Wpływ wybranych izoenzymów cytochromu P-450.pdf

Artykuł poglądowy/ Review paper

Wpływ wybranych izoenzymów cytochromu P-450

na niesteroidowe leki przeciwzapalne

The influence of certain cytochrome P450 isoenzymes on non-steroidal

anti-inflammatory drugs

Ewelina Czuba 1 , Adam Klimowicz 1 , Stanisława Bielecka-Grzela 2 , Anna Kacalak-Rzepka 3

1 Samodzielna Pracownia Farmakoterapii Dermatologicznej Katedry Chorób Skórnych i Wenerycznych Pomorskiej Akademii Medycznej

w Szczecinie, kierownik Pracowni: dr hab. n. med. Adam Klimowicz, prof. PAM

2 Samodzielna Pracownia Dermatologii Estetycznej Katedry Chorób Skórnych i Wenerycznych Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie,

kierownik Pracowni: dr hab. n. med. Stanisława Bielecka-Grzela, prof. PAM

3 Katedra i Klinika Chorób Skórnych i Wenerycznych Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie,

kierownik Katedry i Kliniki: prof. dr hab. n. med. Romuald Maleszka

Post Dermatol Alergol 2009; XXVI, 6: 529–532

Streszczenie

Cytochrom P-450 tworzą białka enzymatyczne, które katalizują przemiany metaboliczne fazy I, obejmujące utlenia-

nie wielu związków zarówno endogennych, jak i egzogennych. Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) są jedną

z szeroko stosowanych grup leków. W ich metabolizmie biorą udział m.in. izoenzymy CYP2C9, CYP2C8, CYP3A4,

CYP1A2, które mogą również uczestniczyć w biotransformacji innych związków. Wiele NLPZ jest substratem dla

pierwszego z wymienionych powyżej izoenzymów. Jego aktywność może być hamowana lub pobudzana przez wie-

le substancji. Zahamowanie aktywności CYP2C9 może wpływać na spowolnienie metabolizmu NLPZ, tym samym

na zwiększenie stężenia leku w organizmie, co może prowadzić do wystąpienia działań niepożądanych. Przyspie-

szenie metabolizmu może natomiast spowodować szybszą eliminację substancji leczniczej, co nie pozwoli na osiąg-

nięcie stężenia terapeutycznego.

Słowa kluczowe: cytochrom P-450, CYP2C9, niesteroidowe leki przeciwzapalne, metabolizm.

Abstract

Cytochrome P450 comprises many enzymes that are involved in phase I metabolic pathways, including oxidation

of endo- as well as exogenous compounds. Non-steroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs) are widespread therapeutic

agents. Several isoenzymes, including CYP2C9, CYP2C8, CYP3A4 and CYP1A2, catalyze biotransformation of these

drugs as well as many other compounds. Several NSAIDs are the substrates for CYP2C9; however, its activity can be

inhibited or induced by many substances. The inhibition of CYP2C9 can decrease NSAID metabolism and lead to

increased systemic drug concentration, which may cause adverse events. On the other hand, faster metabolism can

increase the elimination of the therapeutic agents, and might decrease the drug concentration below the therapeutic

range.

Key words: cytochrome P450, CYP2C9, non-steroidal antiinflammatory drugs, metabolism.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ) stanowią

dużą grupę leków często stosowanych ze względu na dzia-

łanie przeciwbólowe, przeciwzapalne oraz przeciwgorącz-

kowe. Hamują one działanie cyklooksygenazy aktywują-

cej jeden ze szlaków przemian kwasu arachidonowego,

którego końcowymi produktami są prostaglandyny. Inhi-

bitory cyklooksygenazy – zarówno nieselektywne, jak i se-

lektywne – zaleca się w leczeniu stanów zapalnych ukła-

du kostno-stawowego i mięśniowego, a także w przypad-

ku bólów pourazowych, pooperacyjnych oraz głowy.

Niesteroidowe leki przeciwzapalne wykorzystuje się rów-

nież w terapii wielu chorób infekcyjnych przebiegających

Adres do korespondencji: dr hab. n. med. Adam Klimowicz, prof. PAM, Samodzielna Pracownia Farmakoterapii Dermatologicznej Katedry

Chorób Skórnych i Wenerycznych Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie, ul. Powstańców Wlkp. 72, 70-111 Szczecin, tel. +48 91 466 16 28,

faks +48 91 466 12 56, e-mail: adklim@sci.pam.szczecin.pl

529

Postępy Dermatologii i Alergologii XXVI; 2009/6

Ewelina Czuba, Adam Klimowicz, Stanisława Bielecka-Grzela, Anna Kacalak-Rzepka

z podwyższoną temperaturą. Znalazły one także zastoso-

wanie w leczeniu chorób dermatologicznych, m.in. rumie-

nia guzowatego, w eozynofilowym zapaleniu powięzi, guz-

kowym zapaleniu tętnic, zespole antykardiolipinowym,

oparzeniach słonecznych i zespole Kawasaki [1, 2]. Nale-

ży mieć na uwadze, że dłuższe przyjmowanie tych prepa-

ratów może sprzyjać wystąpieniu działań niepożądanych,

do których należą m.in. krwawienia z przewodu pokarmo-

wego oraz owrzodzenia żołądka i dwunastnicy. Stosun-

kowo często obserwuje się objawy nadwrażliwości w ob-

rębie skóry oraz zaostrzenie astmy. Rzadziej występują

zaburzenia czynności wątroby, funkcji nerek oraz zabu-

rzenia hematologiczne. Pod wpływem stosowania niektó-

rych leków z tej grupy może dochodzić do ostrych zabu-

rzeń sercowo-naczyniowych [2–5].

Wystąpienie objawów niepożądanych wiąże się z me-

chanizmem działania NLPZ. Stosowane w dawkach lecz-

niczych leki tej grupy hamują działanie cyklooksygenazy

(COX), odpowiedzialnej za pierwszy etap syntezy prosta-

glandyn z kwasu arachidonowego. Enzym ten występuje

w dwóch izoformach COX-1 i COX-2, zidentyfikowanych

w 1990 r. W utrzymaniu homeostazy krążeniowej, cyto-

protekcji w obrębie przewodu pokarmowego i nerek istot-

ną rolę odgrywa COX-1, natomiast w procesach zapalnych

bierze udział COX-2 [2].

Ze względu na funkcję obu form cyklooksygenazy, po-

winno się ograniczyć wpływ hamującego działania

na COX-1, natomiast dążyć do selektywnego zahamowa-

nia COX-2. Należy podkreślić, że produkty COX-2 mają nie

tylko właściwości prozapalne. Prostacykliny działają roz-

kurczająco na naczynia i hamują agregację płytek krwi.

Silne hamowanie COX-2 może więc przyczynić się do wy-

stąpienia zaburzeń sercowo-naczyniowych [2, 5].

Bezpieczeństwo kliniczne stosowania inhibitorów COX

zależy od wielu czynników, do których zalicza się: zdolność

hamowania COX-1 i COX-2, stężenie inhibitorów potrzeb-

ne do zmniejszenia aktywności COX o 50% [IC 50 (COX) ], far-

makokinetykę i farmakodynamikę substancji leczniczych,

dystrybucję inhibitorów w tkankach oraz wskaźnik terapeu-

tyczny. Dodatkowo, różne formy alleli COX-1 i COX-2 mogą

predysponować do wystąpienia działań niepożądanych [3].

Po wycofaniu ze sprzedaży selektywnych inhibitorów

COX-2 – preparatów rofekoksybu (VIOXX) i waldekoksy-

bu (Bextra) – z powodu zwiększonego ryzyka wystąpienia

zawału serca i udaru mózgu rozpoczęto poszukiwania do-

datkowych przyczyn odpowiedzialnych za powikłania pod-

czas terapii NLPZ. Jednym z czynników, na który zwróco-

no uwagę, był cytochrom P-450.

Cytochrom P-450 tworzą białka enzymatyczne, które

katalizują przemiany metaboliczne fazy I, obejmujące utle-

nianie wielu związków zarówno endogennych, jak i egzo-

gennych [6]. Spośród związków endogennych metabolizo-

wanych na tej drodze należy wymienić: steroidy, kwasy

tłuszczowe, witaminy rozpuszczalne w tłuszczach oraz pro-

staglandyny, natomiast ze związków egzogennych – leki,

toksyczne substancje chemiczne i związki kancerogenne.

Izoenzymy cytochromu P-450 wyizolowano z różnych

tkanek, m.in.: wątroby, nerek, płuc, jelit i mózgu. Mimo że

wykazują one duże podobieństwo w sekwencji amino-

kwasów, różnią się wyraźnie pod względem katalizowa-

nia procesów metabolicznych. Mikrosomy ludzkiej wątro-

by zawierają liczne formy cytochromu P-450, które

odgrywają istotną rolę w metabolizmie oksydacyjnym wie-

lu związków chemicznych. Z wątroby ludzkiej wyizolowa-

no m.in.: izoenzymy CYP1A2, CYP2A6, CYP2B6, CYP2C8,

CYP2C9, CYP2C19, CYP2D6, CYP2E1, CYP3A4 oraz CYP3A5

(a z wątroby płodu CYP3A7). W tkankach pozawątrobo-

wych w przemianach oksydacyjnych leków i innych egzo-

gennych substancji chemicznych uczestniczą CYP1A1

i CYP1B1 [7].

W metabolizmie NLPZ biorą udział m.in. izoenzymy

CYP2C9, CYP2C8, CYP3A4, CYP1A2, które mogą również

uczestniczyć w biotransformacji innych związków endo-

gennych i egzogennych [8]. W tab. 1. zamieszczono przy-

kłady NLPZ metabolizowanych przy udziale powyższych

izoenzymów cytochromu P-450.

Jak wspomniano wcześniej, zainteresowano się pierw-

szym z tych izoenzymów, czyli CYP2C9, jako potencjalnym

czynnikiem ryzyka wystąpienia działań niepożądanych

po przyjęciu NLPZ. Może to wiązać się z tym, że wiele le-

ków z omawianej grupy jest substratami dla tego izoenzy-

mu. Jego aktywność zależy od formy allelicznej. W popu-

lacji ludzkiej występuje duży polimorfizm CYP2C9. Ocenia

się, że ok. 12% białej ludności (rasa kaukaska) wykazuje

genotyp CYP2C9*1/*3. Według jednej z teorii wystąpienie

działań niepożądanych dotyczących krwawienia z prze-

wodu pokarmowego wiąże się z genotypem heterozygot

(CYP2C9*1/*2, CYP2C9*1/*3) lub homozygot (CYP2C9*2/*2,

CYP2C9*3/*3) dla alleli CYP2C9*2 lub CYP2C9*3. Powyż-

sze genotypy heterozygot lub homozygot prawdopodob-

nie mają wpływ na powstanie fenotypów wolno metabo-

lizujących [3, 11].

Izoenzym CYP2C9 odgrywa istotną rolę w metaboli-

zmie NLPZ, a także w biotransformacji innych związków.

Jego aktywność może być hamowana lub pobudzana

przez wiele substancji. Zahamowanie aktywności CYP2C9

może wpływać na spowolnienie metabolizmu NLPZ, a tym

samym na zwiększenie stężenia leku w organizmie, co

może prowadzić do wystąpienia działań niepożądanych.

Przyspieszenie metabolizmu może natomiast spowodo-

wać szybszą eliminację substancji leczniczej, co nie po-

zwoli na osiągnięcie stężenia terapeutycznego.

Wśród obecnie stosowanych substancji leczniczych

ponad 100 zidentyfikowano jako substraty dla CYP2C9.

Stanowią one 10–20% wszystkich przepisywanych leków.

Kliniczne konsekwencje polimorfizmu CYP2C9 przebada-

no jednak tylko w przypadku niektórych z nich [4].

Niesteroidowe leki przeciwzapalne są metabolizowa-

ne przy udziale CYP2C9 w różnym stopniu. W wyniku prze-

prowadzonych badań przez różnych autorów stwierdzono

mniejszą rolę CYP2C9 w metabolizmie sulindaku, napro-

ksenu, ketoprofenu, diklofenaku, rofekoksybu i etorikoksy-

530

Postępy Dermatologii i Alergologii XXVI; 2009/6

Wpływ wybranych izoenzymów cytochromu P-450 na niesteroidowe leki przeciwzapalne

Tab. 1. Wybrane NLPZ metabolizowane przez CYP1A2, CYP3A4, CYP2C8 i CYP2C9 (wg [6, 8, 9, 10])

CYP

Substraty

Inhibitory

Induktory

CYP1A2

diklofenak

naproksen

CYP2C8

aminofenazon

diklofenak

ibuprofen

naproksen

CYP2C9

aminofenazon

diklofenak

celekoksyb

ibuprofen

diklofenak

indometacyna

flurbiprofen

kwas mefenamowy

ibuprofen

lornoksykam

indometacyna

meloksykam

kwas acetylosalicylowy

fenylobutazon

kwas mefenamowy

lornoksykam

meloksykam

naproksen

piroksykam

tenoksykam

CYP3A4

aminofenazon

diklofenak

fenylobutazon

celekoksyb

diklofenak

meloksykam

bu, ponieważ w przypadku wspomnianych preparatów tą

drogą eliminuje się nie więcej niż 20% dawki leku [3]. Więk-

sze znaczenie w biotransformacji ibuprofenu, indometacy-

ny, flurbiprofenu, waldekoksybu, lornoksykamu, tenoksy-

kamu, meloksykamu i piroksykamu wykazuje CYP2C9.

Mimo dużej jego roli w metabolizmie niektórych NLPZ, na-

leży również uwzględnić udział w tym procesie innych izo-

enzymów cytochromu P-450, np. w przypadku ibuprofenu

– CYP2C8, natomiast w przypadku celekoksybu, waldeko-

ksybu oraz meloksykamu – CYP3A4 [3, 12].

Główną drogą przemian metabolicznych dla ketoprofe-

nu jest sprzęganie z kwasem glukuronowym; na tej drodze

jest eliminowane niemal 80% dawki. Z tego też powodu

udział CYP2C9 w biotransformacji ketoprofenu jest mniej-

szy, ponieważ wpływa on na metabolizm oksydacyjny.

Naproksen ulega również w dużym stopniu sprzęga-

niu z kwasem glukuronowym – w postaci glukuronianów

jest eliminowane 60% dawki. Tworzone w wyniku reakcji

katalizowanych przez cytochrom P-450 demetylowane po-

chodne stanowią dodatkowo 20% dawki wydalanej z mo-

czem; podobny odsetek metabolitów wydalany jest z żół-

cią. Udział cytochromu P-450 w całkowitym metabolizmie

naproksenu nie przekracza więc 40%. Należy dodać, że

demetylacja tego leku jest tylko częściowo katalizowana

przez CYP2C9 (w ok. 50%) w mikrosomach wątroby.

W proces ten są zaangażowane także inne izoenzymy cy-

tochromu P-450 – CYP2C8 i CYP1A2, co powoduje, że

CYP2C9 odgrywa relatywnie mniejszą rolę w metaboli-

zmie naproksenu [3].

Wyniki badań uzyskane przez różnych autorów wska-

zują, że farmakokinetyka diklofenaku nie wiąże się z ge-

notypem CYP2C9 [13], mimo znacznego udziału CYP2C9

w procesach hydroksylacji w mikrosomach wątroby

[14, 15]. Kirchheiner i wsp. [16] sugerują, że genotyp

CYP2C9 odgrywa niewielką rolę w hamowaniu aktywno-

ści COX-1 i COX-2 podczas przyjmowania diklofenaku. Lek

ten ulega sprzęganiu z kwasem glukuronowym w 75%,

natomiast 25% dawki – hydroksylacji. W procesie tym bio-

rą udział CYP2C9 i CYP2C8 [17].

Kolejny przedstawiciel NLPZ – indometacyna – podle-

ga reakcji demetylacji w mikrosomach wątroby przy udzia-

le CYP2C9 w ok. 50%. Innym ważnym procesem metabo-

licznym tego leku jest, podobnie jak w przypadku

naproksenu, sprzęganie z kwasem glukuronowym – do-

tyczy to niemal 22% dawki. Jedenaście procent dawki jest

ponadto wydalane jako niezmieniony lek, natomiast 13%

– w postaci N-dechlorobenzoiloindometacyny. Należy do-

dać, że ten ostatni metabolit powstaje przy udziale kar-

boksyloesterazy, a nie izoenzymów cytochromu P-450 [18].

Dwa izomery optyczne ibuprofenu – (S)-(+)-ibuprofen

i (R)-(–)-ibuprofen – ulegają zarówno procesowi glukuro-

nizacji, jak i 2-hydroksylacji oraz 3-hydroksylacji. 3-Hydro-

ksyibuprofen jest metabolizowany dalej do karboksypo-

chodnej poprzez dehydrogenazy cytozolu. Oksydacyjne

przemiany metaboliczne ibuprofenu są katalizowane przez

enzymy CYP2C9 i CYP2C8 – dotyczy to ok. 30% dawki le-

ku [3]. Stwierdzono spowolnienie metabolizmu racemicz-

nego ibuprofenu oraz obu jego izomerów optycznych, ob-

531

Postępy Dermatologii i Alergologii XXVI; 2009/6

Ewelina Czuba, Adam Klimowicz, Stanisława Bielecka-Grzela, Anna Kacalak-Rzepka

jawiającego się zwiększoną biodostępnością u badanych

z allelem CYP2C9*3 i wydłużeniem czasu półtrwania w po-

równaniu z osobami z allelem CYP2C9*1. Odnotowano

również, że działania niepożądane występowały z mniej-

szą częstotliwością u osób z allelem CYP2C8*3 (20%)

i CYP2C8*4 (20%) niż u osób z CYP2C8*1 (77%) [19].

Głównym metabolitem meloksykamu, tworzonym

w procesie utleniania w mikrosomach wątroby, jest 5-hy-

droksymetylomeloksykam. Związek ten może następnie

ulegać dalszemu utlenieniu (w ok. 70%) do 5’-karboksy-

meloksykamu. 5-Hydroksymetylomeloksykam występuje

w mikrosomach wątroby w dwóch formach – jednej, me-

tabolizowanej przy udziale CYP2C9, i drugiej – CYP3A4.

Udział CYP3A4 w biotransformacji leku szacuje się

na ok. 40%. Niemal 10% podanej dawki meloksykamu jest

wydalane w postaci niezmienionej [3].

W przypadku celekoksybu głównym procesem meta-

bolicznym okazuje się metylohydroksylacja. Ta droga prze-

miany leku występuje w mikrosomach wątroby. Reakcja

jest katalizowana w znacznym stopniu przez CYP2C9

w warunkach in vitro (w ok. 70–90%), mniejszą rolę przy-

pisuje się CYP3A4 (poniżej 25%) [3, 12]. Według niektó-

rych badaczy metabolizm celekoksybu, podobnie jak wie-

lu innych substratów CYP2C9, jest osłabiony w przypadku

ekspresji cDNA CYP2C9*2 i CYP2C9*3, a dokładnie w przy-

padku genotypów CYP2C9*1/*2 i CYP2C9*1/*3 [20]. Ob-

serwacji tych nie potwierdzają wyniki badań Brenner

i wsp., którzy nie odnotowali wpływu genotypu CYP2C9

na parametry farmakokinetyczne celekoksybu w stanie

stacjonarnym [13].

Tylko wieloletnie badania pacjentów przyjmujących

przewlekle NLPZ pozwolą odpowiedzieć na pytanie, w ja-

kim stopniu izoenzymy cytochromu P-450 oddziałują

na farmakokinetykę i farmakodynamikę omawianych sub-

stancji leczniczych oraz czy genotyp CYP2C9 wpływa

na zwiększenie prawdopodobieństwa wystąpienia dzia-

łań niepożądanych.

Ma to bardzo istotne znaczenie dla bezpieczeństwa

farmakoterapii, ponieważ NLPZ są jedną z szeroko stoso-

wanych grup leków, często z preparatami o innym działa-

niu. Polipragmazja może stwarzać ryzyko wystąpienia dzia-

łań niepożądanych, których – przy odpowiednio dobranych

środkach leczniczych – można uniknąć.

5. Dajani EZ, Islam K. Cardiovascular and gastrointestinal toxi-

city of selective cyclooxygenase-2 inhibitors in man. J Physiol

Pharmacol 2008; 59 Suppl 2: 117-33.

6. Danielson PB. The cytochrome P-450 superfamily: biochemi-

stry, evolution and drug metabolism in humans. Curr Drug

Metab 2002; 3: 561-97.

7. Yamazaki H, Shimada T. Cytochrome P450 reconstitution sys-

tems. In: Methods in molecular biology. Vol. 320. Phillips IR,

Shepard EA (eds). Humana Press, Totova 2006; 61-71.

8. Rendic S. Summary of information on human CYP enzymes:

human P450 metabolism data. Drug Metab Rev 2002; 34: 83-

448.

9. Totah RA, Rettie AE. Cytochrome P450 2C8 – substrates, in-

hibitors, pharmacogenetics, and clinical relevance. Clin Phar-

macol Ther 2005; 77: 341-52.

10. Zhou SF. Drugs behave as substrates, inhibitors and inducers

human cytochrome P450

3A4. Curr Drug Metab

2008; 9: 310-22.

11. Pilotto A, Seripa D, Franceschi M, et al. Genetic susceptibility

to nonsteroidal anti-inflammatory drug-related gastroduode-

nal bleeding: role of cytochrome P450 2C9 polymorphisms.

Gastroenterology 2007; 133: 465-71.

12. Schwarz UI. Clinical relevance of genetic polymorphisms in

the human CYP2C9 gene. Eur J Clin Invest 2003; 33

Suppl 2: 23-30.

13. Brenner SS, Herrlinger C, Dilger K, et al. Influence of age and

cytochrome P450 2C9 genotype on the steady-state dispo-

sition of diclofenac and celecoxib. Clin Pharmacokinet

2003; 42: 283-92.

14. Martin JH, Begg EJ, Kennedy MA, et al. Is cytochrome

P450 2C9 genotype associated with NSAID gastric ulceration?

Br J Clin Pharmacol 2001; 51: 627-30.

15. Martinez C, Blanco G, Ladero JM, et al. Genetic predisposition

to acute gastrointestinal bleeding after NSAIDs use. Br J Phar-

macol 2004; 141: 205-8.

16. Kirchheiner J, Meineke I, Steinbach N, et al. Pharmacokinetics

of diclofenac and inhibition of cyclooxygenases 1 and 2: no

relationship to the CYP2C9 genetic polymorphism in humans.

Br J Clin Pharmacol 2003; 55: 51-61.

17. Kumar S, Samuel K, Subramanian R, et al. Extrapolation of dic-

lofenac clearance from in vitro microsomal metabolism da-

ta: role of acyl glucuronidation and sequential oxidative me-

tabolism of the acyl glucuronide. J Pharmacol Exp Ther

2002; 303: 969-78.

18. Nakajima M, Inoue T, Shimada N, et al. Cytochrome P450 2C9

catalyzes indomethacin O-demethylation in human liver mi-

crosomes. Drug Metab Dispos 1998; 26: 261-6.

19. López-Rodríguez R, Novalbos J, Gallego-Sandín S, et al. Influ-

ence of CYP2C8 and CYP2C9 polymorphisms on pharmaco-

kinetic and pharmacodynamic parameters of racemic and

enantiomeric forms of ibuprofen in healthy volunteers. Phar-

macol Res 2008; 58: 77-84.

20. Rodrigues AD, Rushmore TH. Cytochrome P450 pharmaco-

genetics in drug development: in vitro studies and clinical

consequences. Curr Drug Metab 2002; 3: 289-309.

Piśmiennictwo

1. Szepietowski J, Reich A. Leczenie chorób skóry i chorób prze-

noszonych drogą płciową. Wydawnictwo Lekarskie PZWL,

Warszawa 2008.

2. Süleyman H, Demircan B, Karagöz Y. Anti-inflammatory and

side effects of cyclooxygenase inhibitors. Pharmacol

Rep 2007; 59: 247-58.

3. Rodrigues AD. Impact of CYP2C9 genotype on pharmacoki-

netics: are all cyclooxygenase inhibitors the same? Drug Me-

tab Dispos 2005; 33: 1567-75.

4. Kirchheiner J, Brockmoller J. Clinical consequences of cyto-

chrome P4502C9 polymorphisms. Clin Pharmacol Ther

2005; 77: 1-16.

532

Postępy Dermatologii i Alergologii XXVI; 2009/6

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: