Kat Martin - 03 Magiczny naszyjnik.pdf - CYKL - NASZYJNIK - glinka7-1987

Kat Martin

Magiczny

naszyjnik

Londyn,

Anglia

Czerwiec 1806

o prawdziwy wstyd. - Kornelia

Thorne, lady Brookfield stała

pośrodku sali balowej. -Spójrz tylko na

niego, jak tańczy... całkowicie znudzony.

On książę i ona, taka szara myszka.

Założę się, że się go boi.

Księżna Sheffield, Miriam Saunders

uniosła lor-gnon i zerknęła na swego

syna Rafaela, księcia Sheffield. Miriam i

jej siostra Kornelia brały udział w balu

charytatywnym wraz z Rafaelem i jego

narzeczoną, lady Mary Rosę Montague.

Tego wieczoru bawiono się we wspaniałej

sali balowej hotelu Chesterfield, a dochód

miał zostać przeznaczony dla

londyńskiego Towarzystwa Wdów i

Sierot.

- Ta dziewczyna jest dość urocza. -

Księżna stanę

ła w obronie narzeczonej księcia. -

Blondynka, taka

drobna, może trochę nieśmiała, to

wszystko. W prze

ciwieństwie do jej syna, który był

wysokim, smagłym

człowiekiem o jasnoniebieskich oczach.

W istocie Rafael był silnym,

niesłychanie przystojnym mężczyzną, a

jego osobowość przyćmiewała młodą

kobietę, którą wybrał sobie na żonę.

- Jest ładna, przyznaję - rzekła

Kornelia. - Ale

w taki niepozorny sposób. Mimo to,

szkoda.

- Rafael w końcu postanowił wypełnić

swój obowiązek. Dawno już powinien

był wybrać sobie żonę. Być może nie

pasują do siebie tak idealnie jakbym tego

pragnęła, ale dziewczyna jest młoda i

silna, i urodzi mu zdrowych synów. - A

mimo to, jak rzekła jej siostra, Miriam

nie mogła nie dostrzec bezbarwnego,

znudzonego wyrazu twarzy syna.

- Rafael zawsze był taki przebojowy -

rzekła w zamyśleniu Kornelia. -

Pamiętasz, jaki był przedtem? Pełen

ognia, chwytający życie garściami, a

teraz... cóż, zachowuje się z taką

rezerwą, brakuje mi tego żywiołowego

chłopca, jakim niegdyś był.

- Ludzie się zmieniają, Kornelio.

Rafael nauczył się na własnej skórze,

dokąd mogą prowadzić takie emocje.

Kornelia jęknęła.

- Masz na myśli skandal. - Szczupła, o

szarych

włosach kobieta była starsza od siostry o

prawie

sześć lat. - Jakże można by zapomnieć

Danielle...?

Przynajmniej była kobietą równą

Rafaelowi. Szkoda,

że okazała się takim rozczarowaniem.

Księżna zerknęła na siostrę, nie chcąc

wspominać okropnego skandalu, przez

jaki musiały przejść za sprawą dawnej

narzeczonej Rafaela, Danielle Duval.

Taniec dobiegł końca i pary zaczęły

znikać z parkietu.

- Cicho - ostrzegła Miriam. - Idą Rafael

Mary

Rosę.

Dziewczyna była o półtorej głowy

niższa od księcia. Stanowiła doskonałe

uosobienie angielskiej kobiecości;

jasnowłosa, o niebieskich oczach i jasnej

cerze. Była córką hrabiego i posiadała

pokaźny posag. Miriam modliła się, aby

jej syn odnalazł u boku tej dziewczyny

choć odrobinę szczęścia.

Rafael ukłonił się uprzejmie.

Kornelio.

Miriam się uśmiechnęła.

- Oboje wyglądacie dziś cudownie.

Była to prawda. Rafael miał na sobie

bryczesy w gołębim kolorze, granatowy

frak, który podkreślał niebieską barwę

jego oczu, a Mary Rosę ubrana była w

suknię z białego jedwabiu wykończoną

delikatnymi różyczkami.

- Dziękuję, wasza wysokość - odparła

dziewczy

na i dygnęła grzecznie.

Twarz Miriam wyrażała

niezadowolenie. Czy jej spoczywająca na

ramieniu Rafaela dłoń drżała? Dobry

Boże, to dziecko niedługo stanie się

księżną. Miriam modliła się, aby w ciągu

najbliższych miesięcy udało jej się wpoić

Mary Rosę nieco pewności siebie.

- Czy chciałabyś zatańczyć, matko? -

spytał

grzecznie Rafael.

- Może później.

- Ciociu Kornelio?

Ale Kornelia wpatrywała się w drzwi,

zaś myślami była daleko. Miriam, Rafael

i jego narzeczona podążyli spojrzeniami

za jej wzrokiem.

- O wilku mowa... - wyszeptała w

zdumieniu

nelia.

Oczy Miriam zrobiły się olbrzymie

niczym spodki, a serce zaczęło

gwałtownie łomotać. Rozpoznała

pulchną, niską kobietę, która weszła do

pomieszczenia. Flora Chamberlain,

księżna wdowa Wycombe. Rozpoznała

także wysoką, rudowłosą kobietę, która

była jej siostrzenicą. Usta Miriam zacisnęły

się w wąską linijkę. Na twarzy jej syna

wyraz zdumienia przeobraził się w

złość, objawiającą się zaciśnięciem szczęk.

Kornelia nie odwróciła wzroku.

- Ależ tupet!

ciociu

- Dobry wieczór, matko, dobry

wieczór,

Kor

Na twarzy Rafaela zadrgały mięśnie,

ale nie rzekł ani słowa.

- Kto to jest? - spytała Mary Rosę.

Rafael ją zignorował. Wzrok miał

utkwiony na eleganckiej postaci, która

pojawiła się w sali balowej. Danielle

Duval przez ostatnie pięć lat mieszkała

na wsi. Po skandalu została wygnana i

wstydziła się zamieszkać w mieście.

Ponieważ jej ojciec nie żył, a matka

wydziedziczyła ją za to, co zrobiła,

Danielle wprowadziła się do ciotki Flory

Duval Chamberlain. Do tego wieczoru

przebywała na wsi.

Księżna nie mogła wyobrazić sobie, co

Danielle zamierzała robić w Londynie,

ani co ją opętało, by pojawiać się w

miejscu, gdzie najwyraźniej nie była mile

widziana.

- Rafael...? - Lady Mary Rosę spojrzała

na niego

z zatroskanym wyrazem twarzy. - O co

chodzi?

Wzrok Rafaela ani drgnął. W jego

niebieskich oczach pojawił się błysk, coś

gorącego i dzikiego, czego Miriam nie

widziała od niemal pięciu lat. Złość.

Wciągnął głęboko powietrze i usiłował

zachować resztki opanowania. Spojrzał

na Mary Rosę i zdobył się na uśmiech.

- Nic, czym warto by się przejmować,

skarbie. Zu

pełnie nic. - Wziął jej odzianą w

rękawiczkę dłoń

i ponownie położył na swoim ramieniu. -

Grają

chy

ba rondelle, zatańczymy?

I nie czekając na odpowiedź,

poprowadził ją na parkiet. Miriam

wyobraziła sobie, że zawsze tak będzie;

Rafael wydający rozkazy i Mary Rosę

spełniająca je niczym grzeczna

dziewczynka.

Księżna odwróciła wzrok w stronę

Danielle Du-val, patrzyła, jak idzie obok

swej korpulentnej ciotki o siwych

włosach, jak trzyma wysoko głowę,

ignoru-

Kat Martin - 03 Magiczny naszyjnik.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: