Abbott Tarczyca.pdf

ABBOTT

2 (5)

W R Z E S I E Ń 2 0 0 3

w diagnostyce chorób

układu krążenia

BNP

Wiesław Piechota

Wiktor Piechota

BNP (peptyd natriuretyczny typu B)

marker przewlekłej niewydolności serca

Synteza i rola fizjologiczna BNP

BNP (Brain Natriuretic Peptide, mózgowy peptyd natriure-

tyczny) wywodzi swą nazwę z faktu wykrycia go po raz pierw-

szy w mózgu świni 15 lat temu. 1 Obecnie zalecaną nazwą jest

peptyd natriuretyczny typu B, przy zachowanym skrócie BNP.

BNP usuwany jest z krążenia poprzez swoiste receptory,

a po endocytozie i po połączeniu z lizosomami jest degra-

dowany enzymatycznie. Ponadto BNP usuwany jest przez

neutralną endopetydazę (NEP), szeroko rozpowszechnioną

w wielu tkankach ustroju. Biologiczny czas półtrwania BNP we

krwi wynosi około 20 minut 3 .

BNP powstaje z propeptydu pro-BNP wytwarzanego

głównie w kardiomiocytach komór serca w odpowiedzi na ich

rozciąganie. Pro-BNP rozkłada się w surowicy krwi na aktywny

fizjologicznie BNP i nieaktywny N-końcowy propeptyd natriu-

retyczny (NT-proBNP).

BNP w diagnostyce przewlekłej

niewydolności serca

Stężenie BNP wzrasta w przewlekłej niewydolności serca a .

Jest to jeden z istotnych mechanizmów częściowo kompensu-

jących skutki zmniejszenia objętości wyrzutowej, który działa

już we wczesnym okresie dysfunkcji komór. Pozwala to na dość

wczesne wykrycie dysfunkcji komorowej jeszcze w okresie

przed- lub skąpoobjawowym 4 .

W warunkach fizjologicznych stężenie BNP we krwi jest

bardzo niskie. Zwiększenie ciśnienia końcoworozkurczowego

w komorach serca powoduje wyraźny wzrost stężenia BNP.

Synteza i sekrecja BNP

W objawowej niewydolności serca stężenie BNP wzrasta

wyraźnie (nawet kilkadziesiąt do kilkuset razy powyżej normy).

Wzrost ten skorelowany jest z zaawansowaniem niewydolno-

ści wyrażonym klasami NYHA b,5 . Stężenia peptydów natriu-

retycznych typu B wykazują także wyraźną ujemną korelację

z frakcją wyrzutową (EF) lewej komory określaną metodami

echokardiograficznymi 6 , radioizotopowymi 7 i jądrowym re-

zonansem magnetycznym 8 . Korelacje te są tym silniejsze im

dokładniej określono EF.

pre-Pro-BNP (134aa)

Kardiomiocyt

Peptyd sygnałowy

(26aa)

Pro-BNP (108aa)

Endopeptydaza surowicy

Mężczyźni i kobiety

Mężczyźni Kobiety

1200

NT-proBNP (1-76) BNP (77-108)

1000

800

600

400

200

nieaktywny aktywny

*Według J. Mair, Clin Chem Lab Med; 39(7):571-588.

BNP ma masę cząsteczkową 35 kD, słada się z 32 amino-

kwasów, z których 17 tworzy pierścień.

I II III IV

Klasy wg New York Heart Association

i stężenie BNP u chorych z zastoinową

niewydolnością serca

Fizjologiczne działanie BNP polega głównie na zwiększaniu

wydalania sodu i wody przez zwiększanie filtracji kłębkowej,

hamowanie wchłaniania zwrotnego sodu oraz zmniejszanie

uwalniania reniny i aldosteronu. Ponadto BNP przeciwdziała

czynnikom zwężających naczynia takim jak angiotensyna II,

wazopresyna i pobudzenie układu sympatycznego, co skutkuje

rozszerzeniem włośniczek 2 . W efekcie BNP przeciwdziała

retencji sodu i wody oraz wazokonstrykcji, szczególnie w hi-

perwolemii.

Zatem oznaczanie stężenia BNP można wykorzystać także

do oceny stadium przewlekłej niewydolności krążenia.

Pierwszorzędne znaczenie mają peptydy natriuretyczne ty-

pu B przy wykluczaniu rozpoznania niewydolności serca – ich

2 ABBOTT

ujemna wartość predykcyjna wynosi od 97 % do 100%. 9,10

Pozwala to na praktycznie pewne wykluczenie niewydolności

serca. Fakt ten znalazł uznanie poprzez włączenie oznacza-

nia peptydów natriuretycznych do zaleceń Europejskiego

Towarzystwa Kardiologicznego dotyczących diagnostyki i le-

czenia przewlekłej niewydolności serca. 11

swój wyraz w zaleceniach dotyczących oceny i leczenia przewlekłej

niewydolności serca wydanych przez te towarzystwa. 16

BNP-różnicowanie przyczyn duszności

Diagnoza

1400

1200

1000

800

600

400

200

Zalecenia Europejskiego Towarzystwa

Kardiologicznego (ESC) włączają BNP do

diagnostycznego algorytmu niewydolności serca

n=139

1067±138

n=14

n=97

141±31

38±4

Bez

niewydolności

Dysfunkcja lewej

komory bez ostrej

niewydolności

Niewydolność

serca

Podejrzenie niewydolności serca

EKG, RTG klatki piersiowej

Peptydy natriuretyczne (np. BNP)

Stężenia BNP u chorych z dusznością: u chorych z zastoinową

niewydolnością serca, u chorych z dysfunkcją lewej komory bez objawów

niewydolności oraz u chorych bez dysfunkcji

A. S. Maisel, Reviews in Cardiovascular Medicine, Vol 2 Suppl 2, 2001.

nieprawidłowe

prawidłowe

Echokardiografia lub inne

metody obrazowania

prawidłowe

Niewydolność serca

mało prawdopodobna

Znaczenie rokownicze BNP w przewlekłej niewydolności

serca i ostrych zespołach wieńcowych

nieprawidłowe

Dodatkowe testy diagnostyczne,

jeśli niezbędne są do wyjaśnienia

(np. koronarografia)

Wybór leczenia

Rokownicze znaczenie BNP w przewlekłej niewydolności

serca jest ustalone ponad wszelką wątpliwość. W porównaniu

z innymi neurohormonami i parametrami biochemicznymi

BNP jest najlepszym markerem prognostycznym incydentów

sercowych i śmierci u chorych zarówno z zaawansowaną

niewydolnością serca, jak i u pacjentów z bezobjawową lub

skąpoobjawową dysfunkcją lewej komory. 17 Chorzy z niskimi

stężeniami BNP we krwi mieli korzystne rokowanie długo-

okresowe. Natomiast wysokie stężenia BNP związane były

z wysoką umieralnością (około 60% w ciągu 3 lat). BNP jest

lepszym czynnikiem prognostycznym śmierci niż frakcja wy-

rzutowa lewej komory. 18 Ostatnie badania dowodzą, że BNP

jest najlepszym wskaźnikiem predykcyjnym także nagłej śmierci

u chorych z przewlekłą niewydolnością krążenia. 19

*ESC Heart Failure Guidelines 2001.

Według powyższego algorytmu najważniejsze zastosowanie

BNP to wykluczanie przewlekłej niewydolności serca u osób

z objawami wskazującymi na tę chorobę i jednocześnie nor-

malnymi stężeniami tych peptydów. U chorych z podwyższo-

nymi stężeniami peptydów natriuretycznych typu B powinno

się wykonywać badania echokardiograficzne i inne badania

obrazowe i czynnościowe serca. Podobne zalecenia dotyczące

wykorzystania peptydów natriuretycznych typu B w diagno-

styce niewydolności serca wprowadzono do standardów

obowiązujących w służbie zdrowia (National Health Service)

w Wielkiej Brytanii.

Kumulatywne przeżycie chorych

z niewydolnością serca

Na uwagę zasługuje fakt, że BNP w diagnostyce przewle-

kłej niewydolności serca wykazuje przewagę nad pojedynczym

badaniem EKG lub RTG. Stężenia BNP miały istotnie wyższą

swoistość, czułość, dokładność, dodatnią i ujemną wartość

predykcyjną niż elektrokardiogram i radiogram klatki pier-

siowej. Przydatność BNP do wykrywania chorób serca była

porównywalna z echokardiografią, lecz stosunek koszt-korzyść

przeważał w przypadku BNP. 12

100

BNP < 73 pg/ml

P<0.0001

BNP > 73 pg/ml

Uznanym i cenionym zastosowaniem pomiarów BNP jest

różnicowanie przyczyn duszności. W duszności spowodowa-

nej niewydolnością serca stężenia BNP są wielokrotnie wyższe

niż w duszności występującej w chorobach układu oddecho-

wego. 13 Dotyczy to również przypadków ostrej duszności

diagnozowanych w trybie pilnym. 14 Oznaczanie BNP jest także

wysoce pomocne w różnicowaniu duszności spowodowanej

rozkurczową niewydolnością serca c z dusznością w przebiegu

przewlekłej obturacyjnej choroby płuc (POCHP) u chorych

bez powiększonej lewej komory. 15 Przydatność BNP do róż-

nicowania przyczyn duszności została uznana przez American

College of Cardiology i American Heart Association, co znalazło

N=85 chorych z niewydolnością serca

0 10 20 30 40 50

Miesiące

Chorych podzielono na 2 grupy ryzyka na podstawie

mediany stężenia BNP (73 pg/mL)

Takayoshi Tsutamoto, Circulation. 96:509-516, 1997

W ciągu ostatnich kilku lat zgromadzono wiele danych wska-

zujących na rokownicze znaczenie BNP w ostrych zespołach

wieńcowych. Jedną z pierwszych prac na ten temat opubliko-

wali Omland i wsp. w 1996 roku. 20 Wykazano w niej, że BNP

przewiduje wystąpienie niewydolności lewej komory i umieral-

ność po zawale mięśnia serca. Stężenie BNP może wzrastać

w różnym stopniu w zawale mięśnia serca w czasie od 1 do

kilku dni od początku ostrych objawów. 21,22 Na ogół pomiary

BNP przydatne w rokowaniu ostrych zespołów wieńcowych

wykonuje się po 1-4 dniach od początku objawów. Pomiary

stężeń BNP wykonane w tym czasie wykazały korelacje z wy-

stąpieniem dysfunkcji lewej komory, niewydolności serca lub

śmierci w ciągu następnych 14 miesięcy obserwacji. 23 Ujemna

korelacja BNP i frakcji wyrzutowej występowała zarówno

wcześnie (1-4 dni) jak i później (3-5 miesięcy) po zawale. Na

podstawie badań innej, bardzo liczebnej grupy chorych (n=

2525) z ostrymi zespołami wieńcowymi ustalono, że ryzyko

względne śmierci w ciągu 10-miesięcznej obserwacji zależało

od stężenia BNP i wzrastało 4-krotnie dla stężeń z trzeciego

kwartyla i 5,8 raza dla czwartego kwartyla. 24

dawki inhibitorów ACE i diuretyków oraz częstsze stosowanie

spironolaktonu).

Powyższe dane w połączeniu z faktem, iż stężenie BNP

wzrasta proporcjonalnie do dysfunkcji komór serca czynią

zeń dobry, można powiedzieć całościowy, wskaźnik efektyw-

ności leczenia niewydolności serca. Jest to niezwykle istotne

z uwagi na złożone schematy leczenia uwzględniające z reguły

wiele leków o różnych mechanizmach działania. BNP zgodnie

z oczekiwaniami, obiektywizowałby zatem ocenę skuteczności

terapii niewydolności serca, podobnie jak pomiary glukozy

i hemoglobiny glikowanej w cukrzycy albo pomiary ciśnienia

krwi w nadciśnieniu tętniczym. 30 Pomiary BNP mogą również

odegrać znaczną rolę w leczeniu rozkurczowej niewydolności

serca (z zachowana frakcją wyrzutową).

BNP – możliwość badań przesiewowych grup

wysokiego ryzyka niewydolności serca

Znaczenie kliniczne BNP w ostrych zespołach wieńcowych

polega zatem na możliwości wczesnego przewidywania roz-

woju niewydolności serca oraz prognozowania pojawiania się

incydentów wieńcowych i nagłej śmierci sercowej zarówno

w najbliższej, jak i bardziej odległej przyszłości. Wysokie war-

tości BNP skłaniają do wczesnego wdrożenia intensywnego

leczenia zapobiegającego rozwojowi niewydolności serca. 25

Należy się spodziewać, iż oznaczanie BNP stanie się nieba-

wem rutynowym badaniem w ostrych zespołach wieńcowych.

W roku 2002 Departament Kontroli Żywności i Leków (Food

and Drug Administration, USA) po raz pierwszy formalnie uznał

przydatność testu BNP do stratyfikacji ryzyka u chorych z ostry-

mi zespołami wieńcowymi. 26

Wprowadzenie testu BNP do rutynowej diagnostyki przy-

chodzi w samą porę. Liczba hospitalizacji z powodu niewydol-

ności serca wzrosła w ostatnim dwudziestoleciu 2,5 razy. 31

Wiąże się to m.in. ze starzeniem się społeczeństwa -

w przedziale wieku 65-75 roku życia częstość występowania

niewydolności serca dochodzi do 7% a powyżej 75 roku do

10%. Nadciśnienie tętnicze i choroba niedokrwienna serca

powodują łącznie około 90% przypadków niewydolności

krążenia.

Dlatego niekiedy rozważa się możliwość wykorzystania

testu BNP do wczesnego wykrywania dysfunkcji komór

lub niewydolności serca w badaniach przesiewowych, ale

ograniczonych do grup wysokiego ryzyka tj. osób z chorobą

wieńcową, po zawale, z nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą,

w podeszłym wieku. Pierwsze badania w takich grupach wy-

kazują, że około 10% osób bez jawnych objawów niewydol-

ności serca ma podwyższone stężenia BNP, co może oznaczać

zwiększone ryzyko rozwoju niewydolności serca w przyszło-

ści. 32 Ma to potencjalne znaczenie dla profilaktyki niewydolno-

ści serca. Również badanie przeprowadzone w grupie chorych

na cukrzycę wykazało znaczną przydatność BNP jako testu

przesiewowego do wykluczania lub potwierdzania dysfunkcji

lewej komory (stężenia BNP porównano z wynikami badań

echokardiograficznych). 33 Badania przesiewowe w celu wy-

krycia dysfunkcji lewej komory w populacji ogólnej były o 26%

tańsze przy wykorzystaniu oznaczania BNP w porównaniu

z echokardiorafią. 34

Należy nadmienić, że rokowanie w ostrych zespołach wień-

cowych w oparciu o pomiary wielu markerów biochemicznych

(troponiny, peptydy natriuretyczne typu B, CRP) jest jeszcze

bardziej wiarygodne, gdyż obejmuje wiele zjawisk fizjopatolo-

gicznych (martwica, przeciążenie komór, zapalenie i niestabil-

ność blaszki miażdżycowej). 27

BNP w monitorowaniu i optymalizacji

leczenia przewlekłej niewydolności serca

Jeszcze innym bardzo obiecującym zastosowaniem pomia-

rów peptydów natriuretycznych typu B jest monitorowanie

i optymalizacja leczenia przewlekłej niewydolności serca.

Skuteczna terapia farmakologiczna obniża bowiem stężenie

tych peptydów. 18 Murdoch i wsp. zaobserwowali korzyst-

niejsze skutki leczenia inhibitorami konwertazy angiotensyny

(ACE) w grupie chorych, u których dawkowanie oparte było

na pomiarach BNP w porównaniu z grupą, w której leki te

dawkowano w oparciu o kryteria kliniczne. 28 Do analogicz-

nych wniosków doprowadziły badania Troughtona i wsp.,

którzy ustalali dawkowanie i dobór wielu leków kierując się

normalizacją stężenia N-BNP w jednej grupie, albo popra-

wą wg kryteriów klinicznych w drugiej grupie badanych. 29

W czasie ponad 9-miesięcznej obserwacji ustalono, że liczba

incydentów sercowych (dekompensacja niewydolności serca,

hospitalizacja, śmierć sercowa) była wyraźnie mniejsza w gru-

pie poddawanej leczeniu nastawionemu na normalizację N-

BNP. Ponadto leczenie to było intensywniejsze (nieco większe

Wybrane uwagi metodyczne

Oznaczenia BNP wykonuje się metodami immunochemicz-

nymi z wykorzystaniem dwóch przeciwciał mono- lub poliklo-

nalnych (kanapkowa struktura testu). Krew można pobierać

o każdej porze dnia, ze względu na niezbyt duże zmiany stę-

żenia BNP w ciągu doby w warunkach fizjologicznych. Pozycja

ciała pacjenta przy pobieraniu nie wywiera dużego wpływu na

stężenie BNP podobnie jak umiarkowana, zwykła, codzienna

aktywność fizyczna. 35 Próbki mogą być zatem pobierane w wa-

runkach ambulatoryjnych w taki sam sposób jak na inne rutyno-

we badania laboratoryjne. Ze względu jednak na ograniczoną

trwałość BNP zaleca się pobieranie krwi do probówek plasti-

4 ABBOTT

kowych z EDTA (podobnie jak na badanie morfologiczne krwi).

BNP jest stabilne w pełnej krwi pobranej na EDTA przez 24

godziny. 36 Najlepiej jednak oddzielić krwinki od osocza i wyko-

nać oznaczenie nie później niż 4 godziny od pobrania. Jeśli nie

można wykonać oznaczenia od razu osocze należy zamrozić

(temperatura co najwyżej –20 0 C). W próbkach zamrożonych

BNP jest trwałe ponad miesiąc. 37

15 Cabanes L., Richaud-Thiriez B., Fulla I. i wsp.: Brain natriuretic peptide in the differential diagnosis of dyspnea. Chest, 2001, 120, 2047-

2050.

16 ACC/AHA Guidelines for the evaluation and treatment of chronic heart failure in the adult. J. Am. Coll. Cardiol., 2001, 38, 2101-2113.

17 Tsutamato T., Maeda Y., Wada A. i wsp.: Plasma brain natriuretic peptide concentration as a prognostic predictor in patients with chronic

congestive heart failure. Circulation 1988, (Suppl 4.2): 321-322.

18 Maeda K., Tsutamoto T., Wada A. i wsp.: High levels of plasma brain natriuretic peptide and interleukin-6 after optimized treatment for

heart failure are independent risk factors for morbidity and mortality in patients with congestive heart failure. J. Am. Coll. Cardiol., 2000,

36, 1587-1593.

19 Berger R., Huelsman M., Strecker K.i wsp.: B-type Natriuretic Peptide predicts sudden death in patients with chronic heart failure. Circulation,

2002, 105, 2389-2394.

20 Omland T., Aakvaag A., Bonarjee V.V. i wsp.: Plasma brain natriuretic peptide as indicator of left ventricular systolic function and long term

survival after acute myocardial infarction. Circulation, 1996, 93, 1963-1969.

21 Morita E., Yasue H., Yoshmura M. i wsp.: Increased plasma levels of brain natriuretic peptide in patients with acute myocardial infarction.

Circulation, 1993, 88, 82-91.

22 Horio T., Shimada K., Kohno M. i wsp.: Serial changes in atrial and brain natriuretic peptides in patients with acute myocardial infarction treated

with early coronary angioplasty. Am. Heart J., 1993, 126, 293-299.

23 Richards A.M., Nicholls M.G., Yandle M.G. i wsp.: Neuroendocrine prediction of left ventricular function and heart failure after acute myocardial

infarction. Heart, 1999, 81, 114-120.

24 De Lemos J., Morrow D.A., Bentley J.H. i wsp.: The prognostic value of B-type natriuretic peptide in patients with acute coronary syndromes.

N. Engl. J. Med., 2001, 345, 1014-1021.

25 Mair J., Hammerer-Lercher A., Puschendorf B.: The impact of cardiac natriuretic hormones on the diagnosis and management of heart failure.

Clin. Chem. Lab. Med., 2001, 39, 571-588.

26 FDA, Device name: Triage B-Type Natriuretic Peptide (BNP) Test; Regulation No 21 CFR 862.1 1 17; Jul 1, 2002.

27 Sabatine M.S., Morrow D.A., de Lemos J.A.i wsp.: Multimarker approach to risk stratification in non-ST elevation acute coronary syndromes.

Simultaneous assessment of troponin I, C-reactive protein, and B-type natriuretic peptide. Circulation, 2002., 105, 1760-1763.

28 Murdoch D.R., McDonagh T.A., Byrne J.i wsp.: Titration of vasodilator therapy in chronic heart failure according to plasma brain natriuretic

peptide concentration: randomized comparison of the hemodynamic and neuroendocrine effects of tailored versus empirical therapy. Am.

Heart J. 1999,138, 1126-32.

29 Troughton R.W., Frampton C.M., Yandle T.G. i wsp.: Treatment of heart failure guided by plasma aminoterminal brain natriuretic peptide

(N-BNP) concentrations. Lancet, 2000, 355, 1126-1130.

30 Richards A.M., Lainchbury J.G., Nicholls M.G. i wsp.: BNP in hormone-guided treatment of heart failure. Trends in Endocrinology & Metabolism,

2002, 13, 151-155.

31 American Heart Association 2002 Heart and Stroke Statistical Update.

32 Silver M. A.: High incidence of elevated B-type natriuretic peptide levels and risk ractors for heart failure in an unselected at-risk population

(Stage A): Implications for heart failure screening programs. CHF, 2003, 9,127-132.

33 Epshteyn V., Morrison K., Krishnaswamy P. i wsp.: Utility of B-type natriuretic peptide (BNP) as a screen for left ventricular dysfunction in patients

with diabetes. Diabetes Care, 2003, 26, 2081-2087.

34 Nielsen O.W., McDonagh T.A., Robb S.D. i wsp.: Retrospective analysis of the cost-effectiveness of using plasma brain natriuretic peptide in

screening for left ventricular systolic dysfunction in the general population. J. Am. Coll. Cardiol., 2003, 41, 113-20.

35 McNairy M., Gardetto N., Clopton P. i wsp.: Stability of B-type natriuretic peptide levels during excercise in patients with congestive heart failure:

implications for outpatient monitoring with type B natriuretic peptide. Am. Heart J., 2002, 143, 406-411.

36 Murdoch D.R.: Byrne J., McDonagh T. i wsp..: Measurement of brain natriuretic peptyde. Lancet, 1996, 348, 1588-1589.

37 Gobinet-Georges A., Valli N. i wsp.: Stability of brain natriuretic peptide in human whole blood and plasma. Clin. Chem. Lab. Med., 2000,

38, 519-523.

Stężenia BNP są wyższe u kobiet niż u mężczyzn oraz

wzrastają wraz z wiekiem u obu płci. Na razie nie przewiduje

się zróżnicowania wartości referencyjnych z uwzględnieniem

płci i wieku. Jako punkt odcięcia dla diagnostyki dysfunkcji

komór i niewydolności serca przyjmuje się stężenie BNP wy-

noszące 100 pg/ml.

Obecny zakres stosowania pomiarów BNP

Możliwy zakres zastosowań oznaczeń peptydów natriure-

tycznych typu B jest dość szeroki. Wydaje się jednak, że na

razie, jak postulują niektórzy kardiolodzy, oznaczanie BNP

powinno być wykonywane u chorych zgłaszających skargi

ze strony układu krążenia lub, bardziej restryktywnie, tylko

u chorych z objawami sugerującymi niewydolność serca. Do

zastosowań potwierdzonych przez towarzystwa naukowe

i organizacje dopuszczające testy do diagnostyki należą: dia-

gnostyka przewlekłej niewydolności serca (wraz z diagnostyką

różnicową duszności), określane zaawansowania (stadium) nie-

wydolności oraz, od niedawna, stratyfikacja ryzyka w ostrych

zespołach wieńcowych. Przydatność BNP do monitorowania

i optymalizacji leczenia niewydolności serca bardziej ugruntuje

się i upowszechni w nieodległym czasie.

Znaczenie BNP przekracza już ramy diagnostyki niewy-

dolności serca i BNP staje się testem o szerszej przydatności

w kardiologii. Jego stosowanie może przynieść także wymierne

efekty ekonomiczne poprzez zaniechanie części badań echo-

kardiograficznych i racjonalniejszą farmakoterapię.

Piśmiennictwo

a. Przewlekła niewydolność serca to stan, w którym serce nie może zapewnić krążenia krwi odpowiadającego potrzebom ustroju, co prowadzi

do upośledzenia perfuzji (niedotlenienia) narządów leżących za uszkodzoną komorą serca. Dominującymi objawami są duszność, męczliwość

(ograniczenie aktywności fizycznej), obrzęki.

b. Klasyfikacja NYHA (New York Heart Association) rozróżnia 4 klasy przewlekłej niewydolności serca biorąc pod uwagę ograniczenie aktywności

fizycznej i występowanie duszności: I kasa – bez ograniczenia aktywności, II: umiarkowane ograniczenie, duszność przy znacznych wysiłkach;

III: znaczne ograniczenie, duszność przy niewielkim wysiłku, IV: ciężkie ograniczenie, duszność spoczynkowa.

c. Niewydolność rozkurczowa serca polega na zmniejszeniu podatności mięśnia komór podczas rozkurczu, co utrudnia ich napełnianie przy

zachowanej prawidłowej frakcji wyrzutowej. Serce nie może właściwie napełniać się krwią ponieważ mięsień stał się sztywny, tracąc swą

zdolność do rozkurczu. Stężenia BNP słabo różnicują niewydolność skurczową od rozkurczowej (w rozkurczowej są niższe).

1 Sudoh T., Kangawa K., Minamino N. i wsp.: A new natriuretic peptide in porcine brain. Nature, 1988, 332, 78-81.

2 Harrison’s Principles of Internal Medicine, 15th Edition, McGraw-Hill, New York, 2001.

3 Mair J., Hammerer-Lercher A., Puschendorf B.: The impact of cardiac natriuretic hormones on the diagnosis and management of heart failure.

Clin. Chem. Lab. Med., 2001, 39, 571-588.

4 McDonagh T.A., Robb S.D., Murdoch D.R. i wsp.: Biochemical detection of left-ventricular systolic dysfunction. Lancet, 1998, 351(9095),

9-13.

5 Wieczorek S.J., Bailly K.R., Thomas P. i wsp.: Clinical evaluation of the Triage B-type natriuretic peptide assay for the point of care testing of

patients with congestive heart failure. Clin. Chem., 2000, 46, A77.

6 Davis M., Espiner E., Richards G. i wsp.: Plasma brain natriuretic peptide in assessment of acute dyspnea. Lancet 1994, 343, 440-444.avis

7 Richards A.M., Nicholls M.G., Yandle T.G. i wsp.: Plasma N-terminal pro-brain natriuretic peptide and adrenomedullin: new neurohormonal

predictors of left ventricular function and prognosis after myocardial infarction. Circulation, 1998, 97, 1921-1929. Circulation 1998, 97,

1921-1929.

8 Groenning B.A., Nilsson J.C., Sondergaard L. i wsp.: Detection of left ventricular enlargement and impaired systolic function with plasma

N-terminal pro brain natriuretic peptide concentrations. Am. Heart J., 2002, 143, 923-920.

9 Cowie M.R., Struthers A.D., Wood i wsp.: Value of natriuretic peptides in assessment of patients with possible new heart failure in primary

care. Lancet, 1997, 350, 1347-1351.

10 Hobbs F.D., Davis R.C., Roalfe A.K. i wsp.: Reliability of N-terminal pro brain natriuretic peptide assay in diagnosis of heart failure: cohort study

in representative and high risk community populations. BMJ, 2002, 324, 1485-1490.

11 European Society of Cardiology: Guidlelines for the diagnosis and treatment of chronic heart failure. Eur. Heart J., 2001, 22, 1527-1560.

12 Ogawa K., Oida A., Sugimura H. i wsp.: Clinical significance of blood brain natriuretic peptide level measurement in the detection of

heart disease in untreated outpatients – comparison of electrocardiography, chest radiography and echocardiography. Circ. J., 2002, 66,

122-126.

13 Morrison L.K., Harrison A., Krishnaswamy P.i wsp.: Utility of a rapid B-natriuretic peptide assay in differentiating congestive heart failure from

lung disease in patients presenting with dyspnea. J. Am. Coll. Cardiol., 2002, 39, 202-209.

14 Maisel A.S., Krishnaswamy P., Nowak R.M. i wsp.: Rapid measurement of B-type natriuretic peptide in the emergency diagnosis of heart failure.

N. Engl. J. Med., 2002 18, 347,161-167.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: