przemówienie 2.06.1979.pdf

Umiłowani Bracia i Siostry!

Drodzy Rodacy !

2. Ucałowałem ziemię polską, z której wyrosłem. Ziemię, z której wezwał

mnie Bóg — niezbadanym wyrokiem swojej Opatrzności — na Stolicę

Piotrową w Rzymie. Ziemię, do której przybywam dzisiaj jako

pielgrzym.Pozwólcie więc, że zwrócę się do was, aby pozdrowić każdego

i wszystkich tym samym pozdrowieniem, którym w dniu 16 października

minionego roku pozdrowiłem zebranych na placu św. Piotra w Rzymie:

Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!

Pozdrawiam was w imię Chrystusa, tak jak nauczyłem się pozdrawiać ludzi

tutaj, w Polsce...

— w Polsce, w tej mojej ziemi ojczystej, w której stale tkwię głęboko

wrośnięty korzeniami mojego życia, mojego serca, mojego powołania,

— w Polsce, w tym kraju, w którym — jak napisał Norwid — „kruszynę

chleba podnoszą z ziemi przez uszanowanie dla darów nieba...” ( Moja

piosnka ),

— w Polsce, która należy do Europy i do ludzkości współczesnej poprzez cały

tysiącletni zrąb swoich dziejów,

— w Polsce, która przez cały ciąg tych dziejów związała się z Kościołem

Chrystusowym i ze Stolicą Rzymską szczególnym węzłem duchowej

jedności.

Przybywam do was jako syn tej ziemi, tego narodu, a zarazem,

z niezbadanych wyroków Opatrzności, jako następca św. Piotra: na tej właśnie

rzymskiej stolicy.Dziękuję wam, żeście nie zapomnieli o mnie, że od dnia

mojego wyboru nie przestajecie mnie wspierać modlitwą, okazując mi

zarazem tak wiele ludzkiej życzliwości.Dziękuję wam, żeście mnie

zaprosili.Witam w duchu i obejmuję sercem każdego człowieka żyjącego na

polskiej ziemi.Witam również wszystkich gości, którzy przybyli na te dni

z zagranicy, a zwłaszcza przedstawicieli światowej Polonii.Powitałem już

i jeszcze teraz witam przedstawicieli państw i narodów akredytowanych przy

rządzie polskim w Warszawie i wyrażam publiczny szacunek dla wszystkich

tych państw i narodów, które Szanowni Panowie reprezentujecie.

Jakież uczucia budzi w moim sercu melodia i tekst polskiego hymnu

narodowego, którego przed chwilą wysłuchaliśmy z należną czcią.

Dziękuję wam, że temu Polakowi, który dzisiaj przybywa „z ziemi włoskiej

do polskiej”, towarzyszy na progu jego pielgrzymki po Polsce ta melodia

i tekst, w którym stale dochodziła i dochodzi do głosu niestrudzona wola

życia narodu: „póki my żyjemy”.Pragnę, ażeby mój pobyt w Polsce przysłużył

się również tej niestrudzonej woli życia moich rodaków na ziemi, która jest

naszą wspólną Matką i Ojczyzną. Oby służył dobru wszystkich Polaków,

wszystkich polskich rodzin, narodu i państwa. Oby — powiem to jeszcze raz

— pobyt ten mógł przysłużyć się wielkim sprawom pokoju, przyjaznego

współżycia pomiędzy narodami i sprawiedliwości społecznej.

Niech was błogosławi Bóg wszechmogący: Ojciec i Syn, i Duch Święty. Bóg

zapłać!