przesylanie_energii_elektrycznej.pdf
(
1146 KB
)
Pobierz
2011-07-06
1. System elektroenergetyczny i jego poszczególne składowe.
2. Budowa sieci napowietrznych i kablowych.
3. Maszyny i aparaty elektryczne.
4. Obliczanie parametrów elementów systemu elektroenergetycznego.
5. Zakłócenia w systemie elektroenergetycznym.
6. Zwarcia w systemie elektroenergetycznym – metody obliczania.
7. Elektroenergetyczna automatyka zabezpieczeniowa.
8. Izolacje powietrzne i bezpowietrzne.
9. Przepięcia wewnętrzne i atmosferyczne.
10. Ochrona przeciwporaŜeniowa i odgromowa.
Wykłady dla kierunku ENERGETYKA
1
2
System elektroenergetyczny jest to zespół
–
urządzeń przeznaczonych
do: wytwarzania, przesyłu i rozdziału energii elektrycznej, połączonych
ze sobą w celu
–
realizacji procesu ciągłej
–
dostawy energii elektrycznej
do odbiorców.
Cechą charakterystyczną systemu elektroenergetycznego jest warunek
zachowania równości mocy wytwarzanych i mocy odbieranych.
Energia elektryczna nie moŜe być magazynowana.
Wyjątek stanowią:
–
baterie akumulatorów;
Z
funkcji
systemu
elektroenergetycznego
wynika
jego
podstawowy
–
zamiana energii elektrycznej na energię potencjalną wody w
elektrowniach szczytowo-pompowych.
podział na dwa podsystemy:
–
podsystem wytwórczy – wytwarzanie energii
–
elektrycznej
(elektrownie);
–
podsystem przesyłowo-rozdzielczy – przesył i rozdział energii
elektrycznej (sieci przesyłowo-rozdzielcze).
3
4
1
2011-07-06
W KSE obowiązuje następujący podział:
Sieci elektroenergetyczne realizują zadania przesyłu i rozdziału energii
elektrycznej i łączą elektrownie z odbiornikami. Przesył odbywa się
liniami elektroenergetycznymi: napowietrznymi i kablowymi, rozdział
następuje w stacjach elektroenergetycznych za pomocą szyn zbiorczych
i łączników a przetwarzanie w transformatorach.
–
Krajowa Dyspozycja Mocy
(KDM) – kieruje pracą sieci podstawowej
tj. 750, 400 i 220 kV oraz regionalną, takŜe wybranymi liniami 110kV
o znaczeniu systemowym;
–
Obszarowa Dyspozycja Mocy
(ODM) – kieruje pracą sieci regional-
nej, nadzoruje sieć lokalną i kieruje operacjami łączeniowymi w sieci
podstawowej,
–
Zakładowa Dyspozycja Mocy
(ZDM) – kieruje pracą sieci lokalnej
rozumianej jako obszar sieci danego rejonu głównie linie 110 kV oraz
220 kV znajduje się w danym rejonie oraz transformatory w Głównych
punktach zasilania zakładu energetycznego,
W Polsce występują sieci o napięciach znamionowych:
–
napięcia niskie (nn): 0.4, 0.69, 1 kV;
–
napięcia średnie (SN): 3, 6, 10, 15, 20, 30, 40, 60 kV;
–
Rejonowa Dyspozycja Mocy
(RDM) – kieruje pracą wydzielonych
fragmentów sieci lokalnej linie 110 kV (w porozumieniu z ZDM), linie i
trasy kablowe SN oraz linie i trasy kablowe niskiego napięcia na
obszarze rejonu naleŜącego do danego zakładu energetycznego.
–
napięcia wysokie (WN): 110 kV;
–
napięcia najwyŜsze (NN): 220, 400, 750 kV.
5
6
Parametry charakteryzujące system elektroenergetyczny:
Linia otwarta
– składa się z jednego
punktu zasilającego, pewnej liczby
punktów odbiorczych i odcinków linii
łączących te punkty szeregowo.
–
suma mocy czynnych znamionowych wszystkich generatorów
zainstalowanych w elektrowniach, jest to moc zainstalowana;
–
rodzaje elektrowni i ich moce zainstalowane;
–
roczna produkcja energii elektrycznej;
–
największa moc pobierana przez odbiorniki energii elektrycznej w
ciągu roku, doby – jest to tzw. moc szczytowa;
–
napięcie
przesyłowe,
czyli
napięcie
znamionowe
sieci
elektro-
Linia rozgał
ęź
na
– jest zasilana w
jednym punkcie, zawiera ona przynaj-
mniej jeden punkt rozgałęźny, w którym
są połączone
–
trzy
energetycznej przesyłowej;
–
struktura sieci elektroenergetycznej, tj. napięcie znamionowe sieci,
konfiguracja
sieci,
długości
linii
o
poszczególnych
napięciach
odcinki
linii
oraz
znamionowych;
pewna liczba punktów odbiorczych.
–
moce największych elektrowni i bloków.
7
8
2
2011-07-06
–
przewody robocze
– przewody wykonane z aluminium lub jako stalo-
aluminiowe wykorzystywane jako przewodnik do przesyłu energii;
–
przewody odgromowe
– słuŜące do ochrony przed uderzeniem pioru-
na w przewody robocze;
–
izolatory
– elementy, których zadaniem jest odizolowanie przewodów
od konstrukcji słupa. W niektórych rozwiązaniach przewody odgro-
mowe przyłączane są za pomocą izolatorów z iskiernikiem;
–
osprz
ę
t
pozwalający na łączenie przewodów, mocowanie i łączenie
izolatorów, instalowanie
–
przewodów na izolatorach, ochrony izola-
torów i innych części przed skutkami wyładowań atmosferycznych
oraz zabezpieczające przewody od drgań;
–
konstrukcje wsporcze
– słupy wykonane z betonu lub stali (dawniej z
drewna)
Linia zamkni
ę
ta
– jest zasilana w
dwóch
punktach.
Szczególnym
przypadkiem
linii
zamkniętej
jest
linia okręŜna.
Sie
ć
oczkowa
– to taka, w której połączone
ze sobą linie tworzą oczka. Sieć ta bywa
takŜe nazywana siecią
–
węzłową, poniewaŜ
musi zawierać przynajmniej jeden węzeł, tj.
punkt, do którego energia elektryczna moŜe
dopłynąć z trzech linii.
słuŜące
do
utrzymywania
przewodów
na
odpowiedniej
wysokości
nad
ziemią oraz
zapewniające
zachowanie
odległości
między przewodami.
9
10
Napięcie znamionowe: 400 kV
Liczba torów: 1
Przewody robocze: wiązka 2
´
AFL-8 525 mm
2
Przewody odgromowe: 2
AFL-1,7 50 mm
2
Przeznaczenie: linie we wszystkich rodzajach
terenu.
´
Słup przelotowy
Słup przelotowy – le
ś
ny
Słup odporowo-
naro
Ŝ
ny
Słup przelotowy
Napięcie znamionowe: 110 kV
Liczba torów: 1
Przewody robocze: AFL-6 240 mm
2
Przewody odgromowe: 1
´
AFL-1,7 70 mm
2
Przeznaczenie: stosowane powszechnie
Napięcie znamionowe: 400 kV
Liczba torów: 1
Przewody robocze: wiązka 2
´
AFL-8 525 mm
2
AFL-1,7 50 mm
2
Przeznaczenie: linie we wszystkich rodzajach terenu.
Przewody odgromowe: 2
´
11
12
3
2011-07-06
R
X
R
’
– rezystancja jednostkowa linii,
W
1
·km
–1
;
1000
R
'
=
g
Fe
–
4,9
¸
5,7 m
1
·
W
–1
·mm
–2
(konduktywność);
g
×
S
g
Cu
– 55 m
1
·
W
–1
·mm
–2
;
G/2
B/2
G/2
B/2
g
Al
– 34 m
1
·
W
–1
·mm
–2
;
S
– przekrój przewodu mm
2
.
L
’ – reaktancja jednostkowa
linii dwuprzewo-
dowej
, H
1
·km
–1
;
b
– odległość między przewodami, cm;
r
b
'
-
4
L
=
4
×
10
lg
0
7788
×
r
– promień przewodu, cm.
Schemat zastępczy fazowy typu
P
dla linii elektroenergetycznej.
13
14
L
’ – reaktancja
jednostkowa
linii
trójfa-
zowej
, H
1
·km
–1
;
b
śr
– średnia geometryczna odległość między
przewodami, cm;
b
r
– promień przewodu, cm.
L
'
=
4
×
10
-
4
lg
śr
b
=
b
0
7788
×
r
śr
b
=
b
×
b
śr1
12
13
b
=
b
×
b
śr2
21
23
b
=
b
×
b
śr3
31
32
b
=
3
2
×
b
śr
b
=
b
×
b
×
b
3
śr
śr
1
śr
2
śr
3
15
16
4
2011-07-06
b
'
-
4
L
=
4
×
10
lg
śr
0
7788
×
r
0
02415
z
'
-
6
C
=
×
10
b
L
’ – reaktancja jednostkowa
linii trójfazowej z przewodami wi
ą
zkowymi,
H
1
·km
–1
;
b
śr
– średnia geometryczna odległość między przewodami, cm;
r
z
lg
śr
d
– promień zastępczy przewodu, cm.
C
’ – pojemność jednostkowa linii trójprzewodowej, [F·km
–1
];
b
śr
–średnia geometryczna odległość między przewodami, [cm];
r
m
– liczba przewodów w wiązce;
r
– promień pojedynczego przewodu naleŜącego do
wiązki, cm;
a
śr
– średni geometryczny odstęp między przewodami
tej samej wiązki, cm.
– promień przewodu, [cm].
m
-
1
r
=
m
r
×
a
z
śr
a
1
,
a
2
, …,
a
m
–
odległość między
kolejnymi
przewo-
a
=
a
×
a
...
a
m
śr
1
2
m
dami w wiązce (w Polsce wynosi 0,4 m).
17
18
b
jeśli
U
£
U
to
G
=
0
U
=
48
,
×
m
×
m
×
d
×
r
×
lg
śr
kr
p
a
a
f
f
kr
0
r
Ulot, inaczej wyładowania niezupełne jest zjawiskiem niepoŜądanym,
gdyŜ:
–
r
– promień przewodu [cm];
m
a
– współczynnik zaleŜny od warunków atmosferycznych,
m
a
=
1 dla dobrej
powoduje straty mocy czynnej w liniach (w liniach 220 i 400 kV rzędu
kilkadziesiąt kW/km),
pogody,
m
a
=
0,8 dla pogody deszczowej;
m
p
– współczynnik zaleŜny od stanu powierzchni przewodu,
1 – pojedynczy nowy drut; 0,93-0,98 – drut stary; 0,83-0,87 – linka;
d
a
– gęstość powietrza będąca funkcją ciśnienia atmosferycznego
p
a
, [hPa] i
temperatury
t
, [ C].
–
powoduje uszkadzanie powierzchni przewodu (sprzyja powstawaniu
związków azotowych, które uszkadzają powierzchnię przewodu),
–
jest źródłem zakłóceń elektromagnetycznych, które rozchodzą się w
postaci
0
302
×
p
fal
elektromagnetycznych
(zakłóca
pracę:
odbiorników
d
=
a
D
P
a
273
+
t
radiowych, telewizyjnych, linii telekomunikacyjnych, ....).
G
'
=
ul
U
2
f
G
’
– konduktancja jednostkowa linii trójprzewodowej, [S·km
–1
];
D
P
ul
– straty ulotu, [kW·km
–1
];
U
f
– napięcie fazowe, [kV].
19
20
5
Plik z chomika:
agro_3
Inne pliki z tego folderu:
przesylanie_energii_elektrycznej.pdf
(1146 KB)
Inne foldery tego chomika:
a-cad
angielski
Automatyka
awkward
badanie maszyn i urzadzeń
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin