Hogan James P - Giganci T 3 - Gwiazda gigantow.pdf - Hogan James P - ssaaggaa

James P. Hogan

Gwiazda Gigantów

Tom III Trylogii Gigantów

Przełożyła Anna Reszka

Wydanie oryginalne: 1981

Wydanie polskie: 1993

Prolog

Na początku czwartej dekady dwudziestego pierwszego wieku wydawało się, że

ludzka rasa w końcu nauczyła się żyć w pokoju i ruszyła ku gwiazdom. Porzuciwszy

wyniszczający wyścig zbrojeń i zlikwidowawszy większość swoich sił

strategicznych, supermocarstwa przeznaczyły zaoszczędzone w ten sposób miliardy

na wdrożenie zachodnich technologii w Trzecim Świecie. Wraz ze wzrostem

dobrobytu, bezpieczeństwa, poziomu i jakości życia, które były wynikiem globalnego

uprzemysłowienia, nastąpiło zmniejszenie populacji i wyglądało na to, że bieda, głód

oraz większość odwiecznych plag przestaną wreszcie gnębić ludzkość. Podczas gdy

rywalizacja między Stanami Zjednoczonymi a Związkiem Radzieckim zmieniła się w

wojnę dyplomatyczną o polityczne i ekonomiczne wpływy w stabilizujących się

państwach, ludzka żądza przygody znalazła wyraz we wznowionym

międzynarodowym programie kosmicznym, który przybrał formę nowej fali podróży

na inne planety i badań Układu Słonecznego, prowadzonych przez specjalne Siły

Kosmiczne Organizacji Narodów Zjednoczonych, UNSA. Szybko postępowała

eksploatacja księżycowych złóż, pojawiły się stałe bazy na Marsie i na orbicie wokół

Wenus, a załogowe wyprawy dotarły do planet zewnętrznych.

Największym jednak wydarzeniem tych czasów był przewrót w nauce, który

nastąpił po pewnych odkryciach dokonanych na Księżycu i Jowiszu. W ciągu

zaledwie kilku lat seria zdumiewających znalezisk podważyła poglądy nie

kwestionowane od początków istnienia nauki, zmusiła do napisania na nowo historii

Układu Słonecznego i zakończyła się pierwszym zetknięciem człowieka z wysoko

rozwiniętymi cywilizacjami obcych.

Nie znana do tej pory planeta, nazwana Minerwą przez badaczy, którzy

odtworzyli jej dzieje, zajmowała niegdyś, w chwili powstania Układu Słonecznego,

pozycję między Marsem a Jowiszem i zamieszkana była przez wysoko rozwiniętą

rasę mierzących ponad dwa metry wzrostu obcych, znanych jako Ganimedejczycy,

ponieważ pierwsze dowody ich istnienia pochodziły z Ganimedesa, największego z

księżyców Jowisza. Kwitnąca ganimedejska cywilizacja zniknęła nagle dwadzieścia

pięć milionów lat temu. Niektórzy ziemscy naukowcy przypuszczali, że pogarszające

się warunki środowiska na Minerwie zmusiły „Gigantów” do migracji do jakiegoś

innego układu gwiezdnego, ale nie rozstrzygnięto do końca tej kwestii. Dużo później

– jakieś pięćdziesiąt tysięcy lat przed obecnym okresem historii Ziemi – Minerwa

uległa zagładzie. Większa część jej masy, wyrzucona na skraj Układu Słonecznego,

utworzyła Pluton z jego ekscentryczną orbitą. Z pozostałości zaś, pod wpływem

przyciągania Jowisza, powstał pas asteroidów.

Podczas gdy nadal dopasowywano elementy tej łamigłówki, wrócił statek

kosmiczny starożytnej cywilizacji ganimedejskiej. Efekt relatywistycznej dylatacji

czasu w połączeniu z technicznymi kłopotami z zakrzywiającym czasoprzestrzeń

systemem napędowym statku sprawił, że dwadzieścia parę lat, które upłynęło na jego

pokładzie, odpowiadało około miliona razy dłuższemu okresowi na Ziemi. Shapieron

opuścił Minerwę przed nadejściem tego, co przydarzyło się reszcie ganimedejskiej

rasy, i dlatego załoga nie była w stanie potwierdzić ani obalić teorii wysuniętych

przez ziemskich naukowców. Giganci zostali na Ziemi przez sześć miesięcy,

wspólnie z ziemskimi badaczami usiłując znaleźć więcej danych, i harmonijnie

wtopili się w miejscową społeczność. Ludzkość znalazła przyjaciół, a ostatni

przedstawiciele ganimedejskiej rasy znaleźli – tak przynajmniej sądzono – dom.

Stało się jednak inaczej. W czasie badań odkryto ślad wskazujący na to, że

Ganimedejczycy przenieśli się w okolice gwiazdy z konstelacji Byka, którą nazwano

„Gwiazdą Gigantów”. Nie było żadnej gwarancji, tylko nadzieja. Wkrótce Shapieron

wyruszył w drogę, zostawiając za sobą zasmucony, lecz pod pewnymi względami

mądrzejszy świat.

Obserwatoria radioastronomiczne po drugiej stronie Księżyca wysłały wiadomość

w kierunku Gwiazdy Gigantów, żeby uprzedzić o przybyciu Shapierona . Chociaż

pokonanie całego dystansu przez sygnały miało zająć lata, i tak powinny dotrzeć na

długo przed statkiem. Ku zdumieniu naukowców, którzy ułożyli przekaz, odpowiedź

pochodząca z Gwiazdy Gigantów i potwierdzająca, że jest to nowy dom

Ganimedejczyków, nadeszła zaledwie w kilka godzin po wysłaniu komunikatu. W

tym czasie Shapieron już wyruszył i nie można było przekazać mu nowiny z powodu

zakrzywienia czasoprzestrzeni wywołanego przez napęd statku i uniemożliwiającego

odbiór fal elektromagnetycznych. Naukowcy na Ziemi nie mogli nic zrobić.

Shapieron zniknął w próżni, z której się wcześniej wyłonił, i miało minąć wiele lat

niepewności, zanim Ganimedejczycy na pokładzie dowiedzą się, że ich poszukiwania

nie poszły na marne.

Przekaźniki na ciemnej stronie Księżyca przez następne trzy miesiące wysyłały z

przerwami kolejne sygnały, ale nie otrzymano żadnej odpowiedzi.

Hogan James P - Giganci T 3 - Gwiazda gigantow.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: