p060.txt

(1 KB) Pobierz
H i s t o r i a 
Sura medyńska, liczy 13 wersetów; tytuł jej wzięty jest z w. 10. Według egzegetów sura ta pochodzi z pónego okresu medyńskiego. Zawiera ona zakaz nawišzywania przyjazaych stosunków z politeistami, jak również zakaz wydawania im kobiet, które przyjšwszy islam, uciekły z Mekki do Medyny, pozostawiajšc tam swoich mężów. 

1 Werset zakazuje muzułmanom przyjanić się z wrogami. Jak podaje tradycja, kryje się tu także aluzja do pewnego muhadżira z Mekki imieniem Hatib, który miał powiadomić Kurajszytów o planowanym przez Proroka opanowaniu Mekki. Pocišgnięty do odpowiedzialnoci, usprawiedliwiał się twierdzšc, że chciał tylko powiadomić swojš rodzinę. 
10 one nie sš już im dozwolone - chodzi tu o kobiety, które wywędrowały z Mekki, uciekajšc od swoich mężów wrogo odnoszšcych się do islamu. Tym samym przestajš one być żonami swoich mężów. 
Dajcie im to, co oni wydali - tj. taki posag, jaki kobieta otrzymała od poprzedniego męża. 
12 zmylajšc je między swoimi rękami i nogami - sens tego wyrażenia jest niejasny. Według niektórych egzegetów, chodzi tu o podsuwanie nięlubnych dzieci; czyli sens byłby taki: "one nie dadzš swoim mężom nielubnych dzieci". Nie jest to jednak pewna interpretacja. Niewykluczone, że jest to aluzja do jakiego skandalu. 
13 Werset ten, według wszelkiego prawdopodobieństwa, skierowany jest przeciwko Żydom z Medyny. 

Zgłoś jeśli naruszono regulamin