Władek Andrzej Stasiuk.docx

Władek Andrzej Stasiuk. System komunistyczny został porównany w opowiadaniu do biblijnego potopu, po którym na nieboskłonie zajaśniała tęcza. Miejsce kościoła zajął wiejski kiosk, przyciągający stare kobiety i dzieci magią barw:
Kolor biały – Similac Isomil – to czystość, radość, niewinność i wieczna chwała, to barwa szat Chrystusa na górze Tabor, to bisior ze świątyni Salomona. Niebieski – Blue Ocean Deodorant – to kolor Matki Boskiej, firmamentu i tak jak biel znaczy nieskazitelność. Czerwień – Fort Moka Desert – to kolor Ducha Świętego, który wznieca ogień miłości i zjawia się w postaci ognistych języków, to także kolor Męki Pańskiej, krzyża i tych wszystkich, którzy drogą wiary szli aż po przelanie krwi. Czarny – John Players Stuyvesant – to śmierć, żałoba, smutek i przebłaganie, ale też wzgarda świata, odrzucenie, ciemności, które tylko nadprzyrodzona jasność może rozproszyć. Zieleń – Fa Fresh Creme and Soap – to kolor nadziei, bo szmaragdowa tęcza w Apokalipsie pojawia się na znak miłosierdzia Sądu. 

Właściciel kiosku staje się miejscowym guru – prorokiem głoszącym Nową Ewangelię. W niedługim czasie domy mieszkańców tej małej miejscowości zamienią się w miniatury kioskowej witryny. Na komodach, telewizorach i meblościankach dostojne miejsce zajmą kartony po sokach, butelki po Maxim Brandy bardziej kolorowe i aktualne niż zakurzone  oleodruki przedstawiające świętego Józefa w kolorze sepii, Matkę Boską w spłowiałym błękicie i czarno-białego Ojca Świętego . 

Dla współczesnego społeczeństwa świętością stało się życie, ale tylko dopóty dopóki jest ono życiem produktywnym. Desperackie chwytanie każdej chwili, by wypełnić ją pracą lub rozrywką służy zapomnieniu i ucieczce. Mircea Eliade uważał, iż jedną z najistotniejszych przyczyn myślenia w kategoriach religijnych jest pragnienie znieruchomienia czasu. Potwierdza to cykliczna koncepcja czasu w większości kultur tradycyjnych. Wraz z pojawieniem się pisma człowiek zaczyna myśleć linearnie, koncepcję swoją opiera na wierze w postęp. Przemiany cywilizacyjne znajdują swe odzwierciedlenie w przeobrażeniach ekonomicznych, społecznych, kulturowych i religijnych. Zdaniem religioznawcy i publicysty Radosława S. Czarneckiego laicyzacja jako szeroko rozumiany proces zeświecczenia różnych dziedzin życia dokonuje się na kilku płaszczyznach.

W świadomości człowieka następuje zasadnicze przesunięcie interpretacji. Najłatwiej to przesunięcie dostrzec możemy zadając sobie pytanie o pochodzenie świata i człowieka. Kultury tradycyjne wykorzystywały tutaj interpretację mitologiczną i religijną, kultury nowoczesne wykorzystują interpretację deistyczną,  agnostyczną, indyferentną, ateistyczną. Na tę istotną zmianę postrzegania świata i człowieka wpływ miały prądy filozoficzne – poczynając od starożytnych filozofów przyrody, scjentystów, sceptyków poprzez oświeceniowych racjonalistów, kończąc na egzystencjalistach i neopozytywistach.