Sandra Brown - Piętno skandalu.pdf - Brown Sandra - Karo1510

SANDRA BROWN

PIĘTNO SKANDALU

PROLOG

Nowy Jork, 1990

Wracała do Palmetto.

Jadę Sperry stanęła przy oknie swego biura, uchyliła żaluzje

i spojrzała z wysokości dwudziestego piętra na zapchaną

samochodami okolicę Lincoln Center. Silne podmuchy

zimnego wiatru rozwiewały trujące spaliny wypluwane

przez miejskie autobusy w brudne powietrze. Taksówki,

jak oszalałe żółte żuki, poruszały się zygzakiem po zatłoczonych

jezdniach. Piesi płynęli nieprzerwanym strumieniem,

przyciskając do siebie torby i pakunki.

Kiedy Jadę przeniosła się do Nowego Jorku, miała ogromne

problemy z przywyknięciem do tego ciągłego ruchu.

Skrzyżowania zdawały się stanowić śmiertelne zagrożenie.

Gdy stała przerażona na krawężniku którejś z ruchliwszych

ulic w sercu Manhattanu, zastanawiała się, co pierwsze

wgniecie ją w ziemię - pędząca taksówka, rozklekotany

miejski autobus czy horda pieszych napierających od tyłu,

zniecierpliwionych niepewnymi ruchami tej przyjezdnej.

W każdej nowej, trudnej sytuacji Jadę chowała głowę

w ramiona i parła do przodu. Nie poruszała się tak szybko

jak miejscowi, słuchała uważniej i mówiła mniej gwałtownie.

Nie czuła się jednak onieśmielona, tylko inna. Nie wpojono

jej potrzeby pośpiechu. Tam, gdzie się wychowała,

najbardziej zapracowanymi stworzeniami bywały ważki zawieszone

nad przybrzeżnymi mokradłami w letni dzień.

Zanim przyjechała do Nowego Jorku, zdążyła przywyknąć

do ciężkiej pracy i poświęceń. Przystosowała się i przetrwała,

ponieważ jej uparta duma rodem z Karoliny Południowej

była tak samo charakterystyczna jak sposób mówienia.

Dzisiaj to wszystko przyniosło owoce. Setki godzin spędzonych

na snuciu planów i projektów oraz na ciężkiej

pracy nareszcie zostały wynagrodzone. Nikt nie miał pojęcia,

ile trudu i łez kosztowało ją to, by móc powrócić do

rodzinnego miasta.

Wracała do Palmetto.

Tam mieszkali ci, którym należała się kara, a Jadę miała

szczery zamiar dopilnować, aby odpokutowali. Wymarzona

zemsta wreszcie była możliwa. Teraz Jadę miała władzę.

Nadal wyglądała oknem, ale niewiele z tego, co się działo

na dole, do niej docierało. Widziała trawy kołysane wiatrem

na nadbrzeżnych błotach. Czuła ostry zapach słonego powietrza

i rozkwitłych magnolii. W ustach miała smak wiejskiego

jedzenia. Strzeliste sosny zastąpiły wieżowce, a szerokie

ulice zmieniły się w leniwie wijące się polne drogi.

Pamiętała to powietrze - ciężkie i nieruchome. I hiszpański

mech osypujący się z konarów starych dębów.

Wracała do Palmetto.

A kiedy tam przyjedzie, rozpęta się piekło.

Palmetto, Karolina Południowa, 1976

- Gadasz!

- Jak Boga kocham!

- Łgarz z ciebie, Patchett!

- Jak myślisz, Lamar? Kłamię czy nie? Czy dobra dziwka

potrafi założyć gumę tylko samymi ustami?

Lamar Griffith popatrywał niepewnie na obu swych najlepszych

kumpli, Hutcha Jolly'ego i Neala Patchetta.

- Nie wiem, Neal. Potrafi?

- Po cholerę ja cię pytam? - szydził Neal. - Nigdy nie

byłeś u dziwki.

- A ty byłeś? - zarżał Hutch.

- Jasne. Wiele razy.

Trzej przyszli maturzyści zajmowali jeden z boksów baru

„Dairy Barn". Hutch i Lamar siedzieli obok siebie na pokrytej

dermą ławie. Po przeciwnej stronie stolika o blacie

z imitacji różowego marmuru rozpierał się Neal.

- Nie wierzę w ani jedno twoje słowo - odezwał się

Hutch.

- Stary mnie tam zaprowadził.

Lamar skrzywił się.

- Nie było ci głupio?

- Coś ty!

Hutch spojrzał na Lamara ze złością.

- On kłamie, ty głupku! - Odwrócił się z powrotem do

Neala i spytał: - Gdzie jest ten burdel?

Neal studiował swoje odbicie w szybie, w głębi boksu.

Grzywa ciemnoblond włosów opadała mu nisko na brwi

nad zmysłowymi, zielonymi oczami. Nieco podniszczona

marynarka w kolorach szkoły - kasztanowym i białym -

była z fasonem zsunięta z ramion.

- Nie mówiłem, że wziął mnie do burdelu. Powiedziałem,

że zaprowadził mnie do dziwki.

Hutch Jolly nie był tak przystojny jak jego kumpel Neal.

Był rosłym chłopakiem o niezgrabnych ruchach, szerokich,

kościstych ramionach i miał przeraźliwie rude włosy. Jego

uszy zdawały się wyrastać prostopadle z głowy. Przechylił

się i oblizał mięsiste wargi,

- Chcesz mi wmówić, że w tym mieście jest jakaś prostytutka

- powiedział konspiracyjnym szeptem. - Kto to

jest? Jak się nazywa? Gdzie mieszka?

Neal obdarzył kolegów leniwym uśmiechem.

- Sądzicie, że zdradziłbym to takim jak wy? Zaraz bym

się dowiedział, że dobijaliście się do niej, robiąc z siebie

idiotów. Musiałbym się za was wstydzić.

Zawołał kelnerkę i zamówił jeszcze jedną kolejkę cherry

coli. Kiedy podano pieniące napoje, Neal wyjął ukradkiem

srebrzystą piersiówkę z wewnętrznej kieszeni szkolnej marynarki

i wlał sporą porcję alkoholu do szklanki. Dopiero

teraz podał ją dalej. Hutch też sobie nalał bourbona.

Lamar odmówił.

- Nie, dzięki. Mam dość.

- Tchórz - skomentował Hutch i trącił go łokciem w żołądek.

Neal wsunął piersiówkę z powrotem do kieszeni.

- Mój stary powiada, że whisky i kobiety to dwie rzeczy,

których mężczyzna nigdy nie ma dość.

- Amen. - Hutch zawsze zgadzał się z tym, co mówił

Neal.

- Co o tym sądzisz, Lamar? - podpuszczał go Neal.

- Jasne. - Ciemnowłosy chłopak wzruszył ramionami.

Neal zmarszczył brwi w wyrazie niezadowolenia i oparł

się wygodnie.

- Coś ty taki humorzasty, Lamar? Jak nie potrafisz dotrzymać

kroku, to będziemy musieli się pożegnać.

W oczach Lamara pojawił się niepokój.

- Co konkretnie masz na myśli?

- Mam na myśli rozróby, pieprzenie i chlanie.

- Jego mamusia nie lubi, jak on robi takie brzydkie rzeczy.

- Hutch po kobiecemu splótł wielkie, czerwone łapska,

oparł na nich podbródek i zatrzepotał rzęsami. Mówił falsetem.

Wszystko razem robiło idiotyczne wrażenie. Lamar

potraktował jednak pogróżkę serio.

- W piątek o mało nie wyrzygałem własnych flaków! -

wykrzyknął. - Neal, pamiętasz, jak latem ukradłem te arbuzy,

tak jak kazaliście! A kto kupił spray do graffiti na

budynku poczty?

Wybuch Lamara rozbawił ich. Neal wyciągnął rękę nad

stolikiem i klepnął go po policzku.

- Nieźle sobie radziłeś, Lamar. Naprawdę nieźle. - Nie

był w stanie utrzymać powagi. Znowu wybuchnął śmiechem.

Hutch rechotał, aż mu dygotały chude ramiona.

- Lamar, ty wyrzygałeś więcej niż my obaj do kupy! Co

myśli twoja mama o twoim wczorajszym kacu?

- Niczego nie zauważyła. Zostałem w łóżku.

Nudzili się. Niedzielne popołudnia zawsze były nudne.

Co bardziej rozwydrzone dziewczyny dochodziły do siebie

po sobotnich wyczynach alkoholowych i nie chciały, aby

zawracano im głowę, a te porządne szły do kościoła. W niedzielę

nie odbywały się żadne zawody sportowe. A na łowienie

ryb czy krabów nie mieli dziś ochoty.

Neal, pełen pomysłów prowodyr, wsadził ich do swego

sportowego samochodu. Zaczęli objeżdżać miasto w nadziei,

że coś się zdarzy. Przejechali kilkakrotnie główną ulicą,

ale nic się nie działo.

- Nie macie ochoty skoczyć do Walmart i trochę się rozejrzeć?

- zasugerował Lamar.

- Nie - odpowiedzieli zgodnym chórem.

- Mam! - powiedział Neal w przypływie fantazji. -

Chodźmy do jednego z kościołów dla czarnuchów. Można

by trochę namieszać.

- Nic z tego! - Hutch gwałtownie pokręcił rudą głową. -

Tata powiedział, że obedrze mnie ze skóry, jak znowu wywiniemy

coś takiego. Ostatnim razem o mało nie wywołaliśmy

rozruchów rasowych. - Ojciec Hutcha, Fritz, który

był szeryfem, nieraz musiał ich poskramiać.

Mogli jedynie wrócić do „Dairy Barn", licząc na to, że

coś się zdarzy. Dopóki składali zamówienia i zachowywali

się w miarę porządnie, nie przeganiano ich. Oczywiście,

przyszłoby im zapłacić niezłą grzywnę, gdyby złapano Neala

z butelką whisky.

Ojciec Neala, Ivan, powiedział mu przed wyjściem, żeby

absolutnie nie brał ze sobą piwa.

- Dlaczego? - chciał wiedzieć Neal.

- A dlatego, że Fritz wezwał mnie wczoraj rano. Był

wkurzony. Powiedział, że Hutch wrócił w piątek wieczorem

zalany i że to ty przyniosłeś piwo. Oznajmił, że syn

szeryfa nie może jeździć po mieście pijany i wzniecać awantur.

Dora Jolly też była wściekła. Obiecałem, że się tym

zajmę.

- No i?

- I właśnie się zajmuję! - grzmiał Ivan. - Dziś wieczorem

trzymaj się z daleka od piwa!

- Chryste! - Neal wyszedł z domu trzaskając drzwiami.

Kiedy był w samochodzie, roześmiał się pod nosem i pomacał

wewnętrzną kieszeń marynarki, w której ukrył srebrzystą

piersiówkę z drogim bourbonem. Ivan nigdy się

nie zorientuje.

Teraz jednak radość, że wykiwał starego, znacznie osłabła.

Hutch pochłaniał drugiego hamburgera. Jego brak manier

wyprowadzał Neala z równowagi. Jadł, jakby miał to

być jego ostatni posiłek w życiu. Rwał wielkie kęsy, głośno

przełykał i nawet nie starał się podtrzymać rozmowy.

Lamar był lękliwym, bezwolnym dupkiem. Neal tolerował

go ze względu na jego poczucie winy. Można go było

do woli znieważać i robić mu głupie kawały. Był układny

i dość przystojny, ale tak naprawdę Neal tolerował go jedynie

dlatego, by móc się na nim wyżywać.

Dziś, jak zwykle, był zasępiony i nerwowy. Podrygiwał

za każdym razem, kiedy się do niego zwracano. Neal podejrzewał,

że wieczne napięcie Lamara wynika z faktu, iż

mieszka z matką. Ta stara jędza mogła każdego doprowadzić

do rozstroju nerwowego.

Myrajane Griffith myślała, że jest nie wiadomo kim, bo

wywodziła się z Cowanów. Kiedyś Cowanowie byli najpotężniejszymi

plantatorami bawełny na obszarze od Savannah

do Charlestonu. Ale to było tak dawno, że dziś nikt

już o tym nie pamiętał. Na Cowanów przyszły ciężkie czasy;

większość z nich wymarła. Stara posiadłość nadal stała na

nadbrzeżu, skazana na ruinę i zapomnienie.

Myrajane trzymała się swego panieńskiego nazwiska jak

deski ratunkowej. Jak większość ludzi zamieszkujących trzy

sąsiadujące hrabstwa pracowała w fabryce przetworów sojowych

Patchetta razem z kolorowymi i białą biedotą, na

którą w lepszych czasach nawet by nie splunęła. Tłukła

swego męża, aż w końcu zmarł. Kiedy Ivan zobaczył ojca

Lamara w trumnie, stwierdził, że biedak miał uśmiech na

twarzy po raz pierwszy od wielu lat.

Jezu - myślał Neal - nic dziwnego, że Lamar jest taki

nerwowy, skoro mieszka z tą harpią.

Neal był zadowolony, że jego matka zmarła, kiedy był

Sandra Brown - Piętno skandalu.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: