noczeœnie mo¿na nigdy nie us³yszeæ

g³osu Boga.

Lubimy chodziæ na basen prawda?

Wielu z nas. Lubimy tak¿e chodziæ

na spacer, w góry. Lubimy jeœæ lody.

Dlaczego to robimy? Na jak¹ swoj¹

potrzebê odpowiadamy udaj¹c siê na

basen, na jak¹ potrzebê odpowiada-

my delektuj¹c siê lodami? Odpowia-

daj¹c sobie na to pytanie uœwiada-

miamy sobie, ¿e konkretne potrzeby

maj¹ odpowiednie sposoby ich zaspo-

kajania. I kierujemy siê tutaj równie¿

atrakcyjnoœci¹. Dlatego och³ody szu-

kamy w smacznych lodach, intelek-

tualnej strawy na m¹drym odczycie.

Nikt nie je lodów by zaspokoiæ swo-

je intelektualne potrzeby. Podobnie

jest z duchow¹ dziedzin¹ naszego

¿ycia. Potrzeb naszego ducha nie

zaspokoimy tym, co nie jest ducho-

we. Ktoœ powiedzia³: „Cz³owiek od-

czuwa g³ód Boga, ale g³ód Boga tyl-

ko Bóg zaspokoiæ mo¿e”.

Dlatego Biblia jest atrakcyjna dla

tych, którzy szukaj¹ w niej tego, co

w niej jest zawarte - Bo¿ego S³owa.

W Biblii odkryjesz atrakcyjne i fa-

scynuj¹ce rzeczy dla ducha, nie dla

budownictwa czy informatyki. Szu-

kaj¹c w niej odpowiednich rzeczy

odpowiednie znajdziesz i bêdzie to

bardzo interesuj¹ce doœwiadczenie.

I nie dajmy siê ok³amaæ œwiatu w

tym, co nam proponuje: zalew inte-

resuj¹cych informacji podawanych

na bie¿¹co w coraz bardziej atrak-

cyjnej formie, odkrycia naukowe co-

raz bardziej fascynuj¹ce, nawa³ pra-

cy w zadziwiaj¹cy sposób okradaj¹-

cy nas z czasu itp. Cz³owiek ma te¿

potrzeby duchowe i nie zaspokoi ich

inaczej ni¿ w duchowy sposób. I je-

œli wolno mi siê w ten sposób wyra-

ziæ, to odkrywanie Biblii - Bo¿ego

S³owa jest dla mnie najbardziej fa-

scynuj¹cym sposobem zaspokajania

duchowego g³odu. Wielu rzeczy pró-

bowa³em, ale okaza³y siê one tylko

technologiami. Czas z Bogiem w

modlitwie i przy Biblii jest najbar-

dziej atrakcyjny dla mojego ducha.

Choæ ³atwo mo¿na siê daæ oszukaæ.

Atrakcji na œwiecie jest naprawdê

bardzo wiele. Wyjrzyj przez okno!

Czyja to ksiêga

dr SERGIUSZ WOLAK

ków walcz¹ z Bibli¹, ka¿e siê za-

stanowiæ nad znaczeniem tej Ksiêgi.

Mimo ci¹g³ego oœmieszania i podwa-

¿ania wiarygodnoœci - ona wci¹¿ trwa.

Jakby kpi³a sobie ze s³ów Woltera, któ-

ry przekonywa³, ¿e za sto lat nikt o niej

nie bêdzie pamiêta³. Tam gdzie Wolter

wypowiedzia³ te s³owa, w³aœnie sto lat

póŸniej zaczê³o dzia³aæ najprê¿niejsze

Towarzystwo Biblijne.

Kiedy ¯ydzi walczyli z Jezusem i

jego naukami, jeden z uczonych w

Piœmie - Gamaliel - wypowiedzia³

prorocze s³owa: Jeœli ta sprawa jest

z ludzi - sama umrze, lecz jeœli z

Boga, nikt nie zdo³a jej powstrzymaæ

(Dz 5,38-39). Czy miliony chrzeœci-

jan tak ³atwo by sz³y na œmieræ bez

¿adnego przekonania? A dlaczego

byli tacy spokojni? ¯adna teoria nie

da³aby im takiej si³y. Prawdziwa wia-

ra nie jest bowiem biblijn¹ teori¹,

lecz doœwiadczaniem Boga. Jest coœ

na tych kartach, co przekszta³ca

cz³owieka, co wzbogaca jego ¿ycie

o zupe³nie inny wymiar i daje pew-

noœæ.

Chrzeœcijanie nie maj¹ w¹tpliwo-

œci, ¿e Biblia jest dzie³em zarówno

Boga, jak i cz³owieka. Jest objawie-

niem Boga cz³owiekowi, który za-

wsze Go szuka³. Cz³owiek mo¿e

przyj¹æ dar wiary lub go odrzuciæ,

rodzi siê tylko pytanie, dlaczego z

nim walczy i chce zniszczyæ? Ci

sami ludzie, którzy z upodobaniem

naœmiewaj¹ siê z wiary i kalecz¹

wierz¹cych, najg³oœniej mówi¹ o to-

lerancji. A jej brak to nie tylko wal-

ka mieczem, bo zabiæ mo¿na prze-

cie¿ s³owem. £atwo z wiary odrzeæ,

znacznie trudniej j¹ zbudowaæ.

66 ksi¹g ¿ycia

Jest rzecz¹ niemo¿liw¹, by taka licz-

ba pisarzy w ci¹gu tak d³ugiego cza-

su i ¿yj¹cych w tak ró¿nych warun-

kach mog³a stworzyæ coœ tak

jednorodnego w swej zbawczej tre-

œci. Biblia jest dzie³em ponad 40 pi-

sarzy - przedstawicieli ró¿nych

warstw spo³ecznych i zawodów, t³a

kulturowego i temperamentów. Pisali

oni ksiêgi lub dokonywali ich kompi-

lacji, a robili to przez 16 wieków!

Dlatego jest to zbiór tak ró¿norodny,

a jednoczeœnie tak konsekwentnie

g³osz¹cy ci¹gle to samo Bo¿e zapro-

szenie.

Biblijny kanon obejmuje 66 ksi¹g.

Ostatnie ksiêgi Starego Testamentu

pochodzi³y z okresu po niewoli babi-

loñskiej, a napisane zosta³y przez

Nehemiasza i Ezdrasza, który – we-

d³ug tradycji - zamkn¹³ kanon Stare-

go Testamentu. I na taki powo³ywa³

siê Jezus (£k 24, 44; Mt 23,35). Jed-

nak w XVI w. Koœció³ Rzymsko-ka-

tolicki doda³ do ST kilka ksi¹g zwa-

nych apokryfami.

Inaczej powstawa³ kanon Nowe-

go Testamentu. Zarówno ewangelie,

jak i Dzieje, listy apostolskie oraz

Objawienie powsta³y w I wieku n.e.

Kanon ustalono w IV wieku, gdy¿

wówczas niektórzy próbowali ogra-

niczyæ lub dodaæ do ksi¹g natchnio-

nych ró¿ne powsta³e w II lub III wie-

ku apokryficzne pisma. Do kanonu

wesz³y ksiêgi, które spe³nia³y pew-

ne kryteria, zw³aszcza zaœ cieszy³y

siê autorytetem w koœcio³ach chrze-

œcijañskich od Palestyny, przez Afry-

kê, po Europê ze wzglêdu na swoj¹

jednorodnoœæ i apostolskie autorstwo.

B³êdem jest wiêc mniemanie, ¿e

kanon zosta³ ustalony odgórnie przez

biskupów czy przez instytucjê Ko-

œcio³a.

Od tego czasu Biblia zachowa³a

siê w niezmienionej formie. Odkry-

cia w Qumran potwierdzi³y, ¿e ksiê-

gi kopiowano bardzo skrupulatnie, co

po³o¿y³o kres domniemaniom kryty-

ków pos¹dzaj¹cych œredniowiecz-

nych chrzeœcijañskich kopistów o

dodanie czy wyeliminowanie pew-

Drukarnia w œredniowieczu

Zachêcam jednak do szukania in-

nych. Te inne atrakcje pochodz¹ z

przewartoœciowania ¿ycia i rozumu

przez S³owo Bo¿e zawarte w Biblii.

Wtedy interesuj¹ce przestaje byæ

grzebanie wœród biblijnych liter i

wersetów, a fascynuj¹cym staje siê

spotykanie Boga poœród Jego w³a-

snych S³ów. Biblia musi zostaæ od-

kryta przez ka¿dego jej czytelnika

jako S³owo Boga. Wtedy o jej „atrak-

cyjnoœci” œwiadcz¹ w³aœnie te S³o-

wa i ich duchowa rzeczywistoœæ.

Kolorowa ok³adka i do³¹czone map-

ki s¹ ju¿ wtedy tylko dobrym dodat-

kiem do prawdziwej wartoœci. Kie-

dy S³owo Bo¿e jest ponad nami, po-

nad naszymi g³owami wtedy nasze

oczy nie skupiaj¹ siê tylko na jêzy-

ku, druku, kolorach i wydaniach. Bo

ca³e Pismo przez Boga jest natchnio-

ne i po¿yteczne do nauki, do wykry-

wania b³êdów, do poprawy, do wycho-

wywania w sprawiedliwoœci, aby cz³o-

wiek Bo¿y by³ doskona³y, do wszelkie-

go dobrego dzie³a przygotowany. I to

stanowi o „atrakcyjnoœci” Biblii.

Z aciek³oœæ, z jak¹ niektórzy od wie

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: