PROCESORY.doc

PROCESORY w skrócie

Skutecznym sposobem zwiększenia wydajności komputera jest wymia­na procesora. Jakiego układu moż­na użyć, zależy od płyty głównej: rodzaju zainstalowanego na niej gniazda, wykorzystanego chipse-tu BIOS-u a nawet układów zasilania.

Postępowanie przy wymianie procesora zawsze się składa z dwóch ważnych kroków. Po pierwsze trzeba sprawdzić wyposażenie kompute­ra: model płyty głównej (np. Asus A7N8X), rodzaj podstawki procesora (np. Socket A), a także model pro­cesora zainstalowanego w podstaw­ce (np. Athlon XP 2000+). W drugiej kolejności trzeba znaleźć dane tech­niczne płyty (najlepiej na stronie WWW producenta) i sprawdzić, do jakich procesorów jest przystosowa­na, a także jakie aktualizacje BIOS-u są dostępne dla płyty. Aktualizacje zazwyczaj zapewniają współpracę z kolejnymi modelami procesorów, więc trzeba przeczytać, jakie moż­liwości daje najnowsza z nich.

Zebranie wszystkich szczegółów dotyczących płyty jest ważne, ponie­waż nie ma jednej odpowiedzi, jakie procesory można zainstalować w da­nej podstawce. Na przykład w nie­których płytach da się zamontować tylko procesory Pentium 4 (Socket 478) o częstotliwości do 2 GHz - ograniczeniem bywa magistrala systemowa 400 MHz (szybsze pro­cesory potrzebowały 533 lub 800 MHz). Nie wszystkie płyty są też dostosowane do wszystkich mnożników, a w skrajnym przypadku - ze względu na nieobsługiwany mnoż­nik - nowy procesor będzie działał wolniej niż stary. Niektóre płyty szczególnie te tańsze, mają układ zasilania o ograniczonej wydolności prądowej i mogą nie działać z szybszymi modelami procesorów.

Nazwy kodowe procesorów

Zarówno producenci płyt głównych, jak i sprzedawcy procesorów czasem posługują się kodowymi oznaczeniami procesorów, a nie nazwami handlowymi, i tak procesory Pentium 4 z wolniejszą magistralą FSB (400 MHz) mają kodowe oznaczenie Willamette, zaś te szybsze; - Northwood. W serwisach aukcyjni można też znaleźć sporo procesorów Barton - to nic innego, jak kodowe oznaczenie ostatnich, najbardziej  wydajnych modeli Athlona XP.

Rozpoznawanie komponentów i ocena ich możliwości

Najlepszym i najprostszym narzę­dziem, które pozwoli jednoznacznie rozpoznać płytę główną oraz pro­cesor w komputerze, jest program CPU-Z..

Identyfikacja

Jeżeli zamierzasz wymienić procesor na szybszy, musisz zwrócić najwięk­szą uwagę na typ układu i częstotliwość jego pracy – pole rodzaj podstawki – pole „Package, a także nazwę kodową układu - pole

CodeName[ Jeżeli w komputerze zamontowany jest jeden z najszybszych modeli z daną podstawką, nie warto zawracać sobie głowy rozbudową. Wszystkie niezbędne dane do­tyczące płyty głównej znajdują się w zakładce |Mainboardj. W polu Manufacturer| znajdziesz nazwę pro­ducenta płyty, w polu Model nazwę modelu. Istotne są też informacje w sekcji BIOS|, przede wszystkim wersja i data jego wydania

Brand   Awwd Soitwwe hiionMfaorNl,

Version |F2

Datę   011310005

Pozwolą one ustalić, czy dysponu­jesz najnowszą wersją BIOS-u dla danej płyty, czy istnieje możliwość jego aktualizacji. Zdarza się (te in­formacje zwykle znajdziesz w opisach nowszych wersji BIOS-u dla naszej płyty), że do obsługi szyb­szych wersji procesorów BIOS płyty musi być zaktualizowany

Dane techniczne

Jeśli już się wie, kto jest producen­tem twojej płyty głównej, przejdź na stronę WWW tej firmy. Gdy nie zna się adresu, zacznij od wyszukiwarki Google. W pole wyszukiwa­nia wpisz nazwę firmy, jaką pokazał program CPU-Z, np. Gigabyte Tech­nology Co., Ltd. albo po prostu Gi­gabyte. Następnie przejdź do działu płyt głównych (ang. mainboards lub motherboards), a w nim odszukaj płyty dla takiej podstawki, jaką ma twoja płyta (np. Socket 478). Wy­świetli się lista produktów, na której znajdziesz swoją płytę.

Informacji o swoim modelu płyty możesz poszukać także w prostszy sposób - korzystając z lokalne szukiwarki na stronie produa Najczęściej specyfikacja p głównej obejmuje obsługiwane dele procesorów. Informacja jest prezentowana zwykle pierwszy szczegół techniczny. I jednak bardzo ogólna, np. że i płyta współpracuje ze wszy mi modelami Celerona, Pentium 4 i Pentium D (choć jest starsza niż te procesory). Niektórzy producenci jak np. wspomniana firma Gigabyte prezentują bardzo szczegółowe informacje o zgodności procesorów z danymi płytami. Po kliknięciu na :

♦ Obsługa Procesorów

♦ cpu support List w wersji angielskiej) otrzymasz bardzo dokładne informacje, z jakimi procesorami dana płyta współpracuje, a z jakimi nie (i czy ewentualnie potrzebuje aktualizacji BIOS-u).

Przewodnik - podstawkach procesorów

Sposoby montażu procesorów na płycie głównej zmieniają się bardzo szybko. Niektóre podstawki istnieją zaledwie kilka miesięcy, po czym producenci wprowadzają następ­ne. Wynika to przede wszystkim ze względów technicznych, ale cza­sem też marketingowych.

Pierwszym uniwersalnym gniaz­dem procesorów był Socket 3, póź­niej przez długi czas Socket 7, a ko­lejne procesory były już montowane w złączach krawędziowych (podob­nie jak karty rozszerzeń) Slot 1 (pro­cesory firmy Intel) i Slot A (AMD). Szybko jednak się z tego wycofano i obecne procesory znowu są mon­towane w gniazdach.

Złącza procesorów AMD

Socket A był prawdopodobnie najpo­pularniejszym i najdłużej stosowa­nym gniazdem do procesorów firmy AMD. Pasowały do niego układy Athlon i Duron, następnie Athlon XP i pierwsze wersje Semprona. Wy­miana starszego modelu procesora w wersji Socket A może być bardzo korzystna, gdy zmienisz np. eko­nomicznego Durona 600 MHz na Athlona XP 2800+ (z jądrem Barton) lub jeszcze nowszego Semprona. Niestety, istnieją niewielkie szansę, by stara płyta, na której w 2000 roku instalowano Durona, poprawnie ob­służyła procesory wyprodukowane 4 lata później.

Socket 754 był już podstawką głównie do pierwszych procesorów 64-bitowych: Athlonów 64 i Sem-pronów. Następny Socket 939 doda­wał dwukanałową obsługę pamięci i pozwalał osiągnąć wyższe często­tliwości pracy procesorów. Współ­pracował także z nielicznymi ukła­dami Athlon 64 X2, Athlon 64 FX i Opteron. Jeśli masz więc starszą płytę z gniazdem Socket 939, istnie­je możliwość rozbudowy komputera nawet o procesor dwurdzeniowy.

Najnowszym gniazdem do proce­sorów firmy AMD jest Socket AM2. Umożliwia przede wszystkim obsłu­gę pamięci DDR2, a współpracuje z wszystkimi nowymi modelami procesorów AMD, m.in. Sempro-nami, Athlonami 64 oraz Athlona-mi 64 X2. Ponieważ Socket AM2 występuje w najnowszych kompu­terach, przeciętny użytkownik nie ma potrzeby zmieniania takiego procesora.

Złącza procesorów Intel

W przypadku procesorów Intela dość długą żywotnością wykazał się Socket 370, w którym były instalowane procesory Celeron, Pentium II i Pentium III (do 1,33 GHz). Niestety, wprowadzając kolejny procesor, Pentium 4, produ cent opracował do niego zupełnie nową podstawkę. Przez pierwszych kilka miesięcy był to Socket 423, a później przez długi czas Soc­ket 478.1 właśnie w tym ostatnim przypadku istnieją bardzo duże możliwości rozbudowy.

Socket 478 obsługiwał procesory o ogromnej rozpiętości - Pentium 4 od 1,4 do 3,4 GHz, ekonomiczne Celerony, unowocześnione Celerony D, a nawet Intel Pentium 4 Extreme Edition. Najszybsze z tych układów wciąż są drogie i nie warto w nie inwestować. Jednak np. procesor Pentium 4 2,0 GHz można kupić za ok. 200 zł. Jeśli masz wolniej­szego Celerona, z pewnością jego wymiana da widoczną poprawę wy­dajności.Następcą Socketu 478 stał się współczesny Socket T, czyli inaczej LGA775 (Land Grid Array). Gniaz­do wyróżnia się tym, że ma spręży­ste blaszki dotykające do punktów stykowych w obudowie procesora

Konstrukcja ta jest dostępna na ...