Baer_Tracy_Pulapka_zwana_miloscia.pdf

TRACY BAER

PUŁAPKA ZWANA MIŁOŚCIĄ

PrzełoŜyła Renata Kochan

ROZDZIAŁ 1

Tej zimowej nocy było bardzo zimno. Dobywająca się z nozdrzy końskich para

momentalnie zmieniała się w biały obłoczek, kopyta wystukiwały twarde stakkato na

zamarzniętym śniegu, a mimo to Abby Mills czuła nieodpartą potrzebę, by pędzić przed

siebie, wciąŜ dalej i dalej, wydającą się nie mieć końca, rozległą równiną. Wiedziała, Ŝe albo

znajdzie odpowiedź na dręczące ją pytanie, której tak długo szuka, albo wyczerpana do reszty

osunie się z siodła.

Miała uczucie, Ŝe stanowi jedność z koniem i wszechświatem. Tu, na tej pokrytej

śniegiem równinie nie było autobusów i samochodów, przypominających boleśnie, Ŝe juŜ

wkrótce upomni się o nią dzień powszedni ze wszystkimi swymi problemami.

Drobniutkie lodowate płatki śniegu kłuły niby cienkimi igiełkami jej twarz. Była

wdzięczna za ten niewielki ból, pozwalał jej nie tracić kontaktu z rzeczywistością. Przechyliła

się ponad szyją klaczy.

- Właśnie tego potrzebuję, Malinko - szepnęła do zwierzęcia - szalonego pędu i

wiatru we włosach. Uleć ze mną daleko, daleko stąd, zawieź mnie do oazy spokoju.

Oaza spokoju to było miejsce ze snów, do którego często uciekała w myślach, będąc

jeszcze małym, często smutnym dzieckiem. Co prawda miała rodziców, lecz mimo iŜ ją

kochali i robili wszystko, aby ją uszczęśliwić, nie umieli nawiązać z nią bliŜszego

uczuciowego kontaktu. Ów chłód emocjonalny, kładący się cieniem na jej dzieciństwie,

sprawił, Ŝe w Abby nigdy nie zrodziło się pragnienie, aby wyjść za mąŜ i samej mieć dzieci.

Było wręcz przeciwnie.

Jako mała dziewczynka nigdy nie bawiła się z koleŜankami w rodzinę, za to zawsze

sobie wyobraŜała, Ŝe lalki są jej braćmi i siostrami, których nie miała. W szkole uchodziła za

doskonałą, a przy tym pewną siebie uczennicę, była ładna i powszechnie lubiana, nie miała

zatem powodu się skarŜyć. WszakŜe jej dzieciństwo i wczesna młodość nie naleŜały do

najszczęśliwszych, a i teraz, przy swoich dwudziestu czterech latach czuła, Ŝe to, co naprawdę

liczy się w Ŝyciu, po prostu przeszło niepostrzeŜenie obok niej...

Na czternaste urodziny otrzymała od rodziców w prezencie lekcje jazdy konnej. Od

tego czasu regularnie odwiedzała stadninę. Malinka była jeszcze źrebięciem, kiedy Abby

znalazła się tam po raz pierwszy, za małym, aby pokonać nawet najmniejszą przeszkodę.

Przez długi czas musiała więc jeździć na innym koniu, lecz jej serce nieodwołalnie naleŜało

do Malinki.

To na Malince pokłusowała któregoś dnia do wytęsknionej oazy spokoju, siedząc na

jej grzbiecie oddawała się marzeniom i snuła plany na przyszłość. Podczas jednej z takich

wypraw zdecydowała się studiować rolnictwo, na długo przedtem, zanim jej szkolne

koleŜanki podjęły jakąkolwiek decyzję w tym względzie. Absolutnie przekonana o słuszności

swego wyboru, ukończyła z odznaczeniem college, a w niedługi czas potem uzyskała jeszcze

dyplom z zakresu hodowli bydła.

śycie w Deerfield, z jego ruchem ulicznym, zatłoczonymi chodnikami i sklepami,

biurowcami i lokalami tanecznymi nie dawało jej wszakŜe zadowolenia, choć znalazła

ciekawą pracę w działającym dla potrzeb rolnictwa instytucie badawczym. Nie, nie mogła tu

znaleźć swojej oazy spokoju, musiała jej szukać poza Deerfield. Zanim to sobie jednak

ostatecznie uświadomiła, spędziła wiele bezsennych nocy.

KaŜdego dnia zaraz po pracy jeździła do stadniny, aby odbyć przejaŜdŜkę na Malince.

Od razu z pierwszej pensji wpłaciła za nią zaliczkę, a potem co miesiąc wpłacała pewną

sumę. Młodszy koń z pewnością byłby lepszym interesem, lecz Abby od samego początku

chciała zostać właścicielką wyłącznie Malinki. Pragnęła mieć ją zawsze obok siebie, niestety

w Deerfield nie miała jej gdzie trzymać.

To Paul, kolega, z którym od czasu do czasu wychodziła tu i tam, pomógł jej podjąć

decyzję. JuŜ podczas nauki w High Scool i potem, gdy był w college’u, kaŜdego lata pracował

na farmie, więc zaproponował Abby to samo.

Kiedy Paul mówił o przyrodzie, czynił to niemal tak, jak gdyby był poetą. Nieraz

nachodziła ją myśl, aby zabrać go ze sobą do stadniny i wyruszyć wraz z nim konno do krainy

marzeń. Nie mogła się jednak przemóc. Nie chciała nikogo ze sobą zabierać do własnego,

intymnego świata, a juŜ z pewnością Ŝadnego męŜczyzny.

Abby była pewna, Ŝe zdarzy się coś, co całkowicie odmieni jej Ŝycie. Nie miała

konkretnego wyobraŜenia, co to miałoby być, wolała na razie o tym nie rozmyślać.

Przy tym wszystkim bardzo lubiła Paula i ceniła sobie jego rady, przyjaźń i szczerość.

Praca w instytucie badawczym trzymała ją przez całe lato w mieście. Gdyby mogła ten czas

spędzać na wsi, z pewnością by lepiej rozumiała, o czym Paul mówił przez cały czas. MoŜe

udałoby jej się coś znaleźć dla siebie i dla Malinki, jakąś stodołę czy starą farmę, którą dałoby

się doprowadzić do porządku.

W dwa tygodnie później Abby znalazła dokładnie to, czego szukała. Był to stary młyn

usytuowany na niewielkim wzniesieniu. W pobliŜu przepływał najczystszy potok, jaki

kiedykolwiek widziała. Nieco z tyłu stała mała stodoła. Naokoło rozciągały się sady,

warzywniki i pełne kwiatów ogrody.

Ku swemu zaskoczeniu, a przy tym wielkiej radości stwierdziła, Ŝe młyn po

dokonaniu drobnych napraw i przeprowadzeniu gruntownych porządków da się znowu

uruchomić. Znajdowało się tam parę antycznych mebli, oczywiście dość zniszczonych, ale

Abby wiedziała, jak je odnowić, a brakujące sztuki umeblowania postanowiła kupić na

aukcjach i wyprzedaŜach, oczywiście zwracając uwagę na to, aby pasowały do reszty i razem

tworzyły stylową całość.

Młyn był oddalony dobry kawałek drogi od stadniny. Abby przywiozła Malinkę

specjalnym samochodem do przewozu zwierząt, aby się przekonać, czy klacz będzie się tam

dobrze czuć. Kiedy stwierdziła, Ŝe jej ulubienicy podoba się nowe schronienie, od razu

postanowiła kupić młyn i stodołę. Na szczęście okazało się, Ŝe moŜe zrobić to w formie

miesięcznych rat.

Z początku trudno jej się było dogadać z właścicielem, lecz gdy ten zobaczył, Ŝe jej

zamiary są naprawdę powaŜne i jak umiejętnie obchodzi się z koniem, odniósł wraŜenie, Ŝe

oddaje swoją posiadłość w dobre ręce.

- Ten młyn ma sto pięćdziesiąt lat - poinformował. - Zbudował go mój dziadek.

Abby wiedziała, Ŝe kupno takiego gospodarstwa wiąŜe się ze sporą

odpowiedzialnością. Owo historyczne miejsce naleŜało za wszelką cenę utrzymać w

charakterystycznym dla niego stylu.

Natychmiast podzieliła się tą wielką nowiną z rodzicami, a nieco później podpisała akt

kupna i rozpoczęła przygotowania do przeprowadzki. Zamiast, jak dotychczas, spędzać tylko

lato na wsi, miała tu pozostać do końca Ŝycia.

Samochodem jechało się tu z Deerfield niecałą godzinę, lecz młyn znajdował się

dostatecznie daleko od zgiełku wielkiego miasta, zatem Abby musiał gruntownie zmienić

swój dotychczasowy styl Ŝycia.

Paul bardzo się cieszył z jej decyzji i podarował jej z tej okazji zestaw przyrządów do

badania gleby.

Abby nazwała swój nowy dom „Oazą Spokoju”.

ROZDZIAŁ 2

Z grubej deski znalezionej w stodole Abby sporządziła szyld. Wycięła w drewnie za

pomocą specjalnych narzędzi stylowane litery nowej nazwy posiadłości, zabejcowała deskę i

polakierowała, po czym z nieopisaną dumą przytwierdziła ją nad drzwiami wejściowymi.

Od pierwszej chwili miała wraŜenie, Ŝe pod tym dachem ciągle jeszcze Ŝyją duchy

przeszłości. Dowodem na to wydawały się być stare lalki z gałganków znalezione w jednym z

pokoi, a takŜe wycięta z kolby kukurydzy oryginalna fajka.

Poprzedni właściciel nie powiedział jej za wiele o swych > przodkach, którzy tutaj Ŝyli

i gospodarowali, ale juŜ po kilku dniach, kiedy szukając zapomnianych skarbów przejrzała

zawartość wybudowanych szaf i strychu, traktowała wszystkie przedmioty naokoło jak

starych przyjaciół.

Był początek maja, gdy z radosnym sercem przystąpiła do prac renowacyjnych.

Wykorzystując światło dzienne starannie pociągnęła ramy okienne i Ŝaluzje ciepłą w tonacji,

Ŝółtą farbą. Nad oknami w części mieszkalnej młyna i pod okapem stodoły wymalowała

ornamenty kwietne i symbole, mające jej zapewnić ciche szczęście i dobre zbiory.

Wieczorami, po mozolnym przekopywaniu ogrodu i pracach zmierzających do przywrócenia

meblom ich pierwotnego wyglądu, wertowała zakupione przez siebie, poświęcone

ogrodnictwu ksiąŜki, aby jak najszybciej przystąpić do uprawy warzyw.

O tej porze roku sady stanowiły prawdziwą rozkosz dla oczu. Drzewa owocowe,

okryte wręcz rozrzutną ilością kwiecia, zapowiadały bogate zbiory. Upajająca woń wpadała

przez szeroko otwarte okna docierając do najdalszych zakątków domu.

Pod koniec pierwszego tygodnia spędzonego w „Oazie Spokoju” Abby zajęła się

warzywnikiem. Pieczołowicie przygotowała grządki i wytyczyła ścieŜki, wydając

jednocześnie bezlitosną walkę chwastom. Ogródka kwiatowego nie chciała jednak zakładać

według z góry ustalonego planu. Cieszył ją urzekający barwami gąszcz rozkwitłych kwiatów i

ziół rosnących gdzie popadnie, zwaŜała tylko, aby nic nie wybujało zbyt wysoko, bo wtedy

zasłoniłoby słońce innym roślinom.

TuŜ pod oknami kuchennymi znajdowały się jeszcze resztki dawnych grządek z

ziołami. Abby posiała obok roślin wieloletnich takŜe inne: bazylię, pietruszkę, szczypiorek i

majeranek. Jesienią zamierzała te wszystkie zioła ususzyć.

Miała nawet ochotę sprawić sobie parę kur, bo to oznaczało codziennie świeŜe jajka,

lecz ostatecznie odłoŜyła tę sprawę do następnego roku. Najpierw musiała zająć się czym

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: