Przygotowała:
Anna U. IV PPiW
SCENARIUSZ ZAJĘĆ DYDAKTYCZNO - WYCHOWAWCZYCH W PRZEDSZKOLU
Dla grupy dzieci czteroletnich
Temat kompleksowy: W krainie życzliwości.
Temat zajęć: Każdy z nas jest wyjątkowy
Cele ogólne:
- integracja dzieci zdrowych z niepełnosprawnymi
- uświadomienie dzieciom, że pomimo tego, że każdy z nas jest inny, mamy takie same prawa (także ludzie niepełnosprawni)
Cele operacyjne:
- dziecko poprawnie używa przymiotniki
- dziecko potrafi opisać swój wygląd
- dziecko potrafi w skupieniu wysłuchać opowiadania i opowiedzieć jego treść
- dziecko wie, że osoby niepełnosprawne mają różne talenty
- dziecko rozumie, że wszyscy ludzie mają takie same prawa
- dziecko ma świadomość, że każdy z nas jest inny i wyjątkowy
- dziecko wykazuje inwencję twórczą i wyobraźnię w zakresie plastyki
- dziecko podejmuje próbę malowania nogami lub ustami
Formy pracy:
- zbiorowa
- grupowa
- indywidualna
Środki dydaktyczne:
- lusterko
- opowiadanie Doroty Niewoli „Smutne kurczątko”
- fragmenty serca do ułożenia (6 fragmentów)
- ilustracje przedstawiające osoby niepełnosprawne
- pocztówki malowane ustami i stopami
- płyta CD z muzyką do zabawy ruchowej
- kartki papieru, pędzle, farby, pisaki
1
SCENARIUSZ ZAJĘĆ DYDAKTYCZNO - WYCHOWAWCZYCH
Grupa wiekowa: dzieci czteroletnie
Etapy zabawy,
formy aktywności dzieci
Przebieg zajęć
Cele operacyjne
Uwagi
1. Powitanie. Zabawa integracyjna „lustereczko”
Dzieci stoją w kole, prowadząca wita dzieci, następnie trzymając lusterko przed sobą , patrzy w nie i mówi: „Mam na imię Ania. Jestem... (jaka?)”. Potem podaje dziecku lusterko i prosi, aby się przedstawiło i powiedziało jakie jest. Dzieci podają sobie lusterko z rąk do rąk, patrząc w nie mówią: „Jestem… (jaki?)”
Po tym powitaniu rozmowa i próba odpowiedzi na pytanie: „Jak wyglądałby świat, gdybyśmy wszyscy byli tacy sami?”
2. Słuchanie opowiadania Doroty Niewoli „Smutne kurczątko”
Prowadząca czyta opowiadanie Doroty Niewoli „Smutne kurczątko”. Następnie rozpoczyna rozmowę na temat opowiadania. Pytania: O kim jest to opowiadanie?, Czy Stroszypiórek był szczęśliwym kurczątkiem?, Dlaczego nikt nie chciał się bawić ze Stroszypiórkiem?, Czy bracia Stroszypiórka postępowali dobrze śmiejąc się z niego?, Co się stało, gdy rodzeństwo Stroszypiórka bawiło się beztrosko?, Jak zachowywali się bracia Sroszypiórka po tym jak uratował Żółtobrzuszka przed jastrzębiem?. Próba odpowiedzi na pytanie: „czy osoba nie pełnosprawna może zostać bohaterem?”.
- dziecko wie, że wszyscy ludzie mają takie same prawa (także ludzie niepełnosprawni) oraz że osoby niepełnosprawne mają różne talenty
- dziecko potrafi w skupieniu wysłuchać opowiadania i odpowiedzieć na pytania związane z jego treścią
3. „Puzzlowe serce”
Prowadząca rozkłada na dywanie serce podzielone na 6 elementów. Na każdym zobrazowane jest jakieś prawo. Dzieci rozpoznają co jest przedstawione na rysunku a następnie dokonują wyborów – czy każdemu przysługują te prawa? Po wybraniu puzzli (wszystkich), dzieci układają je na dywanie, a potem nauczycielka przypina na tablicy serce.
- przygotowanie omówienia obrazka i argumentacji może odbywać się w grupach
4. Zabawa przy muzyce – malowanie w powietrzu.
Dzieci leżąc na dywanie „malują na suficie” rękami i nogami obrazy do muzyki. Po wykonaniu „obrazu” dzieci mogą opowiadać co malowały. Następnie prowadząca mówi dzieciom o twórczości osób niepełnosprawnych, pokazuje im kartki pocztowe malowane stopami i ustami.
- dziecko rozwija wyobraźnię
5. Próba malowania własnego obrazu ustami lub stopami.
Prowadząca proponuje dzieciom wykonanie własnego obrazu stopami lub ustami. Dzieci przy stolikach sztalugach lub na podłodze malują obrazy farbami lub flamastrami. Na zakończenie dzieci prezentują swoje prace.
Agashi