dawczyni śmierci_4.pdf

ROZDZIA Ł CZWARTY

Obudziłamsięwcześniej,niżmiałamwzwyczajuSłońceświeciłowysokona

niebieiwiedziałam,żemamzbytwieleczasudozabiciaMojazmianazaczynałasięo

dziewiątejiniekończyłasię,ażdowschodusłońcaZdałamsobiesprawę,iżnie miałam

pojęcia,kiedyAndormazamiarsiępokazaćOczekiwałam,żebędzieczekał,ażdo

zmroku,leczdałobytonamjedyniedwiegodziny,nimposzłabymnasłużbę

- Niemójproblem– wymamrotałamdosiebie,kiedywydostałamsięzłóżkai

skierowałamdołazienki.

Kładąc sięspaćpoprzedniegowieczoru,zignorowanieminionychwydarzeńnie

stanowiłodlamnietrudnościJednakże,kiedybrałamprysznicwświetledniasączącego

sięzmałegookna,niemogłamsiępozbyćdotykupiórAndoraZamknęłamoczyi

przypomniałamsobie, to uczucie przesuwania palcami po tejdelikatnejmiękkości

ZadrżałamZaczynałomniewkurwiaćto,jakbardzomniepociągałJakomężczyznabył

atrakcyjny, z tymniemażadnychwątpliwościJednakniejestczłowiekiem,jest

zmieniaczem i jakwidaćmam czasami problemzzapamiętaniemtego

Skończyłambraćprysznicisięubrałam,rozważającdlaczegomojaopiniao

AndorzejesttakodmiennaodinnychzmiennokształtnychMiałtakiesamezwierzęce

oczy,tąsamądzikąobecność,którązauważałamwsilniejszych samcach. Nawet, gdybym

niewiedziałaczymjestzmieniacz,towystarczyłobyjednospojrzeniewjegostronę, bym

poczułaniepokójDlaczego więcmyślałamonim,kiedyżadeninnymężczyznanie

wywołałumnietakiejreakcjiodczasuśmiercimojego męża?Niemiałampojęcia,

próbowałamotymzbytnioniemyślećSplotłammojeczarne,sięgającetaliiwłosy,by

utrzymaćjeskuteczniezdalaodmojejtwarzyStająsięzadługietylkowtedy,gdy

zapomnęjeobciąćNimmojeżyciestałosiętakgównianejak teraz,byłam

zdecydowaniebardziejkobiecaTerazrobiętylkoto,cokonieczne,byutrzymaćmoje

ciałowczystościorazgotowościdoużytkuNiesądzę,żebympamiętała,jaksięjeszcze

nakładapomadkę

Otejporze,wmojejczęścimiastaniebyłozbytwieledorobienia,abyłotocoś,co

zauważyłamdopiero,gdyznalazłamchwilęwolnegoczasuMójnormalnyrozkładzajęć

pozostawiałminiewieleświatładnia bymóczniegoskorzystać,więcspędzałam

wieczoryczytającWeszłamwsłońceimrugnęłam,trzymającrękęnadmoimi oczami,

żebypokryćjecieniemi od razu decydującsięnaspacerWolałammiećustalony

harmonogram,zawszetakbyłoizawszetakbędzieSpacerowaniebezceluprzez

nieważne,jakkrótkiokres czasu,nigdyniebyłomoimhobby,lecznaglenabyłamchęci

byspróbować,więcprzeszłamprzezswojąbramęidałamsobieszansęTrwałaona

przez,och,okołopięciuminut,poczymodczułam irytację iposzukiwałamjakiegoś

zajęciaNimzdałamsobiesprawęgdzieidę,znalazłamsięprzedLaboratoriumCastora

Sambudynekwyglądał,jakkażdeinnebiurozbudowanezpłyty w normalnej

podmiejskiejlokalizacjiŚwiatłosłoneczneiskrzyłosięnadziesiątymrzędzieokien,aja

gapiłamsięorazzastanawiałam,dlaczegowiększośćznichbyłapokrytakratami

Zwalczyłam drżenieizdałamsobiesprawę,żeczułamsięnieswojostojącwcieniu

laboratoriumNigdynienależałamdotych,coopierająsięnaprzesądach,leczkiedymój

nosmnieprzedczymśostrzegał– togosłuchałamOdwróciłamsię,byodejść,gdy

usłyszałamznajomyśmiechunoszony wiatrem.

Stałampojednejzestronlaboratorium,niedalekogłównegowejścia,którebyło

odzwierciedleniemekskluzywnegohotelu,wewnętrzujakiwposadzceZamną

znajdowałosiętylnewejściedladostaworazwysyłek, jak i miejsce wydarzeńtego

słonecznegopopołudniaKiedyobeszłamróglaboratorium,Lancestałkilkastópdalej,

naliniimojegowzrokuByłdomnieodwróconytyłem,podczasgdyrozmawiałz

dziewczynąwuniformie,którawyszłaprawdopodobnienapapierosaNiesłyszałam

tego,comówili,alebyłamwstanieodczytaćjęzykciałaLance,nawetztejodległości

Starałsięjąrozpracować,jaktylkosiędaPowstrzymałamśmiechiodeszłam,aby

znaleźćjakieśjedzenie

Przeszłamjedyniedługośćdwóchbloków,kiedyusłyszałam,jakktośkrzyczy

mojeimięMarszczącbrwi,odwróciłamsięwstronętegogłosu,moje niezadowolenie

pogłębiłosię gdyzobaczyłamdokogonależał

- Hej Bruce, co u ciebie?

Próbowałambrzmiećprzyjaźnie,alemisięnieudałoWydawałsiętegonie

zauważyć

- Dokądzmierzasz?Idziesznalunch?– spytałzentuzjazmemszczeniaka

- Nie.

- Ajatak,chceszsięprzyłączyć?

- Nie.

Odwróciłamsięizaczęłamiść,wpełniprzekonana,żezrozumiealuzjęNie

zrozumiał

- Więc,gdzieidziesz?Maszcośprzeciwkobymposzedłztobą?

- Bruce,niewiemgdzieidęoraztak,mamcośprzeciwko

- Ooooch,noweź,złotkoNiepowinnaśspacerowaćtaksamaMogęcidotrzymać

towarzystwa.

Brucebyłjednymzniewielumężczyznwmojejjednostce,którzy- nawet -

próbowalizemnąflirtowaćWiększośćpoprostuwie,żemogęichpokonaćwrównej

walce,niezależnieodmasy ich ciałaMamokołosześciustópwysokościibudowęciała,

którąlubięnazywać„Barbienasterydach”Niemówię,żejestemWonderWoman,

cholera – wniektórychubraniachniebyłbyśnawetwstaniestwierdzić,iżmammięśnie

ĆwiczyłamjednakwalkęwręczorazjujitsuprzezostatniedwalataZpewnościąnie

należędomistrzów,leczjaknaraziejestemlepszaodwiększościotaczającychmnie

mężczyznNiezgadzamsięwięc,nażadneponiżającetraktowanieNiekrzyczę„gwałt”,

aledajęimodczućcałkiemszybko,żenicztegoniewyjdzieNiestety,niektórzyznich

niekorzystajązrozumu,jakidałimPan

- Bruce,chcebyćsamaIdźsobie

- Alexio,tyzawszejesteśsamaNikomutoniesłużyChodźkotku,przekąśmycoś

Zatrzymałamsięnagle,więcBrucewpadłcentralnienamojeplecy,zmuszając

mniedopostawieniakrokuObróciłamsięispojrzałamnaniegozezłością,kiedystarał

sięutrzymaćrównowagę jednocześniepróbującmnieniedotknąć

- Sorry,dziecinkoNiemiałemzamiaru―

Złapałamgozagardło

- Jeżelinazwieszmniejeszczerazdziecinko,słonko,kotkuczycokolwiekinnego,

coniejest„Alexią”,topozbawięcięprzytomnościRozumiesz?

Zagapiłsięnamnieprzezchwilę,zbytzaskoczonybymówić

- Echę– wydusiłzsiebie,kiedyzacisnęłamuchwyt

SzczęśliwiedlaBruce’a,byłonnatylemądry,abyniepróbowaćsięwyrwać

PatrzyłamnaniegowrogoipróbowałamsięuspokoićDoszliśmy ażdopubu,przy

którymstali ludzie, którzynasobserwowaliPrzeklęłampodnosemigopuściłam

- Cośnietak,Alexio?Chcęztobąpoprostuzjeśćlunch– powiedział,brzmiałtak

żałośnie,żeniepotrafiętegonawetopisaćByłamprzezto jeszcze bardziej skora

pozbawićgoprzytomności

- Onajestjużumówiona– powiedziałgłos,gdzieśwtymmałymtłumie

Obydwojesięobróciliśmy,byzobaczyćdokogonależał,mojaszczękaopadła

Andorpodszedłstanowczym choćniespiesznymkrokiemwnasząstronę,jakgdybymiał

nieskończeniewieleczasuByłubranywszytynamiaręciemny,brązowygarniturJego

długiewłosyzostałyzwiązane w gruby warkocz, a na nosie miałzwyczajne okulary

przeciwsłoneczne

Zamknęłamusta,leczzwysiłkiem,kiedystanąłkołomnieiwyciągnąłdłońw

stronęBruce’a

- Andy Olson, stary przyjaciel Alexii. – Brucepotrząsnąłjegorękąipodałswoje

imięorazstopień,jakgdybyAndorpowinienbyćpodwrażeniemNiewyglądałna

takiego. – Cóż,jakwidziszAlexiamajużrandkę,więcgdybyśmógłnamwybaczyć

Andornieczekałnaodpowiedź,złapałmojąrękęipociągnąłmniewprzeciwnym

kierunkuPozwoliłamnatochoćbyzpotrzebypozbyciasiętowarzystwaBruce’a,tak

szybko,jakbyłotomożliweOdrazu,gdyprzeszliśmyzarógnajbliższegobudynkui

byliśmypozazasięgiemwzroku,zatrzymałamsięiuwolniłamdłoń

- Cotodocholerybyło?– spytałam

Andorrównieżsięzatrzymałiodwróciłwmojąstronęzezmarszczonymi

brwiami.

- WybaczmiproszęAlexio,myślałemżeoncięniepokoiłCzyźlezrozumiałem?

Wyglądałnaniesamowiciespokojnego,cosprawiłoże jeszczebardziejsię

wkurzyłam

- Nie,zrozumiałeśdobrzeCotydocholeryrobiszwsamopołudniewśrodku

miasta?

- Dzisiejszegowieczoruwyjeżdżamnapółnoc, przyszedłemwięc wcześniej by ci

przekazaćteinformacje,októrychwspomniałemminionejnocyPrzepraszamza

pojawieniesiębezostrzeżenia

Wzięłamgłębokioddech,abyuspokoićswojeskołatanenerwy

- Takpoprostuprzeszedłeśprzezpunktgraniczny?

- Tak. Mam swoje sposoby. – powiedziałszybko,gdyotworzyłamusta,żeby

spytaćjaktozrobił

- Jestempewna,żemasz– wymamrotałammarszczącbrwi

- Proszę

Wjednejręcetrzymałtrzymałe,okrągłepłyty,każdawielkościpółdolarówki

WzięłamjeispojrzałamnaniegozuniesionąbrwiąAndorsięuśmiechnąłi sięgnąłdo

swojejmarynarkiNaprężyłamsięiodsunęłamkrokwtył,kładącrękęnabroni

- Chcęcidaćurządzenie,którepozwolicijeodczytać,Alexio– powiedział

spokojnie.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: