metody_aktywizujace.pdf
(
84 KB
)
Pobierz
Krysia1
Opracowała: Krystyna Bajorek
Charakterystyka niektórych metod aktywizuj
Ģ
cych
DRAMA
Ta metoda aktywizowania uczniów najwcze
Ļ
niej weszła do polskich szkół i jest do
Ļę
powszechnie znana. Ma te
Ň
najbogatsz
Ģ
i ogólnie dost
ħ
pn
Ģ
literatur
ħ
, dlatego tylko dla porz
Ģ
dku
przedstawimy j
Ģ
w wielkim skrócie.
Drama polega na wczuwaniu si
ħ
w role, na improwizacji anga
Ň
uj
Ģ
cej ruch i gest, mow
ħ
,
my
Ļ
li i uczucia. Dostarcza bezpo
Ļ
redniego do
Ļ
wiadczenia, przekraczaj
Ģ
cego zakres zwykłej
informacji, wzbogacaj
Ģ
cego wyobra
Ņ
ni
ħ
i poruszaj
Ģ
cego emocje tak samo jak umysł.
Istot
Ģ
dramy jest konflikt wzi
ħ
ty z
Ň
ycia, z literatury lub po prostu wymy
Ļ
lony.
Umo
Ň
liwia ona prze
Ň
ycie okre
Ļ
lonych problemów, poszukiwanie własnych rozwi
Ģ
za
ı
i
dokonywanie wyborów. Przyspiesza to emocjonalne, intelektualne i społeczne dojrzewanie
uczniów. Drania uczy chyba najwa
Ň
niejszej sprawy w edukacji dorastaj
Ģ
cego człowieka: sarno-
wiedzy, rozumienia siebie i innych na poziomie emocji i uczu
ę
.
Przebieg dramy:
–
wprowadzenie przez nauczyciela
–
przygotowanie si
ħ
uczestników do wej
Ļ
cia w role odgrywanie ról przez uczestników,
–
omówienie
Głównym sposobem pracy w dramie
jest bycie w roli.
Najcz
ħĻ
ciej polega ono na tym,
Ň
e ucze
ı
jest sob
Ģ
w nowej, nieznanej mu sytuacji.
1. Jeste
Ļ
na wycieczce w Pary
Ň
u. Odł
Ģ
czyłe
Ļ
si
ħ
od grupy. Wiesz,
Ň
e o 14 b
ħ
dziecie wje
Ň
d
Ň
a
ę
na wie
Ňħ
Eiffla. Jak dopytasz si
ħ
o drog
ħ
, kiedy nie znasz francuskiego?
2. Pokłóciła
Ļ
si
ħ
z przyjaciółk
Ģ
, ale zale
Ň
y ci na pogodzeniu si
ħ
z ni
Ģ
. Jak tego dokonasz?
3. Chcesz koniecznie pojecha
ę
z klas
Ģ
na wycieczk
ħ
. Rodzice ledwie wi
ĢŇĢ
koniec z ko
ı
cem.
Co zrobisz, aby dali ci pieni
Ģ
dze na t
ħ
wycieczk
ħ
?
Tego rodzaju
ę
wiczenia s
Ģ
praktycznym treningiem ucz
Ģ
cym radzenia sobie w
Ň
yciu i z
reguły s
Ģ
wykonywane poprawnie. O wiele trudniejsze jest wczucie siew inn
Ģ
posta
ę
, np. starego
człowieka. Cz
ħ
sto si
ħ
zdarza,
Ň
e uczniowie przedstawiaj
Ģ
zewn
ħ
trzne jego atrybuty (pochylona
sylwetka, starczy głos), zamiast skoncentrowa
ę
si
ħ
na jego odczuciach w okre
Ļ
lonej sytuacji.
Tylko wtedy, gdy ucze
ı
prze
Ň
yje emocje starego człowieka, mo
Ň
e nauczy
ę
si
ħ
zrozumienia i
współczucia dla jego słabo
Ļ
ci i niezaradno
Ļ
ci. Wchodzenie w inne postaci jest treningiem
emocjonalnym, powi
ħ
kszaj
Ģ
cym wra
Ň
liwo
Ļę
na innego człowieka i pozwalaj
Ģ
cym gł
ħ
biej go
zrozumie
ę
.
BIOR
ġ
C POD UWAG
ġ
,
ņ
E W ZAKRES DRAMY WCHODZ
ġ
: ROZMOWA,
WYWIAD, ETIUDA PANTOMIMICZNA, IMPROWIZACJA, SCENKA
IMPROWIZOWANA, RZE
ń
BA,
ņ
YWY OBRAZ, MO
ņ
NA J
ġ
STOSOWA
Ę
NA
NIEMAL WSZYSTKICH PRZEDMIOTACH.
Rozmowa na zadany temat -jest najprostszym sposobem bycia w roli, najłatwiej i
najbezpieczniej jest prowadzi
ę
jaw dwuosobowych zespołach jednocze
Ļ
nie w kilku planach. W
czasie rozmowy odbywa si
ħ
Ň
ywa wymiana argumentów. Trzeba pami
ħ
ta
ę
,
Ň
e jej podstaw
Ģ
, jak
w ka
Ň
dym
ę
wiczeniu dramowym, jest konflikt. Po
Ļ
ci
Ļ
le wyznaczonym czasie nast
ħ
puj
Ģ
relacje z
rozmowy na forum całej klasy.
Wywiad jest równie cz
ħ
stym sposobem pracy. Mo
Ň
e by
ę
intymny, dwuosobowy lub
oficjalny, prowadzony przez cał
Ģ
grup
ħ
z jedn
Ģ
lub kilkoma osobami. Wywiady mog
Ģ
uczniowie
prowadzi
ę
, pozostaj
Ģ
c sob
Ģ
lub w rolach dziennikarzy, urz
ħ
dników, lekarzy.
Etiuda pantomimiczna to ruchowe
ę
wiczenie z wyimaginowanym przedmiotem. Mo
Ň
e to by
ę
:
zabawa z piłk
Ģ
, mycie si
ħ
, ubieranie, zrzucanie z siebie paj
Ģ
ka.
Ę
wiczenie to rozwija j
ħ
zyk ciała,
uczy komunikatywno
Ļ
ci, ułatwia wchodzenie w role, wczuwanie si
ħ
w klimat i atmosfer
ħ
, na
której nauczycielowi najbardziej zale
Ň
y.
Improwizacja
O improwizacji mo
Ň
na mówi
ę
wtedy, gdy okre
Ļ
la si
ħ
temat, przedstawia sytuacj
ħ
wyj
Ļ
ciow
Ģ
.,
wyznacza pewne zadania rolom, ale ani nie osadza si
ħ
ich w
Ļ
cisłych ramach, ani tym bardziej
nie daje si
ħ
tekstów ról do wyuczenia.
W dramie wykorzystuje si
ħ
spontaniczno
Ļę
uczniów, ch
ħę
do aktywnego działania, naturaln
Ģ
potrzeb
ħ
zabawy, bycia w roli matki, sprzedawcy, lekarza itp.
Znaczenie dramy:
–
jest doskonałym
ę
wiczeniem j
ħ
zykowym,
–
rozwija my
Ļ
lenie i wyobra
Ņ
ni
ħ
,
–
pozwala gł
ħ
biej zrozumie
ę
prze
Ň
ycia i zachowania innych ludzi, postaci literackich,
pogł
ħ
bia emocjonalny zwi
Ģ
zek z nimi,
–
uczy komunikatywno
Ļ
ci,
–
ę
wiczy koncentracj
ħ
, spontaniczno
Ļę
,
–
rozwija j
ħ
zyk ciała i uczy rozumienia go,
–
uatrakcyjnia edukacj
ħ
szkoln
Ģ
,
–
ułatwia zapami
ħ
tanie odgrywanych faktów.
–
GRUPY ZADANIOWE
Jest to metoda pracy w małych 3 - 4 osobowych grupach, przy czym przedmiotem
dyskusji mo
Ň
e by
ę
to samo zagadnienie dla wszystkich grup lub oddzielny problem, stanowi
Ģ
cy
element jakiej
Ļ
cało
Ļ
ci.
W zaj
ħ
ciach prowadzonych t
Ģ
metod
Ģ
nale
Ň
y uwzgl
ħ
dni
ę
nast
ħ
puj
Ģ
ce czynno
Ļ
ci:
FAZA
1
–
okre
Ļ
lenie problemu
–
podział na grupy, wybór lidera
–
wskazanie grupom
Ņ
ródeł i okre
Ļ
lenie zada
ı
FAZA 2
–
analiza
Ņ
ródeł informacji pod k
Ģ
tem rozwi
Ģ
zania problemu
–
dyskusja w grupach nad problemem, rozwi
Ģ
zanie problemu
–
ustalenie sposobu prezentacji rozwi
Ģ
za
ı
FAZA
3
–
prezentacja wyników pracy grup
–
dyskusja plenarna nad problemem, sporz
Ģ
dzenie notatki, wniosków
–
podsumowanie zaj
ħę
Prac
ħ
w grupach zadaniowych mo
Ň
na stosowa
ę
na wszystkich przedmiotach
nauczania. Jej warto
Ļę
dydaktyczn
Ģ
upatruje si
ħ
w:
–
samodzielnym zdobywaniu wiedzy,
–
uczeniu si
ħ
od siebie nawzajem,
–
doskonaleniu umiej
ħ
tno
Ļ
ci czytania ze zrozumieniem, redagowania notatek,
wyci
Ģ
gania wniosków, rozwi
Ģ
zywania zada
ı
matematycznych itp.
–
STACJE ZADANIOWE
Jest to sposób pracy, który powstał w wyniku do
Ļ
wiadcze
ı
nad wprowadzaniem
nauczania zintegrowanego. Polega on na podejmowaniu przez uczniów zaproponowanych przez
nauczyciela zada
ı
z ró
Ň
nych dziedzin aktywno
Ļ
ci, tematycznie podporz
Ģ
dkowanych
realizowanemu blokowi.
Przygotowanie:
1. Sala lekcyjna jest odpowiednio przygotowana. Stoły s
Ģ
ustawione tak, aby było tyle
stanowisk, ile jest rodzajów zada
ı
. Przy ka
Ň
dym stole mo
Ň
e jednocze
Ļ
nie pracowa
ę
tylu uczniów,
ile stanowisko posiada krzeseł. Chodzi o w miar
ħ
równomierne rozmieszczenie uczniów.
2. Oprócz zwykłego przygotowania zaj
ħę
zintegrowanych, nauczyciel rozdziela na pi
Ļ
mie
zadania dla uczniów wraz z podaniem kryteriów zaliczania ich wykonania (w kilku
egzemplarzach).
3. Zadania wraz z potrzebnymi do ich wykonania pomocami rozkładamy na stołach.
Praca w stacjach zadaniowych ró
Ň
ni si
ħ
od zaj
ħę
zintegrowanych tym,
Ň
e uczniowie sami
dokonuj
Ģ
wyboru kolejno
Ļ
ci wykonywania zada
ı
. Dla młodszych uczniów mo
Ň
liwo
Ļę
ta jest na
tyle atrakcyjna, i
Ň
powoduje wzmo
Ň
enie aktywno
Ļ
ci. Podobnie jest z mo
Ň
liwo
Ļ
ci
Ģ
dokonania
wyboru mi
ħ
dzy trudniejszymi a łatwiejszymi zadaniami. Wtedy ka
Ň
de zadanie trzeba
przygotowa
ę
w dwóch wersjach: łatwiejszej i trudniejszej.
Jeszcze jednym bod
Ņ
cem aktywizuj
Ģ
cym b
ħ
dzie samodzielne rozliczanie si
ħ
z wykonanych
zada
ı
. W tym celu na arkuszu szarego papieru wypisujemy wszystkich uczniów w pionie, a w
poziomie numery zada
ı
. Po wykonaniu zadania uczniowie zaznaczaj
Ģ
ten fakt na plakacie pod
warunkiem,
Ň
e zostały spełnione podane wcze
Ļ
niej kryteria.
Korzy
Ļ
ci wynikaj
Ģ
ce ze stosowania stacji zadaniowych:
–
ucz
Ģ
samodzielno
Ļ
ci i odpowiedzialno
Ļ
ci,
–
wdra
Ň
aj
Ģ
do samooceny poprzez decydowanie o wyborze stopnia trudno
Ļ
ci zadania i
porównywanie wykonanego zadania z kryterium,
–
aktywizuj
Ģ
uczniów,
–
daj
Ģ
uczniom poczucie,
Ň
e mog
Ģ
c czym
Ļ
decydowa
ę
,
–
doskonal
Ģ
czytanie ze zrozumieniem,
–
nic zakłócaj
Ģ
realizacji programu.
–
SESJE „BIERZ I DAJ"
Głównym celem sesji „bierz i daj" jest wzajemne uczenie si
ħ
. W czasie sesji wszyscy
musz
Ģ
si
ħ
wypowiada
ę
i dzieli
ę
swoj
Ģ
wiedz
Ģ
.
Sesje organizujemy w czasie lekcji w momencie najbardziej sprzyjaj
Ģ
cym wzajemnemu
uczeniu si
ħ
. Praca przebiega w czteroosobowych zespołach dobranych losowo lub po s
Ģ
siedzku z
dwóch ławek. Uczniowie rozmawiaj
Ģ
szeptem.
Sesje
„bierz i daj"
wykorzystujemy w kilku przypadkach:
Po pierwsze:
na poziomic nauczania pocz
Ģ
tkowego do nauki opowiadania czytanek.
Nauczyciel poleca nauczy
ę
si
ħ
opowiada
ę
poznan
Ģ
czytank
ħ
. Uczniowie sami ustalaj
Ģ
kolejno
Ļę
opowiadania: jako pierwszy - najlepiej opowiadaj
Ģ
cy, ostatni za
Ļ
ten, któremu
opowiadanie przysparza najwi
ħ
cej trudno
Ļ
ci. Pierwszy ucze
ı
daje wzór poprawnego
opowiadania, ostatni ma mo
Ň
liwo
Ļę
trzykrotnego wysłuchania, zanim opowie samodzielnie.
Ę
wiczenie nie tylko uczy opowiadania, ale i uwa
Ň
nego słuchania innych.
Po drugie:
w celu utrwalenia dopiero co wprowadzonego materiału.
W takiej sytuacji w ci
Ģ
gu kilku minut uczniowie kilkakrotnie utrwalaj
Ģ
nowo poznane
tre
Ļ
ci. Jako element mobilizuj
Ģ
cy uczniowie mog
Ģ
si
ħ
wzajemnie ocenia
ę
punktami od l do 10.
Po trzecie:
na pocz
Ģ
tku zaj
ħę
dla zorientowania si
ħ
, jak
Ģ
wiedz
Ģ
uczniowie dysponuj
Ģ
.
W tym przypadku jako pierwszy opowiada ucze
ı
, który według własnego rozeznania niewiele
wie na wskazany temat. Ka
Ň
dy nast
ħ
pny ucze
ı
dodaje tylko nowe wiadomo
Ļ
ci, nie powtarzaj
Ģ
c
ju
Ň
usłyszanych. Dobrze jest dla łatwiejszej kontroli zleci
ę
krótkie zapisywanie faktów podanych
w grupie.
W przypadku klas najmłodszych
nauczyciel chodz
Ģ
c mi
ħ
dzy grupami, słucha, jakimi
wiadomo
Ļ
ciami uczniowie dysponuj
Ģ
. Dopiero po rozpoznaniu wiedzy ucznia, nauczyciel
uzupełnia i rozszerzaj
Ģ
lub zleca zdobycie okre
Ļ
lonych wiadomo
Ļ
ci z podr
ħ
cznika czy filmu.
Po czwarte:
jako sprawdzenie zadania domowego.
Prac
Ģ
domow
Ģ
mo
Ň
e by
ę
zapoznanie si
ħ
z jakim
Ļ
tematem. Wtedy w czasie sesji uczniowie
dziel
Ģ
si
ħ
zdobytymi wiadomo
Ļ
ciami. W takim przypadku nale
Ň
y dopilnowa
ę
, aby nie było to
Plik z chomika:
psychemocje
Inne pliki z tego folderu:
Acid_River_1.pdf
(73 KB)
BIAŁY.docx
(39 KB)
DZIECIECE ZABAWY -POMYSLY NA CWICZENIA.doc
(42 KB)
Fabulous Flags.docx
(13 KB)
Getting_To_know_you_Bingo.pdf
(27 KB)
Inne foldery tego chomika:
Asertywność
Bez tajemnic (sezon 1)
Coaching
Coaching(1)
Dokumenty
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin