Bhagawad-Gita - przekład Wandy Dynowskiej.pdf - Bhagavad-Gita - morefaya2006

Bhagawad Gita (tłum. Wanda Dynowska, 1957)

Rozmowa: I • II • III • IV • V • VI • VII • VIII • IX • X • XI • XII • XIII • XIV • XV • XVI • XVII • XVIII

Od Tłumacza • Filozofia Odwieczna • BG dla Hindusów • Najwyższa Harmonia • Słowniczek

Przedmowa do pierwszego polskiego wydania

Bhagawad Gita jest częścią szóstej księgi (parvan) wielkiego eposu

indyjskiego "Mahabharata" , jednego z najsłynniejszych dzieł starożytnych

Indii. Jest ono wspaniałe nie tylko swym rozmiarem składa się z 18-stu ksiąg i

400.000 wierszy (Iliada posiada ich tylko 16.000) - piękną formą

sanskryckiego, ośmio- i jedenastozgłoskowego wiersza, ale i bogate w

różnorodną treść, która czyni z niego dzieło wszechstronne i w całej

literaturze świata - jedyne.

Wśród wielu pięknych, a zamkniętych w sobie jego fragmentów i opowieści -

jak znana polskim czytelnikom z przekładu Antoniego Langego, opowieść o

Naalu i Damajanti i o Sawitri - najsłynniejszą i bez wątpienia najpotężniejszą,

zarówno swym filozoficznym zasięgiem, jak tętnem najżarliwszej miłości i

wpływem jaki wywarła na setki pokoleń jest właśnie - Bhagawad Gita,

dosłownie - "Świętego Pana Pieśń". Bowiem nauki w niej zawarte są

podawane bohaterowi - Ardżunie - przez Szri Krisznę, który był i jest

uważany przez wszystkich wyznawców Hinduizmu za Boskiego Nauczyciela,

wyrażającego w swym wcieleniu potęgę Wisznu, drugiej Osoby hinduskiej Trójcy - Pana miłości i mądrości.

Dramatyczne tło tej Pieśni jest następujące: jednym z potomków Króla Bharaty był książę Kuru, który przez

wiele lat oddawał się religijnym rozmyślaniom na polach rozciągających się niedaleko od dzisiejszego Delhi,

między rzekami Gangą a Jamuną - stąd teren wielkiej historycznej bitwy zwie się "Kuru-Kszetra" czyli

"Pole-Kuru". Wśród potomków tego króla było dwóch braci, jeden z nich Dritarasztra miał stu synów,

zwanych Kaurawy; drugi - Pandu umarł młodo, zostawiając pięciu synów, zwanych Pandawy, których

wychowała matka - Prita lub Kunti; jednym z nich jest Ardżuna, bohater Bhagawad Gity.

Jeszcze za młodych lat najstarszego z braci Pandawów - Judisztiry - na wielkim festynie wydanym przez

Kaurawów - Durjodana, przebiegły i chytry syn ociemniałego króla Dritarasztry, wciąga go podstępnie w

hazardową grę w kości, wiedząc że Judisztira uczynił ślub iż od żadnego wyzwania nigdy się nie uchyli,

choćby go to życie miało kosztować.

Szczęście nie sprzyja i Judisztira przegrywa; a ilekroć chce przerwać grę, następuje nowe szydercze

wyzwanie: "grajmy teraz o królestwo twe, o braci... o żonę... o ciebie... o wolność..." Podstęp się udaje,

Judisztira po kolei przegrywa wszystko.

Jako skutek przegranej i na żądanie Durjodany, który chce banicji Pandawów, by uniknąć niepokojów i

buntów w królestwie, Judisztira zgadza się opuścić kraj i wraz z braćmi, pójść na wygnanie na lat

dwanaście, po upływie których bracia mają powrócić i dostać połowę swego królestwa z powrotem, co

Durjodana rycerskim słowem ręczy.

Trzecia ksiega Mahabharaty opisuje dzieje braci Pandawów podczas

owej banicji i zawiera przepiękne epizody i fragmenty. Gdy po upływie

dwunastu lat bracia powracają z wygnania, żądając, wedle

zobowiązania, zwrotu połowy dziedzicznego królestwa, Durjodana

przyjmuje ich obelgą i zwrotu zagarniętych włości odmawia. Nie

pomagają namowy i apele do sumienia, do tradycyjnej rycerskiej czci,

nie pomagają przypomnienia świętości danego słowa, potęgi Dharmy.

Wszystkie usiłowania Szri Kriszny, wielkiego króla rodu Jadawów, który

dla uniknięcia krzywdy i grzechu, czyli a-dharmy, używa całej potęgi

swej wymowy i autorytetu świętości, rozbijają się o zacięty upór

Durjodany. Starcie zbrojne staje się nieuniknione.

Ród dzieli się na dwa obozy, krzywdzicieli łamiących prawo - to

Durjodana ze swymi 99-ciu braćmi i hufcami zaciężnymi - obóz

Kaurawów; i drugi broniących słuszności i prawa - Pandawów. Zależnie

od osobistych związków lub poczucia słuszności, młodsze pokolenia

siostrzeńców, kuzynów i krewnych staje po jednej lub po drugiej stronie.

Na czele wojsk Pandawów staje Ardżuna. Na czele zastępów Kaurawów - sędziwy, bohaterski, dawny

wódz Bhiszma. Bitwa trwa 18 dni. W chwili jej rozpoczęcia Ardżuna staje na polu walki w swym wozie

bojowym "w białe zaprzężonym rumaki", którego Woźnicą jest Szri Kriszna, król Jadawów, przyjaciel

Ardżuny i ogarniając wzrokiem szranki "wrogów" - waha się. Zrywa się w nim straszna burza wewnętrzna.

Z rozpaczą zwraca się do Szri Kriszny i prosi o radę, o pomoc, o wskazanie co jest w tej chwili jego

Dharmą, jak ma być Sobie i Prawu boskiemu wierny.

Szri Kriszna odpowiada. Rozmowy te stanowią treść Bhagawad Gity, którą tu w polskim przekładzie

podajemy. Pomoc dzieł i komentarzy najwybitniejszych filozofów Indii, jak i znawców Sanskrytu oraz paru

współczesnych myślicieli, a nade wszystko zachęta jednego z największych - Szri Ramana Mahariszi -

dodały tłumaczce odwagi do przekazania polskiemu czytelnikowi tej nieśmiertelnej Pieśni w polskim języku.

Oby dziś, gdy idzie walka o najgłębsze prawo Narodu do swej własnej drogi i Dharmy, walka o prawdę

duszy każdego Polaka, oby światło przedziwne tej odwiecznej mądrości przeniknęło wiele serc,

prześwietliło wiele dusz, wskazując Sprawę Wieczną - której Dharma Polski jest jeno cząstką - oby

wzmocniło ono naszą wolę i jasny spokój rozumienia, byśmy wszyscy rzec mogli wraz z rycerzem Ardżuną:

"uczynię wedle słowa Twego" - "w tej świętej walce nie ustanę nigdy".

Indie, kwiecień 1947r

Wanda Dynowska

Gandhi o Bhagawad Gita

Od wczesnego dzieciństwa czułem potrzebę jakiejś książki, czy św. Pisma, które by mogło zawsze mi

służyć niezawodną rada i stać się kierownikiem we wszystkich próbach, trudnościach i pokusach życiowych.

Wedy były za trudne, potrzeba byłoby piętnastu lat aby je zgłębić. Ale powiedziano mi, że Gita w 700

strofach zawiera całą treść Upaniszadów i Szastr. Więc nauczyłem się Sanskrytu by czytać Gitę. I dziś jest

mi nie tylko tym, czym jest Biblia dla Chrześcijan, a Koran dla Mahometan, jest mi czymś więcej, bo jakby

najrodzeńszą Matką.

Własną matkę, która mi dała życie, straciłem wcześnie, ale w tej Wiecznej Rodzicy znalazłem wszystko co

ona mogłaby mi dać; w całym mym życiu Gita zajęła jej miejsce. Nigdy mnie nie zawiodła, nigdy się nie

zmieniła. Ilekroć byłem w rozterce, w trosce albo w rozpaczy, na jej łonie szukałem ostoi, w niej

znajdywałem światło i drogowskaz. I nie zawiodłem się nigdy.

Mówią niektórzy iż jest trudna dla zwykłego, szarego człowieka. Wprawdzie można w niej istotnie znaleźć

kopalnię najgłębszej wiedzy, jak znalazł ją Tilak i tylu innych, ale to nie powinno zniechęcać zwykłego

czytelnika; jeśli całe 18 rozdziałów zdają mu się zbyt długie i trudne, niech się ograniczy do zgłębiania

trzech pierwszych, dadzą mu one w skrócie całą treść, której rozwinięciem - pod jednym względem - jest

następnych piętnaście. Niech czyta je często, najlepiej codziennie, a na pewno znajdzie w nich światło jak

ja je znalazłem.

M.K. Gandhi

Bhagawad Gita - Rozmowa I

Dritaraszta rzekł:

1. Na polu Dharmy*, na świętym polu Kuru zgromadzeni, skorzy do walki, co uczynili moi ludzie, oraz Pandu

synowie, o Sandżajo?

Sandżaja mówi:

2. Ujrzawszy szyki zbrojne Pandów, książę Durjodhana zbliżył się do Drony, nauczyciela swego, z tymi

słowy:

3. "Spójrz o mistrzu, na potężne zastępy Pandawów, które w szyki bojowe ustawił uczeń twój, w sztuce

bojowej biegły, syn Draupadi.

4. Bohaterowie są wśród nich, łucznicy mocarni, Bhimie i Ardżunie równi - Jujudhana, Wirata i Drupada,

wozu bojowego mistrz*;

5. Drisztaketu, Czekitana i dzielny król Kaszi, Purudzit, Kuntibhodża i silny jako byk - Szajbia;

6. Judhamaniu potężny Uttamudżas chrobry, Subhadra, oraz Drupadi synowie, wszyscy wielkich wozów

bojowych mistrzowie.

7. Poznaj też, o najlepszy z dwakroć urodzonych*, najwybitniejszych spośród nas, dowódców mej armii;

wymienię ci ich imiona:

8. Ty sam, o Panie, oraz Bhiszma, Karna i Kripa zwycięski, Aszweattaman, Wikarna i syn Somadatty,

9. oraz wielu innych dzielnych wojowników, w różny oręż zbrojnych, a w sztuce wojennej wytrawnych,

gotowych życie swe dla mnie położyć w ofierze.

10. Ta armia nasza pod Bhiszmy dowództwem, zaiste ogromna jest ich zaś wojsko, pod Bhimy wodzą

niedostatecznym się zdaje.

11. Wszyscy, wedle rozkazów, na swoich stanowiskach trwając, i wy dowódcy, Bhiszmę ochraniajcie z

wszech stron".

12. Wówczas Bhiszma przesławny, z Kaurawów najstarszy, w swą konchę potężnie uderzył*, i rozniósł się

dźwięk, jakoby ryk lwa, radując Durjodany serce.

13. I wraz w odpowiedzi zagrzmiały muszle i rogi, bębny, piszczałki i trąby wojenne, hukiem gromu

napełniając powietrze.

14. A wtedy Szri Kriszna i syn Pandu, siedząc w swym rydwanie bojowym, w białe zaprzężonym rumaki, w

swe boskie uderzyli konchy.

15. Kriszna w Panczadżanię swą zadął, Ardżuna w Dewa-dattę, a Bhima, o czynach straszliwych, w swą

Paundrę potężną;

16. król Judisztira, syn Kunti, w swoja zatrąbił, zwaną - "Zwycięstwo niezmierne", zaś Nakula i Sahadewa

w "Słodko-brzmiacą" i "Klejnoto-kwietną".

17. Podobnie król Kaszi*, łucznik wspaniały, i dzielny Skandin, wielkiego wozu bojownik, Drisztadiumna,

Wirata i niezwyciężony Satiaki.

18. Drupada i Draupadi synowie i Saubhadra, w mocny oręż zbrojny, wszyscy o królu, z wszech stron w

swoje uderzyli konchy;

19. aż huk niezmierny rozniósł się po ziemi i napełnił niebiosa, wstrząsając serca synów Dritarasztry.

Bhagawad-Gita - przekład Wandy Dynowskiej.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: