pediatria cwiczenia 2010.pdf

(501 KB) Pobierz
297759904 UNPDF
ANATOMICZNE
I CZYNNOŚCIOWE
UKŁADU ODDECHOWEGO U DZIECI
Układ oddechowy małego dziecka nie jest miniaturą układu oddechowego osoby dorosłej.
Jest on odmienny zarówno morfologicznie jak i czynnościowo.
Zatoki powstają wskutek resorbcji kości oraz powiększania się zachyłków błony śluzowej
nosa; ich rozwój trwa do 20 – 25 roku życia
Uwidocznienie zatok w obrazie RTG
- sitowe 1 – 2 rok życia ( w CT już w I półroczu )
- szczękowe 2 rok życia ( rozwój w miarę wzrostu
uzębienia )
- czołowe 4 – 9 rok życia
- klinowe 7 rok życia
Wąskie ujścia zatok + obrzęk śluzówki → łatwe blokowanie ujść → nawracające stany
zapalne
Podział wielkości migdałków podniebiennych wg Pirqueta:
Stopień I – migdałki w spokoju niewidoczne
Stopień II – migdałki nie sięgają łuku podniebienno – gardłowego
Stopień III – migdałki wypełniają niszę nie wystając poza łuki podniebienne
Stopień IV – migdałki wystają poza łuki podniebienne, czasem silniej uwypuklają łuk
podniebienno – językowy
Stopień V – migdałki wystają z łuków jako guzowate twory, niemal stykając się w linii
środkowej
Budowa drzewa oskrzelowego:
Strefa przewodząca ( 0 – 16 generacji )
Strefa oddechowa ( 17 – 23 generacji ):
oskrzeliki oddechowe ( 17 – 19 generacji )
przewody pęcherzykowe ( 20 – 22 generacji )
woreczki pęcherzykowe ( 23 generacja )
pęcherzyki
Długość oskrzeli głównych u niemowląt:
prawego ok. 1,2 cm
lewego ok. 1,6 cm
Rusztowanie ściany: 0 – 11 chrzęstne; od 12 generacji ( średnica poniżej 1 mm ) błoniasto –
mięśniowe
Mięśnie gładkie ściany oskrzeli ( obecne już u noworodka we wszystkich oskrzelach aż do
oskrzelików końcowych, pojedyncze włókna znajduje się w ścianach woreczków
pęcherzykowych ) osiągają dobry rozwój po 3 roku życia – w dojrzałych oskrzelach
stanowią ⅓ grubości ściany – udział w obturacji oskrzeli i remodelingu
Liczba pęcherzyków płucnych:
noworodek ok. 25 mln.; 1r.ż. – 120 mln.;
3r.ż. – 200 mln. ( do tego okresu maksymalny wzrost );
8 r.ż. – 280 mln.; dorosły 300 – 600 mln.
Średnica pęcherzyka płucnego:
noworodek – 40 – 120 μm
By Kris 4 wojsk-lek.org
1
dorosły – 250 – 300 μm ( wzrost 2 – 3 razy )
Średnica gronka
noworodek – 1 mm
dorosły – 1cm
Wzrost całkowitej pojemności płuc od okresu noworodkowego ( ok. 160 ml ) do:
1 r.ż. – 4 razy ( ok. 600 ml )
10 r.ż. – 10 razy ( ok. 1800ml )
dorosłego – 25 – 30 razy ( ok. 5000 ml )
Zawartość powietrza w 1 g tkanki płucnej:
noworodek – 2,5 ml
4 r.ż. – 6 ml
10 r.ż. – 8 ml
Wzrasta powietrzność płuc, a maleje ilość tkanki śródmiąższowej
Do 4 r.ż. opóźniony w stosunku do części oddechowej rozwój obwodowych dróg oddechowych – są
one nieproporcjonalnie wąskie. Dopiero po 5 r.ż. opór oskrzeli gwałtownie spada ( wzrasta
powierzchnia przekroju drobnych oskrzeli ).
U małych dzieci duży opór obwodowych dróg oddechowych ( mała średnica + obrzęk śluzówki
+ wydzielina ) powoduje znaczną skłonność do obturacji
Połączenia kolateralne między pęcherzykami płucnymi ( pory Cohna ) powstają od 2 r.ż. i są w
pełni rozwinięte ok. 7 r.ż. Kanały Lambert ( łączące pęcherzyki z oskrzelikami sąsiedniego gronka )
pojawiają się ok. 8 r.ż.
Brak wentylacji obocznej doprowadza w przypadku wystąpienia obturacji oskrzeli, do
wystąpienia ognisk rozedmy wentylowej i niedodmy ( brak możliwości wyrównania ciśnień między
pęcherzykami ).
Liczba oddechów na minutę
Wcześniak : 40 – 60
Noworodek donoszony: 38 – 42
Niemowlę w 3 m.ż.: 30 – 35
Niemowlę w 6 m.ż.: 24 – 29
Dziecko w 1 r.ż.: 23 – 24
Dziecko w 5 r.ż.: 18 – 22
Dziecko w 15 r.ż.: 16 – 18
Odrębność rozwojowa
( czynnik )
Stan w wieku
niemowlęcym
Okres osiągnięcia
dojrzałości
Anatomiczne
Pęcherzyki płucne
Oskrzela
10% liczby ostatecznej
dojrzałe
8 rok
16 tydzień życia
płodowego
8 rok
Pory Kohna, kanały
Lambert
Kształt klatki
ubogie
zmniejszona wydolność
wentylacyjna
2 rok
By Kris 4 wojsk-lek.org
2
297759904.001.png 297759904.002.png
Fizjologiczne
Objętość zamykania
Opór drobnych
oskrzeli
Podatność klatki
piersiowej
duża
duży
nadmierna
15 rok
5 rok
2-5 rok
Immunologiczne
Zawartość IgG
Zawartość IgA
Zawartość IgM
Odporność
komórkowa
ok. 6 miesiąca najmniejsza
mała u noworodka
średnie stężenie u
noworodka
Stosunkowo dobra w chwili
urodzenia
3 rok
4 rok
1 rok
Odrębności budowy klatki piersiowej
Beczkowaty kształt ( ustawienie wdechowe ) przekrój w kształcie zbliżonym do koła
Poziome ustawienie żeber
Większa wiotkość żeber
Słaby wpływ stabilizujący mięśni międzyżebrowych
Odrębności budowy przepony
Płaskie ustawienie przepony
Mała przestrzeń przylegania
Mniejsza wydolność przepony na skutek mniejszej ilości włókien mięśniowych opornych na
zmęczenie ( łatwa męczliwość przepony ); częste wzdęcia, przepełnienie żołądka →
trudności w oddychaniu
Odrębności budowy klatki piersiowej + odrębności budowy przepony → możliwość zwiększenia
wentylacji jedynie poprzez wzrost częstości oddechów
Ropień okołomigdałkowy
Jest powikłaniem anginy, przeważnie pod koniec (gł. dorośli i dzieci starsze, rzadko u dzieci
3 – 6 letnich)
Etiologia: paciorkowce B-hemolizujące grupy A, beztlenowce jamy ustnej (rzadko)
Droga zakażenia przez kryptę migdałkową i otoczkę migdałka do luźnej tkanki łącznej
okołomigdałkowej
Lokalizacja między zwieraczem górnym gardła a najczęściej górnym biegunem migdałka ku
przodowi (tzw. przedni)
Objawy ogólne: gorączka, złe samopoczucie, bezsenność, znaczne osłabienie (ograniczone
przyjmowanie pokarmów)
Ból w gardle po stronie tworzącego się ropnia, promieniujący do ucha
Trudności w połykaniu (czasem ulewanie płynów przez nos), obfite ślinienie
Mowa nosowa (unieruchomienie nacieczonego podniebienia) rhinolalia aperta; niechęć do
mówienia
By Kris 4 wojsk-lek.org
3
297759904.003.png
Szczękościsk (skurcz mięśnia skrzydłowego)
Zaczerwienienie, obrzmienie i nacieczenie okolica ropnia; przesunięcie języczka
W ropniu przednim wyczuwalne chełbotanie
Możliwa samoistna ewakuacja
Ropień pozagardłowy
Występuje głównie u niemowląt i małych dzieci (węzły chłonne przestrzeni między tylną
ścianą gardła a powięzią kręgosłupa zanikają w 3-4r.ż.)
Zapalenie tkanki adenoidalnej nosogardła lub migdałków podniebiennych → przejście
zakażenia do węzłów chłonnych luźnej tkanki łącznej przestrzeni pozagardłowej →
zropienie węzłów → ropień przestrzeni pozagardłowej
Rzadkie pochodzenie z zakażenia kręgosłupa lub głębokiej rany tylnej ściany gardła
Etiologia: paciorkowce B-hemolizujące grupy A, beztlenowce jamy ustnej, gronkowce (S.
Aureus), pneumokoki
Poprzedzające objawy infekcji nosogardła, gorączka
Trudności w połykaniu → wyciekanie wydzieliny z jamy ustnej, niechęć do jedzenia
Trudności w oddychaniu przez nos
Ból gardła (czasem stosunkowo niewielki)
Kaszel
Świst krtaniowy lub chrapliwy oddech
Duszność gł. wdechowa
Powiększone okoliczne węzły chłonne
Odgięciowe ustawienie głowy
Charakterystyka trąbek słuchowych dziecka
Ujście gardłowe trąbek słuchowych na wysokości:
- niemowlę – podniebienie twarde ( dno jamy nosowej )
- dziecko 4-letnie – ok. 4 – 5 mm, dorosły 10 mm powyżej
Trąbka słuchowa dwukrotnie krótsza u małego dziecka niż u dorosłego ( krótkie i
stosunkowo szerokie połączenie nosowej części gardła z uchem środkowym )
Rozrost tkanki limfoidalnej w okolicy ujść nosowych trąbki (tzw. migdałki trąbkowe )
Łatwość dostania się do nich treści z gardła górnego (śluz, pokarm, wymiociny) gł. u
niemowląt – pozycja leżąca; łatwość szerzenia się infekcji z nosogardła
Ostre zapalenie ucha środkowego
Definicja : Ostre zapalenie ucha środkowego jest to ostry nieżyt wyściółki ucha środkowego,
niezależnie od etiologii.
Charakterystyka : Zakażenie to ma nagły początek i krótki przebieg i cechuje się typowymi
zmianami zapalnymi widocznymi spoza zaczerwienionej błony bębenkowej. Uważa się, że faza
surowiczo-śluzowa (wirusowa) i ropna (bakteryjna) są częścią tego samego procesu, przy czym
faza wirusowa nie zawsze przechodzi w fazę bakteryjną. Szczyt zachorowań – 3-24 m.ż.
Inny podział: Nieżytowe, surowicze, ropne
Poprzedzające objawy infekcji nosogardła, zaburzenia snu, wymioty, biegunka
Ból ucha (jedno, obustronny), ciągły lub napadowy, zwykle bardzo silny - różna
manifestacja zależna od wieku; niemowlęta: niepokój, płacz, napadowy krzyk, trudności w
ssaniu, tarcie głowy o poduszkę, czasem ręka wędrująca w kierunku ucha). Wyraźne
zmniejszenie nasilenia bólu lub ustąpienie po perforacji błony bębenkowej
Uczucie napięcia i pełności w uchu, szum w uchu
Upośledzenie słuchu (dobrze wskazują dzieci > 6 – 7 r.ż.)
By Kris 4 wojsk-lek.org
4
Patologiczny wyciek z ucha (surowiczy, surowiczo-krwisty, ropny)
Badanie otoskopowe : błona bębenkowa przekrwiona, zgrubiała, zmatowiała, czasem
uwypuklona, zanik refleksu świetlnego, zmniejszona ruchomość
Duszność
Każde zaburzenia oddechu różniące się od stanu prawidłowego, każdy wyraz niewydolności
oddechowej wywołanej różnymi przyczynami
Objaw subiektywny (dolegliwość)
1. ucisk, ściskanie lub uczucie wzmożonego napięcia mięśni w obrębie górnych dróg
oddechowych i (lub) klatki piersiowej
2. uczucie konieczności szybszego i głębszego oddychania
3. rozwijające się zmęczenie nadmierną czynnością oddechową
Objaw obiektywny
1. Odchylenia czynności oddechowej w zakresie częstości, głębokości i rytmu
Tachypnoë (oddechy szybkie, regularne, następują jedne po drugim)
Bradypnoë (zwolniona, ale regularna czynność oddechowa)
Hiperwentylacja (oddech pogłębiony, może prowadzić do alkalozy oddechowej)
Hipowentylacja (płytki, regularny oddech, może prowadzić do kwasicy oddechowej)
Oddech stękający (płytki z głębokimi wdechami)
Oddech typu „łapania powietrza” (pojedyncze głębokie wdechy, nieregularne, okresowy
bezdech)
Oddechy patologiczne (Kussmaula, Biota, Cheyne-Stokesa)
2. Szmery dodatkowe powodowane przez prąd powietrza np. świsty
3. Uruchomienie dodatkowych mięśni oddechowych
4. Patologiczne ruchy klatki piersiowej lub brzucha
5. Kaszel
6. Zmiana zabarwienia skóry i błon śluzowych
7. Zaburzenia układu sercowo-naczyniowego
8. Zaburzenia koordynacji układu autonomicznego spowodowane niedotlenieniem (wymioty,
zlewne poty, biegunka, wzrost ciśnienia)
9. Zmiany głosu i mowy
10. UDERZAJĄCY WYGLĄD DZIECKA
Duszność fizjologiczna (0)
Duszność wysiłkowa (Iº) – czynność oddechowa 5-krotnie przekracza wartości
spoczynkowe
Duszność spoczynkową (IIº) – łatwiej zauważalna i diagnostycznie bardziej znamienna
Bardziej zaawansowana postać duszności spoczynkowej (IIº) – orthopnoë, w której pacjent
przyjmuje postać siedzącą podpartą lub wysokie ułożenie
Duszenie się (asphyxia) (IIIº) – stan ostrej niewydolności oddechowej o potencjalnym
zagrożeniu życia
Wdechowa (atrezja nozdrzy tylnych, niedorozwój żuchwy, wiotkość nagłośni i krtani,
zwężenie krtani i tchawicy (zapalne, ciało obce, alergiczne, inne)
Wydechowa (obturacyjne zapalenie oskrzeli, astma oskrzelowa, ciało obce lub guzy
tchawicy lub oskrzeli, przewlekłe zapalenia oskrzeli, wiotkość tchawicy, inne)
Wdechowo – wydechowa (zapalenia płuc, choroby opłucnej, niedodma, włóknikowe
zapalenie krtani, tchawicy i oskrzeli, ciała obce w tchawicy i dużych oskrzelach, ucisk z
By Kris 4 wojsk-lek.org
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin