Hawthorne Rachel - Strażnik Nocy 03 - Nów Księżyca.pdf - anku35

RACHEL HAWTHORNE

NÓW KSIĘŻYCA

Prolog

W mroku czai się śmierć. Przez maleńkie okno sączy się słabe światło księżyca. Zawsze

czerpałam z niego pociechę, ale dzisiaj to Connor jest moim pocieszycielem.

Na podłodze naszego więzienia leży kilka koców. Jednym się okrywamy. Connor nie włożył

bluzy, którą mu przyniosłam, więc teraz mogę wodzić palcami po jego nagim torsie.

- Nie bój się, Brittany. - Głos Connora jest cichy, łagodny.

Ale jak mam się nie bać? Oboje wiemy, że jutro możemy umrzeć. W obliczu śmierci rośnie

pragnienie życia. Wszystkie sprawy, które odkładaliśmy na później, wszystkie uczucia, których

baliśmy się doświadczyć, nagle wracają w postaci marzeń, które już nigdy mogą się nie spełnić.

Connor trzyma mnie w objęciach, jego ciepłe usta muskają moją skroń. Pod dłonią czuję

równomierne bicie jego serca. Jak może być tak spokojny? Moje serce trzepocze jak ptak

uwięziony w klatce.

Ustami dotyka mojego policzka. Słyszę, jak chwyta powietrze, wdychając mój zapach.

Wtulam twarz w jego szyję i również wciągam do płuc jego zapach. Nawet tutaj, w niewoli,

pachnie otwartą przestrzenią: wiecznie zielonymi roślinami, ziemią, słodkim nektarem, liśćmi.

Pachnie wszystkim, co kocham, i nie tylko.

Tak długo czekałam, żeby poczuć jego dłonie, żeby mnie przytulił. Chcę, żeby ta chwila

trwała w nieskończoność.

- Nie bój się - szepcze znowu.

Nagle bestia, która w nim tkwi, zrywa się z łańcucha. Connor całuje mnie gwałtownie, jakby

żarliwość naszych pocałunków mogła zapobiec pojawieniu się naszych wrogów. Chętnie oddaję mu

pocałunek. Chcę doświadczyć nieznanej mi wcześniej namiętności. Mam świadomość, że w

normalnych okolicznościach pewnie byśmy się nie całowali ani nie dotykali. Ale to nie są normalne

okoliczności.

Zostaliśmy pozbawieni wszystkiego oprócz tego intensywnego pragnienia... Chcemy

doświadczyć wszystkiego, zanim będzie za późno.

- Kocham cię, Brittany - szepcze.

Przechodzą mnie dreszcze. Serce wali tak mocno, że boję się, by nie połamało mi żeber.

Wyznając mi miłość, Connor dał mi to, czego zawsze pragnęłam, a na co absolutnie nie zasługuję.

Czy miłość nie zamieni się w nienawiść, kiedy jutro odkryje, że go zdradziłam?

Rozdział 1

Osiem dni wcześniej

Dziś była moja wielka noc, noc, na którą czekałam całe życie. Przebudzenie, pierwsza

przemiana - utrata księżycowego dziewictwa.

Przed kilkoma minutami ściągnęłam wszystkie ubrania. Teraz siedziałam na nich, pośrodku

niewielkiej polany ukrytej głęboko w lesie. Dostałam gęsiej skórki. Było lato. Lipiec. Ale nasza

sekretna osada, Wilczy Szaniec, znajdowała się tuż przy granicy z Kanadą. Po zachodzie słońca

robiło się naprawdę zimno.

Czekałam niecierpliwie. Niczego nie pragnęłam równie mocno, jak tego. No może tylko

znalezienia sobie chłopaka.

Wierzyłam, że po tej przełomowej nocy, jak już dowiodę swojej wartości, ten właściwy

chłopak w końcu zdecyduje się wybrać mnie na swoją towarzyszkę życia.

Trzy dni temu obchodziłam siedemnaste urodziny. A dziś była pierwsza pełnia. Księżyc

właśnie wschodził. Kiedy znajdzie się w zenicie, przemienię się we wspaniałe stworzenie - w wilka.

Wyobrażałam to sobie tysiące razy. Zrzucenie ludzkiej powłoki i odsłonięcie tego co, jak

zawsze wiedziałam, kryło się w moim wnętrzu. Marzyłam o tej chwili. Choć powinnam być

przerażona, nie bałam się. Wiedziałam, że moja sierść będzie czarna, z granatowym połyskiem tak

jak moje włosy. Oczy pozostaną ciemnoniebieskie. Jakiś czas temu Connor powiedział mi, że moje

oczy przypominają mu bezkresne morze. Piliśmy wtedy piwo z obozowiczami. Wiedziałam, że jego

słowa nic nie znaczą, ale mimo wszystko dawały mi nadzieję, że jakimś cudem Connor zostanie

moim chłopakiem. Jednak nadzieje zostały pogrzebane i skupiłam się na czymś, co mogło wyjść na

dobre wszystkim.

Od zawsze było tak, że chłopcy wybierali życiową partnerkę po swojej przemianie, ale

jeszcze przed przemianą dziewczyny. To chłopak przechodził pierwszą przemianę sam, a potem

towarzyszył swojej wybrance podczas jej pierwszej przemiany, sprawiając, żeby odczuwała więcej

przyjemności niż bólu. Podobno jeszcze żadna dziewczyna nie przeszła przez to sama. Podobno te,

które próbowały tego w zamierzchłej przeszłości, nie przeżyły. Wszyscy wierzyli, że bez wybranka

dziewczyna doświadcza straszliwego bólu i umiera.

Wkrótce miałam się przekonać, jak to jest, bo nikt mnie nie wybrał. Starsi, mędrcy naszego

klanu, którzy nam przewodzili, próbowali nawet mi kogoś załatwić, Daniela, żebym nie musiała

być tej nocy sama. Wiedziałam, że chcieli dobrze, że martwili się o mnie, ale ja nie chciałam

kogokolwiek. Interesował mnie wyłącznie Connor McCandless.

Tak więc dwa dni temu opuściłam Wilczy Szaniec pod osłoną nocy. Wiedziałam, że Daniel

mógłby mnie wytropić, gdyby tylko chciał. Ale wiedziałam też, że był chłopakiem, który uszanuje

moją decyzję. Gdzieś tam istniała odpowiednia dziewczyna dla niego i oboje wiedzieliśmy, że nie

jestem nią ja.

Pierwsza przemiana była bardzo intymnym, osobistym doświadczeniem. Nie chciałam

przechodzić jej z chłopakiem, który nie był moją prawdziwą miłością. Moje serce należało do

Connora. Gdybym przeszła pierwszą transformację z kimś innym, czułabym się, jakbym zdradziła

Connora. Było to zupełnie bez sensu, bo wiedziałam, że nigdy nie będziemy razem. Mimo to nie

mogłam nic poradzić na to, że tak czułam.

Wcześniej, tego lata, mama zaproponowała, że będzie przy mnie podczas pierwszej

przemiany, ale byłoby to równie dziwaczne, jak pójście z nią na bal na zakończenie szkoły.

Pewnych rzeczy zwyczajnie nie chciałam z nią dzielić. Dlatego przekonałam ją, żeby nie

rezygnowała ze swojej dorocznej podróży do Europy. Uznałam, że świetnie poradzę sobie sama.

Ale teraz, wpatrując się w żółtą kulę, która miała większą moc, niż ludzie zdawali sobie z

tego sprawę, poczułam dziwną przytłaczającą samotność. Connor był z Lindsey, bo i ona

przechodziła dziś swoją pierwszą przemianę. Zeszłego lata ogłosił, że Lindsey jest jego wybranką.

Wierzył, że jest jego prawdziwą miłością. Ja nie byłam tego taka pewna. Ostatnio zauważyłam, że

szukała wzrokiem Rafe'a. Przyszło mi do głowy, że może była zainteresowana nim, ale została już

przyrzeczona Connorowi, a tradycja jest dla nas święta.

Żałowałam, że nie ja jestem wybranką Connora. Tak słodko odgarniał niesforne jasne

włosy, gdy zasłaniały mu oczy. Był wysoki, silny i wspaniale zbudowany. Jak wszyscy

Zmiennokształtni miał w sobie coś z drapieżnika i był niebezpieczny. I niesamowicie seksowny.

Nie żebym durzyła się w Connorze, bo był przystojny. Zabrzmi głupio, ale kochałam jego

umysł, zachwycała mnie jego umiejętność oceny sytuacji, logiczne myślenie, to, że nigdy nie

reagował gwałtownie, że był rozważny.

Szkoda tylko, że zbyt pochopnie ogłosił publicznie, że Lindsey jest jego wybranką. Zgodnie

z odwieczną tradycją wytatuował sobie na łopatce celtycki symbol jej imienia.

Starałam się nie myśleć o Connorze i Lindsey stojących razem w ceremonialnych szatach,

zarezerwowanych dla par przygotowujących się do pogłębienia łączącej ich więzi. Słyszałam, że

wspólne przejście przez przemianę niewiarygodnie do siebie zbliżało. Tej nocy nie tylko światło

księżyca dotykało skóry, pieściło ją, szeptało...

Jęknęłam, odsuwając od siebie te obrazy. Wycierpię się tej nocy wystarczająco i bez

myślenia o nich dwojgu i ich wzajemnym przyciąganiu.

Spojrzałam na usiane gwiazdami niebo. Księżyc był już wysoko. Jeszcze trochę i powinnam

zacząć coś odczuwać.

O pierwszej przemianie raczej się nie rozmawiało. Było to równie intymne przeżycie, jak

utrata dziewictwa. Ale ja czułam, że powinnam się dowiedzieć, czego mogę się spodziewać. Tak

więc zwróciłam się do Kayli, która przeszła pierwszą przemianę podczas ostatniej pełni.

Powiedziała, że czuła na skórze dotyk księżycowych promieni, jakby księżyc zachęcał tkwiące w

niej zwierzę do ujawnienia się.

Przypuszczając, że będę tej nocy sama, bo nigdy nie interesował się mną żaden chłopak,

przygotowywałam się do tej niezwykłej chwili cały rok. Poprawiłam kondycję, biegając każdego

ranka. Wzmacniałam mięśnie, podnosząc ciężary. Uczyłam się kontrolować własne ciało. Kiedy

bestia się ujawni, okiełznam ją, zdobędę nad nią władzę. Nie mogłam się już doczekać.

Jeśli przeżyję, stanę się żywą legendą. Udowodnię, że nie tylko chłopcy są w stanie przejść

przez pierwszą przemianę samodzielnie. To przekonanie było takie seksistowskie. W końcu

mieliśmy już XXI wiek, a nasz gatunek stosuje się do takich archaicznych zwyczajów. Ale ja

miałam siedemnaście lat, byłam wyzwolona i gotowa zmierzyć się ze swoją przyszłością. Nawet

jeśli Connor nie był jej częścią.

Zamknęłam oczy, wyobrażając sobie, jak by to było, gdyby tutaj był. Stalibyśmy tak blisko

siebie, jak to tylko możliwe. Ująłby moją twarz w swoje duże dłonie. Nachyliłby się powoli, żeby

mnie pocałować. Nie śpieszylibyśmy się. Potem jego usta musnęłyby moje, a z głębi jego piersi

wydobyłby się pomruk. To bestia tkwiąca w nim wzywałaby mnie. Stalibyśmy objęci, poddając się

fali przyjemności i bólu, aż wreszcie przemienilibyśmy się razem.

Myślenie o Connorze dodawało mi otuchy. Gdybym udawała, że nie byłam sama, może

łatwiej byłoby mi pokonać ból, który wkrótce mnie dopadnie?

Byłam przygotowana, aby się z nim zmierzyć - więc na co czekał? Na powrót wątpliwości,

które wcześniej mnie nękały?

Zdolność przemiany miałam we krwi, odziedziczyłam ją po rodzicach. Ale ostatnio dręczyły

mnie niepokojące sny. Patrzyłam w nich na księżyc, czekając, by wypełnił swoją obietnicę. Ale to

on się przemieniał, nie ja. Przemieniał się w słońce, podczas gdy ja nadal byłam człowiekiem.

Kayla powiedziała, że czuła nadchodzącą zmianę na długo przed swoimi urodzinami,

jeszcze zanim dowiedziała się, że ma zdolność przemiany, ale ja niczego nie czułam. Kiedy

gąsienica zamyka się w kokonie, wie, że opuści go jako motyl?

Ja wiedziałam, że gdy noc minie, będę wilkiem, ale tego nie czułam. Strach ścisnął mnie za

gardło. Czułam się tak jak zawsze, jak człowiek, jak przedstawicielka Statycznych - jak pogardliwie

określaliśmy tych, którzy nie potrafili się przemienić.

Ale ja byłam Zmiennokształtna. Moi rodzice byli Zmiennokształtni. Wychowałam się wśród

Zmiennokształtnych.

Próbowałam doprowadzić do przemiany siłą woli, ale dzisiaj tylko księżyc miał taką moc.

Później będę mogła przemieniać się, kiedy będę chciała, ale na razie musiałam uzbroić się w

cierpliwość, co było prawie niewykonalne. Tak bardzo chciałam być pełnoprawnym Strażnikiem

Hawthorne Rachel - Strażnik Nocy 03 - Nów Księżyca.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: