Bereanbeacon - Berean Beacon jan pawel blogoslawiony.pdf - Kościół rzymskokatolicki - pawel_p_1

2011-05-01

Bereanbeacon - Berean Beacon

Jan Paweł II: błogosławiony przed obliczem Bożym?

24.04.2011

Richard Bennett

Beatyfikacja Jana Pawła II jakiej dokona obecny papież Benedykt VI w dniu 1 maja 2011 roku –

liturgiczną rocznicę jego śmierci będzie wydarzeniem bez precedensu, piszena łamach

watykańskiej gazety Observatore Romano [1] jej naczelny redaktor Giovanni Maria Vian.

Ogłoszenie kogoś przez Kościół osobą świętą lub błogosławioną jest owocem złączenia wielu

aspektów dotyczących konkretnej osoby... warunkiem sine qua non jest oczywiście świętość życia

potwierdzona w wyniku drobiazgowego, formalnego procesu kanonizacyjnego. W komunikacie

ogłaszającym beatyfikację wspomina się o „ogromnej sławie świętości jaką cieszył się papież Jan

Paweł II za życia, w czasie śmierci, a także już po niej.”

Faktycznie, osoba Jana PawłaII oraz jego życiowe osiągnięcia nadal wzbudzają na świecie

powszechny podziw. Trudno bowiem w dzisiejszym świecie znaleźć kogoś, kto mógłby się z nim

porównać. Katolicki świat niebawem ogłosi go błogosławionym, z czym niewątpliwie zgodzi się

wielu nie-katolików. Czy będą mieli rację? Czy Jan Paweł II zasłużył na miano błogosławionego

przed obliczem Bożym? Czy domniemana świętość przypisywana zmarłemu papieżowi znajduje

potwierdzeniew Piśmie świętym?

Obiektywne kryteria świętościJana Pawła II

Pan Bóg podkreślił biblijną prawdę jako podstawę świętości. Oznajmił w niej: „Jeśli Mnie kto

miłuje, będzie zachowywał moją naukę. [2] ” Oznaczato, że człowiek, który deklaruje się być

uczniem Chrystusa odpowiedzialny jest za przestrzeganie Jego Słowa. Zatem autentycznym

probierzem świętości jest całkowity szacunek wobec Słowa Bożego. Jak oznajmił Pan Bóg: „Ale Ja

patrzę na tego, który jest biedny i zgnębiony na duchu, i który z drżeniem czci moje słowo. [3] “

Czy Jan Paweł II darzył Pismo Święte pełnym szacunkiem? Oczywiście, że nie. Wręcz przeciwnie.

Już jako papież opublikował on Katechizm Kościoła Rzymskokatolickiego, znowelizowany,

powszechnie obowiązujący katechizm wiary katolickiej. A w nim czytamy:

„Pismoświęte jest mową Bożą, utrwaloną pod natchnieniem Ducha Świętego na piśmie.   Święta

Tradycja słowo Boże przez Chrystusa Pana i Ducha Świętego powierzone Apostołom przekazuje w

całości ich następcom, by oświeceni Duchem Prawdy, wiernie je w swym nauczaniu zachowywali,

wyjaśniali i rozpowszechniali“.

Wynikaz tego, że Kościół, któremu zostało powierzone przekazywanie i interpretowanie

Objawienia, osiąga pewność swoją co do wszystkich spraw objawionych nie przez samo Pismo

święte. Toteż obydwoje należy z równym uczuciem czci i poważania przyjmować i mieć w

poszanowaniu. [4] “

Taka wykładnia Jana Pawła II zrównuje Pismo święte z tradycją. Jezus Chrystus wielokrotnie

z tego samego powodu ganił faryzeuszy, którzy swoje kościelne tradycje stawiali na równi z Torą.

Chrystus z całą mocą potępiał próby fałszowania fundamentu prawdy na drodze zrównywania jej z

ludzką tradycją [5] . Ponieważ Jan Paweł II popełnił ten sam błąd zasługuje podobnie jak owi

faryzeusze na podobne potępienie. Pan Jezus Chrystus wyraźnie pokazał, że Pismo święte jest

wyłączną podstawą prawdy. W swojej arcykapłańskiej modlitwie przypomniał nam o prawdziwej

świętości: „Uświęć ich w prawdzie. SłowoTwoje jest prawdą. [6] ” Z tego właśnie powodu

przykazuje nam abyśmy niczego nie dodawali do niego ani ujmowali. I tak dla wierzącego jedynym

standardem prawdy jest właśnie Pismo święte. Jan Paweł II podważył ustanowiony przez Boga

fundament prawdy przez co zasłużył na miano fałszywego nauczyciela.

Pokłosie fałszu

Dzięki swoiście opacznie sformułowanej podstawie prawdy już jako papież mógł on przyoblec się w

boski atrybut nieomylności. Tak o tym twierdzi publicznie:

„Nieomylnościątą z tytułu swego urzędu cieszy się Biskup Rzymu, głowa Kolegium Biskupów, gdy

jako najwyższy pasterz i nauczyciel wszystkich wiernych Chrystusowych, który braci swych

http://berea.org.pl/druk.php?nid=2

1/8

2011-05-01

Bereanbeacon - Berean Beacon

umacniaw wierze, ogłasza definitywnym aktem naukę dotyczącą wiary i obyczajów... [7] “

Przypisywanie sobie nieomylnego nauczycielskiego autorytetu jaki wyłącznie jest boskim

atrybutem jednoznacznie stawia Jana Pawła II w kategorii fałszywych nauczycieli. Sugeruje ono

również, iż postrzegał siebie jako kogoś obdarzonego boskim natchnieniem. Oprócz tej okropnej

arogancji w katechizmie twierdzi również: „Papież cieszysię z ustanowienia Bożego najwyższą,

pełną, bezpośrednią i powszechną władzą duszpasterską [8] “ . W twierdzeniu tym przywłaszczył

sobie sobie władzę jaka wyłącznie należy do Pana Jezusa Chrystusa. Wielokrotnie więc nie tylko

daje nam dowody ze swojego sfałszowanego fundamentu prawdy jakim jest jego katechizm, jak

dalece beznadziejnie dał się zwieść, lecz również jak szerzy po świecie swoje zwodnicze nauki.

Stąd jego własne roszczenia pokazująnam, jak daleko mu do świętości przed obliczem Boga,a jego

własny katechizm obnaża jego straszną pychę.

Mimo to katolicki świat okazujemu religijną cześć graniczącą z kultem. Kiedy zostanie ogłoszona

jego beatyfikacja będzie można publicznie celebrować jego nabożeństwa. Wiele osób, zwłaszcza w

rodzinnej Polsce już robiło prywatnie, a dzięki beatyfikacji stanie się to częścią oficjalnego

rytuału. Tak, wiele osób dobrowolnie będzie czcić Jana Pawła II bowiem tak zostali tego nauczeni.

Propagacja starożytnego grzechu

Zainteresowanie nekromancją znajdujące wyraz w zwodniczych naukach Jana Pawła II gwarantuje,

że będzie ona przynosić wiele zła. Jeśli chodzi o ścisłość to faktycznie jego katechizm zachęca do

kontaktu ze zmarłymi. Oficjalnie brzmi to następująco:

Komunia ze zmarłymi.... ponieważ święta i zbawienna jest myśl modlić się za umarłych, aby byli od

grzechów uwolnieni…Wstawiennictwo jest ich najwyższą służbą zamysłowi Bożemu. Możemy i

powinniśmy modlić się do nich, aby wstawiali się za nami i za całym światem. [9] “

Domniemana komunia ze zmarłymi oraz towarzysząca jej deifikacja zmarłych znajdowała naczelne

miejsce w każdej pogańskiej religii. Radzono się zmarłych, zwracano się do nich o pomoc, na tym

polegała uwodzicielska magia okultyzmu. Praktyka komunikowaniasię ze zmarłymi jest grzechem

odkąd Pan Bóg wyraźnie jej zabronił w swoim Słowie: „Nieznajdzie się pośród ciebie nikt, kto by

…, uprawiał wróżby, gusła, przepowiednie i czary; nikt, kto by uprawiał zaklęcia, pytał duchów i

widma, zwracał się do umarłych. [10] “ Nauka Jana Pawła II dotycząca komunii ze zmarłymi jest

niezwykle zbliżona do tego, co znajdujemy na kartach podręczników do okultyzmu. Modlitwa

kierowana do Boga jest formą uwielbienia Boga. Pan Jezus przykazał abyśmy modlili się wyłącznie

do Boga: „Będzieszczcił Pana Boga i Jemu tylko służył. [11] ” Od Niego otrzymaliśmy niezbywalne

przykazanie aby w modlitwie komunikować się wyłącznie z Bogiem a nie jakimkolwiek innym

stworzeniem.

«Ja jestem Pan, twój Bóg, ... Niebędziesz miał cudzych bogówobok Mnie!» [12]

Jan Paweł II nie tylko uznawał i aprobował komunię ze zmarłymi ale także tworzył coraz to nowe

osobowości do tych kontaktów i to ze zdumiewającąszybkością. Jedna z redakcji ujęła to

następująco: „Jan Paweł II stworzył więcej świętych i beatyfikował więcej osób niż wszyscy

pozostali papieże razem wzięci. Jak dotąd ogłosił świętymi 477 mężczyzn i kobiet a

błogosławionymi 1318 innych wynosząc ich niby na orbitę skąd mają się wznieść do niebiańskiego

panteonu chrześcijańskich świętych.”

Wymiana zasług pomiędzy wierzącym a zmarłym „świętym”

Za życia Jan Paweł II kontynuował swoją naukę dotyczącą zmarłych, a w szczególności podkreślał

ekspiacyjną wymianę świętości jaką dzielił się ze zmarłymi przebywającymi w czyśćcu. W swoim

katechizmie oficjalnie stwierdza:

W komunii świętych „między wiernymi, czy to uczestnikami niebieskiej ojczyzny, czy to

pokutującymi w czyśćcu za swoje winy, czy to pielgrzymującymi jeszcze na ziemi, istnieje więc

trwały węzeł miłości i bogata wymiana wszelkich dóbr”. W tej przedziwnej wymianie świętość

jednego przynosi korzyść innym o wiele bardziej niż grzech jednego może szkodzić innym. I tak

odwołanie się do komunii świętych pozwala skruszonemu grzesznikowi wcześniej i skuteczniej

oczyścić się od kar za grzech. [13]

I znowu, widzimy jak Jan Paweł ii pokazuje nam, że nie był błogosławionym lecz raczej nauczał

potępienia godnej herezji. Jeśli o to chodzi, to obfita wymiana dóbr opisana w Piśmie świętym ma

miejsce wyłącznie w Chrystusie: „W Nim mamy odkupienie przez Jego krew - odpuszczenie

występków, według bogactwa Jego łaski. [14] “ Próba przypisania roli Chrystusa ludziom w dodatku

http://berea.org.pl/druk.php?nid=2

2/8

2011-05-01

Bereanbeacon - Berean Beacon

zmarłym jest poważnym zaprzeczeniem prawdy Bożej. Sprawiedliwość Boża, jaka bywa zaliczona

wierzącemu na koszt Chrystusa napawa nas nieustannie podziwem, uwielbieniem i chwałą należną

Świętemu Bogu, który sam zadbał o dokończone dzieło usprawiedliwienia z grzechu. Wszelka

próba przypisania sprawiedliwości poza Chrystusem nie ostoi się w świetle biblijnej prawdy. Sam

Jezus wyraźnie dał do zrozumienia: „ Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto nie wchodzi do

owczarni przez bramę, ale wdziera się inną drogą, ten jest złodziejem i rozbójnikiem. [15] “

Twierdzenie o wymianie zasług pomiędzy wierzącym a zmarłym „świętym” stanowi potwarz wobec

biblijnej prawdy o tym, że to sam Bóg usprawiedliwia grzesznika. Jan Paweł II w nadzwyczajny

sposób pomnożył listę oficjalnie uznanych katolickich idoli. Okazując cześć, honor i zjednoczenie

w modlitwie jakie należne są jedynie Bogu duchom zmarłych ludzi, w bezczelny sposób papież

wielokrotnie grzeszył przeciw Panu Bogu i Jego pierwszemu przykazaniu. Zakaz ten zawiera

afirmację Boga oraz wykluczaoddawanie modlitewnej czci komukolwiek innemu. Kieruje wszelkie

nasze uczucia wyłącznie ku Niemu.

Całkiem naturalnie więc Jan Paweł II, który sam praktykował i w ciepłych słowach zachęcał do

uprawiania idolatrii sam niebawem zajmie miejsce w panteonie rzymskokatolickich idoli.

Papiestwo przymyka oko na fakt straszliwegoi nieodwołalnego sądu jaki oczekuje każdego

człowieka, który umiera pokładając nadzieję w tej zabronionej praktyce. Dla biblijnie wierzących

chrześcijan dzień 1 maja 2011 powinien stać się dniem żałoby. Modlimy się do Boga aby ci, którzy

nadal pozostają usidleni oraz ci, którzy chcą się przyłączyć do tych niszczycielskich, pogańskich

praktyk odnajdą wyzwolenie w Chrystusie dzięki zwiastowaniu prawdziwej Ewangelii.

Wiara i praktyka Jana Pawła II

Jako papież Jan Paweł II wierzył, że posiada sakramenty zdolne uświęcić serca i dusze ludzkie. W

prawie kanonicznym, które pod jego nadzorem zostałopo prawione i ponownie opublikowane

nauczał on, że człowiek zostaje odrodzony poprzez sakrament chrztu. Czytamy:

Chrzest, brama sakramentów, konieczny do zbawienia przez rzeczywiste lub zamierzone przyjęcie,

który uwalnia ludzi od grzechów, odradza ich jako dzieci Boże i przez upodobnienie do Chrystusa

niezniszczalnym charakterem włączaich do Kościoła… [16]

Następnie poprzez fizyczny sakrament bierzmowania - jak twierdzi dokonuje się wylanie Ducha

Świętego, coś na kształt tego, co wydarzyłosię w dniu pięćdziesiątnicy. Jan Paweł II stwierdził:

Bierzmowanie udoskonala łaskę chrztu; jest ono sakramentem, który daje Ducha Świętego, aby

głębiej zakorzenić nas w synostwie Bożym, ściślej wszczepić w Chrystusa, umocnić naszą więź z

Kościołem, włączyć nas bardziej do jego posłania i pomóc w świadczeniu o wierze chrześcijańskiej

słowem, któremu towarzyszączyny. [17]

Następnietwierdził, że ludziom odpuszczone są grzechy, kiedy rzymskokatolicki ksiądz wypowie

nad nimi następujące słowa:

„Odpuszczam tobie twoje grzechy w imię Ojcai Syna i Ducha Świętego.”

Według niego, słowa te są tak ważne, że bez nich nie można uzyskać pojednania z Bogiem nie

wyznawszy wcześniej wszystkich ważnych grzechów spowiednikowi. Zasadę tą dobitnie wyraża

następujący paragraf:

Kto chce dostąpić pojednania z Bogiem i z Kościołem, musi wyznać przed kapłanem wszystkie

grzechy ciężkie, których jeszcze nie wyznawał, a które przypomniał sobie po starannym zbadaniu

swego sumienia. [18]

Papież Jan Paweł II wierzył, że za sprawą słów wypowiedzianych w czasie konsekracji chleb i wino

dosłownie zamieniają się w ciało Chrystusa włącznie z jego duszą i bóstwem. Czytamy o tym w

następujących słowach:

Przez konsekrację dokonuje się przeistoczenie (transsubstantiatio) chleba i wina w Ciało i Krew

Chrystusa. Pod konsekrowanymi postaciami chleba i wina jest obecny żywy i chwalebny Chrystusw

sposób prawdziwy, rzeczywisty i substancjalny, z Ciałem, Krwią, Duszą i Bóstwem. [19]

Tak swoiście pojmowana nauka Jana Pawła II sprawiła, że rzymskokatolicki ksiądz John O’Brian

pokusił się na następującą analogię tego, co dzieje się podczas mszy z chlebem i winem:

„Podczas gdy błogosławionadziewica stała się ludzkim instrumentem, za pomocą którego Chrystus

raz się wcielił, kapłan sprowadza Chrystusa z nieba i uobecnia Go na ołtarzu jako wieczną Ofiarę

za grzech człowieka nie raz lecz tysiąc razy! Kapłan przemawia, i oto Chrystus – wieczny i

http://berea.org.pl/druk.php?nid=2

3/8

2011-05-01

Bereanbeacon - Berean Beacon

wszechmocny Bóg schyla głowę w pokornym posłuszeństwie na słowo kapłana.” [20]

Herezja ta przeczy istocie wcielenia. Jezus Chrystus wcielił się jeden raz i to na zawsze. Jego

inkarnacja się nie powtarza. Jeśli to, w co wierzył Jan Paweł II i o czym pisał John O’Brian było

prawdą wówczas podczas tej samej mszy Chrystus musiałby podlegać de-inkarnacji kiedy w ciałach

przystępujących do komunii następuje przemiana materii, która już nie zawiera „Chrystusa.”

Trudno uwierzyć jak dalece uwłaczająca i poniżająca Chrystusa jest taka nauka. Nie tylko poniża

Jego samego lecz również godzi w jego suwerenność, a też oszukuje ludzi. Jan Paweł II twierdził

przy tym, że po konsekracji hostia staje się źródłem mocy. Stąd oficjalna nauka brzmi

następująco:

Eucharystia przez miłość, którą w nas rozpala, zachowuje nas od przyszłych grzechów

śmiertelnych… [21]

W konsekwencji Jan Paweł II nauczał wiernych aby postrzegali konsekrowaną hostię jako środek

przekazujący łaskę Bożą wmawiając ludziom, aby zwracali się do rzeczy materialnej jakby miała w

sobie jakąś ponad naturalną moc. Podobna nauka obłożona jest wieczną klątwą należną za

wypaczanie Ewangelii Chrystusa. [22] Sama sugestia ustnej konsumpcji Chrystusa jest

wystarczającą niedorzecznością, ale to czego nauczał Jan Paweł II posuwa się jeszcze dalej.

Twierdzi przy tym, że „zachowujenas od przyszłych grzechów śmiertelnych.” W tych powabnych

słowach pełnych ludzkiej mądrości uczy nas odwiecznej praktyki zwracania się do przedmiotów

martwychw celu poszukiwania daru życia.

To co sprawia, że doktryna ta staje się odrażająca w kwestiach mówiących o zachowaniu od

poważnego grzechu w istocie swojej jest bluźnierczym grzechem. Wierzenia i praktyki Jana Pawła

II były w swojej istocie śmiertelnym duchowym hazardem. Przedstawiał on rzeczy materialne jakby

kryła się w nich jakaś moc niezbędnado zbawienia. Stąd Jan Paweł II traktował fizyczne

sakramenty swojego kościoła jako nieodłączne środki do pozyskania łaski Ducha Świętego.

Ostatecznie oficjalna kościelna nauka wyrażała to następująco:

Kościół naucza, że dla wierzących sakramenty Nowego Przymierza są konieczne do zbawienia.

“Łaska sakramentalna” jest łaską Ducha Świętego, udzieloną przez Chrystusa i właściwą każdemu

sakramentowi. [23]

Podtrzymywanie uzależnienia od fizycznych sakramentów zamiast bezpośredniej wiary w Pana

Jezusa Chrystusa stało się strategią doktryny Jana Pawła II. Przekierowuje ona wiarę od osoby

Chrystusa w stronę rytuałów, którym przypisuje się jakąś moc. Dobitnie nazywa je „mocą” w

swoim katechizmie:

Sakramenty będące “mocami, które wychodzą” z zawsze żywego i ożywiającego Ciała Chrystusa.

[24]

Autentyczni chrześcijanie dostrzegają moc Bożą zwiastowaną w Ewangelii Chrystusa, która jest

mocą Bożą ku zbawieniu każdego, który wierzy . [25] Każdego , który bywa usprawiedliwiony

darmo z jego łaski przez odkupienie, które jest w Jezusie Chrystusie . [26] Stąd wiara i praktyka

Jana Pawła II nie były tymi jakie charakteryzują osobę błogosławioną w oczach Bożych lecz

czymśwręcz przeciwnym.

Charakter Jana Pawła II

Jan Paweł II przedstawiany jest w mediach jako uosobienie pokory i współczucia - wytrwale

zabiegający o pokój i jedność na świecie. Pod tą maską jednak kryła się tyraniczna osobowość

trzymająca ludzkość w żelaznym uściskuprawa. Niczymswój poprzednik z XI wieku – GrzegorzVII,

Jan Paweł II postanowił poszerzyć swoje imperium przy pomocy drobiazgowego prawa. Z dużym

naciskiem nalegał na aktualizację prawa kanonicznego. Od czasów Grzegorza, papieże

niejednokrotnie uciekali się do sztywnych praw, za pomocą których wywierali naciski na

podwładnych i innych, których należało na drodze przymusu nakłonić do ustępstw. W tym duchu w

roku 1983 ukazało się poprawione wydanie ostatniej edycji prawa kanonicznego z roku 1917. Do

istniejących kanonów dodano kolejne, dobitnie ukazujące charakter zmian inicjowanych przez

nowego papieża:

Kościół posiada wrodzone i własne prawo wymierzania sankcji karnych wiernym popełniającym

przestępstwo. [27]

Analiza tych nowych kanonów ukazuje nam bardziej totalitarny charakter niż ten znany z

wcześniejszej edycji kanonów. Na przykład w najbardziej jaskrawy sposób spośród wszystkich

znanych sekt Jan Paweł II domaga się poddania umysłu i woli od swoich wiernych. Jego prawo

http://berea.org.pl/druk.php?nid=2

4/8

2011-05-01

Bereanbeacon - Berean Beacon

wymaga:

Wprawdzie nie akt wiary, niemniej jednak religijne posłuszeństwo rozumu i woli należy okazywać

nauce, którą głosi Papież… [28]

Konsekwencje niepodporządkowania również przedstawionesą w sposób nie budzący wątpliwości:

Powinien być sprawiedliwie ukarany:1° kto …głosi naukę potępioną przez Biskupa Rzymskiego [29]

Konkretne kary zostały również zatwierdzone przez Jana Pawła II: Ustawa może ustanowić inne

kary ekspiacyjne, które pozbawiają wiernego jakiegoś dobra duchowego lub doczesnego i

odpowiadają nadrzyrodzonemu celowi Kościoła. [30]

Narzuca większą kontrolęnad kościołem

Jan Paweł II doskonale potrafił wprowadzić w życie swoją wolę na drodze prawa. W niewielu innych

dziedzinach jego geniusz był bardziej dostrzegalny. Jego absolutny sposób sprawowania władzy

całkowicie pozbawiony jest mechanizmów kontroli i równowagi. W oficjalnym komentarzu do jego

Prawa Kanonicznego czytamy:

System sprawowania władzy kościelnej daleki jest od koncepcji równowagi sił. Jeśli o to chodzi,

trzy urzędy znajdują się w tym samym biurze… W przeciwieństwie do amerykańskiego systemu

władzy, prawo kościelne nie wywodzii się z woli elektoratu - podobnie sądownicza struktura

Kościoła nie opiera się na systemie kontroli i równowagi aby zachować swoją efektywność… Prawo

kanoniczne promuje ten system poprzez strukturę hierarchiczną bardziej wertykalną niż

horyzontalną. Ostatecznie sędzia najwyższy – papież jest także głównym legislatorem i

administratorem. [31]

Artykuł jaki ukazał się na łamach Catholic World Report ukazuje w jaki sposóbJan Paweł II

narzucał swoją wolę. Opatrzony wymownym tytułem: „Rzym przemówił – ponownie” czytamy w

nim:

„Papież zamierza ukrócić liberalną debatę nad kontrowersyjnymi kwestiami” - tytułuje New York

Times artykuł z pierwszej strony ostrzegając przed możliwymi konsekwencjami „słusznej kary”

czekającymi na dysydentów. Inny, czołowy artykuł jaki opublikowano w Washington Post pod

tytułem: «Listpapieski poróżnia – twierdzą krytycy»nie omieszkał dodać obligatoryjnego podtytułu

o tym jak «Dysydencidogmatyczni ryzykują karą...»” [32]

Aby zjednać sobie środowiska luterańskie i anglikańskie Watykan ogłosił, że dokona przeprosin za

ekscesy inkwizycji. Niestety, jak się później okazało w czasie mszy 12 marca 2000 roku kiedy

miało to mieć miejsce, papież Jan Paweł II po prostu poprosił o przebaczenieza krzywdy

wyrządzone w przeszłości przez członków Kościoła. Oczywiście wiemy, że owi indywidualni

członkowie nie działali z własnej inicjatywy mordująci grabiąc mienie wierzących na przestrzeni

605 lat trwania inkwizycji. Podobniejak ujął to lord Actonsam będący katolikiem, z historii wiemy,

żet o właśnie „papieże w szczególności wywoływali i przyczynili się do prześladowania i cierpienia

wierzących będąc osobiście zaangażowani w ustalaniu najdrobniejszych szczegółów i sposobu

tortur jakim mieli być poddawani.” Dlatego pomimo pozorów pobożności, kiedy uważnie

zapoznamy się z jego kanonami, encyklikami i postępowaniem, Jan Paweł II okazuje się być

despotą sprawującym tyraniczną władzę.

Pismo święte zamieszcza przestrogi dotyczące pozorów pobożności, za którymi kryje się zło: „Ci

fałszywi apostołowie to podstępni działacze, udający apostołów Chrystusa. I nic dziwnego. Sam

bowiem szatan podaje się za anioła światłości. [33] Stąd na podstawie tego, co

udokumentowaliśmy tutaj staje się oczywistym, że charakter Jana Pawła II daleko odbiegał od

tego, kogo można byuznać za wywyższonego w oczach Bożych. Trudno uznać go za kogoś kto znał

osobiście Jezusa jako swojego Pana i Zbawiciela. Dlatego należy go zdemaskować, aby inni nie

dali się zwieźć oszustwom jakich dokonał w katolickim świecie.

Przeklęty przed Panem Bogiem

Staje się oczywistym, że Jan Paweł II nie był ani nie jest błogosławionym w oczach Bożych. Kim

więc był? Według swojej własnej oceny postrzegał się za sprawującego najwyższą władzę na

ziemi. Zgodnie z tym 8 listopada 2000 roku pod przyjętym tytułem Namiestnika

Chrystusowego [34] konsekrował świat i nadchodzące tysiąclecie najświętszej Maryi. Tym

bluźnierczym aktem zadrwił sobie z pierwszego przykazania. Tym i innymi podobnie bluźnierczymi,

oficjalnymiaktami Jan Paweł II zademonstrował swoje prawdziwe oblicze. W sposób otwartyi

niedwuznaczny wypełnił charakterystykę człowieka grzechu opisaną w liście do Tesaloniczan [35] .

http://berea.org.pl/druk.php?nid=2

5/8

Bereanbeacon - Berean Beacon jan pawel blogoslawiony.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: