Do zapisu języka włoskiego używa się alfabetu łacińskiego, przy czym litery j, k, w, x oraz y nie występują w słowach włoskich. Używa się też dwóch rodzajów akcentów nad samogłoskami.
Litera
Nazwa litery
Dźwięk
a
/a/
B
bi
/b/
C
ci (/czi/)
/k/ lub /cz/
D
di
/d/
E
è,é
/e/, w pozycji akcentowanej występuje w wersji otwartej lub ścieśnionej
F
effe
/f/
G
gi (/dżi/)
/g/ lub /dż/
H
acca
zawsze nieme
I
i
/i/ lub /j/
J
i lunga
występuje tylko w wyrazach pochodzenia obcego
K
kappa
L
elle
/l/
M
emme
/m/
N
enne
/n/
O
ò,ó
/o/, w pozycji akcentowanej występuje w wersji otwartej lub ścieśnionej
P
pi
/p/
Q
qu
/k/
R
erre
/r/
S
esse
/s/ lub /z/
T
ti
/t/
U
u
/u/
V
vu (vi)
/w/
W
doppia vu
X
/ks/
Y
ipsilon
Z
zeta
/c/ lub /dz/
Szczegóły:
Znak c przed e oraz i wymawia się /cz/, przed innymi znakami /k/. Jeśli dźwięk /k/ ma wystąpić przed i bądź e, wstawia się między nie nieme h. Jeśli dźwięk /cz/ ma wystąpić przez samogłoską inną niż e czy i wstawia się między nie i, którego się nie wymawia, a które jedynie zmiękcza c.Analogiczne zasady stosuje się w przypadku:- znaku g, wymawianego /dż/ przed e oraz i, przed innymi znakami /g/;- dwuznaku sc, wymawianego /sz/ przed e oraz i, przed innymi znakami /sk/.
Tutaj ortografia nie jest ścisła, ponieważ w języku włoskim występują też połączenia typu c lub g + i + samogłoska, w którym i tworzy osobną sylabę, zwykle ma to miejsce w pozycji akcentowanej.
/cz/
/g/
/dż/
/sk/
/sz/
ca
cia
chesmaster123