nowenna_do_chrystusa.pdf

NOWENNA KU CZCI CHRYSTUSA KRÓLA

przed liturgiczną uroczystością Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata

oraz uroczystymi aktami Intronizacji

Opracował:

Zespół Wspólnot Intronizacyjnych Diecezji Bielsko-śywieckiej pod kierunkiem ks. kan. Ryszarda Kubasiaka -

Diecezjalnego Duszpasterza do spraw Intronizacji Jezusa Chrystusa Króla

Imprimatur:

Kuria Diecezjalna Bielsko-śywiecka

w Bielsku-Białej L.dz. 989/07, 18.IX.2007 r.

+ Janusz Zimniak, Bp

Wikariusz Generalny

+ Stanisław Dadak

Kanclerz Kurii

Konsultanci:

Ks. dr hab. Piotr Natanek Ks. dr Stanisław Górnik Dr Mirosław Lenart

Na okładce:

Str. 1: Figura Chrystusa Króla z kościoła w Ustroniu-Zawodziu Str. 2 i 3: Poczet polskich świętych z prezbiterium

kościoła w Ustroniu-Zawodziu Str. 4: Kościół pw. Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata

w Ustroniu-Zawodziu

Wydawca:

Adam Kędzierski

ISBN 978-83-60431-11-5

Króluj nam Chryste

Czcigodni Kapłani - Pasterze Kościoła Chrystusowego. Od roku 1925 Kościół czci w liturgii Jezusa

Chrystusa jako Króla Wszechświata. Wyrazem tego kultu były praktyki obecne w Ŝyciu parafialnym,

rodzinnym oraz prywatnym.

W pismach sługi BoŜej Rozalii Celakówny czytamy: „Polska nie zginie, o ile przyjmie Chrystusa na

Króla w całym tego słowa znaczeniu. JeŜeli się podporządkuje pod Prawo BoŜe, pod Prawo Jego

Miłości". I na innym miejscu:. „Przyjdzie straszna katastrofa na świat [...]. Tylko te państwa nie zginą

[...], które Go uznają swym Królem i Panem [...]. Jest jednak ratunek dla Polski, jeŜeli Mnie uzna za

Króla i Pana w zupełności przez Intronizację. Które państwa i narody jej nie przyjmą i nie poddadzą

się pod panowanie słodkiej Miłości Jezusowej zginą z powierzchni Ziemi i juŜ nigdy nie powstaną."

śeby jednak doszło do Intronizacji na najwyŜszym szczeblu trze-ba to uczynić oddolnie, czyli od

parafii. Do waŜności Intronizacji wymaga się takŜe, aby uczestniczyli w niej zarówno świecy

przedstawiciele róŜnych środowisk, jak teŜ duchowni. Przykładów prze-prowadzenia aktów

Intronizacji w parafiach, a nawet diecezjach jest juŜ wiele. Docelowo ma się ona dokonać z udziałem

Narodu i Kościoła poprzez swoich przedstawicieli. Intronizacja właściwie pojęta nie powinna

sprowadzać się jedynie do określonych praktyk religijnych w obrębie parafii, rodziny, czy teŜ

związanych z kultem prywatnym, ale powinna posiadać równieŜ wymiar społeczno--narodowy.

Oczywiście nie chodzi tutaj tylko o formalizm prawny. Pius XII w swojej encyklice Quas primas pisze:

„Będziecie mieli BoŜe Błogosławieństwo jedynie wtedy, gdy Pan Jezus zapanuje nad wami i waszymi

narodami".

Oddajemy do rąk Czcigodnych Kapłanów propozycje dotyczące przygotowania do tej uroczystości

od strony modlitewnej i jak w praktyce taką Intronizację w parafii przeprowadzić. Przy opracowaniu

naboŜeństwa wykorzystano modlitwy, pieśni oraz fragmenty wyjęte z pism Sługi BoŜej Rozalii

Celakówny. Ponadto umieszczono teksty, które związane są z tradycją kultu Chrystusa Króla, jak teŜ

dziełem Intronizacji na terenie Polski. Odsyłamy równieŜ do wydanej wcześniej ksiąŜki pt.:

„SłuŜebnica BoŜa Rozalia Celakówna - Ŝycie i misja", gdzie moŜna zapoznać się z osobą SłuŜebnicy

BoŜej oraz teologią wyraŜoną w akcie Intronizacji Chrystusa Króla. Odwołujemy się do wraŜliwości

sumień kapłańskich i odpowiedzialności za Kościół i cały świat.

Ks. Ryszard Kubasiak

Diecezjalny Duszpasterz

Wspólnot Intronizacji Chrystusa Króla

Kazanie Ksi ę cia Kardynała

Adama Stefana Sapiehy

z okazji Święta Chrystusa Króla („Dzwon Niedzielny" 1934 r.)

Chrystus Pan w czasie swego ziemskiego Ŝycia uciekał od entuzjazmu ludu, który chciał Go

obwołać Królem. A jednak majestat jakiś bił z Jego postaci i narzucał się ludziom nieprzeparcie, bo

nawet Piłat, widząc Chrystusa w największym Jego upokorzeniu, pyta Go - czy jest Królem. A śydzi,

odczuwając ten sam majestat, musieli się uciec aŜ do zaparcia się swych najgorętszych pragnień

narodowych i - upodliwszy się nawet wobec wrogiego namiestnika rzymskiego - wołali: Nie mamy

króla, jeno cesarza!

Ludzkość, wpatrując się przez przeciąg dziewiętnastu wieków w Osobę Chrystusa Pana, zaczęła

coraz lepiej rozumieć i pojmować istotę Królestwa Chrystusowego, które nie jest z tego świata, lecz

dla tego ś wiata, i poczęła Chrystusowi Panu wyraŜać swoją cześć najgłębszą i poddaństwo,

uŜywając nazwy - Chrystus-Król.

Słowo i nazwa Chrystus-Król uprzytamnia nam tę wielką i podstawową prawdę naszej Wiary

świętej, Ŝe Chrystus Pan jest Bogiem, jest Stworzycielem, jest Odkupicielem całego rodzaju ludzkiego

i dlatego nazwa ta prowadzi nas do zrozumienia naszych obowiązków względem Chrystusa Pana. W

dzisiejszych czasach moŜe więcej niŜ kiedykolwiek przedtem potrzeba ludzkości przywieść przed

oczy i uprzytomnić zwierzchnie prawo i władzę Chrystusa.

Gdzie spojrzeć, widzimy niepewność, lęk przed jutrem, poderwaną wszelką powagę ludzką, gdyŜ

ludzie wzgardziwszy powagą BoŜą, nie uszanują takŜe i powagi ludzkiej. Siłą i z największym trudem

utrzymuje się pokój zewnętrzny. Ludzkości potrzeba jedynego, stałego punktu oparcia i powagi. Nie

kto inny, jeno właśnie my katolicy winniśmy go ludzkości wskazywać, prowadząc ją do

nieskończonych skarbów łask i szczęścia, jakie dzięki Chrystusowi-Królowi odnajdujemy w Bogu i

Jego Kościele, my - a nie kto inny - mamy wznieść sztandar Chrystusa-Króla, a wznieść go tak

wysoko, by go zobaczyć musiała cała ludzkość i poznać swe obowiązki wobec Chrystusa-Króla!

W tej słuŜbie Chrystusowi-Królowi nie zapominajmy o tym, Ŝe dwom panom słuŜyć nie moŜna - Ŝe

kto nie jest z Chrystusem, jest przeciwko Niemu; Ŝe nie wolno nam wchodzić w Ŝadne kompromisy ze

złem. Pamiętajmy, Ŝe i szatan ofiarował Chrystusowi (kusząc Go) panowanie nad ziemią i wszystkie

królestwa ziemi i chwałę ich, mówiąc: To wszystko dam Tobie. Dodał jednak do tego propozycję

kompromisu - ugody: -jeśli upadłszy uczynisz mi pokłon (Łk 4). JakŜe wielu ludzi podobnie postępuje:

gotowi są w niedzielę w kościele pokłonić się Panu Bogu, a poza tym zachowują się tak, jakby Ŝadne

Prawo BoŜe nie obowiązywało. Gotowi są Chrystusa nazywać Królem, ale Go zarazem usiłują

zamknąć w murach kościołów i do samych manifestacji religijnych ograniczyć. Gorzej jeszcze, bo

spotykamy się z usiłowaniem połączenia czci Chrystusa ze słuŜbą boŜkom, jakie sobie ludzie sami

stawiają, i uczynienia prawdziwej religii Chrystusowej sługą celów zupełnie obcych, a nawet wrogich

Chrystusowi Panu. Szatan spotkał się z surową odprawą Zbawiciela, bo Chrystusowe panowanie jest

ponad wszystko i nie znosi kompromisów, które by chciały je ograniczyć i poddać czemukolwiek. Ten

sam Pan Jezus, który okazywał tak wiele wyrozumiałości i miłosierdzia grzesznikom, jakŜe surowo

potępiał nie-szczerość i faryzeizm!

śyjemy dziś w czasach chaosu myśli i zaciemnienia poglądów, a jednak jakŜe często spotykamy

się z gwałtownym narzucaniem przekonań i ze zmuszaniem innych do przyjęcia tych narzuconych

poglądów! Zarzucają nam katolikom - jak powiadają - ślepą wiarę w prawdy przez Boga objawione, a

jednak ci sami ludzie wymagają dla swych ludzkich, nieraz błędnych poglądów, ślepej wiary i

posłuszeństwa wymuszanego krzykiem, gwałtem i postrachem. Świadomość, Ŝe słuŜymy

Chrystusowi-Królowi, winna nam wpoić odwagę, by nie pozwolić się nastraszyć, odwieść od naszych

przekonań, powstrzymać naszą pracę, zmienić nasze postępowanie. Królestwo Bo Ŝ e gwałt cierpi -

powiedział Pan Jezus, przeto my winniśmy być gotowi stanowczo odeprzeć niesłuszne zakusy

wrogów.

Jeśli Chrystus Pan jest Królem, a my Jego sługami i poddanymi, to jako sługom nie wolno nam

stać bezczynnie, lecz musimy pracować i walczyć w obronie Jego praw i władzy, musimy pogłębiać w

nas samych i szerzyć wokół siebie to Królestwo niebieskie, które jest jedyną drogą wiodącą do

szczęścia pojedynczych osób, rodzin i państw.

Uroczystość Chrystusa Króla nasunie nam zapewne wiele myśli. Starajmy się nad nimi

zastanowić; uzbroić się w odwagę i gorliwość w słuŜbie Tego, którego Panem i Królem naszym

nazywamy. Oddajmy Mu cześć, jaka tylko Jemu samemu jako Bogu się naleŜy! Okazujmy

wdzięczność za łaski Odkupienia i wyniesienia nas do godności Obywateli Jego Królestwa - Kościoła

Świętego. A zjednoczeni w Jego Duchu - na wołania bezboŜników: Nie chcemy, aby Ten królował-

nie tylko słowem, ale Ŝyciem katolickim i czynem wołajmy ustawicznie: „Króluj nam, Chryste!"

Ksi ąŜę Adam Stefan Sapieha - Arcybiskup Krakowski

Pi ą tek

Dzie ń pierwszy

Z Bogiem Ojcem

- Pie śń na wystawienie Najświętszego Sakramentu

Antyfona do Ducha Ś wi ę tego

Przyjdź Duchu Święty! Napełnij serca Twych wiernych i zapal w nich ogień Twojej miłości.

Z Ewangelii wg Ś w. Łukasza (Łk 11,2):

A On rzeki do nich: „Kiedy si ę modlicie, mówcie: Ojcze, niech si ę ś wieci Twoje imi ę ; niech

przyjdzie Twoje Królestwo"

Jezus z Nazaretu, Syn Człowieczy, narodzony z Maryi Dziewicy, przyszedł objawić ludzkości

ojcostwo Boga. Przyszedł objawić ojcostwo, które On sam jeden zna, jako współistotny Ojcu Syn.

Przyszedł więc, aby wprowadzić ludzkość w sam przedwieczny i Boski wymiar wszelkiego w świecie

stworzonym ojcostwa i rodzicielstwa. Wszelkiego teŜ porządku i ładu, który ma wymiar rodzinny jako

podstawowy.

Czy objawić znaczy tylko przypomnieć? Więcej. Objawić to znaczy przywrócić. Chrystus przyszedł,

aby przywrócić ludzkości, ogromnej ludzkiej rodzinie, ojcostwo Boga. Tylko On jeden mógł tego

dokonać w sposób pełny. Aby zaś przywrócić ludziom ojcostwo Boga, musiał Chrystus przywrócić

ludzi Bogu jako Ojcu. I to było Jego istotną misją.

(Jan Paweł II, Homilia w czasie Mszy ś w. odprawionej na lotnisku w

Masłowie, Kielce 3 VI 1991)

Chwila milczenia

Wprowadzenie do modlitwy (z pism S.B. Rozalii Celakówny)

„Nasze Ŝ ycie wewn ę trzne, to Ŝ ycie w całej prawdzie i prostocie, to Ŝ ycie dzieci wobec naszego

Ojca niebieskiego. Dziecko małe nie rozumie, co to jest fałsz, kłamstwo i obłuda, bo jest proste,

Ŝ yj ą ce w prawdzie. Cz ę sto przypatrywałam si ę i obserwowałam dzieci, zachwycała mnie ich prawda i

prostota a czuj ą c nieprzeparty poci ą g, by pozosta ć na zawsze i na wieki dzieckiem, ta prawda i

prostota ol ś niły moj ą dusz ę ".

(Sługa BoŜa Rozalia Celak, Wyznania, s. 210).

Modlitwa

BoŜe, Ojcze rodzaju ludzkiego, dziękujemy Ci, Ŝe w Chrystusie uczyniłeś nas swoimi przybranymi

dziećmi i dałeś nam poznać tę wielką godność. Ty objawiłeś, Ŝe bycie dzieckiem Boga jest w swej

istocie postępowaniem w prawdzie i prostocie, bez cienia obłudy i egoizmu. Jezu Chryste, nasz Królu

i Panie, spraw prosimy, niech wszyscy ludzie poznają jak dobry jest Bóg, Ojciec wszelkiego

stworzenia, a Jego opieka nad tymi, którzy się Go boją. Jezu, przez przyczynę Sługi BoŜej Rozalii

Celakówny, która czuła się dzieckiem w ramionach niebieskiego Ojca daj nam czcić i sławić imię

Jego, a wysławiając je otrzymać chwałę Ŝycia wiecznego, gdzie Ty Ŝyjesz i królujesz na wieki

wieków. Amen.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: