wszyscy jestesmy dziecmi bogow.pdf

Erich von Däniken

_____________________________________________________________________________

WSZYSCY JESTEŚMY DZIEĆMI BOGÓW

Gdyby groby mogły mówić.

_____________________________________________________________________________

I. Było sobie raz dwoje królewskich dzieci

Na zwiadach w Jemenie

Baśń jest mostem

prowadzącym do prawdy.

przysłowie arabskie

Starozytny Rzym zalozono okolo 733 roku prz. Chr., sto lat

wcześniej powstalo slynne miasto Majów - Tikal. Początki Aten

datuje się mniej

wiecej na rok 1500 prz. Chr. Jerycho zbudowano najprawdopodobniej

okolo 6000 prz. Chr. Czy są jeszcze starsze miasta na naszej

planecie? To możliwe, kronikarze arabscy bowiem zapewniają, ze

Sana, leząca

2500 m n.p.m. na płaskowyzu jemeńskiego masywu górskiego, jest

najstarszym miastem swiata - zalozono je podobno zaraz po

splynieciu wód potopu.

Dotychczas pozn ałem Rzym, Ateny, Tikal i Jerycho. Powinienem więc

poznać

jeszcze Sanę. Nie lezy ona wprawdzie w poblizu najwazniejszych

szlaków komunikacyjnych, dojadę tam więc bocznymi drogami - te

zas oferują zazwyczaj podróznemu mnóstwo przygód. Takich, jakie

będą i naszym udzialem. Jemen, czyli Jemeńska Republika Arabska,

lezy w poludniowej cześci Pólwyspu Arabskiego. Są to tereny

zamieszkane przez ludzi juz od prehistorycznych czasów. Nierzadko

powstawala tu wysoka kultura - zdarzylo sie tak na przyklad okolo

1200 roku prz. Chr., w czasach królestwa Saby. Byl to wówczas kraj

niezwykle bogaty, posiadal bowiem - o czym wspomina kazda

encykiopedia - system irygacyjny, wspanialy jak na ówczesne

czasy. Stąd eksportowano

znaczne ilosci kadzidla -jest ono nadal towarem bardzo poszukiwanym.

Zdarzylo się w 1951 roku.

"Wyrzuciliśmy z ciężarówek wszystko, Co sie dało i ruszyliśmy przez

wadi. Ludzie znajdujący sie na platformach ciężarówek trzymali się

ze wszystkich sił, wypatrując jednoczesnie na równinie

wielbłądnikdw z Maribu... gdy Chester który w jednej chwili

zrozumiał ogrom groyącego nam niebezpieczenstwa.. skrecił ostro w

lewo z trudem jednak udalo mu sie uciec przed zbliżającymi sie

Jemenczykami I utrzymac ciezarówke poza zasiegiem strzatów."

Przeżycia z tego napadu, który miał miejsce trzydzieści sześć tat

temu, byly udziaiem młodego amerykanskiego paleontologa

Nwendella Phillipsa, ktdry wraz

ze swoim kolegą, Williamem Frankiem Aibrightem, prowadził prace

wykopaliskowe 180 kilometrów na wschdd od Sany.

Pozwolenia na podjecie prac przez badaczy z American Foundation for the Study of Man

udzielil dwczesny król Jemenu imam Ahmed. O istnieniu w okolicy

Maribu zespolu świątyń Amerykanie dowiedzieli sie z relacji

niemieckich uczonych: Carla Rathjensa i Hermanna von Wissmanna,

przebywających w tamtym rejonie w 1928 roku. Chodzilo jakoby o

tajemniczą swiatynie królowej Saby. Mimo a moze na skutek

obecności żołnierzy i urzedników, których imam przydzielił do

ekspedycji, po kilku miesiącach pracy atmosfera w obozie stala sie

prawie nie do zniesienia. Jemenczykom nie podobalo sie, że

niewierni

- a za niewiernego jest tu uznawany kazdy, kto nie wierzy w Allaha -

szukają w ich kraju ukrytych skarbów.

Zarządzenia archeologów byly udaremniane przez rozkazy

urzedników królewskich. Pierwsze rozruchy spowodowal

nieszczęśliwy wypadek. Jeden

z robotnikdw potrącił przez nieuwagę drewniany stempel, co

spowodowało upadek sześciu antycznych kolumn, niewielkie

obrayenia odnióst jeden robotnik egipski i jeden jemeński. Urzednicy

imama natychmiast zażądali wydania lateksowych odbitek, które w

trakcie wielomiesiecznej żmudnej pracy zdjęto ze starych inskrypcji

znalezionych na ścianach świątyń.

Powróciwszy z krótkiego pobytu w Ameryce dokąd udał się, żeby

zdobyć pieniądze na dalsze prowadzenie prac Phillips zastal w

obozie atmosfere tak wybuchową, że nie bylo już mowy o

kontynuowaniu wykopalisk. Podczas potajemnej nocnej rozmowy

archeolodzy postanowili podjąć próbę natychmiastowej ucieczki.

Rozpuściii pogłoskę, że następnego dnia bedą krecić film z

pobliskich wzgórz.

Oszustwo to podziatalo tym skuteczniej, że wsiadając wraz z

egipskimi pomocnikami do ciężarówek pozostawili w obozie prawie

cale wyposażenie ekspedycji, majace wartość ponad 200 tys.

dolarów. Urzędnicy i żolnierze imama wyraźnie sie ucieszyli -

nareszcie bedą mogli bez przeszkód robić to

z czym dotychczas musieli sie kryć, czyli kraść.

Trzydzieści Sześć lat później

Dzisiaj miejscowość, którą Phillips opuszczal w takim pośpiechu, jest

jedną

z at rakcji turystycznych Jemenu - w 1984 roku Marib polączono

asfaltowa drogą ze stolica. W czasie

stusiedemdziesieciopieciokilometrowej trasy mój wspólpracownik

Raif Lange podziwiał wraz ze mna wspaniale widoki przesuwające sie

przed naszymi oczami. Land-Cruisera prowadził młody Jemeńczyk

z zakrzywionym sztyletem (dyambia), obowiazkowo zatkniętym za

pas. Gdy jemeński chiopiec kończy czternaście lat, o jego męskości

swiadczy posiadanie takiego sztyletu. Od pojemnosci sakiewki

natomiast zależy, czy sztylet

będzie szeroki, wielki, czy nieco skromniejszy; czy rękojesć będzie

z bogato zdobionego srebra, czy tylko z rzeźbionego drewna bądź

mniej szlachetnego metalu; pochwa ze skóry lśniącej od srebnych

nitów czy po prostu zwyczajny futeral. Najwayniejszy jest sztylet!

Obok kierowcy praży sie

w slońcu nasz przewodnik. Jest w marynarce - ubiór zdradza

cziowieka z awansu spotecznego. Jak mielismy sie wkródce

przekonać, wiedza oraz inteligencja nie byly najmocniejszą stroną

tego osobnika.

Urzednik biura turystyki, znajduj ęcego sie w centrum miasta, bo właśnie

tam wydaje sie zezwolenia na podróżowanie po kraju, polecil ml

zaangayować jemeńskiego kierowce. Byla to niezła rada.

Samodzielne prowadzenie wynajętego samochodu bowiem byloby

dla nas rodzajem cichego samobójstwa. W tym kraju nie liczy sie

fakt, czy ktoś jest winny, czy nie, bo i tak przepisy drogowe są nadal

uzaleąnione od praw religijnych i plemiennych, uszkodzenie ciała

traktowane jest na równi z morderstwem. Jesli ktoś według

przepisów zachodnich bedzie nawet zupelnie bez winy, to wedlug

praw islamu musi zapłacid rodzinie rannego czy zabitego stosowne

odszkodowanie. W roku 1986 wynosilo ono 50 tysięcy marek za

zabicie mężczyzny, połowa zaś tej sumy za kobietę. W okresie

pielgrzymki i ramadanu kwoty ulegaja podwoje niu.

A poza tym może to mieć jeszcze znacznie gorsze następstwa - na

przyklad wówczas, gdy rodzina poszkodowanego bedzie chciała sie

zemścić na sprawcy wypadku. Wedlug naszego prawa byloby to po

prostu morderstwo - tu jednak przepisy podporzadkowane są

zwy czajom lub prawom plemiennym, a samo morderstwo jest uznawane za czyn na

wskros honorowy.

Na wszelki wypadek wolalem juz nie pytać, czy jako towarzysz

podrózy

nie zostane równiez w razie wypadku poproszony do kasy.

Drugą dobrą radą dal mi portier hotelu. Powiedzial, zebym zrobil

sobie przede wszystkim dostateczną ilość fotokopii zezwolenia na

podróż. I mial po

stokroć rację! Juz w trakcie pierwszej kontroli, którą przeprowadzili

uzbrojeni mlodzi ludzie, pozbawiono mnie oryginalu. Posterunek

wlączył go po prostu do akt. Następna kontrola odeslalaby mnie z

powrotem.

W oddali, lecz jakby zblizone przez wizjer kamery, lśnią w slońcu

góry, rysując się jasnym brązem na tle czarnych cieni. Droga, wijąca

sie pośród zapierających dech w piersi przepaści, prowadzi przez

przełęcz Bin-Ghaylan, wznoszącą się 2315 m n.p.m. Od przeleczy Al-

Fardah mijamy prehistoryczne

rumowiska kamienne - czworokątne monolity skalne ogromnej

wielkosci wznoszą sie ku niebu niczym drapaeze chmur. Cóz za

widok! Kamienne bloki jakby zawisly nad spiętrzonymi sześcianami.

Barwne szczyty skalne lśnią w dali rozświetlone sloncem, jak gdyby

dopiero co pomalowali je kolorysci. Z przełęczy roztacza się widok na

wadi, suche doliny ciągnąe się w zóltobrązowej pustyni. Po

przejechaniu wielu zakretów, wykutych w litej skale, ujrzeliomy

rozciągającą się 1000 m pod nami równinę, na której

znajduje sie Marib. z kazdą chwilą zblizającą nas do dna doliny - a

lezy ona i tak 1300 m n.p.m - robi sie coraz goręcej. Skraj drogi

porastają nieliczne krzewy i karlowate drzewka. Dalej jest juz tylko

piach, pustynia, na której widok czlowiek zadaje sobie pytanie, czym

zywią sią Beduini oraz ich zwierzęta i jak w ogóle udaje im sie

przezyć. Niemal nie do przebycia są czarne jak smola wulkaniczne

rumowiska kamienne przy drodze - czerń prawie piekielna,

księżycowy krajobraz Góry wyrastają zeń jak gigantyczne hałdy

wegla. Wspaniały spektakl natury w poludniowym siońcu. Migotliwe

swiatlo. Cienie czerni Wszechowiata. Srebne blyski antracytu.

Po dwóch i pół godzinach jazdy docieramy do starej wsi Marib, w której

stoją kilkupiętrowe budynki. w poblizu wydobywa się ropę naftową.

W piekącym sloncu na zaladunek czekają samochody-cysterny.

Nigdzie jednak nie widać starozytnych ruin.

Tylko ciężki upal poludnia pohamowal moją ciekawość - poza tym

nadszedl juz czas na posilek dla moich towarzyszy. Idziemy do

hotelowej restauracji, której czystość pozwala domniemywać, ze

firma wydobywająca ropę naftowa zbudowała ją dla swoich gosci.

Dochodzi do grot eskowej pantomimy. Moi Jemenczycy, poza określeniem

money, nie znają oczywiście zadnego słowa po angielsku, zapraszam

ich więc na posilek za pomocą gestów. Na szczęście jadlospis jest i

po angielsku, i po arabsku. Ralf i ja zamawiamy omlet ze swiezymi

pieczarkami, nasi towarzysze powiedzieli coś po arabsku, co kelner

nagryzmolił w bloczku. Zjedliśmy juz nasz "omlet" - dwa jajka

sadzone z pieczarkami z puszki gdy przed Jemeńczykami pojawily

się dwa soczyste steki. Ani drgnęli. Znów spróbowalem wiecjązyka

gestów. Tak jak zachęca się dzieci do jedzenia pokazując reką na

usta powiedziaiem "chap, chap". Nic. Jak zahipnotyzowani tkwili nad

brylami miesa, nad talerzami i nad sztućcami. Modlą sie po cichu,

czy co? Moze nie trzeba im przeszkadzać. Nagle pewna mysl jak

blyskawica przebiegia mi przez glowę. Złapalem za kość, wystającą z

jednego ze steków, i przysunąłem ją sobie zachęcająco do ust. Tamy

runęły. Uśmiechnąwszy sie z ulgą, siegneli palcami po jedzenie - po

pewnym czasie kilkoma potężnymi beknięciami dali nam znać, że już

nic nie stoi na przeszkodzie w kontynuowaniu podrózy.

Tajemnicza królowa Saby

Mielismy zamiar obejrzeć tame, która już przed tysiącami lat byla

uważana za niezwykle osiągniącie techniki, a w literaturze określana

jest mianem cudu starożytności.

Tylko kto postanowil ją tu zbudować? Przedsiewziecie to przypisuje

sie legendarnej królowej Saby. Kim byla królowa? Nawet Stary

Testament

wspomina o jej odwiedzinach u króla Salomona - archeolodzy jednak

nie trafili dotychczas na zaden ślad jej istnienia. Fascynujące jest,

jak mgliste kształty tej tajemniczej postaci przenikają do

rzeczywistości. Szukajmy wiec! Arabski poeta Semeida ibn Allaf

napisal:

"Hadhad (potężny król) udal sie pewnego dnia na polowanie. Po

pewnym

czasie wypadł na niego wilk, który zapedzał właśnie gazele w wąwóz

bez wyjścia. Radhad ruszył na wilka, spłoszyi go i uratował gazelę, a

potem poszedl jej śladem. Oddalal sie coraz bardziej od swojej swity,

az nagle ujrzal wielkie, wspaniaie miasto - przed jego oczami

roztoczyl sie widok swietnych budowli, licznych stad wielbiąddw i

koni, gęstych lasów palmowych i urodzajnych pól. Naprzeciw

wyszedl doń jakiś człowiek, który rzekl, iz podobnie jak jego

rezydencja równiez miasto nazywa sie Ma'rib, ale

mieszkający tu lud zwie sie Arim i jest plemieniem dzinnów - on sam

natomiast jest ich królem I wladcą, zwącym się Ieleb I Sa'b. Gdy

rozmawiali, obok przeszla dziewczyna tak nadzwyczajnej piąknooci,

ze Hadhad nie potrafil oderwać od niej wzroku. Wówczas król

dzinnów rzekl: 'Dziewczyna ta jest moją Córką, jesli więc chcesz,

dam ci ją za żonę, albowiem uratowałeś jej zycie. To ona wiasnie byla

gazelą, która ocaliłeś od wilka, i calego jej zycia nie

starczy, by ci sie za to odwdzięczyć. Przybądź więc za dni trzydzieoci

na uroczystości weselne wraz ze swoją rodziną i książętami.'

Hadhad zawrócil i wkrótce miasto duchów zniknęlo mu z oczu. Po

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: