Halucynogeny.doc

Pochodzenie:

Halucynogeny - środki pochodzenia naturalnego lub syntetycznego wywołujące w psychice człowieka zmiany świadomości.

Skutki zażywania:

Główne efekty ich działania polegają na:

-przekazywaniu przez zmysły, ubarwionego i zniekształconego obrazu świata,

- na odbiorze najzwyklejszych obrazów jako wyjątkowych i pełnych znaczenia.

-posiadają zdolność deformacji procesów psychicznych,

- produkowania złudzeń i omamów.

Zasada działania:

Specyficzna działalność halucynogenów polega na tym, że efekty mogą być różne po każdym przyjęciu środka. Zamiast oczekiwanego przyjemnego odurzenia mogą niespodziewanie pojawić się efekty, którym towarzyszą urojenia o przerażających treściach.

Uzależnienie:

Środki halucynogenne wywołują silne uzależnienie psychiczne oraz tolerancję dla uzyskania tych samych efektów konieczne jest stałe zwiększanie dawek.

Skutki:

Najczęstszym powikłaniem po halucynogenach są reakcje ostre i nawracające. Pierwsze z nich mają charakter ostrej psychozy z mocno zaznaczonym lękiem, z urojeniami o treści prześladowczej, z dezorientacją. Reakcje tego typu mogą prowadzić nawet do samobójstwa. Reakcje nawracające są to krótkie epizody psychotyczne o charakterze majaczeniowym. Może towarzyszyć im uczucie odrętwienia ciała, parestezje i ból. Reakcje tego typu mogą wystąpić nawet kilka miesięcy po ostatnim użyciu środka.

Nazwa:

LSD - związek kwasu lizergowego, powszechnie znany jako "kwas".

Objawy:

Wywołuje objawy kliniczne, które podzielić można na:

1. Somatyczne:

-zawroty głowy,

-osłabienie,

- drżenie mięśni,

- nudności,

- senność.

2. Psychiczne:

-zmienione poczucie kształtów i barw,

-zaostrzenie słuchu,

- poczucie obcości własnego ciała,

-omamy złudzenia i wizje wzrokowe,

-zmiany nastroju,

- euforia,

-trudności w skupieniu uwagi,

- objawy depersonalizacji,

- zmniejszanie zdolności krytycznego osądu,

-lęk,

- panika.

Rozpoznawanie:

Jednorazowa dawka czystego LSD jest mikroskopijnej wielkości. W sprzedaży są pigułki, kostki cukru lub papierki nasączone tym narkotykiem. Działanie toksyczne obserwuje się już od 0,02 mg.

Historia:

Historia amfetaminy ściśle związana jest z rozwojem współczesnej chemii i farmakologii. Uzyskana po raz pierwszy w Stanach Zjednoczonych w 1887 roku nie znalazła początkowo uznania w medycynie. W tym samym bowiem czasie wynaleziono w Japonii inny środek pobudzający - efedrynę. Większe zainteresowanie lekiem przypada dopiero na rok 1910, kiedy to dwaj Amerykanie - Baker i Dale opisali amfetaminę zaliczając ją do medykamentów pobudzających układ nerwowy współczulny (sympatyczny). Pobudzające działanie amfetaminy wypróbowano na szeroką skalę na żołnierzach podczas wojny domowej w Hiszpanii w latach 1936 - 38. W okresie II wojny światowej amfetamina była powszechnie stosowana przez żołnierzy brytyjskich i amerykańskich. Otrzymywali oni preparat noszący nazwę "Energy Tablets" pozwalający zwalczyć zmęczenie i wyczerpanie. Po wojnie amfetaminy używa się medycznie jako środka przeciwko puchnięciu śluzówki nosowej w czasie kataru. Szybko odkryto też, że amfetaminy likwidują senność, powodują dobry nastrój i poczucie siły. Po narkotyk zaczęli sięgać studenci, głównie podczas sesji egzaminacyjnych oraz sportowcy wykorzystujący go jako środek dopingujący.

Uzależnienie:

Uzależniające właściwości amfetamin pierwsi zauważyli Szwedzi. Już w 1938 roku umieścili leki tej grupy w wykazie środków narkotycznych, objętych kontrolą prawną. Polska należy od niedawna do światowej czołówki nielegalnych producentów amfetaminy. Ocenia się, iż około 14 % zaopatrzenia "czarnego rynku" Europy Zachodniej w 1991 roku pochodziło z podziemnych laboratoriów funkcjonujących na terenie naszego kraju.

Najczęściej stosowane:

Do najczęściej stosowanych amfetamin należy zaliczyć:

- benzedryne,

- preludin,

- metamfetamine.

Formy występowania:

Postaciami farmaceutycznymi są:

-proszki,

-tabletki,

-kapsułki,

-drażetki,

-roztwory w ampułkach.

Objawy:

Objawy fizyczne występujące przy nadużywaniu pochodnych amfetaminy charakteryzuje się:

- stanem podniecenia,

- gadatliwością,

- niepokojem i bezsennością,

- suchością błon śluzowych gardła i nosa,

- nadmiernym poceniem się,

- drżeniem rąk,

- rozszerzeniem źrenic.

Skutki:

Doustne zażywanie zwiększa aktywność, wytrzymałość, stwarza uczucie podniecenia i euforii. Wstrzyknięcie leku te efekty jeszcze bardziej wzmacnia. Skutkiem nagłego zaprzestania zażywania amfetaminy rozwija się psychiczna depresja z samobójczymi myślami oraz zaburzenie wielu funkcji somatycznych.

Pochodzenie:

Marihuana - nie jest to zwyczajne ziele. Na przekór wyobrażeniu z lat siedemdziesiątych o marihuanie jako naturalnym produkcie organicznym "canabis sativa" jest złożoną rośliną fabryką chemiczną.

Wytwarzanie:

Narkotyk wytwarzany z wysuszonych liści i kwitnących szczytów konopi indyjskiej zawiera 426 substancji chemicznych, które podczas palenia transformowane są w około 2000 związków. Ponad 70 cannabinoli, które znajdują się w tym zielu, rozpuszcza się w tłuszczach, natomiast nie rozpuszczają się w wodzie. Najsilniejszym z nich jest tetrahydrocannabinol (THC). Ale nie tylko ten związek powoduje halucynacje, inne są również bardzo aktywne.

Działanie:

Raz dostawszy się do komórki, nie zostają wydalone - jak inne narkotyki - za pośrednictwem układu krwionośnego, lecz w niej pozostają. Po zapaleniu papierosa, zawierającego marihuanę, odurzenie po pewnym czasie zanika. Nie znaczy to wcale, że ustało szkodliwe działanie substancji aktywnych marihuany. Substancje w niej zawarte pozostają w organizmie od sześciu tygodni do sześciu miesięcy. W pierwszym tygodniu zażycia zaledwie połowa wydalana jest przez organizm. Po wypaleniu pojedynczego "skręta" można zaobserwować w moczu obecność THC po siedmiu, dziesięciu dniach.

Uzależnienie:

Marihuana doprowadza do "twardych narkotyków". Dziesięć lat amerykańskich badań naukowych potwierdziło wcześniejsze obserwacje, że marihuana jest furtką do innych narkotyków. W wielu przypadkach eksperymentów na nich poprzestaje lecz spośród palaczy marihuany około 60% sięga po inne narkotyki. Aż 27% próbuje "stymulatorów", 16% sięga po środki uspokajające, 16% bierze kokainę, 9% LSD, 6% PCP, a wielu zakończy na heroinie. Odwrotnie, jeśli ktoś nie palił marihuany, to istnieje szansa 98 do 1, że nigdy nie weźmie innych narkotyków.

Wpływ na hormony:

Wiele związków chemicznych zawartych w marihuanie ma negatywny wpływ na funkcje hormonalne, niektóre poprzez w mózgu, inne przez toksyczne działanie na narządy wewnętrzne. Najbardziej podatne na nie są: płód w łonie palącej marihuanę matki oraz dzieci i młodzież, ponieważ w tak młodych organizmach zachodzą gwałtowne zmiany komórkowe.

Mężczyźni:

Wypalenie nawet jednego "skręta" może spowodować chwilowy spadek produkcji testosteronu - głównego hormonu męskiego. Długotrwałe używanie marihuany może wpływać na wadliwy rozwój nastoletnich chłopców, zwiększa ryzyko nieprawidłowego wykształcenia narządów płciowych, wzrostu kośćca i całego ciała. Stereotypem młodego palacza jest chłopiec wąski w ramionach o mizernej muskulaturze, zapadłej klatce piersiowej, zaczerwienionych oczach, bladym obliczu; a czasami może dojść do feminizacji głosu. Permanentne używanie narkotyku bywa przyczyną zmniejszenia ilości spermy oraz zaburzeń w niej występujących.

Kobiety:

Substancje zawarte w palonych liściach konopi indyjskich absorbowane do koibiecego organizmu mogą powodować zaniki tkanek oraz zaburzenia w cyklach miesiączkowych. Zmiany w mózgu powodują pogorszenie owulacji i zmniejszenie płodności. U pewnej liczby kobiet używających marihuany miesiączki nie pojawiają się przez dłuższy czas, nawet do kilku miesięcy od odstawienia narkotyku. Trucizny wchodzące w skład palonego środka mogą być toksyczne dla rozwijającego się zarodka, są w stanie przyspieszyć poronienie albo śmierć noworodka. Niemowlę z "noworodkowym syndromem marihuanowym" cechuje niska waga urodzenia. Odchylenia od normy wśród takich noworodków notowane są 5 razy częściej niż w przypadku tzw. "noworodkowego syndromu alkoholowego" Niestety wiele przypadków używania ma miejsce we wczesnych tygodniach ciąży, kiedy kobieta nie jest tego świadoma. Substancje aktywne z palonej marihuany przenoszone są także do noworodka wraz z mlekiem karmiącej go matki.

W świetle prawa:

Pomimo bałamutnych wypowiedzi w mediach, marihuana pozostaje narkotykiem nielegalnym. Posiadanie i używanie jej zakazane jest przez Jednolitą Konwencję o Środkach Odurzających z 1961 roku, ratyfikowaną przez ponad 120 państw, w tym przez Polskę. Między narodowy traktat jest najwyższym prawem na świecie, a rządy nie powinny go lekceważyć, pomimo lokalnej polityki gospodarczej. Mogą jedynie różnić się wysokością kar nakładanych na tych, którzy prawa nie respektują.