Tynkowanie, płyty gipsowe, płytki ceramiczne.doc

Spis treści

1. Wstęp

W celu polepszenia warunków pracy, poprawienia samopoczucia uczniów i nauczycieli wykonaliśmy remont w sali nr 7. Do renowacji ścian i sufitu użyliśmy farb akrylowych oraz strukturalnych. Lamperia została odnowiona farbami olejnymi. Są to jedne z wielu możliwych rozwiązań, które prezentujemy w naszej pracy dyplomowej. Estetyka, komfort, korzystny mikroklimat pomieszczeń, są celem prac wykończeniowych we wnętrzach budynku. Wykończenie powierzchni wewnętrznych ścian i sufitów sprowadza się z reguły do naniesienia tynków lub szpachli, wykonania robót malarskich, naklejenia tapet lub wykonania okładzin powierzchniowych. Obecnie na rynku budowlanym jest duży wybór materiałów budowlanych. Wykończenia wnętrz jest procesem bardzo pracochłonnym, który właściwie wykonany owocuje w postaci pięknie wykończonych ścian i sufitów. Wszystko jest w rękach inwestorów, ponieważ artykuły budowlane    nie różnią się tylko jakością, ale także cenną.

2. Tynki wewnętrzne

Oferta producentów, dotycząca tynków wewnętrznych jest bardzo bogata. Do wyboru mamy wiele rodzajów tynków. Najtańszym rozwiązaniem jest tynk cementowo — wapienny. Jest mieszaniną wapna, cementu i wypełniaczy mineralnych. Podejmując decyzje co do tego tynku musimy jednak wiedzieć, iż jest to metoda pracochłonna. Technologia wykonania takiego tynku odbywa się w sposób tradycyjny poprzez narzucanie kielnią i zacieranie go pacą. Tynk cementowo - wapienny możemy nakładać na podłoża z betonu, pustaków , cegły. Wadą tego tynku jest słaba akumulacja cieplna, natomiast zaletą duża wytrzymałość. Alternatywą tynków cementowo - wapiennych są tynki gipsowe. Tynki te produkowane są na bazie gipsu naturalnego i wypełniaczy mineralnych. Do ich nakładania stosuje się przede wszystkim agregaty tynkarskie. Tynki gipsowe podobnie jak cementowe możemy nakładać na wszelakie podłoża mineralne czyli betonu, beton komórkowy, podłoża ceramiczne oraz płyty wiórowo — cementowe. Zaletą tynków gipsowych jest to, że dobrze akumulują ciepło , zapewniają mikro klimat oraz umożliwiają zyskanie gładkich powierzchni. Choć gładkie powierzchnie są najczęściej stosowaną formą wykańczania wnętrz, to coraz częściej spotykamy się z dekoracyjnymi tynkami strukturalnymi. Są to tynki na spoiwie akrylowym, silikatowym lub żywicznym. Tynki strukturalne ze względu na ich wysoką odporność na zmywanie, czyszczenie oraz ścieranie są stosowane we wnętrzach użyteczności publicznej, biurach, klatkach schodowych, restauracjach, hotelach. Tynki dekoracyjne możemy nanosić na większość podłoży. Jednak ze względu na cienką warstwę tynku muszą być do podłoża równe. Nanosimy je na powierzchnie za pomocą pacy ze stali nierdzewnej. Tynki te dzielimy na kornikowe i kamienne. Specjalną kornikową fakturę uzyskujemy po zacieraniu na okrągło, poziomo lub pionowo, przy użyciu packi z tworzywa sztucznego. Tynk kamienny jest to rodzaj mozaiki z drobnych kamyczków zatopionych w żywicy. Występuje w wielu kolorach i różnej ziarnistości. Na rynku dostępne są także tynki o wielostronnych możliwościach modelowania. Ostateczny wygląd tego tynku zależy w dużej mierze od inwencji tynkarza oraz od narzędzi użytych do fakturowania. Tego typu tynki można fakturować gąbką, wałkiem, pędzlem lub szczotką. Tynki dekoracyjne są bardzo twarde, odporne na zarysowania, niewrażliwe na uderzenia, zmywalne, przepuszczają parę wodną oraz wykazują się odpornością na czynniki atmosferyczne. Do robót tynkarskich możemy przystąpić dopiero po zakończeniu wszystkich robót stanu surowego, robót instalacyjnych podtynkowych, osadzeniu wszystkich ościeżnic okiennych i drzwiowych oraz zamurowaniu wszelkich przebić i bruzd.

2.1. Przygotowanie podłoża

Wszystkie tynki bez względu na spoiwo i właściwości wymagają odpowiedniego przygotowania podłoża. Musi być ono mocne i równe. Przed przystąpieniem do prac tynkarskich należy oczyścić podłoże z brudu, kurzu, wapna, tłuszczów, resztek farb oraz innych zanieczyszczeń. Wszelkie elementy metalowe mające bezpośrednią styczność z tynkiem muszą być zabezpieczone antykorozyjnie.Przed tynkowaniem należy zwilżyć powierzchnię wodą oraz w przypadku podłoży o dużej chłonności zagruntować powierzchnię środkiem zalecanym przez producenta tynku. Przy nakładaniu tynków w pomieszczeniach nowo budowanych bardzo ważne jest aby ściany wystarczająco suche.

3. Naturalne tynki gipsowe Mokre tynki gipsowe to nowoczesny materiał wykończeniowy, który wzorem innych przodujących krajów z zachodu Europy na stałe zadomowił się na naszych budowach. Tynki gipsowe pozyskiwane są z najwyższej jakości czystego ekologicznie gipsu naturalnego pozyskiwanego z kopalni odkrywkowej. Wzbogacone zostały o wypełniacze mineralne i komponenty modyfikujące nowej generacji, które eksponują pożądane cechy jakościowe, poprawiają strukturę, urabialność i plastyczność zaprawy. To ich walory techniczne, użytkowe i ekonomiczne przemawiają za tym, że coraz więcej inwestorów decyduje się na tynki gipsowe,Tynki gipsowe wykonywane są z fabrycznie przygotowanych mieszanek za pomocą agregatu. Na rynku budowlanym oferuje się obecnie produkty nowej generacji do wykonywania wewnętrznych tynków gipsowych z użyciem agregatu tynkarskiego pod nazwą Gips Tynkarski Maszynowy lub Gips Tynkarski Lekki Maszynowy. Niepodważalnymi zaletami w maszynowej technologii kładzenia tynków gipsowych jest : mechanizacja prac tynkarskich - nakładanie tynku za pomocą agregatu tynkarskiego ; duża wydajność - przy stosunkowo małym nakładzie robocizny, duża wydajność materiału i brygady tynkarskiej, średnio 150 m2 w ciągu dnia ;idealna gładź - możliwość otrzymania powierzchni idealnie równej i gładkiej (niewymagającej dodatkowego szpachlowania), nadającej się pod każdy rodzaj techniki wykończeniowej; dobra izolacyjność cieplna i akustyczna ; przyjazny mikroklimat - wytwarzanie przez naturalny tynk gipsowy specyficznego mikroklimatu w pomieszczeniu, przyjaznego człowiekowi; szeroki zakres stosowania i niskie ceny. Dodatkowo na rynku dostępne są także tynki do robót ręcznych, które także w całkowity sposób zaspakajają potrzeby inwestora i wykonawcy,

3.1. Technologia tynkowaniaTynki gipsowe wykonane na mokro można stosować właściwie w każdym typie budownictwa na ścianach i sufitach, gdzie wilgotność względna nie przekracza 70%. Przy odpowiednim zabezpieczeniu tynku ( np. środkami hydrofobowymi lub glazurą) tynki gipsowe możemy również w pomieszczeniach o podwyższonej okresowo wilgotności. Tynki gipsowe stosujemy wewnątrz pomieszczeń na podłożach z cegły ceramicznej, wapienno piaskowej, z betonu zwykłego, ciężkiego i komórkowego oraz płyt wiórowo - cementowych.W przypadku stosowania na beton gładki, przed wykonaniem należy podłoże - niezależnie od wyczyszczenia i odtłuszczenia - „uszorstnić" przez zagruntowanie go preparatem gruntującym. Szczególnie jest to ważne przy tynkowaniu gładkich, betonowych sufitów. Natomiast przy podłożach bardzo chłonnych, takich jak beton komórkowy należy je zagruntować emulsją gruntującą. Nie zaleca się wykonywania tynków na podłożach drewnianych, metalowych oraz z tworzyw sztucznych.Przygotowanie podłoża to bardzo ważna czynność, którą należy wykonać 2 całą starannością. Do wykonywania tynków przystępujemy po wyschnięciu ścian i sufitów, tak aby wilgoć ich nie przekraczała 2 - 3%. Podłoże powinno być oczyszczone z brudu, kurzu, tłuszczów oraz pozbawione wybrzuszeń i wypukłości. Metalowe elementy należy zabezpieczyć antykorozyjnie. Na połączeniu dwóch różnych materiałów należy przykleić pas siatki nylonowej o szerokości 30 cm i oczkach 5x5 mm. Siatkę należy również stosować przy wypełnianiu bruzd instalacyjnych zaprawą pod przewody elektryczne. Okna zabezpieczamy folią, ościeżnice drzwiowe taśmą malarką, a puszki i gniazdka chronimy zatyczkami, styropianem lub papierem. Przed rozpoczęciem tynkowania naklejamy również na naroża - w celu wzmocnienia - ocynkowane narożniki siateczkowe.Do     tynkowania     przystępujemy     po     zakończeniu     wszelkich     prac instalacyjnych, gdy zamontowane już są typowe ościeżnice drzwiowe i okna, a temperatura pomieszczeń nie spada poniżej 5C. Gipsową zaprawę tynkarską uzyskujemy poprzez zmieszanie fabrycznie przygotowanego Gipsu Tynkarskiego Maszynowego a na sufity Gipsu Tynkarskiego Lekkiego z odpowiednią ilościąwody w agregacie tynkarskim. Tynki kładziemy, zaczynając od sufitu i przechodząc dalej na ściany. Praca nie jest zbyt skomplikowana, ale wymaga wiedzy i praktyki, zdyscyplinowania i tak zwanej kultury technicznej.Na rynku budowlanym dostępne są również gipsy tynkarskie przeznaczone do ręcznego tynkowania przy zastosowaniu prostych narzędzi tynkarskich ( metalowa paca i szpachelka). Gipsy te mają zastosowanie do wykonywania prac tynkarskich, a szczególnie renowacyjnych domowym sposobem na niewielkich powierzchniach, takich jak małe korytarze, łazienki, lub pomieszczenia, gdzie nie można wstawić agregatu lub brakuje odpowiedniego zasilania elektrycznego. Stosowane są również do wykańczania powierzchni przy wymianie okien i ościeżnic w remontowanych pomieszczeniach.Wykonanie tynków gipsowych ręcznie technologicznych jest praktycznie takie samo, jak przy tynkach maszynowych, przy pomocy takich samych narzędzi. Różnica polega tylko na ręcznym przygotowaniu porcji zaprawy w elastycznym pojemniku (kastra) przy pomocy wiertarki z mieszadłem i ręcznym narzucaniu przy pomocy kielni na podłoże. Organizacyjnie praca wygląda trochę inaczej. Wskazane jest również zamocowanie listew prowadzących i podzielenie powierzchni na niewielkie pola technologiczne. Ręczny sposób tynkowania przy stanie surowym budynku jest pracochłonny, nieekonomiczny a także czasochłonny. Bardziej opłacalną i do tego dokładną jest metoda maszynowa (tynkowanie agregatem).

8

3.2.Prace wykończeniowe W zależności od warunków pogodowych tynki gipsowe wysychają w okresie od 7-14 dni. W okresie obniżonych temperatur i podwyższonej wilgotności czas ten ulega wydłużeniu. W czasie wysychania tynków w pomieszczeniach należy zapewnić odpowiednią wentylację, ale trzeba unikać przeciągów. Aby tynki malować ich wilgotność nie może przekraczać 1%. Do malowania możemy stosować farby klejowe, emulsyjne, olejne, akrylowe, strukturalne oraz tapety natryskowe. Nie zaleca się malowania wapiennego. Tynki gipsowe na które będzie nakładana glazura, zacieramy bez ostatecznej obróbki gładzącej.

4. Płyty gipsowo - kartonowe i gipsowo – włókowe Gips jest materiałem znanym od wieków, od wielu lat również z powodzeniem stosowany w budownictwie. Gips budowlany wytwarzany jest w procesie wypalania gipsu naturalnego, który w naturze ma postać skał gipsowych lub anhydrytowych. Od dłuższego czasu stosuje się również trwalszy gips syntetyczny, uzyskiwany jako produkt uboczny przy wytwarzaniu kwasu fosforowego lub w wyniku odsiarczania spalin w elektrowniach węglowych.

Jednym z bardziej znanych wyrobów, wytwarzanym przy użyciu gipsu są płyty gipsowo - kartonowe oraz gipsowo - włóknowe. Choć swego czasu miały w Polsce bardzo złą opinie, ze względu na nietrwałość i kruchość, spowodowaną niedbałą produkcją oraz nieodpowiednim składowaniem, obecnie są coraz częściej stosowane przy wykończeniu wnętrz. Płyty gipsowo - kartonowe występują w kilku grubościach. Właśnie ten czynnik decyduje o zastosowaniu płyty. Najcieńsze o grubości 9,5 - 12.5 mm służą do wykonywania tynków na ścianach i sufitach, ścian działowych oraz sufitów podwieszanych.  Płyty gipsowo - kartonowe zostały szczególnie docenione przez użytkowników poddaszy. Doskonale sprawdzają się nie tylko na ścianach prostych, ale również na wszelkiego typu skosach. Wykorzystywane są przede wszystkim do budowy lekkich, nieobciążających stropu ścian działowych, co jest szczególnie ważne przy remontach starych budynków. Inne zastosowanie to suchy tynk na ścianach i sufitach oraz suche podłożę pod posadzki. Coraz częściej w domach jednorodzinnych i mieszkaniach montuje się sufity podwieszane, do tej pory praktycznie zarezerwowane dla biur, przede wszystkim w kuchniach i łazienkach.Płyty gipsowo - kartonowe powstają wskutek połączenia rdzenia gipsowego z nałożoną dwustronnie okładziną ze specjalnego wielowarstwowego kartonu. Karton pokrywa obie strony płyty oraz dłuższe brzegi. Tylko jedna strona płyty jest stroną licową. Na drugiej znajduje się napis identyfikujący rodzaj i grubość płyty. Gips tworzący rdzeń płyty jest odpowiednio modyfikowany dodatkami regulującymi czas wiązania oraz powodującymi obniżenie gęstości gipsu i zwiększenia jego  przyczepności  do  kartonu. Kartonma za zadanie przejmowanie naprężeń rozciągających, które powstają przy zginaniu płyty. Wytrzymałość płyt na zginanie w kierunku ich długości jest 3 -krotnie większa niż w kierunku do niej prostopadłym. Jest to uwarunkowane kierunkiem włókien celulozy w kartonie. Krawędzie podłużne płyt mogą być : proste, spłaszczone, zaokrąglone lub spłaszczone. Spłaszczenie stosuje się tylko po stronie licowej. Umożliwia to nałożenie taśmy w miejscu styku płyt oraz zaszpachlowanie spoiny. Płyty z krawędziami prostymi stosuje się w przypadku, gdy połączenia płyt mają być osłonięte specjalnymi listwami maskującymi lub mają pozostać bez osłony.Standardowe wymiary płyt są następujące : grubość - 9.5, 12.5, 15 mm, szerokość - 1200 lub 1250 mm, długość ( przystosowana do pomieszczeń o różnych wysokościach) - od 2 - 3 m. Płyty giętkie mają 6 lub 6.5 mm. Dostępne są płyty o większej grubości 20 - 25 mm, przeznaczone do budowy ścianek masywnych, narażonych na zwiększone obciążenia. Ich szerokość wynosi      600 mm, a długość 2, 2.25 lub 2.5 mm.Jako materiał budowlany, płyty gipsowo - kartonowe mają wiele zalet. Są bardzo lekkie, dzięki czemu wykonane z nich ścianki można stawiać praktycznie w każdym miejscu. Ze względu na gładkość i równość powierzchni zapewniają estetykę wnętrza na poziomie, który byłby trudny do osiągnięcia przy zastosowaniu tradycyjnych technik tynkowania ścian. Możliwe są różne rodzaje wykończenia powierzchni. Pod płytami można ukryć wszystkie instalacje. Montaż ścianek i sufitów jest stosunkowo szybki i prosty, można wykonać go we własnym zakresie. Ściany i sufity z płyt gipsowo - kartonowych są zakwalifikowane jako niepalne. Mogą stanowić osłonę ogniochronną.Płyty gipsowo - kartonowe zwiększają izolacyjność akustyczną pomieszczeń. Gips jest materiałem higroskopijnym, to znaczy chłonącym wilgoć. Nasiąkliwość płyt sięga 60%.Płyty gipsowo - kartonowe mogą być stosowane w pomieszczeniach, w których temperatura jest zawarta między + 5°C i + 25°C, a wilgotność względna powietrza spełnia określone warunki.

4.1. Rodzaje płyt gipsowo-kartonowych Płyty    zwykłe    budowlane,    ogólnego    przeznaczenia ; mogą    być stosowane w pomieszczeniach o wilgotności powietrza stale mniejszej niż 70%.

Płyty wodoodporne, otrzymane w wyniku dodatkowej hydrofobizacji gipsu ; mogą być stosowane w pomieszczeniach o wilgotności powietrza okresowo (do 10 godzin na dobę) zwiększonej, ale nie przekraczającej S5%, pod warunkiem pokrycia całej powierzchni materiałem odpornym na wilgoć (glazura przyklejana klejem wodoodpornym, wykładzina ścienna z PCV, malowanie hydrofobowe) oraz stosowanie wentylacji,  Płyty o podwyższonej odporności na działanie ognia, z dodatkiem włókna szklanego, mogą być stosowane do wykonywania osłon odpornych na działanie ognia na elementach nośnych budynku (w pomieszczeniach o wilgotności względnej powietrza stale mniejszej niż 70%). Stosuje sieje też do zabudowy poddaszy.

Płyty wodoodporne o podwyższonej odporności na działanie ognia ; mogą być stosowane do wykonywania osłon odpornych na działanie ognia na elementach nośnych budynku w pomieszczeniach o wilgotności powietrza okresowo zwiększonej. Stosuje się je między innymi na do wykańczania łazienek na poddaszach,

Płyty   giętkie,    dające   się   wyginać   w   stanie   suchym,    pokryte
obustronnie  włóknem  szklanym,   są  przeznaczone  do  budowy  ścianek  i
sufitów o kształcie łukowym.

Poszczególne rodzaje płyt , dla łatwiejszego ich rozróżnienia , mają odmienne kolory kartonu.

Płyty gipsowo - kartonowe nie mogą być stosowane w kabinach natryskowych oraz w pomieszczeniach, których wilgotność powietrza stale przekracza 85%. Zarówno gips jak i karton źle znoszą stałe nawilżenie, które może wpłynąć na obniżenie ich wytrzymałości.

4.2. Zasady przenoszenia i obróbki

Pomimo że płyty produkowane są w arkuszach, których długości odpowiadają typowym wartościom wysokości pomieszczeń, to jednak nie da się uniknąć ich przycinania.

Przecinanie płyt wykonuje się na płaskim blacie stołu o wymiarach zbliżonych do wymiaru płyty lub bezpośrednio na stosie płyt. Można do tego celu wykorzystać nóż. Płytę układa się stroną licową do góry. Następnie wyznacza się linię cięcia oraz nacina nożem karton wzdłuż tej linii.

Płytę przesuwa się, tak aby linia cięcia znalazła się nad krawędzią stołu. Zdecydowanym naciśnięciem powoduje się przełamanie płyty. Następnie nacina się dolną warstwę kartonu i odchyla energicznie płytę do góry, powodując ostateczne oderwanie. Postrzępione krawędzie wyrównuje się strugiem lub pilnikiem. Płyty te można ciąć za pomocą piły ręcznej lub mechanicznej,

Płyty gipsowo - kartonowe można formatować, nadając im różne kształty łukowe. W celu uzyskania łuku o niewielkim promieniu wystarczy nacięcie dolnej warstwy kartonu w odstępach 20 - 30 mm. Następnie płytę dopasowuje się do konstrukcji wsporczej i przytwierdza do niej. Płyta wygina się w żądanym kierunku. Aby uzyskać kształty bardziej wymyślne, należy płyty nawilżać na przykład przez nałożenie na nie w nocy mokrych worków. Wilgotna płyta jest bardziej podatna na formatowanie. Aby otrzymać większą liczbę płyt o tym samym kształcie, można utworzyć sobie stanowisko do ich wyginania. Specjalnie do wyginania są przeznaczone płyty giętkie.

Temperatura powietrza pomieszczenia, w którym przeprowadza się pracę, powinna być nie niższa niż + 5° C, a wilgotność zawarta między 60 - 75%. Do profili stalowych płyty przymocowuje się stalowymi blachowkrętami, do szkieletu drewnianego - specjalnymi wkrętami z łebkiem kielichowym lub gwoździami zabezpieczonymi antykorozyjnie.

4.3. Suchy tynk

Płyty gipsowe stosowane jako okładzina ścian murowanych tworzą tak zwany suchy tynk. Rozwiązanie to, mające na celu uniknięcie tynkowania „na mokro", było popularne dawniej. Obecnie jest celowe przede wszystkim przy remoncie budynku lub pojedynczych pomieszczeń. Można w ten sposób zasłonić nieestetyczne wyglądające fragmenty ścian, ukryć instalacje, a także polepszyć warunki cieplne i akustyczne. Zastąpienie tynku tradycyjnego płytami gipsowo - kartonowymi, znacznie skraca czas remontu. Suchy tynk można mocować do ściany różnymi metodami.

Ścian, do której przymocowane będą płyty gipsowo - kartonowe powinna być szczelna. Podłoże powinno być twarde, bez kurzu i resztek zaprawy, o odpowiedniej wilgotności.

Płyty można przyklejać różnymi metodami. Wybór metody zależy od stopnia wyrównania powierzchni podłoża oraz od wielkości pomieszczeń, Najczęściej stosuje się przyklejane zaczynem gipsowym w postaci placków nałożonych na powierzchnię płyty w odstępach od 30 - 35 cm, a na krawędziach liniowo. Płytę układa się na podłodze ( stroną licową do podłogi), nakłada się na jej powierzchnie placki, następnie podnosi i lekko dociska do ściany. W pomieszczeniach wąskich, gdzie trudno jest manewrować płytą, placki gipsowe można nanosić na ścianę. Na bardzo równych można zamiast placków stosować cienką warstwę zaczynu gipsowego nałożonego na płytę lub ścianę. Z kolei przy bardzo nierównych podłożach, powierzchnią wyrównuje się wstępnie za pomocą pasów płyt gipsowo - kartonowych ( o szerokości 10 cm) przyklejonych do ścian. Dopiero do tych pasów przykleja się płyty. Czasami konieczna jest dodatkowa izolacja cieplna lub dźwiękowa. Najczęściej stosuję się płyty z wełny mineralnej półtwardej, o grubości 4-5 cm, które przykleja się do podłoża zaprawą gipsową. Do nich przykleja się płyty gipsowo -kartonowe.

4.4. Wykończenia wnętrza

Po zamontowaniu płyt kartonowo - gipsowych przystępujemy do wykończenia wnętrza. Należy wypełnić spoiny między płytami oraz wykończyć wszystkie załamania powierzchni ( naroża wklęsłe i wypukłe). Styki płyt szpachluje się w celu uzyskania jednolitej płaszczyzny ściany lub sufitu. Przy szczelinach większych niż 1 mm stosuje się dwie warstwy szpachlówki ; wierzchnia warstwa jest jednocześnie podkładem pod taśmę spoinową. Przy mniejszych szczelinach wystarczy jedna warstwa szpachlówki.

Taśmę wciska się w szpachlówkę oraz szpachluje po wierzchu aż do uzyskania równej powierzchni. Dostępne są taśmy samoprzylepne, które nie wymagają warstwy podkładowej. Na końcu spoinę szlifuje się drobnoziarnistym papierem ściernym.

Również łby gwoździ i wkrętów oraz mniejsze uszkodzenia szpachluje się, a następnie szlifuje. W miejscach większych uszkodzeń stosuje się łaty z płyt gipsowo - kartonowych. Naroża wewnętrzne zabezpiecza się dodatkowo narożnikową taśmą papierową. Naroża zewnętrzne zabezpiecza się narożnikami metalowymi lub narożnikową taśmą papierową z paskami metalowymi. Wszystkie elementy zabezpieczające szpachluje się i szlifuje.

Płyty gipsowo - kartonowe można malować i pokrywać tapetami. Do malowania stosuje się farby klejowe, olejne, emulsyjne czy akrylowe. Nie wolno stosować farb wapiennych. Zastosowanie tapet z włókna szklanego podwyższa wytrzymałość płyty gipsowej na zginanie. Można także stosować glazurę lub okładziny kamienne.

5. Tapety·

Dzięki różnorodności tapet, można wytapetować każde pomieszczenie, nawet takie jak kuchnia czy łazienka. Idealnym miejscem dla tapet jest pokój dziecinny. Bogactwo kolorów i wzorów pomoże zapewnić naszym pociechą radosne dzieciństwo, a zastosowanie tapet zmywalnych pozwoli na szybkie usunięcie ich radosnej zabawy, malarskiej twórczości ze ścian. Tapety wydają się produktem dość modnym, jednak ich historia ma za sobą 500 lat!

Rynek oferuje szereg tapet występujących w wielu odmianach. Ich rodzaje możemy usystematyzować w zależności od odporności na wodę oraz technologii wykonania. Tapety zwykłe wykonane najczęściej z samego papieru, odporne są na delikatne zmywanie. Technologia wykonania dopuszcza usuwanie zanieczyszczeń poprzez pocieranie lekko zwilżoną gąbką. Z tapet wodoodpornych, zanieczyszczenia można usuwać wodą z dodatkiem środków czyszczących. Trzecia grupa to tapety zmywalne. Ich wierzchnia powłoka wykonana jest z tworzywa sztucznego, dzięki czemu możliwe jest intensywne mycie wodą z dodatkiem środków myjących.

Ze względu na sposób wykonania tapety dzielimy na jednowarstwowe lub dwuwarstwowe. W tych drugich warstwa wierzchnia z lepszego gatunkowego papieru pozwala na wykonanie podczas tłoczenia głębszych wzorów. Tapety wielowarstwowe są też bardziej odporne mechanicznie, przede wszystkim na naderwanie.

Tapety mają różne wykończenie powierzchni. Mogą być gładkie lub tłoczone. Różny też może być naniesiony na nie wzór. Im jego kształt jest bardziej skomplikowany, tym więcej będzie naddatków przy dopasowaniu dwóch sąsiednich pasów.

Do oklejenia mebli i niedużych powierzchni, możemy użyć tapet samoprzylepnych. Tapety konfekcjonuje się w postaci rolek o szerokości najczęściej 53 - 55 cm . Długość, w zależności od producenta, waha się od 10 — 20 cm . Niektórzy z wytwórców przyjęli oznaczenie podstawowych cech wyrobów za pomocą piktogramów.

Do mocowania tapet oferowany jest bogaty zestaw klejów. Klejem można gruntować powierzchnię ścian. Z jednego opakowania uzyskujemy wydajność 30

- 50 m2. Klej do zastosowań specjalnych, na przykład do tapetowania pomieszczeń wilgotnych ; wydajność z opakowania to około 3,5 m2. Metylan Supra - wodoodporny klej do tapet ; po zaschnięciu odporny na wodę ; wydajność 16-26 m2. Firmy oferują też środki do usuwania starych tapet.

Ponieważ często kupujemy tapety o oryginalnym wzorze, musimy dokładnie określić potrzebną ilość. Później może być trudno dokupić tapetę o tym samym wzorze. Często partie produkcyjne tego samego wzoru różnią się odcieniami użytych do druku farb. Ustalenie potrzebnej do zakupu ilości rolek rozpoczynamy od obliczenia łącznej powierzchni wszystkich ścian. Następnie ustalamy wysokość ściany wraz z zapasem. W przypadku tapet gładkich do rzeczywistej wysokości dodajemy 6 - 10 cm . W przypadku tapet wzorzystych, z niesystematycznym wzorem dodajemy jeszcze różnice - przesunięcie umożliwiające wzajemne dopasowanie sąsiednich pokryć. Ustalona w ten sposób wartość określi, ile pionowych pasów uzyskamy z jednej rolki. Możemy dzięki temu ustalić też, jaką powierzchnię pokryjemy. Pamiętać musimy, że gdy tapetę układać będziemy na styk lub jej szerokość pomniejszymy o wartość ewentualnego zakładu, to do obliczenia bierzemy rzeczywistą szerokość rolki. Dzieląc łącznie powierzchnię wszystkich ścian przez powierzchnię, którą pokryjemy materiałem z jednej rolki otrzymamy potrzebną ilość rolek.

Jeśli łączna powierzchnia drzwi i okien odpowiada lub jest mniejsza od powierzchni, którą można pokryć materiałem z jednej rolki, kupujemy wcześniej obliczoną ilość. Jeżeli w pomieszczeniu drzwi i okna zajmują większą ilość powierzchni, możemy zmniejszyć ilość kupionej tapety. Zawsze jednak powinniśmy dysponować co najmniej jedną rolką zapasu.

5.1. Montaż

Prace montażowe możemy rozpocząć dopiero po przygotowaniu podłoża - może nim być każdy rodzaj tynku mineralnego, betonu lub płyt gipsowo -kartonowych a także podłożą drewniane. Równa i gładka powierzchnia podłoża jest istotna w przypadku cienkich, gładkich tapet papierowych. Często zdarza się, że pomieszczenia tapetujemy po raz wtóry, więc przed położeniem nowej tapety musimy usunąć starą. Używamy do tego odpowiedniego środka chemicznego. Można także starą tapetę kilkakrotnie namoczyć wodą z dodatkiem octu. Czynnikiem powodującym odklejenie się starych warstw jest para wodna.

Do zeskrobywania starej tapety używamy stalowej szpachli. Ustawiamy ją nieco skośnie do kierunku ruchu. Wyjątkiem są tapety winylowe składają się z kilku warstw, których wierzchnia nie przepuszcza wody. Przed namaczaniem usuwamy ją, zostawiając jedynie papierowe podłoże. Dalej postępujemy standardowo.

Podłożą pokryte farbami emulsyjnymi stanowią doskonały podkład pod wszelkiego rodzaju tapety. Wymagają jedynie dokładnego wyczyszczenia z brudu. Należy je zmyć mydłem technicznym rozpuszczonym w wodzie. Powłokę z farb olejnych można zostawić. Trzeba ją jedynie przeszlifować papierem ściernym. Powinniśmy uzyskać dosyć szorstką powierzchnię

Większość podłoży trzeba w ostatniej fazie przygotowania podłoża zagruntować roztworem kleju do tapet. Nanosimy go pędzlem ławkowym lub wałkiem malarskim. Na tym etapie prac musimy wymontować ze ścian włączniki elektryczne i gniazdka. Wystające przewody należy bardzo dokładnie zaizolować a następnie zwinąć i z powrotem wcisnąć w pu...