kosciolydrewniane_kluczbork.pdf

Szlakiem

Kościółków Drewnianych

w Powiecie Kluczborskim

nad rzeką Stobrawą - prawym dopływem Odry

w północnej części województwa Opolskiego. Admini-

stracyjnie podzielony jest na cztery gminy: Kluczbork,

Wołczyn, Byczyna i Lasowice Wielkie – trzy pierwsze

to gminy miejsko-wiejskie, czwarta to gmina wiejska.

Na powierzchni powiatu liczącej 852 km 2 zamieszkuje

obecnie około 72 800 mieszkańców. Krzyżują się tutaj

szlaki kołowe dróg krajowych nr 11 Gliwice – Poznań

oraz nr 45 Opole – Łódź, co w efekcie sprzyja rozwojo-

wi komunikacji osobowej, a tym samym transportowej,

zarówno w głąb kraju jak i poza jego granice (Niemcy

i Czechy).

Zanim rozpoczniemy naszą wycieczkę szlakiem kościółków

drewnianych zatrzymajmy się na chwilę w Kluczborku – w mie-

ście posiadającym zabytkowy układ urbanistyczny, zaliczany do

tzw. śląskiego typu rozplanowania. Otoczone murami obronny-

mi miało kształt wrzecionowaty rozciągnięty w kierunku wschód

- zachód. Zachowane do dziś, głównie w południowej części

miasta, mury zostały wzniesione, prawdopodobnie pod koniec

XIV w. W środku rynku, pełniącego w minionych wiekach rolę

placu targowego, stoi ratusz, zbudowany w XVIII w., z dwoma

dwufrontowymi kamieniczkami pozostałymi z dawnego baroko-

wego zespołu „Dwunastu Apostołów”. Spośród kluczborskich

zabytków wyróżnia się niewątpliwie gotycki kościół pw. Chry-

stusa Zbawiciela, należący do paraii ewangelicko-augsburskiej,

a zbudowany w XIV stuleciu. W nim głosił kazania pastor Adam

Gdacjusz, zwany “Ślaskim Rejem”. W sezonie letnim odbywają

się tutaj koncerty organowe z udziałem słynnych wykonawców

krajowych i zagranicznych, a atrakcją dla turysty jest możliwość

podziwiania Kluczborka z górującej nad miastem wysokiej ko-

ścielnej wieży.

Powiat Kluczborski, patrząc z lotu ptaka, pocięty jest

mozaiką lasów i łąk oraz pół uprawnych. Swoimi gra-

nicami obejmuje obszar chronionego krajobrazu ”Lasy

Stobrawsko-Turawskie”.

W zabudowie miasta charakterystyczną jest siedziba regio-

nalnego Muzeum im. Jana Dzierżona. W 1932 r. dawna wieża

zamkowa została przebudowana na wieżę ciśnień, otrzymując

nowy dwustopniowy dach namiotowy. Wizytówką muzeum jest

stała ekspozycja poświęcona historii pszczelarstwa od czasów

najdawniejszych do współczesności. Kluczbork jest miastem

wyróżniającym się sporą ilością zielonych terenów. Ulubionym

miejscem spacerów i rowerowych wycieczek mieszkańców jest

park miejski, w którym można przysiąść na ławce i podziwiać

piękno natury.

Walory turystyczne Ziemi Kluczborskiej kuszą

wszystkich tych, którzy szukają ucieczki od zgiełku

wielkich miast. Bogata w przepiękne lasy, łąki, rzeczki

i stawy jest doskonałym miejscem do uprawiania tu-

rystyki, agroturystyki i ekoturystyki. Niezwykłą przy-

jemnością dla turysty mogą być wędrówki po trasach

wiodących przez zagubione wśród lasów liczne rezer-

waty przyrody. Pełne saren, dzików, jeleni, zajęcy, kun

i lisów lasy przyciągają myśliwych, a bogactwo ich runa

kusi zbieraczy.

ISBN 83-920243-0-3

P owiat Kluczborski położony jest na Nizinie Śląskiej

M ACIEJÓW

N ASALE

borskim, szlakiem kościółków drewnianych, jest Maciejów

- miejsce nieodłącznie związane z życiem i pracą najsłynniejsze-

go polskiego pszczelarza ks. Jana Dzierżona. Do dziś znajduje

się tutaj pasieka zarodowa wraz z dworkiem, w którym spędzał

ostatnie chwile i pracował. Można tu wynająć jeden z pokoi

gościnnych, by w tym urokliwym miejscu, przy brzęku pszczół

zapoznać się z historią księdza Dzierżona i zgłębić tajemnice ula

i rodziny pszczelej.

wany został w XVI wieku w Zdziechowicach, pow. Olesno.

Tam został przebudowany w 1730 r. W okresie międzywojennym

został przeniesiony do Nasal. Działania wojenne przerwały re-

konstrukcję i do dziś kościół pozostał bez wieży – widoczny jest

tylko obrys fundamentów. Od 1945 roku użytkują go ewangelicy.

Kościół posiada konstrukcję zrębową, orientowany, na podmuro-

waniu z cegły. W głównym ołtarzu znajduje się obraz Ecce Homo

z II połowy XIX w. Organy w stylu rokokowym.

Przejeżdżając do następnego kościółka w Gołkowicach war-

to zatrzymać się w Byczynie - mieście o ciekawym układzie

urbanistycznym ze świetnie zachowanymi murami obronnymi

i fragmentami fosy z XIV-XV wieku (mury obronne na obwodzie

miasta, dwie wieże bramne, baszta i pozostałości fosy). Z tego

okresu pochodzi też kościół ewangelicki oraz kaplica cmentarna

św. Jadwigi. Dbałość o zabytki sprawia, że turyści zainteresowani

szczególnie dawną architekturą, odnajdą w Byczynie urodę ma-

łych miast, ich odrębność, a zwłaszcza ducha dawnych czasów.

Następną miejscowością na trasie są Gołkowice.

Drewniany kościół w Maciejowie wzmiankowany był już

w 1446 r. W roku 1532 r. przejęty przez protestantów. Obecny,

zbudowany został na przełomie XVI/XVII wieku w konstrukcji

zrębowej na podmurowaniu ceglanym. Jest jednym z najmniej-

szych kościołów drewnianych powiatu kluczborskiego. Wypo-

sażenie pochodzi z XVII i XVIII wieku. W 1696 roku kościół

wyremontowano i rozbudowano. Z tego właśnie roku pochodzi

ołtarz z postaciami św. Jana Ewangelisty, Katarzyny i Floriana,

Jana Chrzciciela, Mojżesza oraz niezidentyi kowanej zakonnicy.

Całość wnętrza wykonano w stylu barokowym. W 1850 roku bu-

rza strąciła wieżę, którą zastąpiono przedłużonym dachem. Rok

później wybudowano balustradę pod ołtarzem, a w 1861 roku or-

gany. W kościele były trzy dzwony. Największy z nich został po-

święcony przed 1926 r. W okresie II wojny światowej dwa większe

zostały zabrane na potrzeby niemieckiego przemysłu zbrojenio-

wego. 30 czerwca 1996 roku został poświęcony średni 100 ki-

logramowy dzwon w tonacji „g”. Z Maciejowa - miejscowości

Dzierżona można skierować się w stronę Bąkowa i na tej trasie

odwiedzić oferujące wiele atrakcji agroturystyczne gospodarstwa

ekologiczne. W następnej kolejności udajemy się do Nasal.

P ierwszym przystankiem, w wędrówce po powiecie klucz-

K ościół drewniany ewangelicki pw. św. Wawrzyńca, zbudo-

G OŁKOWICE

M IECHOWA

Od połowy XVI w. użytkowany przez protestantów. Obecny,

zbudowany w miejscu poprzedniego, także drewniany, orien-

towany o charakterystycznej konstrukcji zrębowo – słupowej

powstał w latach 1766-67. W środku zobaczymy ołtarz główny

barokowy typu architektonicznego, barokową ambonę i dwie

chrzcielnice.

Odwiedzając Gołkowice nie można ominąć pięknie położone-

go barokowego pałacu, zbudowanego przez Ernesta von Goetz’a

w 1750 r. Położony w otoczeniu dużego parku dziś pełni role

gospodarstwa agroturystycznego. Można tu rozbić namiot, bądź

zatrzymać się w samym pałacu. Dla miłośników hippiki – konne

przejażdżki. Okolica zachęca ponadto do wędkowania, grzybo-

brania i polowania. Z Gołkowic udajemy się do Miechowej.

parai i Kostów. Jego patronem jest św. Jacek Odrowąż.

Zbudowany jako kaplica w 1529 r., w 1628 roku został przebudo-

wany z fundacji Baltazara von Frankenberga, właściciela Proślic,

Ciecierzyna i Miechowej. Ma konstrukcję zrębową. Kościół był

odnawiany w latach: 1753 (wtedy nadbudowano wieżę), 1911,

1941, 1958, 1997, 1998 i 1999. Dokonano zmian w prezbiterium,

zmieniono posadzkę i wymieniono ławki. Uwagę zwiedzają-

cych przyciąga jednolite renesansowe wyposażenie w tym:

jednolite renesansowe wyposażenie w tym:

ołtarz architektoniczny z obrazem Sądu Ostatecznego i ambona

o bogatej dekoracji architektonicznej, zdobiona malowanymi posta-

ciami świętych Piotra i Pawła oraz czterech Ewangelistów. Kościół

usytuowany jest na wzniesieniu poza wsią, w otoczeniu pięknych

starych lip.

Kolejnym etapem naszej wycieczki jest Komorzno.

K OMORZNO

niego z 1623 r., z którego zachowała się tylko wieża. Od

1945 r. kościół katolicki. Wnętrze salowe, w którym wzdłuż ścian

umieszczone są empory, nakryte jest pozornym sklepieniem

kolebkowym. Ambona późnorenesansowa, zaś ołtarz główny

wczesnobarokowy z XVII w. z kolumnami o bogatej dekoracji

snycerskiej.

J uż w średniowieczu istniał w Gołkowicach kościół drewniany.

K ościół drewniany w Miechowej jest kościołem i lialnym

K ościół obecny wzniesiony w 1753 r. na miejscu poprzed-

Okolice Komorzna i Krzywiczyn to obszar interesujący

przede wszystkim dla miłośników przyrody. Znajdują się tu dwa

rezerwaty przyrody: “Komorzno” (z unikalnymi 185-letnimi

bukami) oraz “Krzywiczyny” (z 170-letnimi sosnami). Atrakcyj-

ność tych lasów potwierdza 28 zaewidencjonowanych pomników

przyrody. Malownicze, wieloletnie drzewostany, dziewiczy krajo-

braz, obi tość zwierzyny oraz bogate runo leśne zapewnia udane

grzybobranie i zachęca do odpoczynku w ciszy i spokoju na łonie

natury.

Następną miejscowością do której zmierzamy są Świniary

Wielkie.

Ś WINIARY WIELKIE

Z Komorzna udajemy się do Krzywiczyn.

K RZYWICZYNY

cieślę Krzysztofa Bittnera, co upamiętnia napis na belce tęczo-

wej. W zespole form architektonicznych wyróżnia się wieża, prze-

chodząca w górnej kondygnacji z kwadratu w ośmiobok, nakryta

ośmiobocznym daszkiem namiotowym. Podobnie jak w innych

kościołach ewangelickich wnętrze wypełniają empory, podparte

słupami. Ołtarz klasycystyczny z ok. 1800 r.

konstrukcji zrębowej na podmurowaniu z wieżą konstruk-

cji słupowej. Ołtarz główny i wyposażenie pochodzą z XVII

i XVIII wieku.

Kolejnym etapem naszej wycieczki jest Wierzbica Dolna.

W IERZBICA DOLNA

zrekonstruowany na wzór poprzedniego, z zachowaniem

poprzedniej wieży. Kościół posiadał pierwotnie bogatą XVII-

wieczną polichromię z której zachowała się scena Sądu Ostatecz-

nego, przeniesiona ze stropu na północną ścianę nawy. Wyposa-

żenie kościoła późnobarokowe.

K ościół w Krzywiczynach został wzniesiony w 1623 r. przez

K ościół i lialny pw. Św. Bartłomieja. Zbudowany w 1762 r.,

K ościół drewniany zbudowany został w 1688 r. W 1939 r.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: