Powiekszanie pasieki.pdf

Czasopismo pszczelarskie PASIEKA - pszczelarstwo, pszczoły, ule, miód, informacje...

Page 1 of 2

pszczoły.pl>Dwumiesięcznik Pasieka Szukaj

W MOJEJ PASIECE ABECADŁO NAUKA W PASIECE CHOROBY W PASIECE PRODUKTY PASIECZNE ARCHIWUM

W MOJEJ PASIECE

W numerze

Racjonalne powiększanie pasieki

DąŜenie do wydawania potomstwa i

zajmowanie coraz szerszego terytorium

jest podstawową właściwością wszystkich

gatunków roślin i zwierząt. U pszczół

naturalnym sposobem rozmnaŜania się jest

rójka. Wchodzenie w nastrój rojowy oraz

podział rodziny pszczelej najpierw na dwie,

później jeszcze raz lub dwa na kolejne

rodziny jest po prostu rozmnaŜaniem.

NATURALNY rozwój rodziny pszczelej jest tak

intensywny, Ŝe w normalnych warunkach moŜe

ona co roku wydawać kilka rojów. JeŜeli nie byłoby ograniczeń środowiskowych

(choroby, brak pokarmu, szkodniki, warunki klimatyczne), to pszczoły po kilku latach

zasiedliłyby cały świat i jeszcze byłoby im mało. To samo dotyczy wszystkich innych

gatunków. Nawet słonie, jeŜeli nie napotkałyby Ŝadnych przeszkód w rozwoju,

rozmnaŜaniu i ekspansji na nowe tereny, po 100 latach opanowałyby wszystkie lądy.

Tak silna jest genetycznie zapisana dąŜność do utrzymania i rozwoju swojego gatunku

u wszystkich organizmów.

Jakkolwiek u róŜnych gatunków proces wychowu potomstwa wypowiększenie pasieki

gląda róŜnie, jednak cel zawsze jest ten sam. U pszczół, mimo Ŝe wydaje się

niezwykłym cały proces przygotowań do rójki, wyjścia roju i zasiedlenia nowego

gniazda, w istocie nie ma w nim nic nadzwyczajnego. Po prostu ten gatunek w ciągu

milionów lat ewolucji wypracował i sprawdził ten sposób rozmnaŜania jako najbardziej

skuteczny. Bodźce zewnętrzne (temperatura, poŜytek) są sygnałem dla rodziny

pszczelej, Ŝe naleŜy przygotować się do wydania potomstwa, w tym wypadku roju.

Pszczoły nie robią tego świadomie. Temperatura, wilgotność, stęŜenie dwutlenku węgla

w ulu prowadzą do określonych zmian hormonalnych w rodzinie. Nadmiar pewnych

hormonów i niedobór innych zmuszają pszczoły najpierw do wychowu trutni, później do

wychowu matek, a następnie do wyjścia pierwszego roju i tak dalej.

Współczesna gospodarka pasieczna polega na takim kierowaniu bodźcami, by

zachowania pszczół prowadziły do osiągnięcia większej produkcji. W tym samym

kierunku idzie teŜ hodowla. Cecha gromadzenia zapasów (miodność) jest

najwaŜniejsza, natomiast rozrodczość (rojliwość) i obronność (agresywność) mają być

eliminowane. Takie są współczesne pszczoły oferowane przez dobrych hodowców.

Łagodne, pracowite i mimo nierzadko ciasnoty w gnieździe i braku poŜytku nie chcą się

roić. Jednak w pasiece bywają sytuacje, kiedy chcemy posiadaną ilość pszczół

powiększyć. MoŜe to mieć miejsce po trudnej zimowli, gdy część rodzin spadła,

moŜemy teŜ planować zwiększenie produkcji i rozwój pasieki.

Najprostszą metodą stosowaną jeszcze przez

wielu pszczelarzy jest świadome doprowadzanie

rodzin do nastroju rojowego i łapanie

wychodzących rojów. Metoda ta jest bardzo

skuteczna, bo w rojliwym sezonie pasiekę

moŜemy powiększyć 34krotnie. Ale co dalej?

W tym roku miodu weźmiemy niewiele. W

następnym rojenie moŜe się powtórzyć, a będzie

jeszcze bardziej intensywne. Roić się będą

pszczoły z utrwaloną cechą rojliwości, poniewaŜ

takich będzie najwięcej. Rodziny genetycznie

nierojliwe będą w mniejszości, w poprzednim

bowiem sezonie nie wyroiły się. Taka

gospodarka doprowadzi do powiększenia pasieki

w tempie geometrycznym, przy całkowitym

zaniku produkcji miodu. A zatem, jeŜeli naszym zamiarem jest powiększenie pasieki,

naleŜy sięgnąć po bardziej racjonalne metody i w niewielkim tylko stopniu zmniejszyć

produkcję miodu. W przeciętnych warunkach poŜytkowych występujących w Polsce nie

moŜna normalnie gospodarować bez ograniczenia matek w czerwieniu, i to

ograniczania bardziej intensywnego niŜ na całej części gniazdowej 10 ramkach

wielkopolskich czy warszawskich, czyli z pozostawieniem rodni jedynie na 4, 3 czy

nawet 2 plastrach. Do takiego ograniczenia słuŜą izolatory i kraty odgrodowe lub

specjalnie zainstalowana krata w ulu. Odpowiednio wcześniej, przed rozpoczęciem

spodziewanego poŜytku, matkę zamykamy za kratą. Wtedy wziątek zostanie

przerobiony na miód, a nie będzie wykorzystywany do karmienia zbędnego czerwia.

Wydarzenia

Jubileusz profesora

Jerzego Woyke

Apimondia 2009

Kamiańskie klimaty

W mojej pasiece

fot.Jerzy Jóźwik

Zimowa pasieka

Drzewa i krzewy dla

naszej pasieki

Ul leŜak dla hobbysty,

cz. 1.

Moja metoda

zintegrowanej walki z

Varroa destructor

Pozyskujmy pierzgę

Kalejdoskop

Miody pitne, sycone

czy niesycone?

Z Pasieką w świat

4 000 000 kilo miodu

w 6 tygodni

Międzynarodowe

Kongresy

Pszczelarskie

Apimondii

Nauka w pasiece

Monitorowanie

mikroklimatu rodziny

pszczelej

system WMA, cz. 1.

Wszystko, co o

plastrze i wosku

pszczelim wiedzieć

naleŜy, cz. 4.

Pasieka poleca

Miód i produkty

pszczele dla zdrowia,

urody i podniebienia

fot. Maria i Eugeniusz Sapiołko

Z pasieki do kuchni

Ptysie, sernik z pianką

Historia

Saga rodu Kurpielów

http://www.pasieka.pszczoly.pl/index.php?s=vjufile&grkat=w_mojej_pasiece&artpli...

2010-01-13

Czasopismo pszczelarskie PASIEKA - pszczelarstwo, pszczoły, ule, miód, informacje...

Page 2 of 2

Kącik dla dziadków

i wnuczków

O pszczole, kociczce

Kundzi i kocurku

Tetroniuszu

JeŜeli jednak zamierzamy pasiekę powiększyć, wtedy pozwalamy matce na większe

czerwienie, dając jej do dyspozycji więcej plastrów. Gdy ta nadwyŜka czerwia będzie

zasklepiona, wykonujemy odkład, zabierając 3, 4 lub 5 ramek czerwia z pszczołami.

NaleŜy uwaŜać, by nie zabrać razem z odkładem matki, co nie będzie problemem, jeŜeli

jest ona znakowana i do tego czerwi w izolatorze. Odkład taki naleŜy przewieźć w

trasportówce na pasieczysko oddalone minimum 2,5 3 km i osadzić w ulu. Następnie

poddać w klateczce na ciasto matkę i czekać na efekt. JeŜeli pszczoły przyjmą

matkę, naleŜy uznać, Ŝe cała operacja się udała. Proces rozmnaŜania został

przeprowadzony pod pełną kontrolą, bez zbędnych strat w produkcji.

W sytuacji, gdy nie dysponujemy drugim,

oddalonym pasieczyskiem, odkład robimy w tym

samym miejscu. Przenosimy jednak duŜo więcej

pszczół, najlepiej jeśli są to pszczoły gniazdowe.

Przynajmniej połowa z nich odleci z powrotem

do rodziny macierzystej, a pozostaną tylko

młode. Dlatego teŜ im więcej pszczół zsypiemy,

tym więcej młodych zostanie. Taki odkład z

młodej pszczoły ma jeszcze jedną cenną zaletę.

OtóŜ pszczoły młode o wiele łaskawiej odnoszą

się do poddanej matki i chętniej ją przyjmują.

Dlatego metoda ta polecana jest przy

wprowadzaniu do pasieki matek szczególnie

cennych lub przy poddawaniu matek inseminacyjnych bez sprawdzonego czerwienia.

Odkłady naleŜy tworzyć w okresie fizjologicznie najbardziej optymalnym, to znaczy

wtedy, gdy w normalnych warunkach występowałyby rójki. Jest to czas od połowy maja

do końca czerwca, z pewnymi wahaniami w określonych latach.

Mniej godną polecenia metodą jest tworzenie nalotów. Polega ona na tym, Ŝe ul z

paroma plastrami z czerwiem i zapasem ustawiamy na miejscu uprzednio

przestawionej silnej rodziny. Pszczoły lotne nalatują z niej na podstawiony ul i juŜ w

nim pozostają. Nie mając innego wyjścia, zagospodarowują go i tworzą nową rodzinę.

NaleŜy jednak pamiętać o tym, Ŝe są to pszczoły stare i spracowane, które juŜ długo

nie poŜyją. Większość z nich brała udział w karmieniu czerwia mleczkiem i produkcji

wosku, więc juŜ tych czynności nie powtórzą. Stare pszczoły niechętnie akceptują nowo

poddaną matkę. Zresztą z braku karmicielek rozpoczęcie przez nią czerwienia moŜe się

opóźnić.

Polecanym często sposobem powiększania

pasieki jest tworzenie późnoletnich zsypańców z

bezrobotnych pszczół popoŜytkowych. Pszczoły

takie wiszą w nadmiarze wieczorem pod

wylotkami lub gromadzą się w wolnej

przestrzeni pod daszkiem. PoniewaŜ poŜytek

główny juŜ się skończył, więc nie mają juŜ co

robić, a nie są zbyt spracowane. Dlatego teŜ

moŜna je pozsypywać do transportówek i po

przewiezieniu na odległe miejsce przesypać do

uli, na plastry z czerwiem i zapasem. W

przypadku braku plastrów moŜna osadzić je na

węzie. Po poddaniu matki i intensywnym

dokarmieniu odbudują węzę i zdąŜą jeszcze przygotować się do zimy. WaŜne jest, aby

czerwienie matek w takich nowych rodzinach rozpoczęło się najpóźniej pod koniec

lipca. Z czerwia wygryzionego w sierpniu otrzymamy pszczoły, które będą zimować.

Pszczoły, które wygryzą się później mogą zimy nie przetrwać. Tworzenie późnych

zsypańców pozwala na zagospodarowanie pszczół, które nie zdąŜyły się spracować na

poŜytku głównym. W rodzinach zasadniczych będą one jednak potrzebne do

przerobienia syropu i karmienia sierpniowego czerwia. W racjonalnej gospodarce nie

powinno być ich zresztą w nadmiarze.

Czerwieniem matek przed rozpoczęciem głównego poŜytku i w czasie jego trwania,

naleŜy tak pokierować, aby bezrobotnych potem pszczół nie było za duŜo. KaŜdy

kilogram zbędnych pszczół to przecieŜ kilka kilogramów spoŜytego miodu i pyłku.

Koniec lipca i sierpnia nie jest dobrym okresem na rozmnaŜanie rodzin z punktu

widzenia ich fizjologii. Dlatego teŜ najbardziej korzystne jest tworzenie odkładów

wczesnych.

Kącik kolekcjonera

Rzeźby i figurki z

motywami

pszczelarskimi

Sławomir Trzybiński

Pasieka nr 3/2004

«« powrót

http://www.pasieka.pszczoly.pl/index.php?s=vjufile&grkat=w_mojej_pasiece&artpli...

2010-01-13

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: