KSIĘGOWOŚĆ I PODATKI z 9 stycznia 12 (nr 5).pdf

Poniedziałek 9 stycznia 2012, nr 5 (3143) gazetaprawna.pl

KSIĘGOWOŚĆ

prenumerata

NAJNOWSZE W SERWISACH

TEMAT TYGODNIA

KSIEGOWOSC.GAZETAPRAWNA.PL

Jak rozliczyć sprzedaż nieruchomości

i prawidłowo wypełnić deklarację PIT-39

C7-10

podatki i cła

Kupione artykuły spożywcze

w celu poczęstunku kontrahentów

mogą być kosztem

Czas na PIT-12

Zmiany w akcyzie

Osoby, które w 2011 roku sprzedały mieszkanie bądź dom zakupione od 1 stycznia

2009 r., muszą do końca kwietnia 2012 r. rozliczyć dochód z tej sprzedaży w PIT-39.

Warto więc poznać wszystkie metody rozliczania, by wybrać odpowiednią i wypełnić

deklarację w sposób niebudzący podejrzeń organów podatkowych

W NUMERZE

Komentarze

Manipulowanie przy podatkach i zgłaszanie wciąż nowych

koncepcji nie służy tworzeniu dobrego wizerunku państwa C2

rachunkowość

Jak zaksięgować opłatę

skarbową

Pobierz znowelizowane KSR

Do końca stycznia trzeba

poinformować o podpisanych

umowach na badanie

egzaminy zawodowe

Jak wygląda egzamin

na doradcę podatkowego

Praktykę trzeba odbyć

we właściwym urzędzie skarbowym

Kandydaci na doradców

podatkowych muszą zdać pisemną

i ustną część egzaminu

Orzecznictwo

Montaż kuchni jest opodatkowany 23-proc. stawką VAT

Interpretacje

Dojazdy ﬁ rmowym autem nie są przychodem pracownika

sfera budżetowa

Zmiany w klasyfikacji budżetowej

od 2012 roku

KADRY.GAZETAPRAWNA.PL

VAT

Tylko sprzedaż działek budowlanych przez osoby zajmujące

się zawodowo obrotem nieruchomościami podlega VAT

Podatki dochodowe

Przełom roku to czas na korektę cen transferowych

prawo pracy

Długie weekendy w 2012 roku

Czy zaniżenie wysokości emerytury

uprawnia do wniesienia skargi

kasacyjnej

Przerwy w pracy i okresy odpoczynku

kierowcy

Kara za wadliwy towar znajdzie odbicie w rozliczeniach

C16

Rozliczenia

Kiedy zapłacić podatek od środków transportu w 2012 roku

C11

ubezpieczenia

Czy przychody członków rad

nadzorczych są zwolnione ze składek

Czy można wyłączyć z podstawy

wymiaru składek opłacaną przez

pracodawcę składkę na fundusz

emerytalny

Poradnia podatkowa

W jaki sposób ująć straty powstałe wskutek huraganu

C13

wynagrodzenia

Czy kodeksowy termin wypłaty

wynagrodzenia dotyczy wszystkich

jego składników

Rachunkowość

Limity rachunkowe oblicza się po średnim kursie NBP

z dnia bilansowego

bhp

Uprawnienia pracownika, gdy

pracodawca odmawia sporządzenia

protokołu

C14

Interwencja

Jak prezes ﬁ rmy korzystający z samochodu

służbowego powinien rozliczyć przejazdy prywatne

sfera budżetowa

Kiedy policjant może być zwolniony

ze służby

C15

Za tydzień Zasady zaliczania wydatków do kosztów podatkowych w orzecznictwie Jak rozliczyć wypłatę dywidendy pieniężnej i rzeczowej w spółce

I PODATKI

Dziennik Gazeta Prawna, 9 stycznia 2012 nr 5 (3143)

gazetaprawna.pl

KOMENTARZE

Życzliwość

z obowiązku

ustawowego

Nigdy nie dość populizmu, czyli znów

o tzw. sprawiedliwości społecznej

Dr Janusz

Fiszer

Kancelaria Prawna

White & Case,

Uniwersytet Warszawski

obecnej skali, obejmującej

dwie stawki – 18 i 32 proc.

Tym samym więc ówcze-

sny prawicowy rząd postąpił

zgodnie z logiką tej części

sceny politycznej i obniżył

stawki podatkowe, słusz-

nie licząc, że obniżka obcią-

żeń podatkowych zwiększy

konsumpcję i tym samym

– pośrednio – napędzi ko-

niunkturę.

Teraz jednak ugrupowanie

nominalnie bardzo prawi-

cowe pragnie uszczęśliwić

polskich podatników ewi-

dentnie populistycznym

projektem podwyżki po-

datków, a więc pomysłem

z jak najbardziej lewico-

wego katalogu pomysłów

na powszechny dobrobyt.

Uzasadnienie projektu jest

też jak najbardziej popu-

listyczne, czyli – zgodnie

z oczekiwaniami – potrzeba

wprowadzenia osławionej

sprawiedliwości społecz-

nej w podatkach. Zamiast

więc konsekwentnie opo-

wiedzieć się za docelo-

wym obniżeniem stawek

podatkowych, co zawsze

poprawia koniunkturę go-

spodarczą i tym samym

prowadzi do poprawy sytu-

acji ekonomicznej wszyst-

kich podatników (prosta

zasada, że przypływ podnosi

wszystkie łódki...), pojawia

się propozycja idąca w od-

wrotnym kierunku, a więc

stwarzająca idealny bodziec

do unikania zwiększone-

go opodatkowania wszelki-

mi możliwymi sposobami.

Ale projektodawcy o tym nie

myślą, bo i po co? Budżetem

rządzi przecież ktoś inny...

Można mieć tylko nadzie-

ję, że ten pomysł szybko

umrze śmiercią naturalną,

a racjonalny ustawodaw-

ca zapewni przynajmniej

minimalną stabilność

systemu podatkowego.

I tutaj dotykamy innego,

bardzo istotnego elemen-

tu państwa prawa, jakim

jest zaufanie obywate-

li do państwa i zasada ra-

cjonalnego ustawodawcy.

Pomijając już wyrażoną me-

rytoryczną ocenę zgłoszo-

nego pomysłu, trzeba jasno

powiedzieć, że ustawiczne

manipulowanie przy po-

datkach, zgłaszanie coraz

to nowych koncepcji i wy-

woływanie kolejnych burz

w szklance wody ani nie

służy tworzeniu dobrego

wizerunku państwa i jego

systemu ﬁ nansowego, ani

nie wzmacnia u podatni-

ków obywatelskiego poczu-

cia sensowności obciążeń

podatkowych.

Bogdan

Świąder

kierownik

działu podatki

liczyć na życzliwe

podejście pracodaw-

ców przy rozlicze-

niu rocznym należnych

ﬁ skusowi zobowiązań. Jeśli

złożą oświadczenie PIT-12,

podatek za nich obliczy

i wpłaci do urzędu

skarbowego płatnik, czyli

pracodawca. Oczywiście

nie jest to podyktowane

nadgorliwością, ale

stanowi obowiązek, który

wynika z ustawy o PIT.

Jednak pierwszy krok

musi zrobić pracownik,

i to szybko, bo termin

właśnie upływa. Oświad-

czenie PIT-12 należy złożyć

płatnikowi przed 10 stycz-

nia. Według Ministerstwa

Finansów można je złożyć

nawet 10 stycznia i termin

będzie zachowany. Prawdę

mówiąc, to od pracodaw-

cy zależy, czy uwzględni

on wniosek pracownika,

nawet złożony po termi-

nie. Jego dobra wola jest

tutaj decydująca, bo nie ma

sankcji ustawowych (poza

tym, że płatnik nie musi

wtedy rozliczać podatku za

pracownika), gdy złożymy

PIT-12 w późniejszym ter-

minie. Przepisy określają

tylko obowiązek pracodaw-

cy, gdy oświadczenie zo-

stanie złożone w terminie.

Wtedy płatnik musi spo-

rządzić, według ustalonego

wzoru, roczne obliczenie

PIT od dochodu uzyskane-

go przez podatnika w roku.

Co więcej, plany na przy-

szłość dotyczące rozliczeń

pracowników są o wiele

bardziej obiecujące. Po-

jawiły się propozycje, aby

administracja podatko-

wa przygotowywała dla

osób ﬁ zycznych niepro-

wadzących działalności

gospodarczej wstępnie

wypełnione zeznania, za-

wierające dane przeka-

zane administracji przez

płatników. Jednak zanim

to wejdzie w życie, jak uczy

doświadczenie, jeszcze

sporo czasu upłynie.

Patrząc na zmiany, które

dokonują się w ostatnich

latach w skarbowości,

mam wrażenie, że coraz

bardziej upodabnia się ona

do standardów istnieją-

cych w innych krajach Unii

Europejskiej. I to dobrze,

bo tam nie traktuje się

podatnika z góry jako po-

tencjalnego krętacza,

tylko partnera do rozmów

i klienta. Propozycje rozli-

czania zeznania za podat-

nika przez administrację

podatkową to z kolei wzór,

który istnieje m.in. w Wiel-

kiej Brytanii. W wielu

innych krajach rozliczać

się można też w sposób

elektroniczny. U nas

także. Organ podatkowy

lub elektroniczna skrzyn-

ka podawcza systemu

teleinformatycznego ad-

ministracji podatkowej

potwierdzają, w formie do-

kumentu elektroniczne-

go, złożenie deklaracji za

pomocą środków komuni-

kacji elektronicznej. Jest

to duże ułatwienie, które

oszczędza czas i podatni-

kom, i urzędnikom skarbo-

wym. To jednak nie koniec

zmian, które nas czekają.

Ministerstwo Finansów

chce wprowadzić jednoli-

ty strój i emblematy, logo

itp., którymi będzie się

posługiwała administra-

cja skarbowa. Myślę, że to

dobry pomysł, i od razu

trzeba zaznaczyć, że to nie

z naszych polskich podat-

ków ma być ﬁ nansowane.

Unia Europejska ma zapła-

cić za poprawę wizerun-

ku polskiej administracji

skarbowej.

Jest dobrze, jednak jeszcze

nie najlepiej. Początek roku

wiąże się z obowiązka-

mi, które muszą wypeł-

nić podatnicy i płatnicy.

Do końca kwietnia trwa

akcja PIT, a w międzycza-

sie jest wiele czynności,

które należy wykonać, aby

być w zgodzie z ﬁ skusem.

I tutaj właśnie brakuje

mi życzliwości tej drugiej

strony. Nadal nieodo-

sobnione są przypadki,

gdy urzędnik skarbowy

zamiast odrobinąy dobrej

woli w kontaktach z po-

datnikiem wykazuje się

niechęcią i złośliwością. To

wszystko rzutuje na po-

strzeganie jakby nie było

urzędnika państwowego

i powstawanie wzajem-

nych animozji. Skoro już

ma być poprawiony wize-

runek pracownika skar-

bówki, który będzie się

charakteryzował jednoli-

tym ubiorem i kolorysty-

ką, może warto też zadbać

o jednakowe standar-

dy obsługi podatników.

Myślę, że takie szkole-

nia z zakresu podejścia do

klienta nie zaszkodziłoby

nikomu. A wręcz przeciw-

nie, uzdrowiłyby relacje

między przedstawicielami

organów państwa a oby-

watelami, którzy w tym

państwie żyją, pracują

i płacą podatki.

miesiące temu

zakończyła się

kampania wyborcza

i przez kolejne trzy lata nie

będzie wyborów, powinien

spowodować brak nowator-

skich, zwykle tzw.

cudownych, projektów

podatkowych.

W przedświątecznym ty-

godniu okazało się jednak,

że było to złudne oczekiwa-

nie spokoju w tym zakresie.

Oto najmłodsze na polskiej

scenie politycznej ugrupo-

wanie postanowiło wystą-

pić w dawno osieroconej roli

obrońców ludu i zwolen-

ników tzw. sprawiedliwo-

ści społecznej, zgłaszając

projekt zdywersyﬁ kowania

skali podatkowej w podatku

dochodowym od osób ﬁ -

zycznych przez wprowa-

dzenie czterech stawek

podatkowych, tj. 12, 18, 32

i 40 proc., przy czym ta

ostatnia miałaby mieć za-

stosowanie do dochodów

przekraczających 120 tys. zł

rocznie.

Przypomnijmy, że wpro-

wadzony od 1 stycznia

1992 r. podatek dochodo-

wy od osób ﬁ zycznych miał

wtedy trzy stawki – 20, 30

i 40 proc. W późniejszym

Manipulowanie

przy podatkach

i zgłaszanie

wciąż nowych

koncepcji nie służy

tworzeniu dobrego

wizerunku

państwa

okresie miała miejsce pod-

wyżka stawek do 21, 33 i 45

proc., a następnie stawki

te sukcesywnie obniżano,

tak aby po 2005 r. dojść do

Jaki VAT na program telewizyjny

Bartosz

Bogdański

doradca podatkowy, starszy

menedżer w MDDP Michalik

Dłuska Dziedzic i Partnerzy

larnie rozpowszechnia-

ny, pochodzący od jednego

nadawcy – czyli popularną

ramówkę. Natomiast pro-

dukcja poszczególnych pro-

gramów telewizyjnych (np.

odcinka teleturnieju) jest

produkcją audycji telewizyj-

nej, a ta – zdaniem ﬁ skusa

– nie jest objęta preferencyj-

ną stawką VAT

(np. interpretacja

nr IBPP1/443-442/11/AL).

Zdaniem organów podatko-

wych stosowanie deﬁ nicji

zawartej w ustawie o radio-

fonii i telewizji jest koniecz-

ne z uwagi na brak legalnej

deﬁ nicji programu telewi-

zyjnego w ustawie o VAT

i przepisach wykonawczych.

W efekcie takiego zabiegu,

zdaniem organów podatko-

wych, stawką 8-proc. objęta

jest jedynie produkcja całej

ramówki – usługi, która

w praktyce nie występu-

je w obrocie gospodarczym.

Praktyka ta jest błędna.

Rzeczywiście, w przepisach

podatkowych nie ma deﬁ -

nicji produkcji programów

telewizyjnych, jak też wielu

innych deﬁ nicji używanych

w przemyśle ﬁ lmowym.

Jednak w takiej sytuacji

należy tego terminu używać

w takim znaczeniu, jakie

nadają mu klasyﬁ kacje sta-

tystyczne.

Odwołanie się z kolei do

systematyki PKWiU oraz

wyjaśnień do grupowań sta-

tystycznych publikowanych

na stronie GUS pozwala na

sensowne odczytanie deﬁ -

nicji programu telewizyj-

nego i zastosowanie go dla

potrzeb VAT. I tak w obja-

śnieniach do grupowania

59.11 czytamy, że tym gru-

powaniem są objęte ﬁ lmy

kinowe, nagrania wideo, pro-

gramy telewizyjne (seriale

TV, programy dokumentalne)

i reklamy telewizyjne. Z kolei

wyjaśnienia do grupowa-

nia 59.11.13.0: wskazują, że

pod tym symbolem sklasy-

ﬁ kowane są usługi związa-

ne z produkcją pozostałych

programów telewizyjnych,

na żywo lub odtwarzanych

z nagrań, takich jak: talk

show, programy rozrywko-

we, sportowe itp.

Analiza wyjaśnień do

PKWiU prowadzi zatem

do oczywistego wniosku,

że programem telewizyj-

nym w rozumieniu PKWiU

jest jeden odcinek produkcji

telewizyjnej, który stanowi

odrębną całość ze względu

na treść, a nie ramówka

– czyli uporządkowany

zestaw audycji.

wzbudza

w ostatnim czasie

kwestia opodatko-

wania VAT usług

związanych z produkcją

programów telewizyjnych.

W szczególności pojawiły

się problemy w stosowaniu

obniżonej 8-proc. stawki

VAT na usługi produkcji

programów telewizyjnych.

Zakres stosowania obniżo-

nej stawki określa załącz-

nik nr 3 do ustawy o VAT,

który w pozycji 164 prze-

widuje stosowanie obniżo-

nej stawki VAT na usługi

związane z ﬁ lmami, nagra-

niami wideo i programami

telewizyjnymi – wyłącz-

nie w zakresie produkcji

programów telewizyjnych

– wymienione w grupowa-

niu 59.11.1 PKWiU. Przedro-

stek „ex.” oznacza, że zakres

preferencji jest węższy niż

cały zakres usług mieszczą-

cy się w grupowaniu 59.11.1

i ograniczony jest tylko do

niektórych usług z trzech

określonych przez PKWiU

grup, tj.: usług związanych

z produkcją ﬁ lmów, z wy-

łączeniem ﬁ lmów rekla-

mowych lub promocyjnych

59.11.10; usług związanych

z produkcją reklamowych

lub promocyjnych ﬁ lmów

i nagrań wideo 59.11.11;

usług związanych z produk-

cją pozostałych programów

telewizyjnych i nagrań

wideo 59.11.12.

Porównanie zakresu usług

zawartego w ustawie i prze-

pisów statystycznych pro-

wadzi do wniosku, że

z obniżonej stawki VAT ko-

rzystają usługi w zakre-

sie produkcji programów

telewizyjnych, które nie są

produkcjami reklamowymi

(np. produkcji teleturniejów

telewizyjnych, programów

informacyjnych), natomiast

stawkę 23-proc. należy sto-

sować do innych rodza-

jów produkcji, tj. produkcji

ﬁ lmów kinowych i nagrań

wideo.

Niestety, w ostatnim czasie

organy podatkowe zaczęły

dążyć do ograniczenia sto-

sowania obniżonej stawki

VAT na usługi produk-

cji przez przyjęcie deﬁ ni-

cji programu telewizyjnego

zamieszczonego w ustawie

o radiofonii i telewizji. Na

potrzeby tej ustawy zdeﬁ -

niowano program telewi-

zyjny jako uporządkowany

zestaw audycji radiowych

lub telewizyjnych, reklam

i innych przekazów, regu-

Prawidłowe

odczytanie

przepisu prowadzi

do przywrócenia

możliwości

stosowania stawki

8-proc. przy

usługach produkcji

w znacznie

szerszym zakresie,

niż akceptuje

to ﬁ skus

prenumerata

KSIĘGOWOŚĆ

I PODATKI

Redaktor prowadzący:

Ewa Ciechanowska

tel. 22 530 40 44

ewa.ciechanowska@infor.pl

F akt, że prawie trzy

P racownicy mogą

D uże kontrowersje

Dziennik Gazeta Prawna, 9 stycznia 2012 nr 5 (3143)

gazetaprawna.pl

ORZECZNICTWO

Gwarancje bankowe są kosztem w momencie ich poniesienia

Wojewódzki Sąd

Administracyjny

w Olsztynie o CIT

niu robót. Gdyby spółka nie

zdecydowała się na uzyskanie

wymaganych gwarancji, nie

doszłoby do zawarcia kontrak-

tu. Gwarancje udzielane są na

różne okresy (zależnie od za-

wartych umów z inwestorem).

poniesione w latach poprze-

dzających rok podatkowy oraz

w roku podatkowym, zgodnie

z art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, są

potrącalne w tym roku podat-

kowym, w którym osiągnię-

te zostały odpowiadające im

przychody. Jak wynika z kolei

z art. 15 ust. 4d ustawy o CIT,

koszty uzyskania przychodów

inne niż koszty bezpośrednio

związane z przychodami są

potrącalne w dacie ich ponie-

sienia. Jeżeli koszty te dotyczą

okresu przekraczającego rok

podatkowy, a nie jest możli-

we określenie, jaka ich część

dotyczy danego roku podat-

kowego, w takim przypadku

stanowią koszty uzyskania

przychodów proporcjonal-

nie do długości okresu, któ-

rego dotyczą. Sąd tłumaczył,

że z powyższego przepisu

wynika, że zasadą jest kaso-

wa potrącalność pośrednich

kosztów podatkowych, czy-

li w dacie ich poniesienia,

chyba że spełnione zosta-

ną łącznie dwie przesłanki

wskazane w zdaniu drugim

tego przepisu. Wtedy usta-

wodawca nakazuje rozliczyć

dany koszt proporcjonalnie

do długości okresu, którego

dotyczy. Aby takie rozliczenie

nastąpiło – wskazał dalej sąd

– koszt pośredni musi doty-

czyć okresu przekraczającego

rok podatkowy i nie może być

możliwe określenie, jaka jego

część dotyczy danego roku po-

datkowego.

Odnosząc się do stanu fak-

tycznego przedstawionego

przez podatnika sąd orzekł, że

poniesione koszty gwarancji

bankowych czy też ubezpie-

czeniowych nie są kosztami

bezpośrednimi, ponieważ nie

można ich przypisać do okre-

ślonych przychodów. Są one

jednak racjonalnie uzasadnio-

ne, jako prowadzące do osią-

gnięcia przychodów. Należy je

więc uznać za koszty pośred-

nie i ma do nich zastosowanie

art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

KOMENTARZ EKSPERTA

TEZA Koszty gwarancji ban-

kowych i ubezpieczeniowych

można zaliczyć do kosztów po-

datkowych w dacie ich ponie-

sienia. Jeżeli koszty te dotyczą

okresu przekraczającego rok

podatkowy, a nie jest możliwe

określenie, jaka ich część doty-

czy danego roku podatkowego,

w takim przypadku stanowią

koszty uzyskania przychodów

proporcjonalnie do długości

okresu, którego dotyczą.

KATARZYNA SALA

prawnik, ECA Auxilium

S pór dotyczył tego, czy ponoszone przez wnioskodaw-

UZASADNIENIE Sąd nie po-

dzielił stanowiska skarżącej,

która twierdziła, że koszty

gwarancji bankowej lub ubez-

pieczeniowej są kosztami bez-

pośrednimi, ponieważ zostały

poniesione w celu zrealizowa-

nia konkretnej umowy, czy-

li konkretnego przychodu,

z konkretnego źródła.

WSA wyjaśnił, że sposób,

w jaki należy rozliczyć kosz-

ty uzyskania przychodów,

zwłaszcza te, które odnoszą

się nie tylko do roku podatko-

wego, w jakim zostały ponie-

sione, ale i do lat następnych,

zależy od tego, czy dany wy-

datek można zakwaliﬁ kować

do kosztów bezpośrednio czy

pośrednio związanych z przy-

chodami. Koszty bezpośred-

nio związane z przychodami,

cę wydatki na uzyskanie wieloletnich gwarancji

bankowych lub ubezpieczeniowych można uznać za

koszty bezpośrednio związane z przychodem, a co za tym

idzie, czy można zaliczyć je do kosztów w roku podatko-

wym, w którym podatnik osiągnął przychód ze sprzedaży

mieszkań. Mimo że dla podatnika uzyskanie gwarancji jest

warunkiem zawarcia z inwestorem umowy budowlanej, to

jednak uiszczana przez niego opłata stanowi zapłatę

z tytułu zawarcia umowy gwarancyjnej i jako taka dotyczy

całego okresu obowiązywania gwarancji. Biorąc pod uwagę

zabezpieczający charakter gwarancji, należy więc uznać, że

między opłatą gwarancyjną a osiąganymi przez skarżącą

przychodami ze sprzedaży gotowych obiektów budowla-

nych nie występuje bezpośredni związek przyczynowy.

W rezultacie sporne wydatki będą stanowić dla spółki

koszty pośrednio związane z przychodem, a więc potrącal-

ne w dacie ich poniesienia, chyba że dotyczą okresu

przekraczającego rok podatkowy i nie można określić, jaka

ich część dotyczy danego roku podatkowego. Wówczas

wydatki te będą stanowić koszty proporcjonalnie do

długości okresu, którego dotyczą. W analizowanym

przypadku będzie to okres, na jaki udzielono gwarancji.

STAN FAKTYCZNY Spółka re-

alizuje kontrakty budowlane.

Zawierane przez nią umowy

często nakładają obowiązek

przedłożenia inwestoro-

wi gwarancji bankowej lub

ubezpieczeniowej. Gwaran-

cje mają zabezpieczyć inwe-

stora na etapie obejmującym

okres gwarancji i rękojmi,

a więc w okresie po ukończe-

Wyrok WSA w Olsztynie

z 30 listopada 2011 r., sygn.

akt I SA/Ol 669/11, nieprawomocny.

Montaż kuchni jest opodatkowany 23-proc. stawką VAT

Wojewódzki Sąd

Administracyjny

w Olsztynie o VAT

nych podmiotów. Świadczenie

polega na zaprojektowaniu,

dopasowaniu oraz trwałym

zainstalowaniu komponen-

tów meblowych. Meble są

montowane m.in. w budyn-

kach objętych społecznym

programem mieszkaniowym.

nictwa objętego społecznym

programem mieszkaniowym

określonego w ust. 12a nie za-

licza się: budynków mieszkal-

nych jednorodzinnych, któ-

rych powierzchnia użytkowa

przekracza 300 mkw., oraz

lokali mieszkalnych, których

powierzchnia użytkowa prze-

kracza 150 mkw.

Sąd wyjaśnił, że ustawa

o VAT nie deﬁ niuje pojęć:

budowa, remont, moderni-

zacja, termomodernizacja

oraz przebudowa. Konieczne

jest więc odwołanie do prze-

pisów prawa budowlanego.

Nie można jednak przenieść

regulacji z prawa budowlane-

go wprost do prawa podatko-

wego, mają one jedynie cha-

rakter pomocniczy.

Sąd przywołał następnie

deﬁ nicje pojęć: obiekt bu-

dowlany, budowa, przebudo-

wa, modernizacja, roboty bu-

dowlane, remont, urządzenie

techniczne.

Obiektem budowlanym

jest budynek wraz z instala-

cjami i urządzeniami tech-

nicznymi. Należy więc uznać,

że instalacje te i urządzenia

wchodzą w skład budynku

będąc jego elementami. Mię-

dzy budynkiem oraz wskaza-

nymi instalacjami i urządze-

niami musi jednak zachodzić

związek uzasadniający wnio-

sek, że elementy te są niesa-

modzielne, a jedynie składają

się na budynek. Jak wynika

z art. 3 pkt 9 prawa budow-

lanego, urządzeniem budow-

lanym jest urządzenie tech-

niczne związane z obiektem

budowlanym, zapewniają-

ce możliwość użytkowania

obiektu zgodnie z jego prze-

znaczeniem, jak przyłącza

i urządzenia instalacyjne,

w tym służące oczyszczaniu

lub gromadzeniu ścieków,

a także przejazdy, ogrodze-

nia, place postojowe i place

pod śmietniki.

Sąd rozstrzygnął, że zabu-

dowy wnękowej i kuchennej

będącej zabudową meblową

nie można uznać za instala-

cję lub urządzenie technicz-

ne budynku. Ich montaż nie

wymagał bowiem pozwolenia

na budowę, mogą być w każ-

dym czasie zdemontowane

lub wymienione. Działania te

nie są więc objęte zakresem

pojęciowym robót budowla-

nych lub przebudowy w rozu-

mieniu prawa budowlanego.

Zabudowa meblowa wnęko-

wa i kuchenna nie jest w re-

zultacie objęta regulacjami

prawa budowlanego.

WSA powołał wwsię na

językowe znaczenie powyż-

szych pojęć i stwierdził, że

pojęcie „montaż” odnosi się

do takiego sposobu działania,

w efekcie którego z nieza-

leżnie od siebie istniejących

części powstaje nowa całość.

Sąd zgodził się więc z mini-

strem ﬁ nansów, który wydał

interpretację indywidualną,

że wykonywane przez skar-

żącą czynności nie mieszczą

się w katalogu czynności wy-

mienionych w art. 41 ust. 12

ustawy o VAT. W konsekwen-

cji montażu mebli na wymiar

nie można opodatkować ob-

niżoną, 8-proc. stawką VAT.

Sąd dodał, że opisane czyn-

ności należy uznać za robo-

ty budowlano-montażowe.

Wskazał też, że przepisy

rozporządzenia ministra ﬁ -

nansów z 22 grudnia 2010 r.

w sprawie wykonania nie-

których przepisów ustawy

o podatku od towarów i usług

(Dz.U. nr 246, poz. 1649) oraz

obecnie obowiązującego roz-

porządzenia w tej sprawie z 4

kwietnia 2011 r. (Dz.U. nr 73,

poz. 392) wskazują, że usta-

wodawca znacznie ograniczył

zakres stosowania obniżonej

stawki VAT. Z listy usług ob-

jętych preferencyjną stawką

usunięto bowiem roboty bu-

dowlano-montażowe doty-

czące obiektów budownictwa

mieszkaniowego.

TEZA Czynności polegające

na montażu stałej zabudowy

wnękowej i kuchennej z za-

kupionych płyt meblowych,

blatów, luster i elementów

metalowych dociętych na

konkretny wymiar trwa-

le montowane w budynku

mieszkalnym od 1 stycznia

2011 r. podlegają opodatko-

waniu stawką 23 proc.

UZASADNIENIE Istota sporu

sprowadza się do określenia,

jaką stawką VAT powinno być

opodatkowane kompleksowe

świadczenie polegającego na

zaprojektowaniu, dopasowa-

niu oraz montażu trwałych

zabudów wnękowych, ku-

chennych.

Sąd wyjaśnił, że zgodnie

z art. 41 ust. 12 ustawy, 8-proc.

stawkę podatku stosuje się

do dostawy, budowy, remon-

tu, modernizacji, termomo-

dernizacji lub przebudowy

obiektów budowlanych lub

ich części zaliczonych do bu-

downictwa objętego społecz-

nym programem mieszkanio-

wym. Jak wynika z art. 41 ust.

12b ustawy o VAT, do budow-

STAN FAKTYCZNY Skarżąca

prowadzi działalność w za-

kresie dystrybucji i produk-

cji mebli. Jednym z elemen-

tów oferty jest kompleksowe

świadczenie polegające na

montażu elementów mebli

do zabudowy kuchennej, wnę-

kowej, łazienkowej itp., przy-

gotowanych na konkretny

wymiar z materiałów zaku-

pionych przez skarżącą od in-

Wyrok WSA w Olsztynie

z 8 grudnia 2011 r., sygn.

akt I SA/Ol 674/11, nieprawomocny.

Oprac. Łukasz Zalewski

PROMOCJA

Prenumerata 2012

zmiany w VAT

Wejdź na www.ksiegowosc.gazetaprawna.pl i przeczytaj o zmianach m.in. w zakresie:

kwartalnych informacji podsumowujących,

stawek VAT na odzież i dodatki odzieżowe dla niemowląt oraz obuwia dla dzieci,

stosowania zwolnienia dla prowadzenia prac konserwatorskich i restauratorskich.

Teraz Serwis Księgowy w pakiecie z Kadrowym

www.kadry.gazetaprawna.pl, www.ksiegowosc.gazetaprawna.pl

Dodatkowe informacje: 801 626 666, 22 761 30 30

www.ksiegowosc.gazetaprawna.pl, e-mail:księgowosc@gazetaprawna.pl

Od 1 stycznia 2012 r.

Dziennik Gazeta Prawna, 9 stycznia 2012 nr 5 (3143)

gazetaprawna.pl

INTERPRETACJE

VAT przy organizacji wycieczki przez gminę wynosi 23 proc.

Gmina jako organizator odpłatnych wycieczek dla dzieci powinna swoje usługi opodatkować podatkiem

od towarów i usług. Do rozliczeń musi też stosować szczególną procedurę VAT marża

PROBLEM Gmina jest czynnym

zarejestrowanym podatni-

kiem VAT. Dla dzieci zamiesz-

kujących na jej terenie orga-

nizuje wycieczki (wczasy) na

terenie Polski. Gmina nabywa

w tym celu poszczególne to-

wary i usługi składające się na

wycieczkę (np. usługi noclego-

we, przejazd, bilety wstępu na

liczne atrakcje, wyżywienie

itp.) od różnych podmiotów,

otrzymując z tego tytułu fak-

tury VAT z wykazanym VAT

naliczonym.

Za uczestnictwo dzieci

w wycieczkach gmina pobiera

od ich rodziców wynagrodze-

nie, które jest zazwyczaj niż-

sze niż wydatki poniesione na

organizację wycieczki (gmina

realizuje ujemną marże).

Gmina dotychczas nie wy-

stawiała faktur VAT. Czy od-

płatne zorganizowanie wy-

cieczki za wynagrodzeniem

powinno podlegać opodatko-

waniu VAT?

ﬁ nicji zawartych w innych

aktach. Odnajdujemy ją na-

tomiast w art. 307 dyrekty-

wy 2006/112/WE Rady z 28

listopada 2006 r. w sprawie

wspólnego systemu podatku

od wartości dodanej. Stosow-

nie do powołanego przepisu

transakcje dokonywane przez

biura podróży w zakresie re-

alizacji podróży uznawane są

za pojedynczą usługę świad-

czoną przez biuro podróży na

rzecz turysty.

W analizowanej sprawie cha-

rakter świadczonych usług

i sposób ich realizacji wska-

zuje na konieczność zasto-

sowania szczególnej proce-

dury w rozliczaniu VAT, przy

świadczeniu tych usług po-

datnik spełnia bowiem prze-

słanki zawarte w art. 119

ust. 3 ustawy o VAT (t.j. Dz.U.

z 2011 r. nr 177, poz. 1054).

W takiej sytuacji podstawą

opodatkowania będzie marża.

Usługi zakupione przez

gminę we własnym imie-

niu i na własny rachunek,

dla bezpośredniej korzyści

turysty (noclegi, przejazdy,

bilety wstępu, wyżywienie

itp.) w związku z organi-

zowaniem wycieczek, będą

podlegały opodatkowaniu

według szczególnej procedu-

ry, o której mowa w art. 119

ustawy o VAT, i będzie miała

do nich zastosowanie staw-

ka VAT w wysokości 23 proc.

Prawo do obniżenia kwoty

podatku należnego o kwotę

podatku naliczonego przy-

sługuje wówczas, gdy zosta-

ną spełnione określone wa-

runki, tzn. odliczenia tego

dokonuje podatnik podatku

od towarów i usług oraz gdy

towary i usługi, z których na-

byciem podatek został nali-

czony, są wykorzystywane do

wykonywania czynności opo-

datkowanych. Warunkiem

umożliwiającym podatni-

kowi skorzystanie z prawa

do odliczenia podatku nali-

czonego jest związek zaku-

pów z wykonywanymi czyn-

nościami opodatkowanymi.

Jednak przesłanki wynika-

jącej z art. 86 ust. 1 ustawy

o VAT, warunkujące skorzy-

stanie z prawa do odliczenia,

tj. przesłanki istnienia związ-

ku między dokonanymi zaku-

pami a czynnościami opodat-

kowanymi, nie odnoszą się

do podatników stosujących

rozliczenie świadczonych

przez siebie usług turystyki

na zasadzie tzw. VAT mar-

ża. To ograniczenie ma za-

stosowanie jedynie do usług

nabywanych od innych po-

datników dla bezpośredniej

korzyści turysty.

Ponadto obniżenia kwoty

lub zwrotu różnicy podat-

ku należnego nie stosuje się

do nabywanych przez po-

datnika usług noclegowych

i gastronomicznych, z wyjąt-

kiem nabycia gotowych po-

siłków przeznaczonych dla

pasażerów przez podatników

świadczących usługi przewo-

zu osób.

W analizowanej spra-

wie gminie nie przysługuje

prawo do odliczenia podat-

ku naliczonego przy naby-

ciu towarów i usług zwią-

zanych z organizowaniem

wycieczek.

KOMENTARZ EKSPERTA

podatnik VAT z uwagi na stosowne ustawowe

wyłączenie dotyczące organów władzy publicznej.

Interpretacja przypomina natomiast, że w niektórych

przypadkach gmina może zostać uznana za

podatnika, w szczególności gdy jej działalność wykonywa-

na jest na podstawie umowy cywilnoprawnej. W przed-

miotowej sprawie gmina działa jako organizator

odpłatnych wycieczek dla dzieci w niej zamieszkujących.

W takiej sytuacji nie tylko zobligowana jest do opodatko-

wania VAT swoich usług, ale też do zastosowania

szczególnej procedury VAT marża mającej zastosowanie

do usług turystyki. Za takowe uznane zostały komplekso-

we usługi świadczone na rzecz turysty, które obejmują

swoim zakresem cząstkowe usługi, bez których dana

impreza nie mogłaby się odbyć. W związku z zastosowa-

niem procedury VAT marża gmina nie ma co prawda

prawa do odliczenia podatku, jednak z uwagi na realizację

marży ujemnej (sprzedaż poniżej kosztów) nie jest

również zobowiązana do odprowadzania podatku

należnego. Należy pamiętać, że gmina może być zaanga-

żowana w świadczenie również innych usług, będąc

zobligowaną do rozliczenia podatku od towarów i usług,

z czym może się wiązać także prawo do odliczenia VAT

naliczonego w związku z dokonywanymi inwestycjami.

ODPOWIEDŹ IZBY Ustawa

o VAT nie zawiera deﬁ ni-

cji usług turystyki. Nie za-

wiera także odesłań do de-

Interpretacja indywidualna

dyrektora Izby Skarbowej

w Łodzi z 9 grudnia 2011 r.

(nr IPTPP1/443-729/11-4/MW).

Od zamiany nieruchomości trzeba rozliczyć podatek

Przy zamianie nieruchomości powstaje przychód, którym jest wartość zbywanej nieruchomości wyrażona

w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia

PROBLEM Podatniczka wraz

z mężem nabyła nierucho-

mość w 2005 roku na pod-

stawie aktu notarialnego.

Nieruchomość tę w maju

2010 r. wraz z mężem za-

mieniła na budynek i lo-

kal mieszkalny. Budynek

i lokal mieszkalny nabyte

w drodze zamiany podat-

nicy sprzedali w czerwcu

i lipcu 2010 r. Wszystkie

te transakcje nie nastąpiły

w wykonaniu działalności

gospodarczej. Jak rozliczyć

podatkowo przeprowadzo-

ne przez podatników czyn-

ności?

ODPOWIEDŹ IZBY Zgodnie

z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c)

ustawy o podatku dochodo-

wym od osób ﬁ zycznych (t.j.

Dz.U. z 2010 r. nr 51, poz. 307

z późn. zm.) jednym ze źró-

deł przychodów jest odpłat-

ne zbycie:

a. nieruchomości lub ich

części oraz udziału w nieru-

chomości,

b. spółdzielczego wła-

snościowego prawa do

lokalu mieszkalnego lub

użytkowego oraz prawa

do domu jednorodzinne-

go w spółdzielni mieszka-

niowej,

c. prawa wieczystego użyt-

kowania gruntów,

– jeżeli odpłatne zbycie

nie następuje w wykonaniu

działalności gospodarczej

i zostało dokonane przed

upływem pięciu lat, licząc od

końca roku kalendarzowego,

w którym nastąpiło nabycie

lub wybudowanie.

Aby dana czynność miała

charakter odpłatny, nie mu-

szą jej towarzyszyć świad-

czenie pieniężne i przepływ

gotówkowy. Forma bezpo-

średniej wymiany towarów,

jaką jest umowa zamiany,

w wyniku której każda ze

stron zobowiązuje się prze-

nieść na drugą stronę wła-

sność rzeczy w zamian za

zobowiązanie się do prze-

niesienia własności innej

rzeczy, również stanowi od-

płatne zbycie rzeczy. Ekwiwa-

lentem w tym wypadku jest

inna rzecz lub rzecz i kwota

pieniężna, a nie wyłącznie

wartości pieniężne. Wobec

tego zamiana nieruchomo-

ści stanowi źródło przychodu

podlegające opodatkowaniu,

jeżeli zamiana ta ma miejsce

przed upływem 5 lat, licząc od

końca roku kalendarzowego,

w którym nastąpiło nabycie.

Z uwagi na to, że nierucho-

mość została nabyta w 2005

roku, w niniejszej sprawie mają

zastosowanie przepisy ustawy

o PIT w brzmieniu obowiązu-

jącym przed 1 stycznia 2007 r.

Dokonane w 2010 roku od-

płatne zbycie w drodze za-

miany nieruchomości (naby-

tej w 2005 roku), stanowiące

źródło przychodu określone

w art. 10 ust. 1 pkt 8 usta-

wy o podatku dochodowym

od osób ﬁ zycznych, może

korzystać ze zwolnienia od

podatku dochodowego od

osób ﬁ zycznych na podsta-

wie art. 21 ust. 1 pkt 32a usta-

wy o PIT, jeżeli zamieniana

nieruchomość związana jest

z budynkiem mieszkalnym

lub lokalem mieszkalnym

stanowiącym odrębną nie-

ruchomość. Oznacza to, że

podatnicy unikną PIT, jeśli

w ciągu dwóch lat od dnia

zbycia nieruchomości wy-

dadzą uzyskane z tej trans-

akcji pieniądze na inny cel

mieszkaniowy. Muszą jed-

nak o tym zawiadomić urząd

skarbowy.

Interpretacja indywidualna

dyrektora Izby Skarbowej

w Łodzi z 21 grudnia 2011 r.

(nr IPTPB2/415-563/11-4/Akr).

Dojazdy ﬁ rmowym autem nie są przychodem pracowników

Przejazdy pracowników samochodem służbowym z miejsca parkowania do siedziby spółki i z powrotem, o ile nie

służą osobistym celom pracowników, nie są nieodpłatnym świadczeniem i nie trzeba doliczać ich do przychodu

PROBLEM Spółka świadczy

na rzecz kontrahenta usłu-

gi o charakterze niemate-

rialnym polegające m.in. na

reklamowaniu, promowa-

niu farmaceutyków, w tym

w środowisku medycznym,

informowaniu o właści-

wościach farmaceutyków.

W celu wykonywania swojej

działalności spółka zatrudnia

pracowników, którzy wyko-

nują obowiązki na podsta-

wie umów o pracę. Znaczna

ich część przemieszcza się

po obszarze kraju i za gra-

nicą (w tym odbywają za-

graniczne i krajowe podróże

służbowe), korzystając z sa-

mochodów, które powierzył

im pracodawca. Spółka po-

wierzając pracownikom sa-

mochody służbow, wyrazi-

ła zgodę na to, aby pojazdy

były garażowane w miejscu

zamieszkania pracowników.

Czy w przypadku gdy pracow-

nicy korzystają z samocho-

dów służbowych na potrzeby

wykonywanej pracy, w tym

przemieszczając się pojazda-

mi z miejsca ich garażowa-

nia (parkowania) w okolicach

swojego miejsca zamieszka-

nia do miejsca, w którym

będą wykonywali pracę, uzy-

skują z tego tytułu przychód?

dzaju wypłaty pieniężne oraz

wartość pieniężną świadczeń

w naturze bądź ich ekwiwa-

lenty, bez względu na źródło

finansowania tych wypłat

i świadczeń, a w szczególno-

ści wynagrodzenia zasadni-

cze, wynagrodzenia za godziny

nadliczbowe, różnego rodzaju

dodatki, nagrody, ekwiwalen-

ty za niewykorzystany urlop

i wszelkie inne kwoty nieza-

leżnie od tego, czy ich wyso-

kość została z góry ustalona,

a ponadto świadczenia pie-

niężne ponoszone za pracow-

nika, jak również wartość in-

nych świadczeń nieodpłatnych

lub częściowo odpłatnych.

Realizacja obowiązków służ-

bowych przez pracownika nie

może generować dla tego pra-

cownika dodatkowego przy-

chodu ze stosunku pracy.

Pracownicy dojeżdżają-

cy samochodami służbowy-

mi z wyznaczonego miejsca

parkowania do siedziby spół-

ki (płatnika) oraz z siedziby

spółki do wyznaczonego miej-

sca parkowania nie uzysku-

ją przychodów ze stosunku

pracy w postaci innego nie-

odpłatnego świadczenia, w sy-

tuacji gdy miejsce parkowa-

nia samochodu służbowego

zostało im wyznaczone przez

spółkę zgodnie z obowiązują-

cą umową. Sytuacja taka wy-

stępuje wówczas, gdy płatnik

nie dysponuje zabezpieczo-

nym placem bądź garażem,

w którym można by bezpiecz-

nie parkować samochody sta-

nowiące jego własność. Zatem

przydzielenie samochodu

służbowego pracownikom

i wyznaczenie przez praco-

dawcę miejsca garażowania

w miejscu zamieszkania tych

osób gwarantuje jego bezpie-

czeństwo, stałą gotowość do

użytkowania i osiągania przy-

chodu, a tym samym dbałość

o powierzone mienie.

W konsekwencji przydzie-

lenie samochodu służbowego,

wynikające z charakteru pracy

na danym stanowisku, nie sta-

nowi przychodu pracownika

ze stosunku służbowego, o ile

samochód ten jest wykorzy-

stywany w celach służbowych.

Oznacza to, że przejazdy z oraz

do miejsca parkowania (ga-

rażowania) nie będą również

generowały przychodu ze sto-

sunku pracy. Przejazdy stano-

wią realizację celu służbowego,

jakim jest dbałość o powierzo-

ne mienie spółki wyrażająca

się przez parkowanie (gara-

żowanie) samochodu służbo-

wego w miejscu gwarantują-

cym w najwyższym możliwym

stopniu jego bezpieczeństwo,

a tym samym stałą gotowość

do użytkowania i osiągania

przychodu.

ODPOWIEDŹ IZBY Za przycho-

dy ze stosunku służbowego,

stosunku pracy, pracy nakład-

czej uważa się wszelkiego ro-

Interpretacja indywidualna

dyrektora Izby Skarbowej

w Warszawie z 20 grudnia 2011 r.

(nr IPPB4/415-814/11-2/JK2).

Oprac. Ewa Matyszewska

TOMASZ WAGNER

ekspert w Ernst & Young

G miny zasadniczo nie prowadzą działalności jako

Dziennik Gazeta Prawna, 9 stycznia 2012 nr 5 (3143)

gazetaprawna.pl

VAT

Opodatkowanie sprzedaży działek

trzeba rozpatrywać indywidualnie

EKSPERCI RADZĄ

W jaki sposób rozlicza się

mały podatnik

Tylko sprzedaż działek budowlanych przez osoby zajmujące się

profesjonalnie obrotem nieruchomościami jest opodatkowana VAT

DARIUSZ SZYDEŁKO

współpracownik Instytutu Studiów Podatkowych

Modzelewski i Wspólnicy

Łukasz Zalewski

lukasz.zalewski@infor.pl

ry rozstrzygają sądy, spro-

wadza się więc do tego, czy

sprzedawca w takiej sytuacji

jest uznawany za podatnika

VAT i w konsekwencji czy od

sprzedawanych działek po-

winien odprowadzić podatek

od towarów i usług.

z którą sytuacją mamy do czy-

nienia. Ważne są jednak roz-

strzygnięcia dokonane przez

TSUE.

jednorazowo jednak w okolicz-

nościach wskazujących na za-

miar wykonywania jej w spo-

sób częstotliwy nie przesądza

automatycznie, że z tego tylko

powodu dany podmiot staje

się podatnikiem VAT. Zdaniem

sądu, konieczne jest bowiem

ustalenie, że w odniesieniu

do tej czynności występował

on w charakterze podatni-

ka, tj. jako osoba angażująca

środki podobne do wykorzy-

stywanych przez handlowca,

a nie osoba wykonująca pra-

wo własności w stosunku to

tego gruntu.

Ponadto, jak wynika z uza-

sadnienia wyroku, przyjęcie,

że dana osoba ﬁ zyczna sprze-

dając działki budowlane dzia-

ła w charakterze podatni-

ka prowadzącego handlową

działalność gospodarczą (jako

handlowiec) wymaga ustale-

nia, że jej działalność w tym

zakresie przybiera formę za-

wodową (profesjonalną), czyli

stałą (powtarzalność czynno-

ści i zamiar wykazany obiek-

tywnymi dowodami ich kon-

tynuacji), a w konsekwencji

zorganizowaną. W efekcie nie

można uznać za działalność

handlową sprzedaży majątku

prywatnego, który nie został

nabyty w celach odsprzedaży,

lecz spożytkowania w celach

prywatnych. Nie ma znacze-

nia też, czy podatnik sprzedał

jedną działkę, czy 100 działek,

aby uznać go za podatnika VAT.

Jeśli dokonał sprzedaży będącej

zarządem prywatnej własności,

to nie jest podatnikiem.

W ocenie sądu nie ma też

znaczenia to, czy podatnik

podzielił działki przed sprze-

dażą w celu uzyskania lepszej

ceny oraz jak długo działki były

sprzedawane i jakie przychody

osiągał podatnik. Całość po-

wyższych elementów – uznał

sąd – może bowiem odnosić

się do zarządzania majątkiem

prywatnym.

Z wyroku wynika jednak, że

fakt podjęcia, np. takich czyn-

ności jak uzbrojenie terenu,

wydzielenie dróg wewnętrz-

nych oraz działania marketin-

gowe podjęte w celu sprzeda-

ży działek, wykraczające poza

zwykłe formy ogłoszenia, sta-

nowią o takiej aktywności

w zakresie obrotu nierucho-

mościami, które mogą wska-

zywać, że czynności sprze-

dającego przybierają formę

zawodową, a w konsekwencji

zorganizowaną. Na taki ro-

dzaj działalności – dodał sąd

– wskazywać mogą też takie

działania jak uzyskanie przed

sprzedażą decyzji o warunkach

zagospodarowania terenu

czy wystąpienie o opracowa-

nie planu zagospodarowania

przestrzennego dla sprzeda-

wanego obszaru, zwłaszcza

gdy sprzedawca jest już po-

datnikiem w zakresie usług

budowlanych, deweloperskich

czy innych tego rodzaju usług

o zbliżonym charakterze.

Radca prawny założył kancelarię 1 listopada 2011 r.

Rozlicza VAT kwartalnie. W jaki sposób będzie wyglądało

pierwsze rozliczenie VAT?

Opodatkowanie sprzedaży

działek nabytych do mająt-

ku prywatnego podatników,

osób ﬁ zycznych nieprowa-

dzących działalności gospo-

darczej, budzi spory od lat.

Obecnie sądy administracyj-

ne, w tym NSA, orzekają sto-

sując wykładnię przepisów

krajowych i wspólnotowych

określoną przez Trybunał

Sprawiedliwości Unii Euro-

pejskiej. Szczególnie istotny

jest wyrok TSUE z 15 wrze-

śnia 2011 r. w sprawach po-

łączonych C-180/10 i C-181/10

(Jarosław Słaby przeciwko

ministrowi ﬁ nansów oraz

Emilian Kuć i Halina Jezier-

ska-Kuć przeciwko dyrekto-

rowi Izby Skarbowej w War-

szawie).

Brak implementacji

Trybunał Europejski nie

rozstrzygnął, czy Polska im-

plementowała do krajowego

porządku prawnego art. 12 ust.

1 dyrektywy 112. Takiego roz-

strzygnięcia dokonały jednak

polskie sądy.

Jak stwierdził NSA w wy-

roku z 7 października 2011 r.

(sygn. akt I FSK 1289/10) TSUE

wskazał, że państwa człon-

kowskie mogą opodatkować

okazjonalną dostawę terenu

budowlanego. Na taką moż-

liwość wskazuje art. 12 ust. 1

i 3 dyrektywy 112, a wcześniej

art. 5 ust. 6 VI dyrektywy. Jak

wynika z art. 12 ust. 1 i 3 dyrek-

tywy 112, państwa członkow-

skie mogą uznać za podatni-

ka każdego, kto okazjonalnie

dokonuje transakcji związanej

z działalnością gospodarczą,

w szczególności jednej z wy-

mienionych w tym przepisie

w punkcie b), czyli dostawy te-

renu budowlanego.

Gdyby więc Polska imple-

mentowała art. 12 ust. 1 usta-

wy o VAT, to dalsze rozważania

nie byłyby konieczne. Sprzedaż

działek, nawet jednorazowa,

podlegałaby VAT bez względu

na to, czy osoba sprzedaje ma-

jątek prywatny, czy jest han-

dlowcem lub deweloperem.

NSA orzekł jednak, że w pol-

skim porządku prawnym nie

ma przepisu, który stanowił-

by implementację art. 12 ust.

1 dyrektywy 112. Sąd wskazał,

że w ustawie o VAT jest art. 15

ust. 1 i 2. Podatnikiem jest pod-

miot wykonujący samodziel-

nie działalność gospodarczą,

obejmującą wszelką działal-

ność producentów, handlow-

ców lub usługodawców rów-

nież wówczas, gdy czynność

została wykonana jednorazo-

wo w okolicznościach wska-

zujących na zamiar wykony-

wania czynności w sposób

częstotliwy.

Zdaniem NSA, ustawodaw-

ca polski dopuścił więc moż-

liwość opodatkowania czyn-

ności jednorazowej, ale tylko

w sytuacji, gdy z okoliczno-

ści sprawy będzie wynikało,

że zamiarem podmiotu było

wykonywanie tych czynności

w sposób częstotliwy.

Radca prawny rozpoczy-

nający działalność może

skorzystać z ułatwień

związanych ze statutem

małego podatnika, m.in.

z rozliczenia kwartalnego.

Małymi podatnikami są ci,

u których roczna wartość

sprzedaży brutto nie prze-

kracza w poprzednim roku

podatkowym wyrażonej

w złotych kwoty odpowia-

dającej równowartości

1,2 mln euro. W 2012 roku

limit ten wynosi 5 324 000 zł.

Radca prawny powinien

rozważyć możliwość rozli-

czania się metodą kasową,

która chroni podatnika

przed obowiązkiem zapłaty

podatku wówczas, gdy nie

otrzymał on płatności od

kontrahenta.

Zgodnie z art. 99 ust. 3

ustawy o VAT podatnicy,

którzy chcą się rozliczać

kwartalnie, muszą złożyć

zawiadomienie na druku

VAT-R do 2. dnia miesiąca

następującego po miesiącu,

w którym rozpoczęli wy-

konywanie tych czynności.

Zatem na radcy prawnym

ciążył obowiązek zawia-

domienia o wyborze tej

metody rozliczenia do

25 grudnia 2011 r. Stoso-

wanie metody kasowej jest

równoznaczne z rozlicza-

niem kwartalnym.

Radca prawny będzie zo-

bowiązany do złożenia

deklaracji VAT-7K i wpła-

cenia naliczonego podatku

na rachunek urzędu

skarbowego do 25. dnia

miesiąca następujące-

go po kwartale, w którym

powstał obowiązek podat-

kowy, czyli do 25 stycz-

nia 2012 r. Podatnikowi

przysługuje prawo do ob-

niżenia kwoty podatku

należnego o kwotę

podatku naliczonego, czyli

przede wszystkim sumę

kwot podatku określonych

na fakturach otrzymanych

przez podatnika z tytułu

nabycia towarów i usług

w IV kwartale 2011 r. MGM

Z VAT czy bez

Sądy w wyrokach (np. wy-

rok WSA w Gorzowie Wiel-

kopolskim z 1 grudnia 2011 r.,

sygn. akt I SA/Go 903/11, NSA

z 30 listopada 2011 r., sygn.

akt IFSK 1684/11 i I FSK

1734/11) podkreślają, że każ-

dą sprawę należy rozpatry-

wać indywidualnie. Tezy

wyroków sprowadzają się

jednak do dwóch general-

nych twierdzeń. Po pierw-

sze, sprzedaż działki lub na-

wet kilku działek, która jest

normalnym zarządzaniem

majątkiem prywatnym, nie

powoduje, że sprzedawca

staje się podatnikiem VAT,

a od transakcji należy od-

prowadzić podatek. Po dru-

gie, w przypadku osób, któ-

re angażują środki podobne

do wykorzystywanych przez

producentów, handlowców

i usługodawców w ramach

prowadzenia działalności go-

spodarczej, sprzedaż działek

podlega VAT, a sprzedawcy

są podatnikami podatku od

towarów i usług.

W wyrokach sądy podają

szczegółowe wytyczne, które

pozwalają na rozróżnienie,

Problem praktyczny

W praktyce problem do-

tyczy głównie działek rol-

nych, które po zmianie

planu zagospodarowania

przestrzennego stają się

gruntem budowlanym lub

przeznaczonym pod zabu-

dowę. Zmiana przeznacze-

nia gruntu przez gminę po-

woduje więc wzrost wartości

gruntu. Po tym zdarzeniu,

na które podatnik nie miał

wpływu, podejmuje on de-

cyzję o sprzedaży działki lub

podziale działki na mniejsze

i odsprzedaży. Problem, któ-

Podstawa prawna

Ustawa z 11 marca 2004 r.

o podatku od towarów i usług

(t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177,

poz. 1054).

Jaką stawkę opodatkowania

należy stosować przy

usługach szczepienia

Wyrok Trybunału Europejskiego

KALINA FIGURSKA-RUDNICKA

starszy konsultant,

MDDP Michalik Dłuska Dziedzic i Partnerzy

W orzeczeniu w połączonych sprawach C-180/10

i C-181/10 TSUE postawił cztery tezy.

Lekarz nabywa szczepionki z 8-proc. VAT. Jaką stawkę

podatku powinien wykazywać na fakturze za wykonaną

usługę szczepienia?

Po pierwsze, dostawę gruntu przeznaczonego pod za-

budowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości

dodanej na podstawie prawa krajowego państwa człon-

kowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości

przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/

WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu

podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady

2006/138/WE z 19 grudnia 2006 r., niezależnie od często-

tliwości takich transakcji oraz od tego, czy sprzedawca

prowadzi działalność producenta, handlowca lub usłu-

godawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi

jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem

prawa własności.

Wykonanie szczepienia

przez lekarza jest usługą

w zakresie opieki medycz-

nej, służącą proﬁ lakty-

ce zdrowia, świadczoną

w ramach wykonywania

zawodu lekarza, a zatem

zwolnioną z VAT na pod-

stawie art. 43 ust. 1 pkt. 19

lit. a).

Wartość nabywanej szcze-

pionki powinna zostać

wliczona do podstawy

opodatkowania VAT takiej

usługi. Lekarz wykonujący

szczepienie nie dokonu-

je jedynie wprowadzenia

szczepionki do organi-

zmu pacjenta, ale świad-

czy kompleksową usługę

z zakresu opieki medycz-

nej – m.in. przeprowadza

badanie i wywiad w celu

określenia, czy szczepionkę

można pacjentowi podać.

Dostawa szczepionki jest

elementem usługi kom-

pleksowej, którą wykonać

może jedynie przedstawi-

ciel zawodu medycznego.

Ustawa o VAT w odniesie-

niu do usług wykonywa-

nych przez lekarzy (art. 43

ust. 1 pkt 19) nie powiela

przepisu odnoszącego się

do zwolnienia usług opieki

medycznej świadczonej

przez podmioty lecznicze

(podmiotami takimi nie są

lekarze wykonujący zawód,

np. w ramach indywidu-

alnej praktyki lekarskiej

i niebędący przedsiębior-

cami).

W stosunku do usług świad-

czonych przez podmioty

lecznicze art. 43 ust. 1 pkt 18

ustawy przewiduje, że zwol-

nione są nie tylko określo-

ne usługi, ale też dostawa

towarów ściśle z nimi zwią-

zana. Minister ﬁ nansów

w interpretacji nr

ITPP1/443-1265/10/AJ

wskazał, że dostawa szcze-

pionki podlega zwolnieniu

z VAT jako dostawa ściśle

związana z usługą szcze-

pienia.

Wydaje się jednak, że całość

świadczenia wykonywane-

go przez lekarza bądź usługi

podmiotu leczniczego po-

legająca na zaszczepieniu

powinna być rozpatrywana

jako jedno świadczenie, bez

wyróżniania samej usługi

szczepienia i dostawy

szczepionki.

Po drugie, osoby ﬁ zycznej, która prowadziła działalność

rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku

od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany

planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od

jej woli w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można

uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w ro-

zumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112,

kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż

ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej

osoby.

Konsekwencje dla

podatników

O tym, jak należy rozstrzy-

gać sprawy opodatkowania

VAT sprzedaży działek, a co

za tym idzie, jakie są konse-

kwencje podatkowe takich

transakcji, orzekł np. WSA we

Wrocławiu (wyrok z 2 grud-

nia 2011 r., sygn. akt I SA/Wr

1513/11, nieprawomocny).

Sąd zauważył, że każdą spra-

wę trzeba rozstrzygać indywi-

dualnie. Nie jest więc możliwe

przyjęcie modelowego rozwią-

zania stosowanego w każdym

przypadku.

Co więcej, wykonanie danej

czynności (w przypadku sprze-

daży działki budowlanej lub

przeznaczonej pod zabudowę)

Po trzecie, jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej

sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu

nieruchomościami, angażując środki podobne do wyko-

rzystywanych przez producentów, handlowców i usługo-

dawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy

2006/112, należy uznać ją za podmiot prowadzący działal-

ność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za

podatnika podatku od wartości dodanej.

Po czwarte, okoliczność, że osoba ta jest rolnikiem ry-

czałtowym w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy

2006/112, jest w tym zakresie bez znaczenia.

Polskie sądy, orzekając w sprawach opodatkowania sprze-

daży działek, stosują powyższe wytyczne oraz dokonują

kolejnych rozstrzygnięć.

MGM

Podstawa prawna

Art. 15 ust. 1 i 2 ustawy

z 11 marca 2004 r. o podatku

od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2011 r.

nr 177, poz. 1054).

Podstawa prawna

Ustawa z 11 marca 2004 r.

o podatku od towarów i usług

(t.j. Dz.U. z 2011 r. nr 177,

poz. 1054).

Czytaj też strona 12

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: