inf zwrotne - co robic, czego unikac.pdf - Nowocin slajdy - psychUW

Udzielenie informacji zwrotnych i zakończenie kontraktu diagnostycznego

Podstawowym „wynikiem” jest plan wywiadu i w takiej też formie przekazujemy osobie badanej informacje zwrotne

– jakie sprawy, osoby, obszary spraw wydały nam się ważne w życiu osoby badanej. Możemy to uzupełnić o aspekty,

o których chcielibyśmy porozmawiać z osobą badaną, gdybyśmy mogli rozwinąć niektóre wątki bardziej i mieli więcej

czasu. Niekiedy (ale nie zawsze! – patrz niżej) możemy dodać, dlaczego dany temat uznaliśmy za ważny – czyli trochę

odsłonić szczegółowe hipotezy.

Co mówić osobie badanej?

to, co sama o sobie mówiła – o ile się z tym zgadzamy (nie szkodzi, że jest to oczywiste – dla osoby badanej

będzie to potwierdzenie i wzmocnienie)

to, co będzie mogła przyjąć i wykorzystać z pożytkiem, czyli to, co jest dla niej zrozumiałe i ma związek z jej

doświadczeniem

nawiązać – choćby na krótko – do tematów, które osoba badana jawnie zgłaszała jako problem (często

wystarcza: „Rozumiem, że ci jest trudno z tym, że…(nazwać problem)…”). Nawiązując do tego tematu

upewniamy osobę badaną, że akceptujemy ją razem z tym problemem, nie odrzucamy jej i nie oceniamy.

Pominięcie takiego tematu może stać się powodem niepokoju osoby badanej. Jeżeli osoba badana

sygnalizuje, że potrzebuje pomocy, można (ale tylko na wyraźne życzenie osoby badanej) podać informacje o

tym, gdzie można uzyskać pomoc psychologiczną.

Czego nie mówić?

tego, co w naszej ocenie jest problemem osoby badanej, ale ona sama nie spostrzega tego jako problem i

jest zadowolona z owego stanu rzeczy lub wcale tego nie zauważa – nie tworzyć problemów

tego, czego osoba badana jest nieświadoma, zwłaszcza jeśli bronią tego mechanizmy obronne – nie

demaskować

nie udzielać rad, nie proponować „lepszych” rozwiązań – w każdej radzie lub propozycji (łącznie z propozycją

uzyskania pomocy psychologicznej, jeśli osoba badana o to nie prosi) zawarta jest nie wprost dezakceptacja

osoby badanej. Dużą rolę tu odgrywają również kwestie etyczne.

Jak mówić?

osobiste spostrzeżenia i przemyślenia , a nie „prawdy obiektywne”

forma pytań, wątpliwości, hipotez (jednak bez nacisku na odpowiedź osoby badanej). Na przykład:

„Zastanowiło mnie, dlaczego tak ważne są dla ciebie oceny na uczelni. Pomyślałam, że być może chodzi o cos

więcej niż tylko o stypendium. Gdybyśmy miały więcej rozmawiać, z pewnością bym o to zapytała.”

mówimy raczej o dynamicznych procesach niż o niezmiennych cechach; o dyspozycjach, które można

rozwijać , a nie niemodyfikowalnych cechach

trudności doświadczane przez osobę badaną staramy się przedstawić jako wyzwania

informacje formułujemy w sposób neutralny (bez ocen zarówno negatywnych, jak i pozytywnych)

dbamy o komfort emocjonalny osoby badanej – na bieżąco reagujemy na oznaki zaniepokojenia czy innych

negatywnych stanów. Nawet jeśli nie formułujemy ocen, osoba badana może nasze informacje

interpretować w tych kategoriach – czasem nietrudno to przewidzieć i z góry zadbać o równowagę

przekazywanych informacji.

zważajmy na oddźwięk osoby badanej (różne warianty informacji zwrotnej), który poinformuje nas, czy

możemy rozwijać dany temat czy też lepiej przejść do następnego.

pytajmy osobę badaną o opinię na temat naszych wniosków – czy jej zdaniem są trafne. Chodzi o poznanie

opinii osoby badanej, ale też o zapodanie nadużyciom diagnostycznym. Osoba badana ma wtedy szansę na

jawne odrzucenie naszych wniosków, które są dla niej nie do przyjęcia z dowolnych powodów (choć zarazem

mogą być trafne). Nie jesteśmy w stanie wszystkiego przewidzieć (to, co dla nas „neutralne”, dla osoby

badanej może być „toksyczne”), dlatego hołdujmy zasadzie, że jeśli „ofiara” może się skutecznie bronić, nie

ma miejsce na nadużycia. Przyjmijmy do wiadomości opinię osoby badanej i nie dyskutujmy z nią (ale nie

musimy się ochoczo zgadzać z nią), nie próbujmy przekonywać – to do osoby badanej należy „ostatnie

słowo” w tej sprawie.

Nadrzędną zasadą jest ostatnia. Nawet jeżeli niechcący ocenimy osobę badaną, udzielimy razy albo wygłosimy

„prawdę absolutną” – jeśli na zakończenie poprosimy osobę badaną o ocenę naszych wniosków, to stworzymy jej

możliwość obrony. Treść i forma tej oceny na swój sposób poinformują nas o popełnionych błędach.

+ co robić

- czego unikać

+ formułowanie pozytywnych kierunków zmian

- unikanie mówienia o negatywnych kierunkach

zmian typu „unikaj”

+ komunikat od siebie

- nie nakazy, nie dyrektywnie

+ „zmiękczacze”

+ czynności, stany

- nie cechy, nie etykiety

+ coś, co można zmienić

- nie mówić o tym, czego zmienić nie można

+ podawać konkretne przykłady

- nie mówić „prawd ostatecznych” ; unikać „zawsze”

„nigdy”

+ przedstawiać jako wyzwania

- nie określać jako problem

+ rozmowa

- nie monolog

+ parafrazować

- nie interpretować

+ zostawienie miejsca na reakcję

Na spotkaniu:

poinformować osobę badaną, że badanie dobiegło końca i że jest to ostatnie spotkanie

podziękować za udział w badaniu

udzielić informacji zwrotnej o wynikach w formie rozmowy

zapytać o ewentualne uwagi na temat całości badań, odpowiedzieć na ewentualne pytania (jeśli będą na

temat TNZ Rottera można opowiedzieć osobie badanej o zjawiskach projekcji i najogólniej wyjaśnić ideę

testów projekcyjnych)

inf zwrotne - co robic, czego unikac.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: