ARKBALISTA
Arkbalista (arcuballistae) była konstrukcją rzymską stosowaną jako lekka broń w pierwszej linii legionu. Arkbalista była ciężką kuszą osadzoną na dwukołowej lawecie, w której cięciwę napinano kołowrotem. Mogła miotać kamienne i żelazne kule, wielkie bełty oraz drewniane belki. Maksymalna donośność arkbalisty wynosiła około 900 m. O sile uderzenia świadczy fakt, że wystrzelony z odlegści 200 m półkilogramowy metalowy bełt przebijał grubą drewnianą belkę. Wielkie arkbalisty, zwane espringolami, radziły sobie skutecznie z mura obleganych twierdz, jednak z racji swej wielkości, ciężaru i małej ruchliwości nadawały się do walk w polu. Rozpiętość łuku tych molochów sięgała 12 m i mimo zespołu skomplikowanych przekładni i kołowrotów cięciwę musiało naciągać 50 ludzi. Zasięg wynosił ok. 1100 m (na taką odległość miotano pociski o wadze do 200 kg!).
ksiestwo.nyskie