Harrison Harry - Ku gwiazdom 01 - Oblicza Ziemi.pdf - Harrison Harry - ssaaggaa

Tytuł oryginału

To the Stars, Homeworld

by PHANTOM PRESS INTERNATIONAL

GDAŃSK 1991

Redaktor Artur Kawiński

Opracowanie graficzne: Maria Dylis Ilustracja:

Radosław Dylis

PRINTED IN GREAT BRITAIN

Wydanie I

ISBN 8385276220C

OBLICZA ZIEMI

- To po prostu potworność! Nieprawdopodobna

kombinacja rur, zniszczonych zaworów i

współczesnej technologii. To wszystko powinno

zostać wysadzone w powietrze i poskładane

ponownie.

- Nie jest tak źle, wasza dostojność. Naprawdę,

wydaje mi się, że nie jest aż tak źle - Radcliffe

otarł nerwowo wierzchem dłoni koniuszek

poczerwieniałego nosa. Widząc, że pozostał na

niej wilgotny ślad, spojrzał ze wstydem na

stojącego tuż obok wysokiego inżyniera. Ten

jednak wydawał się tego nie dostrzegać.

Radcliffe wytarł skrupulatnie dłoń o nogawkę

spodni. - To wszystko działa, produkujemy tutaj

doskonały jakościowo spirytus...

- Działa, ale jedynie na słowo honoru - Jan

Kulozik był już zmęczony i nie starał się tego

ukrywać. W jego głosie pobrzmiewały ostre

nuty. - Wszystkie te uszczelki dławikowe

powinny zostać wymienione natychmiast, w

przeciwnym wypadku to wszystko może

eksplodować! Powinniście to zrobić już dawno i

to bez żadnej pomocy z mojej strony. Spójrz

tylko na te przecieki i kałuże pod spodem.

- Natychmiast rozkażę tu posprzątać, wasza

dostojność.

- Nie o to mi chodzi. Najważniejszą sprawą jest

zaplombowanie wszystkich przecieków. To na

początek. Zrób coś konstruktywnego,

człowieku. To rozkaz.

- Zostanie zrobione, jak wasza dostojność mówi.

Drżący Radcliffe schylił głowę w wyrazie

posłuszeństwa i pokory. Jan, spoglądając z

góry na tę łysiejącą już głowę, na zlepione

olejem i pokryte łupieżem resztki włosów, czuł

jedynie obrzydzenie. Ci ludzie nigdy się niczego

nie nauczą. Nie są w stanie myśleć za siebie.

Nawet wydane wcześniej polecenia realizowane

są jedynie w połowie. Ten stojący przed nim

dyspozytor był równie efektywny, jak kolekcja

antycznych kolumn frakcyjnych,

fermentacyjnych kadzi i pordzewiałych rur,

które składały się na te dziwaczne,

wykorzystujące paliwo roślinne, zakłady.

Instalowanie tutaj zespołu automatycznego

sterowania procesami wydawało się zwykłą

stratą czasu.

Wpadające przez wysokie okna zimne światło z

ledwością wyłuskiwało z mroku stojące w hali

ciemne kształty maszyn i urządzeń; nieliczne

reflektory rzucały na podłogę plamy żółtego

blasku. Nagle w polu widzenia ukazał się jeden z

pracowników. Zawahał się na moment,

przystanął i sięgnął do kieszeni. Ruch ten nie

uszedł uwadze Jana.

- Ty tam! Uważaj człowieku! - wykrzyknął.

Rozkaz był niespodziewany i zaskakujący.

Pracownik nie spodziewał się, że inżynier będzie

właśnie tutaj. Wystraszony upuścił płonącą

zapałkę prosto w kałużę płynu, przed którą stał.

Natychmiast buchnął wysoki płomień. Jan,

biegnąc po zawieszoną na ścianie gaśnicę,

barkiem odepchnął pracownika na bok. Zerwał

gaśnicę z haka i jeszcze w biegu przekręcił

zawór. Mężczyzna usiłował zadeptać płomienie,

ale jego gwałtowne ruchy podsycały jedynie

ogień.

Z gaśnicy wystrzeliła struga białej piany i Jan

skierował ją w dół. Ogień został natychmiast

zduszony, lecz płomienie wykwitły na

nogawkach spodni pracownika. Jan skierował

biały strumień na jego nogi, a po chwili, w

przypływie gniewu, podniósł dyszę i pokrył

puszystą pianą tors i głowę mężczyzny.

- Jesteś głupcem! Zupełnym głupcem!

Zakręcił zawór i odrzucił gaśnicę. Spoglądał

zimno na stojącego przed nim pracownika, który

kaszlał gwałtownie i wycierał pokryte białą pianą

oczy.

- Wiesz przecież, że palenie jest tutaj

zabronione. Musiano powtarzać ci to

wystarczająco często. A ty w dodatku stoisz pod

napisem zabraniającym palenia.

- Ja... Ja nie czytam zbyt dobrze, wasza

dostojność - mężczyzna zakrztusił się i splunął

gorzkim płynem na podłogę.

- Niezbyt dobrze. Prawdopodobnie wcale. Jesteś

zwolniony. Wynoś się stąd.

- Nie, wasza dostojność, proszę tak nie mówić -

jęknął mężczyzna, spoglądając na Jana pełnym

przerażenia wzrokiem. - Pracuję ciężko - moja

rodzina - przez lata na zasiłku...

- A teraz pozostaniesz na zasiłku do końca życia

- powiedział zimno Jan, chociaż na widok

klęczącego przed nim w kałuży piany

mężczyzny czuł, jak rozdrażnienie zaczyna go

powoli opuszczać. - I ciesz się, że nie oskarżę

cię o sabotaż.

Sytuacja stała się nie do zniesienia. Jan

odwrócił się i odszedł do sterowni, nieświadom

ścigających go spojrzeń dyspozytora i

milczącego pracownika. Tutaj było o wiele

przyjemniej. Mógł się rozluźnić, uśmiechnąć,

spoglądając na lśniący porządek instalacji,

którą właśnie zmontował.

Izolowane kable wiły się we wszystkich

kierunkach, spotykając się ostatecznie w

module kontrolnym. Nacisnął w odpowiedniej

sekwencji kilka przycisków elektronicznego

zamka i pokrywa odsunęła się cicho, łagodnie i

z gracją. Mikrokomputer w samym sercu tego

urządzenia sterował wszystkim z nieomylną

precyzją. Końcówka terminala spoczywała w

uchwytach u pasa. Wyjął ją, wetknął do

komputera i wystukał na klawiaturze polecenie.

Ekran rozjaśnił się natychmiastową

odpowiedzią. Żadnych problemów, nie tutaj.

Chociaż oczywiście nie odnosiło się to do

innych miejsc w tym zakładzie. Gdy zarządał

generalnego raportu o stanie technicznym

urządzeń, na ekranie zaczęły pojawiać się

maszerujące w górę linie:

ZAWÓR AGREGATU 376L9 PRZECIEK ZAWÓR

AGREGATU 389P6 DO WYMIANY ZAWÓR

AGREGATU 429P8 PRZECIEK Było to tak

deprymujące, że szybkim naciśnięciem

odpowiedniego przycisku skasował te dane. Od

strony drzwi dobiegał go cichy, pełen respektu

głos Radcliffe'a:

- Proszę o wybaczenie, inżynierze Kulozik, ale

chodzi mi o Simmonsa. Tego człowieka, którego

pan właśnie zwolnił. To dobry pracownik.

- Nie wydaje mi się - gniew ucichł, ustępując

miejsca rozwadze. Jan jednak postanowił być

stanowczy. - Wielu ludzi z utęsknieniem czeka

na jego posadę. Ktoś inny może wykonywać tę

pracę równie dobrze - a nawet lepiej.

- On uczył się przez lata, wasza dostojność.

Lata. To o czymś świadczy. A teraz będzie na

zasiłku.

- Zapalenie zapałki świadczy o czymś więcej. O

głupocie. Przepraszam. Nie staram się być

okrutny, lecz muszę także myśleć o pozostałych

pracownikach. Co wy wszyscy robilibyście,

gdyby on rzeczywiście spalił ten zakład? Jesteś

dyspozytorem, Radcliffe i w taki właśnie sposób

powinieneś myśleć. Jest to trudne i może nie

być rozumiane przez innych, ale wierz mi, to

właśnie metoda. Zgadzasz się ze mną, prawda?

Nim padła odpowiedź, poprzedziła ją chwila

widocznego wahania.

- Oczywiście. Ma pan zupełną rację.

Harrison Harry - Ku gwiazdom 01 - Oblicza Ziemi.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: