w 1992 roku zajął w tej kwestii stanowisko:
1. Lekarz przeprowadzający czynności diagnostyczne
służące rozpoznawaniu choroby nie
ma obowiązku uzyskiwania zgody pacjenta,
co do zakresu wykonanych badań (w tym
badań w kierunku zakażeń HIV). Lekarz ma
obowiązek poinformowania pacjenta na jego
wyraźne żądanie o celu wykonywania badań
diagnostycznych.
2. W każdym innym przypadku na wykonanie
testów wykrywających zakażenia HIV należy
uzyskać zgodę pacjenta,
Nie wolno uzależniać jakichkolwiek badań
i zabiegów lekarskich od uprzedniego wykonania
i wyniku tych testów (nie dotyczy sytuacji
opisanej w punkcie pierwszym).
3. Z punktu widzenia profilaktyki przeciw zakażeniu HIV (zwłaszcza zabezpieczenia personelu) wykonywanie testów u pacjentów jest niecelowe. Może ono nawet przynieść szkodę, ponieważ ujemny wynik testu osłabi czujność epidemiologiczną personelu, gdy tymczasem pacjent może być zakażony HIV w okresie przed wytworzeniem się u niego przeciwciał (tzw. „okienko”). Dlatego za bardziej efektywny sposób zabezpieczenia się przed zakażeniem od pacjenta uważamy przeprowadzenie u wszystkich pacjentów wywiadu ustalającego ryzyko zakażenia HIV i w przypadku podejrzenia takiego ryzyka zastosowanie środków zabezpieczających adekwatnych do sytuacji.
4. Lekarz zlecający wykonanie testów u pacjenta w przypadku otrzymania dodatniego wyniku ma obowiązek etyczny osobistego poinformowania o tym pacjenta i udzielenia mu wszelkiej możliwej pomocy w przebrnięciu przez wstrząs psychiczny z tym związany oraz podania wyczerpujących informacji o możliwości opieki lekarskiej.
5. Ze względu na szczególną sytuację epidemiologiczną czy też szczególne wymagania zdrowotne związane z wykonywaniem zawodu, czy pracy na określonych stanowiskach, pewne grupy osób mogą być rutynowo testowane w kierunku HIV.
Ursa11