PROCESORY w skrócie
Skutecznym sposobem zwiększenia wydajności komputera jest wymiana procesora. Jakiego układu można użyć, zależy od płyty głównej: rodzaju zainstalowanego na niej gniazda, wykorzystanego chipse-tu BIOS-u a nawet układów zasilania.
Postępowanie przy wymianie procesora zawsze się składa z dwóch ważnych kroków. Po pierwsze trzeba sprawdzić wyposażenie komputera: model płyty głównej (np. Asus A7N8X), rodzaj podstawki procesora (np. Socket A), a także model procesora zainstalowanego w podstawce (np. Athlon XP 2000+). W drugiej kolejności trzeba znaleźć dane techniczne płyty (najlepiej na stronie WWW producenta) i sprawdzić, do jakich procesorów jest przystosowana, a także jakie aktualizacje BIOS-u są dostępne dla płyty. Aktualizacje zazwyczaj zapewniają współpracę z kolejnymi modelami procesorów, więc trzeba przeczytać, jakie możliwości daje najnowsza z nich.
Zebranie wszystkich szczegółów dotyczących płyty jest ważne, ponieważ nie ma jednej odpowiedzi, jakie procesory można zainstalować w danej podstawce. Na przykład w niektórych płytach da się zamontować tylko procesory Pentium 4 (Socket 478) o częstotliwości do 2 GHz - ograniczeniem bywa magistrala systemowa 400 MHz (szybsze procesory potrzebowały 533 lub 800 MHz). Nie wszystkie płyty są też dostosowane do wszystkich mnożników, a w skrajnym przypadku - ze względu na nieobsługiwany mnożnik - nowy procesor będzie działał wolniej niż stary. Niektóre płyty szczególnie te tańsze, mają układ zasilania o ograniczonej wydolności prądowej i mogą nie działać z szybszymi modelami procesorów.
Nazwy kodowe procesorów
Zarówno producenci płyt głównych, jak i sprzedawcy procesorów czasem posługują się kodowymi oznaczeniami procesorów, a nie nazwami handlowymi, i tak procesory Pentium 4 z wolniejszą magistralą FSB (400 MHz) mają kodowe oznaczenie Willamette, zaś te szybsze; - Northwood. W serwisach aukcyjni można też znaleźć sporo procesorów Barton - to nic innego, jak kodowe oznaczenie ostatnich, najbardziej wydajnych modeli Athlona XP.
Rozpoznawanie komponentów i ocena ich możliwości
Najlepszym i najprostszym narzędziem, które pozwoli jednoznacznie rozpoznać płytę główną oraz procesor w komputerze, jest program CPU-Z..
Identyfikacja
Jeżeli zamierzasz wymienić procesor na szybszy, musisz zwrócić największą uwagę na typ układu i częstotliwość jego pracy – pole rodzaj podstawki – pole „Package, a także nazwę kodową układu - pole
CodeName[ Jeżeli w komputerze zamontowany jest jeden z najszybszych modeli z daną podstawką, nie warto zawracać sobie głowy rozbudową. Wszystkie niezbędne dane dotyczące płyty głównej znajdują się w zakładce |Mainboardj. W polu Manufacturer| znajdziesz nazwę producenta płyty, w polu Model nazwę modelu. Istotne są też informacje w sekcji BIOS|, przede wszystkim wersja i data jego wydania
Brand Awwd Soitwwe hiionMfaorNl,
Version |F2
Datę 011310005
Pozwolą one ustalić, czy dysponujesz najnowszą wersją BIOS-u dla danej płyty, czy istnieje możliwość jego aktualizacji. Zdarza się (te informacje zwykle znajdziesz w opisach nowszych wersji BIOS-u dla naszej płyty), że do obsługi szybszych wersji procesorów BIOS płyty musi być zaktualizowany
Dane techniczne
Jeśli już się wie, kto jest producentem twojej płyty głównej, przejdź na stronę WWW tej firmy. Gdy nie zna się adresu, zacznij od wyszukiwarki Google. W pole wyszukiwania wpisz nazwę firmy, jaką pokazał program CPU-Z, np. Gigabyte Technology Co., Ltd. albo po prostu Gigabyte. Następnie przejdź do działu płyt głównych (ang. mainboards lub motherboards), a w nim odszukaj płyty dla takiej podstawki, jaką ma twoja płyta (np. Socket 478). Wyświetli się lista produktów, na której znajdziesz swoją płytę.
Informacji o swoim modelu płyty możesz poszukać także w prostszy sposób - korzystając z lokalne szukiwarki na stronie produa Najczęściej specyfikacja p głównej obejmuje obsługiwane dele procesorów. Informacja jest prezentowana zwykle pierwszy szczegół techniczny. I jednak bardzo ogólna, np. że i płyta współpracuje ze wszy mi modelami Celerona, Pentium 4 i Pentium D (choć jest starsza niż te procesory). Niektórzy producenci jak np. wspomniana firma Gigabyte prezentują bardzo szczegółowe informacje o zgodności procesorów z danymi płytami. Po kliknięciu na :
♦ Obsługa Procesorów
♦ cpu support List w wersji angielskiej) otrzymasz bardzo dokładne informacje, z jakimi procesorami dana płyta współpracuje, a z jakimi nie (i czy ewentualnie potrzebuje aktualizacji BIOS-u).
Przewodnik - podstawkach procesorów
Sposoby montażu procesorów na płycie głównej zmieniają się bardzo szybko. Niektóre podstawki istnieją zaledwie kilka miesięcy, po czym producenci wprowadzają następne. Wynika to przede wszystkim ze względów technicznych, ale czasem też marketingowych.
Pierwszym uniwersalnym gniazdem procesorów był Socket 3, później przez długi czas Socket 7, a kolejne procesory były już montowane w złączach krawędziowych (podobnie jak karty rozszerzeń) Slot 1 (procesory firmy Intel) i Slot A (AMD). Szybko jednak się z tego wycofano i obecne procesory znowu są montowane w gniazdach.
Złącza procesorów AMD
Socket A był prawdopodobnie najpopularniejszym i najdłużej stosowanym gniazdem do procesorów firmy AMD. Pasowały do niego układy Athlon i Duron, następnie Athlon XP i pierwsze wersje Semprona. Wymiana starszego modelu procesora w wersji Socket A może być bardzo korzystna, gdy zmienisz np. ekonomicznego Durona 600 MHz na Athlona XP 2800+ (z jądrem Barton) lub jeszcze nowszego Semprona. Niestety, istnieją niewielkie szansę, by stara płyta, na której w 2000 roku instalowano Durona, poprawnie obsłużyła procesory wyprodukowane 4 lata później.
Socket 754 był już podstawką głównie do pierwszych procesorów 64-bitowych: Athlonów 64 i Sem-pronów. Następny Socket 939 dodawał dwukanałową obsługę pamięci i pozwalał osiągnąć wyższe częstotliwości pracy procesorów. Współpracował także z nielicznymi układami Athlon 64 X2, Athlon 64 FX i Opteron. Jeśli masz więc starszą płytę z gniazdem Socket 939, istnieje możliwość rozbudowy komputera nawet o procesor dwurdzeniowy.
Najnowszym gniazdem do procesorów firmy AMD jest Socket AM2. Umożliwia przede wszystkim obsługę pamięci DDR2, a współpracuje z wszystkimi nowymi modelami procesorów AMD, m.in. Sempro-nami, Athlonami 64 oraz Athlona-mi 64 X2. Ponieważ Socket AM2 występuje w najnowszych komputerach, przeciętny użytkownik nie ma potrzeby zmieniania takiego procesora.
Złącza procesorów Intel
W przypadku procesorów Intela dość długą żywotnością wykazał się Socket 370, w którym były instalowane procesory Celeron, Pentium II i Pentium III (do 1,33 GHz). Niestety, wprowadzając kolejny procesor, Pentium 4, produ cent opracował do niego zupełnie nową podstawkę. Przez pierwszych kilka miesięcy był to Socket 423, a później przez długi czas Socket 478.1 właśnie w tym ostatnim przypadku istnieją bardzo duże możliwości rozbudowy.
Socket 478 obsługiwał procesory o ogromnej rozpiętości - Pentium 4 od 1,4 do 3,4 GHz, ekonomiczne Celerony, unowocześnione Celerony D, a nawet Intel Pentium 4 Extreme Edition. Najszybsze z tych układów wciąż są drogie i nie warto w nie inwestować. Jednak np. procesor Pentium 4 2,0 GHz można kupić za ok. 200 zł. Jeśli masz wolniejszego Celerona, z pewnością jego wymiana da widoczną poprawę wydajności.Następcą Socketu 478 stał się współczesny Socket T, czyli inaczej LGA775 (Land Grid Array). Gniazdo wyróżnia się tym, że ma sprężyste blaszki dotykające do punktów stykowych w obudowie procesora
Konstrukcja ta jest dostępna na ...
BoczekX-Man