Jak wykańczali się Rzymianie - trucizny pochodzenia zwierzęcego.pdf - 01. Starożytność - Noane

historica

Jak wykańczali się Rzymianie - trucizny pochodzenia zwierzęcego

Starożytni nie badali trucizn pochodzenia zwierzęcego, tak dokładnie, jak trucizn roślinnych. Wiedza na ich temat

opierała się w większości przypadków na mitach, podaniach i pogłoskach.

Kilka ich odkryć w tej materii było jednak stuprocentowo trafnych:

- Hiszpańska mucha ( Cantharis vesicatoria ) - wymieniana przez Pliniusza w Historii Naturalnej (24,93-6). Na

skutek zagrożenia (albo uszkodzenia ciała) chrząszcz, zwany w Lechistanie majką lekarską, wydziela substancję

zwaną kantarydyną. Kantarydyna działa pobudzająco i wywołuje erekcję. Jest to środek skuteczny, to prawda.

Jednakże skutki jego stosowania bywają niekiedy groźne. Kantarydyna jest substancją o silnym działaniu

drażniącym i toksycznym, negatywnie wpływa na wrażliwą tkankę wewnętrznych ścian cewki moczowej.

Symptomy zatrucia mogą ograniczać się do irytacji, bólu pęcherza i moczowodu oraz priapizmu, w gorszej postaci

dochodzą bóle brzucha, wymioty, biegunka, pęcherze skórne i szok. Śmierć następuje na skutek uszkodzenia wielu

organów.

- Węże - znów pojawiają się u Pliniusza (29.66-68), który wymienia żmije z gatunku aspis i dipsas oraz hydry -

węże morskie. Jad używany był jako trucizna doustna, choć w ten sposób jest nieszkodliwy. Galen napomyka o

egzekucjach przez ukąszenie węża w Aleksandrii, a Plutarch w „Żywocie Antoniusza” sugeruje, że Kleopatra

popełniła samobójstwo używając żmii. Arystoteles przebąkiwał natomiast o sporządzaniu zabójczej mikstury z

poćwiartowanego węża i ludzkiej krwi.

- Jadowite pająki i skorpiony - były doskonale znane starożytnym, a Pliniusz w swej „Historii Naturalnej”

poświęca miejsce przede wszystkim antidotów na ich ukąszenia.

- Zwierzęta morskie - Staruszek Pliniusz wymienia w tej kategorii takie stwory, jak - lagos , lepus marinus ,

dorycnium , arancus i trygon . Żadne z nich nie zostało zidentyfikowane.

- używano też wydzielin salamander, jadu bazyliszka, byczej lub koziej krwi, mięsa łasic i myszy, krwi i płuc

ropuch...

Jak wykańczali się Rzymianie - trucizny pochodzenia zwierzęcego.pdf