ŚWIADECTWO PIĘTNASTOLETNIEJ DZIEWCZYNY.pdf

Jennifer Perez

WIADECTWO PI Ę ĘTNASTOLETNIEJ DZIEWCZYNY

Piekło jet realne; byłam tam !!!...

„Świadectwo piętnastoletniej dziewczyny Jennifer Perez , która wychowała się

w chrześcijańskim domu. Odpadła od wiary, przedawkowała narkotyki i znalazła się

w piekle realnym i rzeczywistym. Szczęśliwie otrzymała Boga Ojca jeszcze jedną

szansę oraz polecenie by powrócić do żyjących i ostrzegać niewierzących,

odstępców oraz letnich chrześcijan opowiadając im swoją własną historię”.

PI TRECI

I. Krótko o obie i moich rodzicach...............................................................................4

II. Bunt i niepołuzeotwo względem rodziców i wobec Boga.....................................4

III. Moja tragiczna mierd i potkanie z Bogiem w Niebie .............................................5

IV. Wyrok Pana kazujący mnie na piekło i przebywanie w nim ...................................6

V. Otrzymałam od Boga jezcze jedną zanę...............................................................7

VI. Bóg przebaczył mi grzechy i ochrzcił na nowo w Duchu Świętym ............................7

VII. Otrzymałam miję wiadczenia o mojej wizji wzytkich młodym ludziom.............8

VIII. Powrót do mojego ciała ........................................................................................8

IX. Wytłumaczenie zdarzenia minionej nocy w rozmowie z policją...............................9

X. Moje połanie do wzytkich młodych ludzi ...........................................................10

Pokój i błogosławieństwo dla was bracia i siostry w imię Pana Jezusa

Chrystusa. Proszę Was wszystkich czytających to świadectwo, abyście otworzyli

Biblię na wersecie z księgi Joela 3,1 , który mówi: „A potem wyleję mojego Ducha na

wszelkie ciało, i wasi synowie i wasze córki prorokować będą, wasi starcy będą śnili,

a wasi młodzieńcy będą mieli widzenia”.

I. Krótko o obie i moich rodzicach

Nazywam się Jennifer Perez i mam piętnaście lat. Trudno jest takiej

nastolatce jak ja stanąć przed wami i przyznać się do swoich błędów. Duch Święty

jednak mi pomoże i da mi siłę, której potrzebuję. Na początku chcę zaznaczyć, że

świadczę dla chwały i czci mojego Pana Jezusa Chrystusa. Nie chcę ani mówić o

doktrynach, ani też tworzyć jakichś nowych. Chcę wyłącznie powiedzieć o tym co

widziałam, słyszałam i czułam.

Opowiem troszeczkę o mojej rodzinie. Moi rodzice są chrześcijanami i zawsze dawali

mi dobry przykład i wskazywali na drogi Pana. Nawróciłam się trzy lata temu, gdy

przyjęłam Pana za sprawą Nicky Cruze'a. Drogami Pana kroczyłam przez dwa lata.

Lecz gdy rozpoczęłam gimnazjum, stałam się zbuntowana i odstąpiłam od chodzenia

z Bogiem. Zbuntowałam się przeciwko rodzicom i zaczęłam brać narkotyki. Nauczyli

mnie tego moi przyjaciele.

Myślałam, że jestem chrześcijanką i że przyprowadzę moich przyjaciół do Jezusa.

Jednak to oni na nowo pociągnęli mnie do świata. Buntowałam się przeciw rodzicom

a oni myśleli, że jest to coś, przez co nastolatki muszą przechodzić. W rzeczywistości

powodowały to narkotyki. Weszły we mnie złe duchy i dlatego stałam się

zbuntowana. Rodzice byli dla mnie surowi, nigdy nie pozwalali mi nigdzie wyjść ani

też spędzić nocy u przyjaciółki w domu. Zawsze musiałam robić coś ukradkiem za ich

plecami. Chodziłam na wagary. Z powodu mojego nałogu z trudem pojawiałam się w

szkole. Zaczęłam się uzależniać, lecz Pan wybawił mnie ze wszystkiego.

II. Bunt i niepołuzeotwo względem rodziców i wobec Boga

Tak jak powiedziałam, byłam chrześcijanką. Moja historia rozpoczyna się 2

maja 1997 roku. Miałam przyjaciela. Byliśmy tylko przyjaciółmi, niczym więcej i on o

tym wiedział. Myślałam, że go znam, lecz w rzeczywistości tak naprawdę nie

wiedziałam, kim on jest. Tamtego wieczoru zadzwonił do mnie i zapytał czy

moglibyśmy gdzieś wyjść. Moich rodziców nie było w domu. Tak jak w każdy piątek

byli na spotkaniu modlitewnym. Powiedziałam im, że źle się czuję i chcę zostać w

domu. Byłam na nich wściekła, gdyż tego wieczoru planowałam wyjść gdzieś z

koleżanką, a rodzice nie pozwolili mi. Gdy poszli na spotkanie, zadzwonił mój

przyjaciel. Powiedział: „Dlaczego nie wyjdziesz, wszyscy inni przecież wychodzą?”

Pomyślałam sobie: „Nie chcę być nieposłuszna rodzicom, lecz może, jeśli się

wymknę, to moi rodzice nigdy się nie dowiedzą”, i tak zrobiłam. Rodzice wrócili w

nocy i położyli się spać. Ja byłam przygotowana by wyjść cichaczem.

Zadzwoniłam do przyjaciela i poprosiłam, aby poczekał na mnie na rogu ulicy. Nie

chciałam, by przejeżdżał w pobliżu mego domu, bo mógł zbudzić rodziców i wszystko

by popsuł. Położyłam pod kołdrą poduszki i wyszłam przez okno. Mieszkam w

dwupiętrowym budynku i wszystkie okna posiadają śruby zabezpieczające. Ponieważ

jednak moi rodzice ufali mi, w moich oknach nie było żadnych śrub. Wykorzystałam

więc zaufanie rodziców. Wyskoczyłam z daszku i znalazłam się na ziemi.

Pan przewidział każdy szczegół, ponieważ mogłam złamać sobie nogę i to

zniweczyłoby wszystko co On zaplanował dla mnie. Poszłam wzdłuż ulicy. Tam

czekał już na mnie mój przyjaciel. Lecz gdy wsiadłam do samochodu, ujrzałam trzech

innych chłopaków i jedną dziewczynę. Pomyślałam sobie: „Nie zamierzam niczego

takiego robić jak pić alkohol czy brać narkotyki”.

Gdy zobaczyłam tych trzech chłopaków i jedną dziewczynę, to przestraszyłam się, że

mogą próbować na mnie naciskać. Ale wsiadłam do samochodu i odjechaliśmy.

Wcześniej, gdy rozmawiałam z przyjacielem przez telefon powiedział, że po prostu

pojeździmy sobie po mieście. Powiedziałam: „OK, to brzmi fajnie” i dlatego się

zdecydowałam. Nigdy bym nie przypuszczała, że zabiorą mnie do motelu. Bo to tam

mnie zawieźli.

Gdy tam dotarliśmy, zostawili nas w służbowym pomieszczeniu należącym do hotelu.

Poprosili, byśmy poczekały, gdyż muszą pójść po jeszcze jednego kolegę.

Powiedziałam ok, lecz pomyślałam, że idą wynająć pokój. Gdy wrócili, zabrali nas i

zaprowadzili do tego pokoju. Powiedzieli: „Nie martwcie się, zaufajcie nam! Nic nie

będziemy robić, poczekamy tylko tutaj na naszego przyjaciela i wszyscy razem

odjedziemy”.

Zaufałam im, pomyślałam, że nigdy by mnie nie skrzywdzili, lecz w rzeczywistości nie

wiedziałam, kim byli. Na początku tylko rozmawialiśmy ze sobą, więc

zaproponowałam: „może kupmy sobie coś do picia skoro tutaj czekamy”.

Wszyscy wyszliśmy z pokoju i poszliśmy do małej restauracji na przeciwko motelu.

Kupiliśmy trzy Spritey i wróciliśmy. Chłopcy zaczęli rozlewać napój do kubków. Nie

mieli z sobą żadnej torebki lub czegoś, co wyglądałoby podejrzanie, co sprawiłoby,

że pomyślałabym, że wsypią mi coś do napoju, lub że coś mi zrobią. Wszystko

wyglądało niewinnie. Weszłam do toalety, aby poprawić sobie fryzurę i wykonać parę

innych kobiecych czynności, a gdy wyszłam mój kubek był już napełniony. Włożyłam

do ust gumę truskawkową i napiłam się czegoś, o czym myślałam, że to mój Sprite.

III. Moja tragiczna mierd i potkanie z Bogiem w Niebie

Nie wiem, co się stało potem. Kiedy zaczęłam widzieć, spostrzegłam, jak mój

duch oddziela się od ciała. Byłam w szpitalu i wokół siebie miałam lekarzy oraz

pielęgniarki. Gdy znalazłam się poza ciałem, zobaczyłam, że ono leży na łóżku. Gdy

patrzymy na siebie w lustrze to widzimy swoje odbicie. Ale ja nie widziałam swojego

odbicia, widziałam tam moje ciało na łóżku. Gdy odwróciłam się, dostrzegłam dwóch

mężczyzn ubranych na czerwono. Powiedzieli: „chodź z nami” i wzięli mnie każdy za

jedno ramię. Zabrali mnie do pewnego miejsca, a kiedy rozejrzałam się gdzie jestem,

okazało się, że było to Niebo.

Pierwszą rzeczą, którą ujrzałam była wielka ściana. Była biała i ciągnęła się tak

daleko, że nie widać było jej końca. Pośrodku znajdowały się długie drzwi, ale były

zamknięte. W Starym Testamencie Mojżesz mówi o przybytku i opisuje jego cechy.

Pamiętałam o tym i pomyślałam, że ściana tak właśnie wygląda. Tuż obok drzwi stało

duże krzesło, a po prawej stronie, jeszcze jedno mniejsze. Wyglądały jakby były

uczynione ze złota. Po mojej prawej stronie znajdowały się duże czarne drzwi. Wokół

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: