Vrindavana Bhajana.pdf

A.C. Bhaktivedanta Swami Prabhupada

Vrindavana Bhajana

Poemat napisany przez A.C. Bhaktivedantę Swamiego w 1958 roku,

opublikowany w Grudniu 1958 w „Gaudiya Patrika”, czasopiśmie

Gaudiya Vedanta Samiti.

Tłumaczenie: Jagadisha das.

Źródło: Bhaktivedanta VedaBase 2003.

Werset 1.

Siedzę sam we Vrindavan-dham. W tym nastroju doznaję wielu

realizacji. Mam żonę, synów, córki, wnuki, wszystko, ale nie mam

pieniędzy, więc bezowocną są oni chwałą. Kryszna ukazał mi nagą

formę materialnej natury. Dzięki Jego mocy wszystko to straciło dla

mnie smak. yasyaham anugrhnami harisye tad-dhanam sanaih

„Stopniowo odbieram całe bogactwo tym, dla których jestem

łaskawy.” Jak miałem zrozumieć tę łaskę Wszechmiłosiernego?

Werset 2.

Opuścili mnie wszyscy, widząc, że jestem bez grosza. Żona, krewni,

przyjaciele, bracia, wszyscy. Jest to niedola, a jednak chce mi się

śmiać. Siedzę sam i się śmieję. Kogo ja tak naprawdę kocham w tej

samsarze mayi? Dokąd odeszli, mój kochający ojciec i matka? I

gdzie podziali się wszyscy starsi członkowie mojej rodziny? Kto

przyniesie mi wieści od nich, powiedz mi, kto? Wszystko co

pozostało mi z tego rodzinnego życia, to lista imion.

Werset 3.

Igranie samsary mayi, jest jak piana na morzu, która ponownie się w

nim rozpływa. Nikt nie jest matką, ojcem, czy czyimś krewnym. Jak

ta morska piana istniejąca przez chwilę, jak ta morska piana, co w

nim się rozpływa, tak złożone z pięciu elementów ciało swój koniec

spotyka. Ileż to ciał wcielona dusza przyjmuje w ten sposób... Jego

krewni mają związek z tym tymczasowym ciałem zaledwie.

Werset 4.

Ale czy każdy jest twym krewnym czy bratem? Na duchowej

platformie, tak. Ten związek nie ma w sobie posmaku mayi.

Najwyższy Pan jest duszą każdego. W stosunku do Niego każdy we

wszechświecie jest taki sam. Wszyscy są twymi krewnymi, braćmi!

Wszystkie miliardy jiv. Gdy postrzegane w relacji do Kryszny,

wszystkie są w harmonii. Zapominając o Krysznie, jiva pragnie

zadowalać swe zmysły, A w efekcie tego tylko w mocny uścisk mayi

wpada.

Werset 5.

Efektem wcześniejszych czynności jest przyjmowanie różnych

typów ciał. Zaabsorbowana swym okryciem jiva, pozostaje w stanie

zapomnienia o Śri Hari. Dlatego maya zsyła na nią tak wiele różnych

nieszczęść. I mimo, że w tym oceanie niedoli miotana jest w górę i

w dół, to ciągle uważa się za szczęśliwą. Leżąc w łóżku, wielce

cierpiąc, będąc chorą długi czas, uśmiecha się i mówi: „U mnie

wszystko w porządku.” Śmiać mi się chce z tego „U mnie wszystko

w porządku.” W taki właśnie sposób uwarunkowana przez mayę

dusza czuje się „dobrze”.

Werset 6.

Ileż to planów oni mają by „czuć się w porządku”, ale natura niweczy

je raz za razem. Daivi hy esa gunamayi, oto maya Najwyższego Pana.

Postaraj się dobrze zrozumieć to ich „wszystko w porządku”. U

nikogo na całym świecie nie jest „wszystko w porządku”, a jednak

ciągle to powtarzają. Tak maya oszukuje uwarunkowaną duszę.

Ignorując jednak fakt bycia zwodzonym, dusza pozostaje w stanie

zaabsorbowania mayą; i mimo, że kopniaki od niej zalicza, nie

porzuca swej błędnej koncepcji.

Werset 7.

Raz za razem dusza tworzy plany, i raz za razem są one niszczone.

Czasami pada na twardą glebę, a czasami w błoto. W ten sposób

wszechświat wypełniony jest wędrującymi jiva-duszami, które dzięki

łasce Guru i Kryszny w końcu otrzymują bhakti – wieczne bogactwo.

Jeśli otrzymując to bogactwo ktoś jest w stanie porzucić inne tak

zwane bogactwa, to wtedy z łatwością przekracza ocean samsary.

Tam, po drugiej stronie, niezrównaną znajduje różnorodność. Tam

odnajduje szczęście wieczne i spokój.

Werset 8.

Szaleńcy twierdzą, że tam wszystko jest bezforemne, bez

wyróżniających cech, jakby rodzaj niczego. Ale On tak naprawdę

jest skarbnicą duchowych smaków - raso vai sah. Inteligentni

znawcy smaków służą Mu jako Jego podwładni. Santa, dasya,

sakhya, vatsalya są tymi smakami, a madhurya jest najlepszym z

nich, jest esencją ich wszystkich. W duchowym świecie wszystkimi

smakami tymi można się rozkoszować prawdziwie, a smaki

materialne ich cieniem są jedynie, o podłej jakości.

Werset 9.

Mądry jest kto wielbi Krysznę, a kto mayę wielbi, ten zostaje

nędzarzem. Wybierając bycie żebrakiem i angażując się w

przemijające rozrywki, bez wiedzy o prawdziwych relacjach rzeczy,

jedyne co się osiąga, to mayi więzy. I Arjuna i Duryodhana, obaj w

tej samej bitwie walczyli, ale Arjuna najlepszym był wielbicielem, a

Duryodhana poległ. Na jednym polu bitwy, jeden był drogi, a drugi

wstrętny. Kto jest inteligentny, ten to zrozumie.

Werset 10.

Kto walkę życia toczy znając swój prawdziwy związek, przy życiu

zostanie, gdy inni wszyscy zginą. Kto związku swego nie zna i

podejmie cudzą ścieżkę, ten nie osiągnie do Boga miłości, więc i

życie jego bez wartości. Wpierw właściwie pojmij jaki z Kryszną

związek masz, a następnie kultywując związek ten idź i z mayą

walcz. Za wyjątkiem tej metody, nikt inny nigdy wyzwolenia nie

osiągnął, żaden bohater jnany i karmy, a pozycja ich zawsze

niepewną była.

Werset 11.

Tylko z nazwy ludzie byli wielcy, spokojni i niewzruszeni, a tak

naprawdę wszyscy byli niespokojni. Pragnąc wyzwolenia,

zadowalania zmysłów lub sił mistycznych, nie kontrolowali swoich

zmysłów, a niekontrolowane zmysły nie reagują na potęgę yogi. Iluż

to yoginów było oraz munich, których zmysły zawsze pozostawały

niezależne. Nie ma kontroli zmysłów bez służby wykonywanej przez

pana zmysłów. Po krótkim okresie spokoju, oni wszyscy wracają do

materialistycznych czynności. Przez [mistyczną] yogę nigdy nie

osiąga się kontroli zmysłów. Obszernie to wyjaśniają Vedy i Purany.

Werset 12.

Viśvamitra usiadł na asanie yogina, ale padł ofiarą czystego piękna

[Menaki] i [został ojcem] Śakuntali. W ten sposób nawet yogini

upadają, cóż tu mówić o jnanich. Karmici natomiast wszyscy są

osłami po prostu, cierpiącymi w każdym względzie. Ten, dla kogo

Kryszna jest łaskawy i udziela mu instrukcji, staje się takim

szczęściarzem jak Arjuna. Lecz ten, kto o swe własne szczęście

walczy, tak jak Duryodhana umiera razem ze swoją rodziną.

Werset 13.

Ten, kto w imieniu Kryszny walczy, bogactwo, siłę i wiedzę w

zasięgu ręki swej ma. Pojmij właściwie przesłanie Gity, a służbę dla

Kryszny osiągniesz i wielbienie Śri Hari. Jego wielbiciele wszystkie

mają zalety, czymże jest dla nich „nie zadawanie gwałtu” lub

„wolność od gniewu”?

Werset 14.

Śri Hari uczy żywe istoty przy pomocy Swych wielbicieli, a jednym z

takich Jego pomocników jest Partha. Arjuna zachowywał się niczym

dusza uwarunkowana, ten Pandava zdawał się być oszołomiony.

Zadać przemoc swym bliskim i cieszyć się królestwem? Czy można

to nazwać szczęściem? Arjuna lamentował, jednak była to tylko

dehatma-buddhih, identyfikacja cielesna. Kto jest ksatriyą, porzuca

takie uczucia rodzinne na polu walki.

Werset 15.

Widząc jego iluzję, Krsna go zganił. Dlatego Arjuna przyjął pozycję

ucznia. Jako uczeń wysłuchał Bhagavad-gitę. Cała jego ignorancja

została rozwiana, jak również i materialne uwiązanie. Zostało ono

pocięte mimo, że nie nosił on stroju sannyasina. Wiodący życie

rodzinne rozumieją Gitę w ten sposób. Oto doskonałość mantr,

karisye vacanam tava. Dlatego bitwa ta przyniosła mu sławę.

Werset 16.

Vaisznavowie są wolni od pragnień i wszyscy intonują japa na

swoich koralach. Więc jakim rodzajem Vaisznavy jest Arjuna, będący

w samsary kręgu? Wolny od dualizmów Vaisznava po prostu intonuje

japa na swoich koralach, tak mówią ci, którzy jedzą banany przez

umysł stworzone. Vaisznava jest wolny od pragnień i ugodowy z

natury, lecz nie jest bezsilnym słabeuszem, jak myślą głupcy. W

dwóch wielkich wojnach Indii było dwóch wielkich Vaisznavów-

przywódców i obaj byli zwycięzcami.

Werset 17.

By zadowolić własne zmysły, Arjuna nie chciał walczyć, ale jest tym,

którego zna każdy Vaisznava. Ci, którzy prawdziwych Vaisznavów

nie widzą, mówią, że Vaisznava jest bierny. Ale Vaisznava jest

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: