Olin Aleksander - Komusutra.pdf - !!!. E-BOOKI( kazdy znajdzie cos dla siebie!! ) - edmund144

ALEKSANDER OLIN

Komusutra

10 sierpnia 1994 roku Aleksander Kwaśniewski odwiedził w Szpitalu Bródnowskim w

Warszawie rekonwalescenta po operacji chirurgicznej, Krzysztofa Łukomskiego.

12 sierpnia 1994 Aleksander Kwaśniewski przyjął delegację parlamentu Tajlandii.

Antoni Styrczula Rzecznik Kancelarii Prezydenta

0. Alibi

Jeszcze raz spojrzał na kontrolkę plazmotronu. Dioda rezerwy już nawet nie migała,

ale złowieszczo paliła się ciągłym, czerwonym światłem. Może energii starczy jeszcze na

jeden strzał. A może nie. Ruska ruletka. Cholerne pięćdziesiąt metrów. A przecież to tylko

jednominutowy spacerek po błotnistej polance, jeden skok przez strumyczek i można wracać

do domu. 007 przymrużył oczy i niemal realnie na ekranie wyobraźni ujrzał holowizor

szemrzący w kącie przytulnej niszy mieszkaniowej, ujrzał też gwałtowny wzrost potencjału

na elektronicznym koncie, a ponadto oczyma duszy 007 widział wyciągniętą rękę I Sekretarza

Projektu, a w niej złotą kartę wstępu do Orgazmolandu.

Nie będę przecież gnił w tych paprociach pięćdziesiąt milionów lat, aż te kurwy

wyzdychają - pomyślał 007, odepchnął trzymetrowy liść i zaczął biec przez błoto tak

wielkimi susami, że po każdym takim susie miał wrażenie, że przy następnym majtająca się

na pasku trzykilogramowa kamera holowizyjna wydziobie mu obiektywem dziurę w prawej

nerce. Do strumienia zostało jeszcze dwadzieścia metrów. 007 próbował lewą ręką

przeciągnąć kamerę nieco bardziej na plecy. Jednak wrażenie bycia tłuczonym młotkiem po

kręgosłupie okazało się gorsze od dziobania po nerce. Na szczęście problem kamery

niespodziewanie uległ przyspieszonej miniaturyzacji. Z krzaczorów wyskoczyła podwójna

dawka tego, czego 007 najbardziej się obawiał - dwa welocyraptory - niniejszy dwumetrowy i

większy na oko prawie trzy i półmetrowy. 007 wiedział, że ma szczęście w nieszczęściu.

Gady zwykle osaczające ofiarę z dwóch stron tym razem nadciągały z jednego kierunku. 007

uniósł plazmotron. Serce jedynego ssaka w tej okolicy trzepotało się jak kanarek w kuchence

mikrofalowej. 007 wiedział, że ma w porywach tylko jeden strzał, jeżeli w ogóle. Wczoraj pół

ładunku plazmy poszło na odstraszenie tyranozaurów wałęsających się nad tym strumieniem.

Jednak tyranozaury przestraszyły się tylko trzech pierwszych błyskawic, które 007 posłał w

powietrze, a potem oswoiły się z nowym zjawiskiem i zrobiły się tak upierdliwe, że 007

nakręcił z tyranozaurami tylko parę kilkusekundowych migawek, a potem wkurwił się i

wytłukł je co do nogi, zużywając dobre kilkadziesiąt megawatów energii...

Welocyraptory były już tuż, tuż - trzydzieści metrów. 007 niemal słyszał przelatujące

przez głowę strzępy krzyżujących się w panice zdań: „Panno Święta, co Jasnej bronisz

Częstochowy... Jak mnie klona do życia przywróciłaś cudem... Ojcze nasz... Hare kriszna,

kriszna hare, hare kriszna, hare hare...”

Brakowało dziesięć metrów do tego, by 007 przy współpracy welocyraptorów uzyskał

szansę widzenia z adresatami modlitw. Jednak błysk plazmotronu udaremnił pojawienie się

tej szansy. 007 nacisnął spust w momencie, kiedy większy z gadów nieopatrznie zabiegł

drogę mniejszemu. Oba cielska znalazły się w jednej linii i błyskawica plazmy w ułamku

sekundy zamieniła je w deszcz skwierczących skwarków padających na błotnistą polanę. 007

nie tracił czasu na napawanie się zwycięstwem. Zwłaszcza że mogło to być ostatnie

zwycięstwo, zważywszy poziom energii w plazmotronie. 007 w trzy sekundy wykonał

dziesięć skoków i wreszcie dotarł do strumienia.

Kurwa, w lewo czy w prawo? - 007 próbował dostrzec w błocie swoje własne ślady,

które zostawił rano. Jednak błotnisty brzeg był dosłownie zadeptany przez tabun małych

skutellozaurów, które koło południa przydreptały do wodopoju. 007 nacisnął zielony przycisk

pilota dyndającego na jednej ze sprzączek kombinezonu. Sygnał ćwierknął ze skrzypowego

zagajnika, znajdującego się za strumieniem, kilkanaście metrów w lewo.

- Całkiem nieźle ją zamaskowałem - mruknął 007 do siebie i ruszył w kierunku

maszyny czasu. Strumień opłukiwał buty z błota. Nagle na powierzchni wody pojawiły się

drobne prążki. Głuchy łoskot uderzył 007 w uszy, a wibracja gruntu połaskotała w pięty. 007

odblokowywał już rygiel pokrywy włazu, kiedy z lasu za błotnistą polaną, przez którą przed

chwilą 007 przebiegł, ponad gęstwiną liści niczym peryskop pojawiła się charakterystyczna

ohydna morda.

- Spierdalaj stąd, chuju... - szepnął 007 w kierunku tyranozaura i drżącym palcem

zaczął naciskać kod cyfrowy na pokrywie. Z nerwów zamiast szóstki 007 nacisnął dziewiątkę

i musiał całą operację znoszenia blokady powtarzać od początku. Tyranozaur leniwie wylazł z

krzaków na polanę. Balansując ogonem, schylił się i najpierw powąchał, a potem polizał błoto

nasączone aromatem welocyraptorów zgrillowanych w plazmowym ogniu. W tym momencie

syknął pneumatyczny odźwiernik i pokrywa odskoczyła ze szczękiem. Tyranozaur, słysząc

nieznany dźwięk, odskoczył na dwa metry, a potem z zaciekawieniem spojrzał prosto w oczy

Kwaśniewskiego 007.

Były chwile, że Kwaśniewski 007 żałował, że jest klonem i do tego czaskaderem. To

była właśnie taka chwila. Kwaśniewski 007 bez przekonania wycelował plazmotron w

kierunku gada i nacisnął spust. Plazma ledwie czknęła na odległość dwu metrów, a tyranozaur

w odpowiedzi prychnął jedynie i walnął ogonem w błoto. Kwaśniewski 007 nie miał zamiaru

wrócić do bazy nadgryziony jak 006. Jednym skokiem znalazł się we wnętrzu kabiny i

zatrzasnął klapę. Pasów jednak nie zdążył zapiąć, gdyż potężny wstrząs targnął ciałem

czaskadera o pulpit sterowniczy.

Jeśli ten skurwiel uszkodzi stabilizator... - 007 zdrętwiał na tę myśl, jednak na dalsze

myślenie nie było czasu. Wielka morda kuła w pancerną szybę.

- Zaraz cię, kutasie, urządzę... - krzyknął 007, zapiął wreszcie pas, włączył antypole

ochronne i rozrusznik ssawy grawitacyjnej. Podróż w czasie wymaga zakrzywienia

czasoprzestrzeni W mobilny bąbel. Ssawa grawitacyjna powoduje, że na czas jednej

nanosekundy znaczna część ziemskiej grawitacji koncentruje się wokół pojazdu, wypychając

jego zawartość w przeszłość lub przyszłość w zależności od ustawienia spinów. Kwaśniewski

007 przesunął suwak przyspieszacza temporalnego. Tyranozaur znalazł się w strefie bąbla

startowego. Jak zassany odkurzaczem poleciał w kierunku jego centrum, razem z gałęziami,

błotem i wodą ze strumienia... A pięciocentymetrowej grubości antypole ochronne otaczające

pancerz pojazdu zrobiło z tej materii prehistoryczną mielonkę.

- Oż kurwa, nie nastawiłem współrzędnych - pomyślał Kwaśniewski 007, lecz nic już

nie zdołał zrobić. Suwak przyspieszacza temporalnego był przesunięty przecież do przodu.

007 stracił przytomność.

***

- 007 macie już cztery lata, jesteście dojrzałym klonem, przeszliście wszechstronne

przeszkolenie, czas najwyższy, żebyście poznali prawdę: 007 jesteście pochodnym bratem

Prezydenta Tysiąclecia - uroczystym tonem powiedział I sekretarz projektu.

007 poczuł, że łzy same podpływają mu do oczu. Wziął wieniec z rąk I sekretarza i

zrobił trzy kroki w kierunku granitowej piramidy, w której od lutego 2008 roku, u stóp Pałacu

Prezydenckiego, w samym centrum geometrycznym placu Defilad spoczywały zwłoki

Aleksandra Kwaśniewskiego. 007 przyklęknął i złożył wieniec.

- A więc nie jestem doświadczalnym sierotą, probówkowym bękartem, popłuczyną ze

zlewki laboratoryjnej... Nie, moim bratem macierzystym, pośmiertnym dawcą tkanki jest sam

Prezydent Tysiąclecia - klon 007 łkał i nie wstydził się tego. Po raz pierwszy od czterech lat

poczuł się naprawdę związany z rzeczywistością społeczną, w której przyszło mu się

wylęgnąć.

Chwila zadumy minęła. 007 wstał z kolan, odwrócił się i mocnym krokiem zbliżył do

I sekretarza projektu.

- 007, nie musicie pytać... Czytam to pytanie w waszych oczach: „Dlaczego?” Tak? -

zaczął I sekretarz. - Dlatego, że znamy tylko trzy przypadki mutacji genetycznej powodującej

wrodzoną odporność na przyspieszenie temporalne występujące przy przemieszczaniu się

bąbla czasoprzestrzennego. Na czterdzieści milionów testów przeprowadzonych w latach

2090-2095 tylko trzy wykazały obecność pożądanej sekwencji. Pierwszym nosicielem okazał

się seryjny gwałciciel ze Stąporkowa, przebywający obecnie w zamrażalni penitencjarnej w

Kielcach, drugim nosicielem jest jeden z pacjentów Głównego Perforatorium Mózgowego

bielskopodlaskiego Makropolis, cierpiący na psychozę maniakalno-depresyjną, trzecim

nosicielem zupełnie przypadkowo okazał się właśnie twój brat macierzysty, Aleksander

Kwaśniewski, a ściślej rzecz ujmując, jego mumia. Komisja etyczna rozpatrzyła dokładnie

wszystkie te kandydatury i z oczywistych względów właśnie zwłoki Prezydenta Tysiąclecia

zostały wybrane jako dawca tkanki najwartościowszej z punktu widzenia całego projektu;

jako dawca życia dla całej serii nieustraszonych klonów, które poniosą polskie DNA ku

krawędziom czasu w przeszłość i przyszłość...

- Ku chwale ojczyzny! - 007 odruchowo się wyprężył.

- Nie, nie, spocznijcie, 007, przepraszam za ten patos... Ale widzę, że dali wam w kość

na przeszkoleniu... -głos I Sekretarza brzmiał ciepło, prawie serdecznie.

- Przepraszam, towarzyszu Sekretarzu, czy wiadomo już, jakie będzie moje zadanie?

- Tak, 007. Wasze zadanie jest podwójne. Po pierwsze będziecie kontynuowali robotę

006, takie tam filmiki dokumentalne dla Spielberga... Wiecie, w latach dziewięćdziesiątych

ubiegłego wieku Spielberg oparł na tym, co mu dostarczycie, te swoje nieudolne animacje.

- Przepraszam, towarzyszu, to, co nakręcę, mam osobiście dostarczyć Spielbergowi?

- Dokładnie tak, to druga część waszej misji. Przy okazji, wiecie, musicie dostać od

Spielberga hasło i numer konta, na którym zapłata w złocie za całą robotę czeka już prawie

sto lat w sejfie szwajcarskiego banku. Wiecie, 007, dochody z usług temporalnych dla

nieżyjących już klientów mają szansę do 2100 roku osiągnąć dziesięć procent całego eksportu

PRL (od aut. - Polskojęzyczny Region Lingwistyczny - największa jednostka terytorialna

środkowo-wschodniej Europy).

007 nie odzywał się. Myślał nad czymś.

- 007 nie rozmyślajcie za dużo, wieczorem dostaniecie kostkę programową ze

szczegółami. A, jeszcze jedno, jeżeli jakimś cudem... awaria... nie wiem co... zapłaczecie się

w okolice 1953 roku, to, wiecie, unikajcie jak ognia matki Prezydenta Tysiąclecia...

007 spojrzał pytająco.

Olin Aleksander - Komusutra.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: