Back to life - Prolog by Moniaaa2712.pdf - BACK TO LIFE - niebanalna4

Autor: Moniaaa2712

Beta: Aniaaaa.a

Spis treści:

Prolog

str. 2

~ 1 ~

~ Prolog ~

Od dwóch lat jej życie ograniczało się do czterech ścian. Kolejny

smutny dzień mijał bezpowrotnie, a ona wiedziała, że coś wymyka jej

się z rąk, mimo iż to był świadomy wybór. Odseparowana od

znajomych i świata zewnętrznego, myślała tylko o zakończeniu swojej

marnej egzystencji. Całe życie dziewczyny, było szare i ponure. Nawet

pokój świadczył o oderwaniu się od rzeczywistości. Ściany pomalowane

na czekoladowo, w ciemności przypominały bardziej czerń, na lampach

i półkach zalegał kilkutygodniowy kurz i pajęczyny. Ona sama też

wyglądała na wyjątkowo zaniedbaną. Brązowe włosy ułożone były w

artystyczny nieład, poskręcane i nieczesane od dłuższego czasu. Rzeczy

nosiła te same po kilka dni, nie wysilając się nawet, żeby przebrać się

w koszulę nocną do snu, który i tak rzadko jej towarzyszył. Gdy

zmęczenie brało górę nad strachem przed zamknięciem oczu, zawsze

miała koszmary, które zrywały ją z krzykiem z objęć Morfeusza. Nawet

rozmowa z rodzeństwem, nie sprawiała dziewczynie żadnych

przyjemności.

Siedziała w bujanym fotelu – pamiątce po matce – wymyślając

kolejny sposób na zakończenie swojej marnej wegetacji, gdy do pokoju

wszedł brat.

- Bello, kochanie. Kolacja czeka na ciebie w kuchni. – Powiedział

zrezygnowanym tonem, wiedząc, że ona i tak mu nie odpowie, a tym

bardziej nie dołączy do swojego rodzeństwa.

- Nie masz zapewne ochoty zejść… - Zaczął po chwili patrząc na

siostrę. – Przyniosę ci ją tutaj.

Podszedł do stolika, stojącego pod oknem i zabrał ze sobą talerze

z nietkniętym śniadaniem i obiadem. Gdy tylko zamknęły się drzwi,

Bella zaczęła płakać. Ukryła twarz w dłoniach i oparła głowę na

kolanach. Gdy po kilku minutach usłyszała ciężkie kroki brata, otarła

szybko łzy i na powrót zaczęła wpatrywać się w ścianę. Drzwi zaczęły

powoli uchylać się i do pokoju wszedł brat dziewczyny, położył talerz z

kolacją na stoliku i podszedł do siostry. Widząc brak jakiejkolwiek

reakcji na jego obecność, ukląkł przed nią i zaczął rozmasowywać

~ 2 ~

siostrze zdrętwiałe kończyny, które powinny być nogami, a były to w

rzeczywistości kości naciągnięte skórą.

- Bello… - Zaczął szeptem. – Siostrzyczko…

Nie otrzymawszy żadnej odpowiedzi, podjął decyzję, że musi być

bardziej stanowczy.

- Bello! Jeżeli nie masz zamiaru wrócić do świata żywych, tylko

nadal będziesz się zachowywać jak zombie, wiesz jak to się skończy…

Błagam cię! – W jego oczach pojawiły się łzy. – Błagam cię, Bello… Tak

dalej być nie może. Musisz zacząć wychodzić, musisz zacząć spotykać

się ze znajomymi, musisz… zacząć żyć! Brakuje nam ciebie. Alice cały

czas płacze, tęskni za tobą… Ja tęsknię…

Przestał prosić i powoli wstał. Spojrzał jeszcze raz na bladą,

wychudzoną siostrę i wyszedł. Gdy tylko drzwi się zamknęły,

dziewczyna zaczęła rozpaczliwie płakać. Wstała ze swojego bujanego

fotela, podeszła do okna i wyjrzała przez nie martwym wzrokiem. Było

już ciemno, mrok zalał całą okolicę. Granatowe, gęste chmury,

przesłoniły blask księżyca. Dziewczyna stała i patrzyła na

przejeżdżające samochody, na kobietę spacerującą z psem, na liście

drzew, poruszane przez wiatr. Patrzyła i sama nie wiedziała, czego

szuka. Spuściła swój wzrok na parapet i zauważyła, że kwiatek Hoya

Bella 1 , który dostała od Niego w prezencie urodzinowym, również

umierał, tak jak ona. Wzięła doniczkę do ręki, przytuliła ją do piersi,

osunęła się o ścianę i zaczęła ponownie rozpaczliwie szlochać.

Wyczerpana swoją bezradnością. Położyła się na ziemi, nadal tuląc

swój kwiat i zaczęła się zastanawiać, jak to zakończyć. Tabletki już

były. Skończyło się to płukaniem żołądka i nudnościami, przez kolejne

tygodnie. Wejście pod rozpędzone auto… Również… Kierowca zdążył

zahamować, złamała jedynie rękę upadając na jezdnię. Dziewczyna

była w rozpaczy.

Nagle podniosła się z ziemi, upadając wcześniej dwa razy,

odstawiła swój kwiatek na miejsce i usiadła do biurka. Powolnym

ruchem, jakby w zwolnionym tempie, wyciągnęła z szuflady pustą

kartkę papieru i długopis, który zdawał się być tak ciężki, jakby ważył

dziesięć kilogramów. Chciała napisać list do brata i siostry. Uznała

bowiem, że była im to winna. Tylko ich miała. Tylko oni nadal przy niej

1 Hoya Bel la - Pikny mały kwiat doniczkowy. Zdjcie w olderze „dodatki”.

~ 3 ~

byli, choć nie zasługiwała sobie na to. Po prawie godzinie jedyne, co

udało jej się napisać, to „Kochani”. Kartka nadawała się do

wyrzucenia, oprócz tego jednego, konkretnego słowa, widniały na niej

same hieroglify, ciężkie do odszyfrowania i plamy od słonych łez.

Zrezygnowana, odłożyła długopis i poczłapała w stronę łazienki.

Pochyliwszy się nad wanną, odkręciła ciepłą wodę. Przykucnęła przy

brzegu i wpatrywała się w kapiący strumień. Zaczęła odkręcać kurek i

zakręcać, odkręcać i zakręcać… Zaczęła żałować, że i życia nie można

tak łatwo przerwać…

~ 4 ~

Back to life - Prolog by Moniaaa2712.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: