--------------------------------------------------------
TRYB ŻYCIA
Kozice spędzają wiosnę i jesień w wyższych partiach gór, powyżej górnej granicy lasu i pasą się na halach. Choć w lecie wędrują czasem aż do granicy śniegu, nie można ich uznać za mieszkańców szczytów górskich. Podczas chłodniejszych miesięcy zimowych schodzą na wysokość 500 m n.p.m. i przebywają w lasach, gdzie w tym czasie znajdują dość pożywienia. Samice z młodymi spędzają większą część roku w niewielkich grupach. W zimie grupy potrafią łączyć się w większe stada, liczące nawet 100 osobników i schodzą niżej - do strefy regli. Samce żyją samotnie, tylko w porze rykowiska, od października do grudnia, przebywają z samicami.
CZY WIESZ, ŻE...
· Według pewnej starej legendy szwajcarskiej haczykowato zagięte różki kozic są talizmanem. Jeśli człowiek postuka się nimi w głowę, chronią go przed uderzeniami i ranami.
· Pierwsza część nazwy łacińskiej kozicy (Rupicapra rupicapra) pochodzi od wyrazu rupes, to znaczy skała.
· Podczas walk o przychylność samic samice mogą zadać sobie poważne rany. Metoda walki polega na ataku różkami od dołu. Rywale mogą sobie w ten sposób rozciąć brzuch lub gardziel.
ROZMNAŻANIE
U kozic pora godowa rozpoczyna się w połowie października i kończy w grudniu. Samce przyłączają się w tym czasie do samic i prowadzą o nie ostre walki. Pojedynki te odbywają się zawsze na otwartych łąkach górskich lub na stromych zboczach. Rywale często odnoszą przy nich ciężkie obrażenia. Samce znakują swój rewir wydzieliną gruczołów znajdujących się u nasady rożków.
Byki bezlitośnie gonią każdego rywala, który pojawia się na ich terenie. Samica rodzi zazwyczaj jedno, rzadko dwa młode, w okresie między kwietniem a czerwcem. Przed samym porodem odgania od siebie ubiegłoroczne młode, które oddzielają się od stada. Kiedy nowe małe zostanie odstawione, ubiegłoroczne potomstwo może wrócić.
6.
legenda1